คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO 'ㅅ'
‘TFBOYS’ { Ü [Unconditionally]} (KaiYuan) 'ㅅ'
“คุณ ดูนี่สิ ลูกของเราสองคนน่ารักจังเลยเนาะ” เสียงหญิงสาวพูดขึ้นกับคนรักของเธออย่างอ่อนโยน
“ใช่ๆ ทั้งคู่น่ารักมากๆเลย เหมือนคุณนั่นแหล่ะ แล้วก็หล่อเหมือนผมเหมือนกัน 55555” เสียงชายหนุ่มพูดจีนกลางสำเนียงแปลกๆพูดติดตลกตอบเธอคนนั้นไป
ทั้งสองพูดคุณกันตามประสาคนรักกัน กับลูกน้อยของเธอทั้งสองคนที่กำลังนอนลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของคนเป็นแม่
และก็อาจจะเป็นเรื่องพิเศษสำหรับบางคน เพราะเขาเป็นฝาแฝดกัน ถึงแม้จะเป็นแฝดที่ไม่เหมือนก็ตาม แต่พวกเค้าก็มีอะไรหลายๆอย่างที่เหมือนกัน
หลายปีต่อมา
“คุณทำอย่างนี้ทำไม คุณบอกฉันทีว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น” เสียงหญิงสาวที่เคยอ่อนโยนในอดีต ตอนนี้กลับเต็มไปด้วยความเกี้ยวกราด และเต็มไปด้วยอารมณ์
“คุณฟังผมก่อนสิ คุณไม่เคยฟังผมเลย แล้วเราจะเข้าใจกันได้ยังไงกันล่ะ” ชายหนุ่มที่ขี้เล่นแต่ตอนนี้ ก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้กับเธอเช่นเดียวกัน
“ฟังอะไรอีกล่ะ ที่ฉันเห็นมามันก็มากพอแล้ว ฉันจะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว” เธอยืนกรานกับที่ตั้งของตัวเองว่า เธอเป็นคนถูกต้อง เขาต่างหากที่เป็นคนผิด
“ฉันจะพาหยวนกลับจีน ส่วนเรื่องค่าเลี้ยงดูไม่ต้อง” เธอเดินชนไหล่สามีไปแล้วเดินไปลากกระเป๋าเดินทางพร้อมกับเดินเข้าไปหาลูกทั้งสองของเธอ
เด็กทั้งสองที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ต่างก็ร้องไห้งอแง คนเป็นพี่ก็พยายามกลั้นน้ำตา แล้วปลอบประโลมคนน้องที่ร้องไห้ไม่ยอมหยุด
“จุนไค แม่รักลูกมากนะ แต่แม่กับหยวนต้องไปจริงๆ แม่ขอโทษนะลูก” ผมจูบขมับเด็กน้อย ก่อนจะจูงมือลูกชายคนเด็กให้เดินตามเธอไป
เด็กน้อยที่เอาแต่ร้องไห้ไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไร ก็ได้แต่ตามแม่ไปอย่างว่าง่าย
เมื่อเวลาผ่านไป
“หยวน นายทำไมชอบคุยคนเดียวล่ะ นายเป็นบ้าหรอ คิคิคิ” เด็กผู้ชาย 3-4 คนกำลังรุมล้อมหวังหยวนอยู่ โดยที่มีนักเรียนหญิงมองดูอย่างกับว่าเค้าเป็นตัวตลก
“ผะ..ผผม ไม่ได้คุยคนเดียวนะ ผมคุยกับเพื่อนจริงๆนะ เค้าอยู่ในหัวของผมมาตลอดเลย” เด็กน้อยพูดอย่างติดๆขัดๆ กล้าๆกลัวๆ
“นายเป็นบ้าจริงๆสินะ พวกเราอย่าไปยุ่งกับมัน มันเป็นบ้า ไอ้คนประหลาด” แล้วเด็กๆพวกนั้นก็ถอยห่างจากตัวเขา ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้หวังหยวนเลยสักคน
“ไอ้หมอนี่มันเป็นบ้าแน่ๆเลย”
“สมองไม่ดีชัวร์”
“สติไม่สมประกอบ”
“อย่าไปสนใจเลย”
แล้วก็เป็นอีกครั้งหยวนต้องอยู่คนเดียว แล้วพรุ่งนี้เขาก็ต้องให้แม่ของเขาเป็นมาเป็นธุระเรื่องย้ายโรงเรียนให้เขาอีกแล้วสินะ นี่มันโรงเรียนที่ 6 แล้วนะที่เขาย้ายมา เพราะเข้ากับคนอื่นไม่ได้
‘อย่าเศร้าไปสิ นี่ใช่ครั้งแรกที่ไหน นายจะยอมแพ้กับเรื่องแค่นี้หรือไง’
“ก็ผมเหนื่อยแล้วหนิกับการที่ต้องย้ายโรงเรียนไปเรื่อยๆ แล้วก็ไม่อยากรบกวนแม่แล้วด้วย” ดูเผินๆอาจจะมองว่าเด็กคนนี้กำลังพูดกับตัวเอง พูดคนเดียวเหมือนคนบ้าอย่างที่เด็กๆพวกนั้นบอก แต่จริงๆแล้ว เขากำลังคุยกับบางคนที่เขาก็ไม่รู้ว่าใคร แต่ทั้งสองกลับคุยกันมาตลอด
‘เอางี่ ถ้านายไม่มีเพื่อนเดี๋ยวฉันจะเป็นเพื่อนให้นายเอง ดีมั้ย???’
“ดีสิๆ เรามาเป็นเพื่อนกันนะ” ว่าแล้วเด็กน้อยก็ยิ้มอย่างร่าเริงที่ได้มีเพื่อน
‘สักวันหนึ่งเราต้องได้เจอกันแน่ๆ’
“ผมก็อยากเจอคุณจังเหมือนกัน”
ความคิดเห็น