คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : LESSON III : Judgment Day 'ㅅ'
‘TFBOYS’ {β.Ö.Ỳ[Because Of You]} (KaiYuan) 'ㅅ'
LESSON III : Judgment Day
---<<YUAN Part>>---
ในที่สุดวันตัดสินระหว่างผมกับจุนไคก็มาถึง ช่วงก่อนวันสอบสักสองอาทิตย์ผมอ่านหนังสือโต้รุ่งทุกวันเพื่อที่จะได้มาไฝว้กับจุนไค ผมไม่ยอมแพ้เขาหรอก เพราะผมไม่ยอมรับหรอกที่เขาเข้ามาคลาส S ง่ายๆน่ะ มันเสียศักดิ์ศรีของคลาสเรา
วันนี้ก็เช่นกันผมอ่านหนังสือทั้งคืนจนผมได้นอนตอนตี 3 ผมนอนแค่ 3 ชั่วโมงเอง แต่ไม่เป็นไรครับ ผมสู้ขาดใจแน่
ช่วงเช้านี้สอบ 2 วิชา ครับ สอบ ฟิสิกส์ เคมี ช่วงบ่ายเป็น ชีวะ ดาราศาสตร์ 5555 ถ้าคลาสธรรมดาสอบแบบนี้คงตายแน่ๆ แต่ผมเป็นใคร?? หวังหยวนแห่งคลาส S เลยนะครับ แค่นี้จิ๊บๆ
ผมเดินเข้าโรงเรียนด้วยอาการงวยเงียนิดหน่อยเพราะนอนไม่เพียงพอ
ฮ้าววววววววววววววววว -0- นั่นผมหาวทั้งที่เท่าไหร่แล้วเนี่ย ง่วงนอนชะมัด
“อ้าวหยวนหวัดดี เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้เจอกันเลย” เสียงของผู้มาใหม่ทักผมดังขึ้น
เชียนซีนี่เอง คนนี้เพื่อนผมสมัยประถมครับ เราเคยอยู่ห้องเดียวกัน แต่ผมเรียนเก่งกว่าเลยได้อยู่คลาส S ส่วนหมอนี่เรียนเก่งน้อยกว่าผมเลยอยู่ห้อง A คลาสธรรมดา
“หวัดดีเชียนซี วันนี้สอบไรบ้าง ฮ้าวววว” ผมทักตอบและถามเขากลับ และแถมหาวใส่หน้าเขาอีกนึงที
“ก็สอบ จีน คณิต แล้วก็ ประวัติศาสตร์อ่ะ...นายไหวป่ะเนี่ย เห็นหาวตั้งหลายรอบแล้ว” คงเพราะระหว่างรอคำตอบผมหาวเพิ่มอีก 3 ครั้ง เชียนซีเลยถาม
“สบายมาก คนอย่างหวังหยวนทำได้อยู่แล้ว...เอ่อ ตอนเย็นว่างป่ะไปหาอะไรกินกัน”
“ว่างๆ สอบเสร็จแล้วเดี๋ยวรออยู่หน้าประตูโรงเรียนนะ”
“โอเค ไว้เจอกัน ฮ้าววววว” ผมโบกมือบ๊ายบายเชียนซีก่อนจะเอามือปิดปากที่กำลังหาวของตัวเอง แล้วเดินขึ้นตึกคลาส S ไป
ผมเอากระเป๋าสะพายของตัวเองใส่ไว้ในล็อกเกอร์ในห้องพักของคลาส S ก่อนจะหยิบหนังสืออกมาจากกระเป๋าแล้วปิดประตูล็อกเกอร์ ก่อนจะพบกับจุนไคที่กำลังเก็บกระเป๋าตัวเองเหมือนกัน
“วันนี้ระวังตัวไว้ดีๆล่ะ ฉันไม่แพ้นายอีกเป็นครั้งที่สองแน่”
“นายก็เหมือนกัน อ่านหนังสือมากเกินไประวังสมองไหลนะ”
“อย่าลืมข้อตกลงของเราก็แล้วกัน” หึ เตรียมตัวย้ายห้องได้เลย หวัง จุน ไค
ผมเดินชนไหล่เขาก่อนจะออกมาอ่านหนังสือกับเพื่อนกลุ่มหนึ่งหน้าห้องสอบ ผมกับเพื่อนๆผลัดกันติวเนื้อหาให้กันและกัน ซึ่งผมเหลือบไปมองจุนไคที่เอาแต่ฟังเพลงสบายใจเฉิบ ไม่อ่านหนังสือหรือไง คงอยากตกห้องจริงๆนั้นแหล่ะ ปล่อยเขาไปเถอะ
ผมหันกลับมาติวหนังสือต่อ ก่อนที่มิสเจสสิกา คุณครูคนสวยสุดโหดจะเดินถือซองข้อสอบเดินเข้าไปในห้อง ก่อนที่นักเรียนจะเดินตามเข้าไปในห้องสอบ
“วิชาแรก ฟิสิกส์ ทั้งหมด 200 ข้อ ใช้เวลาทั้งหมด 30 นาที ห้ามลอกกัน เข้าใจนะ” มิสเจสสิกาชี้แจงก่อนจะเริ่มเดินแจกกระดาษข้อสอบ
“มิสครับ ถ้าไม่ลอกกัน แล้วลอกเพื่อนได้มั้ยครับ” มยองโฮยกมือขึ้นถามิอย่างกวนตรีนไม่กลัวอำนาจมืด
“ตามสบายเลยจ่ะ แต่เธอคงต้องเตรียมตัวกลับไปเรียนคลาสธรรมดาแล้วล่ะ ไม่มีปัญหาอะไรใช่มั้ย” มิสเจสสิกาส่งข้อสอบให้มันพร้อมยิ้มสวยสุดสยอง สมน้ำหน้ามันกวนไม่รู้จักดูเวล่ำเวลา โดนหมายหัวแน่มึง
ผมหัวเราะไอ้มยองโฮเบาๆก่อนที่มิสจะแจกข้อสอบมาถึงผม ผมรับข้อสอบมาก่อนจะเปิดอ่านดู
200 ข้อ 30 นาทีนี่ไม่เท่าไหร่ แต่ติดที่มันเป็นฟิสิกส์นี่สิ ผมยิ่งไม่เก่งวิชานี้อยู่ด้วย แต่ก็พอทำได้
ผมเริ่มทำข้อสอบอย่างจริงจังโดยไม่สนใจสิ่งแวดล้อมรอบข้าง
เวลาผ่านไปเรื่อยๆ จนมิสประกาศเหลือเวลาอีก 5 นาทีสุดท้าย
เอาไงดีผมพึ่งทำถึงข้อ 190 เอง เหลืออีก 10 ข้อ จะทันมั้ยเนี่ย
ผมเริ่มละเลงปากกาลงบนกระดาษคำตอบ เดาเลยแล้วกัน ยังไงก็ไม่ทัน
“วิชาต่อไป เคมี 150 ข้อ 30 นาที” คุณครูคนสวยเดินแจกข้อสอบวิชาเคมีและเก็บวิชาฟิสิกส์ไป
เอาล่ะ เคมี ผมต้องได้เต็ม เพราะผมค่อนข้างถนัดวิชานี้พอดี
แต่ทำไมตาของผมเริ่มลายแล้วล่ะ ผมขยี้ตาหลายทีก่อนจะลงมือทำข้อสอบ
ข้อ 117 ตอบ ข้อ 1 หรือ 2 ว่ะ หัวผมเริ่มไม่ทำงานแล้ว
ตาเริ่มจะปิดอีกแล้ว
ไม่ได้ ไม่ได้ ไม่ได้ ไม่ได้ ผมส่ายหน้าตัวเองแรงๆ ก่อนจะจ้องมองกระดาษคำถามอีกครั้ง อ่อ ข้อ 2
แล้วข้อต่อไป เอ่อ หยอดสารลงกระดาษ...แล้วสีฟ้...ดง.. จากนั้นผมก็ไม่รู้เรื่องอะไรอีกเลย
---<<JUNKAI Part>>---
“นาย นาย หยวน หยวน หวังหยวน หวังหยวน ไอ้เตี้ย!!!!!” ผมเข้าไปตะโกนใกล้ๆหูของเขา
“ห๊ะ ห๊ะ เกิดอะไรขึ้น” หมอสะดุ้งขึ้น
“นายจะนอนน้ำลายยืดไปถึงไหน นี่เที่ยงแล้วนะ ไม่ไปกินข้าวหรอ” ผมถามเพราะหมอนั้นนอนมาตั้งแต่คาบที่สอบเคมี จนพักเที่ยง
“เที่ยงแล้วหรอ แล้วข้อสอบเคมีฉันล่ะ” หมอนั้นพอรู้ตัวก็ลุกลี้ลุกลน
“หมดเวลาแล้ว มิสก็เก็บไปแล้วสิ”
“ห๊า!!!! ว่าไงนะ ฉันยังทำไมเสร็จเลยนะ” หยวนโวยวายยกใหญ่ ซึ่งมันเป็นเรื่องของผมมั้ยเนี่ย แล้วผมผิดมั้ยเนี่ย
“ก็เรื่องของนายสิ ไม่ใช่เรื่องของฉันซะหน่อย”
“ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงงง ” ไอ้เตี้ยโวยวายแล้วฟุบหน้าสะอึกสะอื้นอยู่กับโต๊ะ
แล้วผมจะมาสนใจคนอย่างนี้ทำไม
---<<YUAN Part>>---
ไม่จริง ไม่จริงใช่มั้ย อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ผมอยากจะบ้าตายจริงๆ นี่ผมทำอะไรลงไปเนี่ย วิชาเคมีของผม ไม่น่าเลย โอ๊ย นายมันโง่ หวังหยวน ไปนอนตอนสอบได้ไงเนี่ย
ผมวุ่นวายกับตัวเองอยู่พักใหญ่ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่ามันพักเที่ยงแล้ว ผมควรจะไปหาอะไรกินได้แล้ว เดี๋ยวคาบบ่ายได้เป็นแบบเมื่อเช้าอีกแน่ ตอนนี้ก็ Let it go Let it go~ ปล่อยมันไป อย่างที่เป็น.....
เหมือนผมจะลืมเรื่องที่กำลังแข่งกับจุนไคไปเลย ไม่หรอกครับผมไม่ลืมหรอก หมอนั้นก็คงไม่ได้ดีไปกว่าผมเท่าไหร่หรอก ข้อสอบคลาสเราเนี่ยอภิมหาโคตระระโหดเลย ผมก็ยังสงสัยตัวเองเหมือนกันว่าทำลงไปได้ยังไง
คิดอะไรไปเรื่อยเปลื่อยจนผมเดินลงมาถึงโรงอาหารแล้ว กินไรดีอ่า ทำไมร้านข้าวคนเยอะจัง ขี้เกียจต่อแถวรออ่ะ ไปซื้อขนมปังกินที่มินิมาร์ทดีกว่า
ว่าแต่ไอ้มยองโฮ เพื่อนตัวดีของผมมันหายหัวไปไหนแล้วครับเนี่ย ไม่ยอมปลุกผมแล้วยังมีหน้าหนีลงมากินข้าวก่อนอีก หนี้เก่าคราวที่แล้วยังไปชำระเลย เดี๋ยวผมรวมยอดจัดการมันทีเดียวเลยล่ะกัน
ผมซื้อขนมปังไส้คลาสสิคที่สุด(หมูหยองไงล่ะครับ)กับนมขวดนึงแล้วกลับขึ้นมากินบนห้อง กะว่าจะอ่านหนังสือไปกินไปด้วย คาบบ่ายเหลือวิชา ชีวะ กับ ดาราศาสตร์ 2 วิชานี้ก็ไม่ค่อยน่าเป็นห่วงเท่าไหร่ ถ้าทำ 2 วิชานี้ได้ดีก็น่าจะช่วยฉุดคะแนนเคมีที่ผมพลาดไปขึ้นมาได้บ้าง
ในขณะที่ผมกำลังเปิดหนังสือชีวะไล่อ่านทีล่ะหน้าพร้อมกับกัดขนมปังไปด้วย ก็มีของเย็นๆมาวางลงบนหัวผม
ผมละสายตาจากหนังสือแล้วมองหน้าคนที่วางอะไรไม่รู้ลงบนหัวผม
“เอาไปกินซะ จะได้ไม่หลับคาข้อสอบอีก” เกือบจะซึ้งแล้วนะครับ ติดที่คำพูดคำจาของอีกฝ่ายแค่นี้แหล่ะ
เป็นจุนไคที่วางกาแฟกระป๋องลงบนหัวผมครับ
“ฉันไม่ได้ขอซะหน่อย” แต่ของฟรีใครจะไม่เอาล่ะครับ ผมหยิบมันมาเปิดแล้วจิบเล็กหน่อย
“อย่ากินเยอะล่ะ มันไม่ดีกับเด็กนะ” ใคร ใครเด็กกัน แต่ถือว่าซื้อกาแฟมาให้ ผมจะไม่สวนกลับละกัน แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ ครั้งต่อไปจะใส่ไม่ยั้งเลย
ผมกระดกกาแฟกระป๋องไปจนเหลือประมาณครึ่งกระป๋อง หมอนั่นก็แย่งของผมไปดื่มหน้าตาเฉย
“แล้วนายจะมาแย่งของคนอื่นกินทำไมเนี่ย เอาคืนมานะ” ผมกะจะแย่งกาแฟคืนมา แต่ก็อย่างว่าล่ะผมไม่เคยแย่งอะไรมาจากจุนไคได้เลยสักอย่าง
“เงินใคร ให้มันรู้สะบ้าง” แล้วก็จัดการจนหมดกระป๋อง เหอะ ขี้งกชิบหายเลยว่ะ แค่นี้ทำเป็นทวง
ผมกลับมาสนใจหนังสือของตัวเองต่อก่อนจะอ่านได้สองตัวแล้วมิสเจสสิกาก็เรียกเข้าห้อง
บ้าจริง เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน
---------------------------------------------------------- S2 --------------------------------------------------
14/09/16 1.46: ราตรีสวัสดิ์ค่ะทุกคน (อ้าว) ก็จะตีสองแล้วไง
ช่วงนี้หายไปนานเหมือนกัน อยากจะบอกว่างานแก้และการบ้านยังไม่ทำ แต่มาลงฟิคคือ? ไม่เป็นไรค่ะแอนไม่แคร์ (เช็คเกรดด้วย T^T)
ก็อาทิตย์หน้าเค้าสอบไฟนอลแล้ว (แต่ในเรื่องพึ่งมิดเทอมเอง//ไม่เกี่ยวกันนะ) ก็อาจจะไม่ได้เข้ามาเลยทั้งอาทิตย์อ่ะ TT แต่ถ้าขี้เกียจอ่านหนังสืออาจจะมาลงฟิคก็ได้ ใครจะไปรู้ 5555 ^3^
ตอนนี้ก็ได้เวลาอันสมควรแล้ว ขอตัวลงหลุมก่อนนะคะ กู๊ดไนท์ค่ะรีดเดอร์ผู้น่ารัก(ษา)ทุกคน บาอิ้ง~~
ปล.เม้นท์เพื่อเป็นกำลังใจให้แอนด้วยนะคะ ยิ่งเม้นท์เยอะตอนต่อไปยิ่งมาเร็วนะ อุอิ
ความคิดเห็น