ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ‘TFBOYS’ { Šhh… [Silent Honey Heart]} (KaiYuan) 'ㅅ'

    ลำดับตอนที่ #1 : INTRO 'ㅅ'

    • อัปเดตล่าสุด 7 เม.ย. 58


    ‘TFBOYS’ { Šhh… [Silent Honey Heart]} (KaiYuan) ''

     

    INTRO

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    “นายหน้ากากอนามัย ฝากด้วยนะของฉันแก้ 4 ชุด เสร็จแล้วส่งให้ด้วย”

     

    “ไอ้ใบ้ ของฉัน 10 ชุด”

     

    “ฉันด้วยๆ”

     

    เพื่อนต่างเร่เข้ามารุมล้อมผม

     

    ขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมคือนายหน้ากากอนามัย หรือ ไอ้ใบ้ประจำห้องครับ พวกเพื่อนๆเรียกผมแบบนั้น

     

    แต่จริงๆแล้วผมชื่อ หวังหยวนครับ แล้วผมก็ไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเค้าว่าผม แต่ผมเป็นคนเสียงเบาครับ เบาจนคนอื่นไม่สามารถได้ยิน หลังจากนั้นผมก็ไม่พูดเปลี่ยนมาใช้เมจิกจังกับกระดานคุงเพื่อนคู่ใจของผมครับ พวกมันคือเครื่องมือสื่อสารของผมครับ

     

    เวลาผมจะสื่อสารกับใครก็จะใช้การเขียนแทนการพูดไป เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่ประถม จนตอนนี้มัธยมปลายแล้ว เพื่อนๆเลยตั้งฉายาให้ผมว่าไอ้ใบ้นั่นแหล่ะครับ

     

    คือผมชินแล้วล่ะกับการถูกเรียกแบบนี้

     

    เพื่อนของผมน่ะหรอ ก็มีเยอะเลยนะครับ เลขที่1เจโน่ เลขที่2แจมิน เลขที่3เยริ....... แต่เพื่อนสนิทจริงๆ เดี๋ยวขอนับก่อนนะครับ เอ่ย อืม ประมาณ อ่า ไม่มีเลยครับ

     

    ก็นั่นแหล่ะครับ ส่วนใหญ่ที่เพื่อนเข้าหาผมก็เพราะเรื่องเรียนนั่นแหล่ะครับ

     

    แล้วพอหลังเทสแต่ละครั้งทีไรเพื่อนๆก็จะเอางานแก้ของตัวเองมาให้ผมตลอด เพราะผมทำเป็น และไม่สามารถขัดขืนได้

     

    ผมก็เลยต้องยอมทำไปอย่างขอไปที เพราะถ้าไม่ทำเดี๋ยวก็โดนเพื่อนว่าอย่างโน้นอย่างนี้ ผมไม่ชอบเลย

     

    ทำไมชีวิตผมต้องเป็นแบบนี้น้า ชั่งเป็นบททดสอบแสนยิ่งใหญ่ที่พระเจ้าประธานมาให้แก่ผมจริงๆ

     

     

     

     

     

     

     

    อีกฝากของฝั่งถนน เป็นโรงเรียนชายล้วน

     

    “เห้ย พวกมึงวันนี้พวกนั้นแม่ง อยากเจอดี นัดกูมา 5 โมง ไปสั่งสอนมันกัน” เพื่อนผมเดินเข้ามาด้วยอารมณ์เดือดดาลสุดๆ พร้อมตีทุกเมื่อ

     

    “กูไปด้วย” แน่นอนเพื่อนลุยไหน ผมไปด้วย

     

    “หวังจุนไค หม่อมแม่ของมึงจะไม่ว่าเอาหรอ คุณหนูจะไปมีเรื่องแบบนั่นอ่ะ” เพื่อนอีกคนพูดขึ้น รู้สึกว่ามันคงอยากโดนสักป้าบก่อนจะไปลุยกับพวกนั้น

     

    “สัส แม่กูไม่รู้หรอก ยังไงก็อยู่หออยู่แล้ว”

     

    “ป่ะ กูพร้อมแล้ว” แล้วพวกผมก็ลุกขึ้นออกไปลุย

     

     






     

     

      

    อร๊ายยยยยยย เรื่องนี้มาจุนไคแบดมากค่ะบอกเลย หยวนๆมาในบทน่าสงสารอีกแล้ว (จริงๆอยากเห็นนางโดนแกล้งอ่ะคะ สะใจดี อุ่ย #หลบเกิบหยวน)

    ก็มาลงอินโทรไว้ก่อนนะคะ หวังว่าทุกคนจะชอบโนะ ถ้าชอบก็คอมเม้นท์ให้ด้วยน้าาาาาาา แอนจะได้มาต่อให้เร็วๆ อิอิ

    คอมเม้นท์คือเชื้อเพลิงในการปั่นงานนั่นเอง 5555

    บาอิ้ง~~




    。SYDNEY♔
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×