คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : LESSON X : Crafty 'ㅅ'
‘TFBOYS’ {β.Ö.Ỳ[Because Of You]} (KaiYuan) 'ㅅ'
LESSON X : Crafty
---<<YUAN Part>>---
หลังจากวันนั้นวันที่เราได้รู้หัวใจของตัวเองและได้รู้ความรู้สึกของฝ่ายตรงข้ามว่าคิดเช่นเดียวกัน ก็ผ่านมาแล้ว 1 สัปดาห์ แต่พวกเราสองคนก็ยังไม่ได้คบกันอย่างเป็นทางการ เพราะว่าเราสองคนแค่ลองดูๆกันไปก่อน ว่าเราทั้งสองนั้นใช่จริงๆรึป่าว
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่จุนไคมารับผมที่บ้าน คือเขาให้คนขับรถมาส่งที่หน้าบ้านผมแล้วก็รอเดินไปโรงเรียนกับผมนั้นเอง เป็นอย่างนี้มาหลายวันแล้ว ผมก็เริ่มชินแล้วสิ
เพราะอย่างนั้นผมก็เลยต้องตื่นไปอาบน้ำแต่เช้า(กว่าปกติ) เพราะเจ้าตัวโทรมาปลุกผมทุกวันเลย ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องใช้นาฬิกาปลุก
“อรุณสวัสดิ์ กินอะไรยัง?” เขาเอ่ยถามทันทีที่ผมเดินออกจากบ้าน
“ยังอ่ะ ว่าจะหาซื้ออะไรกินที่ร้านกาแฟใกล้โรงเรียนอ่ะ”
“เอ่านี่ ให้” เขายื่นถุงกระดาษสกีนโลโก้ร้านที่ผมพูดถึงเมื่อกี้มาให้ พร้อมกับแก้วกาแฟแก้วนึง ในถุงนั้นมีขนมปัง 2 ชิ้น ให้ผมทานเป็นอาหารเช้า
“นายไม่เหนื่อยหรอที่คอยมาปลุกฉันแต่เช้าทุกวัน แถมยังซื้ออาหารเช้าให้อีก” ผมลองถามเขาดู
“เหนื่อยสิ”
“อ้าว” หมอนี่กวนผมงั้นหรอ
“ล้อเล่น ไม่เหนื่อยหรอก เห็นแฟนตัวเองยิ้มได้ก็มีความสุขแล้ว” แล้วเขาก็ส่งยิ้มมาให้ผม
“เหอะ ใครเป็นแฟนนายมิทราบ เรายังไม่ได้ตกลงกันสักหน่อย” ผมทำท่าไม่รู้ไม่ชี้
“มันก็เหมือนกันนั้นแหล่ะ” แล้วเขาก็กอดคอผมเดิน
เป็นอย่างนี้มันก็ดีเหมือนกัน ยังไม่ถึงขั้นเป็นแฟนกันแต่ก็มีความสุขแล้ว เพราะจุนไคคอยดูแลเอาใจใส่ผมตลอด
รออีกสักหน่อยนะ ขอเวลาให้ฉันอีกนิด แล้วพอถึงวันนั้น ฉันจะบอกนายเอง
D-1 งานเต้นรำ
“มึงๆ ไม่ตื่นเต้นหรอวะ พรุ่งนี้แล้วนะเว้ย” มยองโฮเดินเข้ามาตบไหล่ผมที่กำลังเข้าแขนกับระเบียงมองชมนกชมไม้อยู่
เหลืออีกแค่ 1 วัน ก่อนที่จะถึงงานเต้นรำของโรงเรียนผมกับโรงเรียนหญิงล้วนตรงข้าม เพื่อนผู้ชายส่วนใหญ่ดูตื่นเต้นกันยกใหญ่ เพราะจะได้เจอสาวๆที่หาในโรงเรียนตัวเองไม่ได้(ได้ข่าวก็โรงเรียนชายล้วนหนิ) ส่วนผมก็เฉยๆ ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมากนัก หรือไม่สนใจเลยก็ว่าได้ เพราะผมไม่ค่อยชอบงานที่มีคนอยู่เยอะๆ มันอึดอัดยังไงบอกไม่ถูก
“ไม่ว่ะ ว่าจะไม่ไปด้วยซ้ำ ขี้เกียจ เอาเวลาไปอ่านหนังสือยังจะดีกว่าเลย”
“แต่จุนไคไปนะ ไม่กลัวโดนคาบไปกินหรอ?”
“นั้นแหล่ะก็เลยต้องไป”
“ไปเฝ้าแฟน?”
“แฟนพ่อง ยังไม่เป็นแฟนกันโว้ย” ผมโวยวายใส่มัน
“ถึงขนาดนี้แล้วพวกมึงจะเอายังไงอีก รอขึ้นเตียงก่อนหรือไง” แรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
“นั้นปากหรอมึง เอาหมาออกได้แล้วนะ มาเดี๋ยวกูช่วยเอง” แล้วผมก็ไล่ฆ่าไอ้คนปากหมา
“อ้ากกกกกก จุนไคช่วยด้วย เมียมึงจะตีกูอ่า” แล้วมันก็ไปหลบหลังจุนไคที่พึ่งเดินออกจากห้องน้ำ
“เมียพ่อง วันนี้มึงไม่เลือดกบปากกูไม่เลิก”
ผมเริ่มไล่จับมันอีกที
“จุนไค เก็บเมียมึงดีๆหน่อยสิ ผูกโซ่ล่ามคอไว้จะได้ไม่หลุดมากัดใครเค้าอีก” ไอ้หมอนี้มันวอนหาเรื่องผมจริงๆ ถ้าไม่บอกว่าเป็นกันคงนึกว่าเป็นศัตรูคู่แค้นกันแน่ๆ
“หยวน มีเรื่องจะคุยด้วย”
“แป๊บนะ...เฮ้ย ฝากไว้ก่อนเหอะ” ผมกำลังยุ่งอยู่แต่จุนไคเข้ามาขัดจังหวะ เลยทำให้ไอ้มยองโฮหนีไปได้ หนอยยย เจ็บใจนัก แค้นนี้ต้องชำระ
“ทำไมนายอารมณ์เสียขนาดนี้เนี่ย”
“ฉันว่าก็ปกตินะ ไอ้หมอนั้นก็กวนตีนเป็นประจำอยู่แล้ว...ว่าแต่นายมีเรื่องไรจะคุยอ่ะ?”
“นายจะไปงานเต้นรำใช่มั้ย?”
“อื้ม”
D-0 งานเต้นรำ
ตอนนี้เวลา 19.00 เป็นเวลาเริ่มงานพอดี ผมมาถึงสถานที่จัดซึ่งก็คือ โรงแรมหรูระดับ 5 ดาว ที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง
ผมมาถึงก่อนเวลางานเริ่มหลายนาทีอยู่ ก็เลยเดินเข้ามาในงานก่อนเพื่อหาของกิน นี่ไม่ได้ตั้งใจมากินโดยเฉพาะเลยนะครับเนี่ย 5555
พอเดินเข้ามาในงานก็พอมีคนอยู่บ้าง ดนตรีเริ่มบรรเลงเพลงเบาๆคลอ เพื่อสร้างบรรยากาศโรแมนติก แต่ผมไม่สนใจหรอก ตอนนี้หิวครับ ต้องหาอะไรยัดใส่ท้องแล้ว
ผมเดินไปทางโซนอาหารที่เป็นแบบบุฟเฟ่ต์ มีทั้งอาหารคาว อาหารหวาน เครื่องดืมครบครัน
ผมเริ่มหยิบขนมบนชั้นขึ้นมากินไปเรื่อยๆ
คนก็เริ่มเดินเข้ามาในงานกันเรื่อยๆเพราะใกล้เวลางาน
และเวลาเปิดงานก็มาถึง ผู้อำนวยการโรงเรียนทั้งสองโรงเรียนขึ้นกล่าวเปิดงาน
“วันนี้ครูมีข่าวจะมาบอกให้ทุกคนได้ทราบ เนื่องจากปีการศึกษาหน้า โรงเรียนเรากับโรงเรียนตรงกันข้ามจะรวมเข้าด้วยกัน เป็นโรงเรียนชายหญิงธรรมดา”
ผมได้ยินเสียง เฮ้ กันยกใหญ่ จากฝั่งของนักเรียนชาย
“และเพื่อเป็นการทดลองการใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ในสัปดาห์หน้า คลาส S ของทั้งสองโรงเรียนจะรวมเข้าด้วยกันก่อนนั้นเอง”
“ครูก็มีเรื่องที่จะมาแจ้งเพียงเท่านี้ ขอให้ทุกคนสนุกกับงานวันนี้ และขอเชิญตัวแทนจากทั้งสองโรงเรียนมาเต้นเปิดฟลอร์” หลังจากที่ท่านผอ. พูดจบ นักดนตรีเริ่มบรรเลงเพลงช้าๆ และจุนไคก็เดินออกมากลางฟลอร์ พร้อมกับเด็กหญิงคนนึง
เด็กคนนั้นดูสวยมาก ใบหน้าที่ดูมีเสน่ห์ชวนหลงใหล ดวงตาเป็นประกายสวย
พวกเขาสองคนกำลังโค้งคำนับทำความเคารพกัน ก่อนจะเริ่มเต้นตามจังหวะเพลง
ทุกคนปรบมือให้กับทั้งสองคน และเริ่มมีคนควงคู่กันเข้าไปเต้นเรื่อยๆ
ผมมองดูจุนไคที่กำลังเต้นกับผู้หญิงคนนั้นอย่างไม่วางตา
พอมองดูดีๆ เขาสองคนเหมาะสมกันมาก ดูดีกันทั้งคู่ จุนไคก็หล่อ ผู้หญิงคนนั้นก็สวย
แล้วผมล่ะ คู่ควรกับจุนไคงั้นหรอ? ผมลองคิดกับตัวเองคนเดียวไปเรื่อยๆ
“เต้นรำกับฉันได้มั้ยคะ?” แล้วอยู่ๆก็มีผู้หญิงหน้าตาน่ารักเดินเข้ามาถามผม
“อะ..เอ่อ..คือผมเต้นไม่เป็นอ่ะครับ” ไม่ใช่อะไรครับ กลัวโชว์กากกลางงาน
“หรอคะ...” น้ำเสียงเธอดูเศร้าลงไปจากตอนแรกที่ถามผมอย่างสดใส
“...ก็ได้ครับ” ผมไม่อยากให้เธอเสียใจ แล้วก็การปฏิเสธผู้หญิงที่มาขอเต้นด้วยนี่เสียมารยาทสุดๆ ผมก็คงต้องเต้นกับเธอสินะ
ผมเริ่มก้าวขาตามเธอไป ให้เธอเป็นคนคุมทั้งหมด
“คุณชื่ออะไรคะ?”
“หยวนครับ หวังหยวน” ผมตอบเธอขณะกำลังเต้นอยู่
“บังเอิญจังเลยนะคะ ฉันก็ชื่อ หยวนซี เหมือนกัน หลี่หยวนซีค่ะ”
“ครับ” ผมไม่รู้จะตอบอะไรนอกจากคำนี้
“หยวนอยู่ คลาส S หรอคะ ฉันก็อยู่คลาส S เหมือนกัน”
“ครับ”
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก” ผมรีบปลีกตัวออกมาจากเธอเพราะสัมผัสได้ถึงพลังบางอย่าง
ผมเดินออกไปสูดอากาศที่ระเบียงข้างนอก
เวลานี้ ข้างนอกมืดลงแล้ว จึงทำให้เห็นถึงแสงไฟจากตึกราบ้านช่องที่เปิดไฟสว่างไสวไปหมด เหมือนเมืองนี้ไม่เคยหลับใหล
ผมมองออกไปอย่างไม่มีจุดหมาย อยู่ก็มีแขนอุ่นของใครบางคนโอบกอดเอวผมจากข้างหลัง ทำให้ผมสะดุ้งนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ขัดขืน
“ตกใจหมดเลย มาไม่ให้สุ่มให้เสียง นึกว่าผี” ผมเอ็ดคนที่โผล่มาเงียบๆ
“ผีอะไรจะหล่อขนาดนี้ หืม?” ไม่ว่าเปล่า แถมยังเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ใบหูผมอีก
“หลงตัวเอง...จะกอดอีกนานมั้ยเนี่ย”
“ก็คิดถึงอ่า แค่นี้ให้ไม่ได้หรอ” จุนไคกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นเพื่อแสดงให้เห็นว่าคิดถึงจริงๆ
“เราไม่ได้เป็นอะไรก็สักหน่อย เดี๋ยวใครว่าเห็นเข้าจะทำไง”
“ทำไมชอบพูดว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน......นายไม่ได้ชอบฉันหรอ” เขาคลายอ้อมกอดก่อนจะพลิกตัวผมให้หันไปมองหน้าเขา
“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นซะหน่อย” พอเขาจ้องตาผมผมก็ไม่กล้าจ้องตอบ เลยต้องหลบตา
อยู่ๆเขาก็ประกบริมฝีปากบนของผม แล้วก็ถอนอย่างรวดเร็ว ทำเอาผมตกใจ
“นายทำอะ...” แล้วเขาก็จูบริมฝีปากล่างผม แล้วก็ถอนออกเหมือนเดิม
“นะ...”
“ถ้านายพูดว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันอีก ฉันจะจูบนายไม่ว่าที่ไหนก็ตาม จำไว้นะ” แล้วเขาก็จบด้วยการจูบริมฝีปากของผมอีกครั้ง ครั้งนี้นานกว่าสองครั้งที่แล้ว
ตอนนี้ผมเริ่มมีอารมณ์แล้วสิ ผมเป็นฝ่ายรุกในการจูบครั้งนี้ ผมใช้ลิ้นดันเข้าไปในริมฝีปากของจุนไค แต่เขาไม่ยอมเปิดให้ผมเข้าไป ก่อนที่เขาจะ ผละออกจากตัวผม แล้วเดินจากไป
ปล่อยผมยืนอารมณ์ค้างอยู่คนเดียว
อะไรวะ ปล่อยให้อยากแล้วก็จากไปอย่างงี้หรอ นายมันร้ายกาจที่สุด หวังจุนไค
ตื๊อดึ่ง
‘คราวนี้อยากเป็นแฟนฉันรึยัง ถ้านายตกลงฉันให้ทำมากกว่านี้อีก’
ไอ้บ้า ฉันเกียจนายที่สุดเลย ฝากไว้ก่อนนะ ครั้งหน้าไม่ยอมเสียเปรียบอย่างนี้หรอก
--------------------------------------------------------- S2 -----------------------------------------
160107 19.25 : สวัสดีค้าาาาาาาาาาาาาา แอนกลับมาลงแล้วน้าาาาา หลังจากหายสาบสูญไปนานแสนนาน ขอโตดนะตะเอง ไม่ว่าเค้านะ (หาที่กำบังด่วน)
วันนี้ได้ลงต่อซะที เดี๋ยวจะตามมาลง สเปเชี่ยลแชปเตอร์ วันคริสมาสต์กับนิวเยียร์นะคะ ตอนนี้ขอแก้งานก่อนเนอะ บาอิ้ง~~
ปล. เม้นท์ค่ะเม้นท์ ไม่เม้นท์เค้าโกรธน้าาาาาาา
ความคิดเห็น