Blue eye'z หนุ่มพังค์ร็อคขอปลดล็อคหัวใจยัยตัวแสบ!!

ลำดับตอนที่ #2 : 1 เดือน จะบ้าเหรอ คนสวยอยากตายค้ะ>[]

Blue eye’z หนุ่มพังค์ร็อค ขอปลดล็อคหัวใจยัยตัวแสบ

 

 

 

 

 

“เอ้า นักเรียนทุกคน เดวพอตอน 5 โมงเย็นครูจะกลับมา ห้ามใครไปไหนก่อนครูกลับมาทั้งนั้นเข้าใจไหม?”

 

“ครับ/คะ”

 

หึๆๆ * ครูไปแล้ว ตานั้นเสร็จแน่ มาหลังฉันแถมเดินเข้ามาน่าตาเฉย ไม่โดนคูบ่นสักคำ ไม่ยุติธรรมเป็นที่สุด ฉันไม่ยอมมมมมม>[]<!!~

 

ฉันเดินเข้าไปหาตานั้นที่ตอนนี้กำลัง นั่งพิงโต๊ะหันหลังคุยกับเพื่อนอยู่

 

“นี่นาย!”

“หืม ว่าไงมีอะไรเหรอ”

 

ตานั้นตอบโดยไม่หันมามองหน้าฉันเลย แล้วแถมยังคุยกับเพื่อนต่อด้วย ไม่มีมารยาทที่สุด !!

 

“เอะ! นาย ไม่มีใครสอนเหรอ ว่าเวลาคุยกับใครต้องมองหน้าคนที่คุยด้วย หรือว่ามีคนสอนแล้วแต่ไม่จำ”

 

“มารยาทผมน่ะมี แต่ผมเลือกคนใช้”

 

อี๋ กวนที่สุด! หันหน้ามาหน่อยสิ อยากเห็นหน้าเต็มแก่แล้ว ฉันอยากจะรู้จริงๆ ว่าหน้าของนาย จะกวนเหมือนคำพูดของนายหรือป่าว

 

“ว่าแต่คุณเรียกผมทำไมเหรอครับ”

 

ตานั้นค่อยๆหันหน้ามาอย่างช้า แหม คิดว่าเทนักหรือไง จะหันหน้ายังต้องมามีลูกเล่น

ทำเป็นเท่ โถ เอ้ย!

 

หันหน้ามาแล้ว โอ้ววววว ว ว ว มายก็อด! หล่อโฮกๆๆ* ดูตาสีฟ้าคู่นั้นสิ ไม่นะ ตาของเขาสวยเหลือเกิน หล่อ no ไหวแล้ว คม เข้ม สุขุม หุ่นๆๆซิคแพค เพอร์เฟค นี่แหละผู้ชายในฝันของฉัน โอ้วววว! ในที่สุดพระเจ้าก็ส่งเจ้าชายขี่ม้าขาวมาให้ฉัน

( โอ้วว เลือดกำเดาแทบพุ่ง โฮะๆๆ ^O^ )

 

“เฮ้ย! แอนดี้วันนี้แกจะซ้อมหรือไม่ซ้อม มัวแต่คุยอยู่ได้ ฉันอุสาแบกเครื่องพวกนี้มา”-*-

 

กริ๊ดดดด เขาเล่นดนตรีเป็นด้วย เท่โคตรรร เท่แบบnoไหว

 

“ซ้อมดิวะ เอ้าๆ ซ้อมก็ซ้อม ทุกคนเข้าที่ ไอ้แม็คเตรียมเครื่องด้วย”

“เออๆ”

 

ตานั้น น่าจะชื่อ แอนดี้ เพราะเพื่อนเขา เรียกเขาว่าแอนดี้

ทำไมชื่อเขาช่างเพราแบบนี้ มาย แอนดี้ ( เขาไปเป็นแอนดี้ของแกตั้งแต่เมื่อไหรวะ?-*-)

เขาเดินไปที่ของนักร้องนำ เขาเป็นนักร้องนำเหรอ ต้องร้องเพลงเพรามากๆแน่เลย

เพอร์เฟค อย่างกับ เทพบุตรลงมาเกิด

 

ฉันหาโต๊ะเรียนแถวนั้นนั่งเพื่อที่จะดู มายแอนดี้ สุดหล่อของฉัน โฮะๆ ฉันนั่งมองใบหน้าของเขา ฉันชอบดวงตาของเขาจังเลย ดวงตาสีฟ้า นั้นแหละจุดเด่นของเขา มายปริ้นเซส บลู อายซ์ โอ้วว เยส!!

 

“ one two three .. let go!!”

 

เสียงของเขาเท่เกินคำบรรยาย ^_________________^

 

“When you cryyy y yy y y”

 

นี่มันเสียงดนตรีอะไรเนี่ยยยย ยย ย ย มันไม่ใช่แบบที่ฉันคิดไว้นะ มันต้องไม่ใช่ แนวพังค์ อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่พังค์ร็อค โอ๊ยย!! แก้วหูจะแตกอยู่แล้ว ตั้งแต่เกิดมาเสียงดนตรีนี้เป็นเสียงที่แย่ที่สุด เท่าที่ฉันเคยได้ยินมา หูอันเปาะปางของฉันไม่สามารถรับโทนเสียงนี่ได้ >[]<!!~

 

“I love you , ma beb beb baby ….”

 

ประโยคเมื่อกี้ เขาร้องให้ฉันใช่ไหม โฮะๆๆ ชิ แต่ถึงยังไง มันก็ไม่ได้ทำให้เพลงเพราขึ้นมาหรอก ฉันเกลียดเพลงแบบนี้ที่สุดเลย โอ๊ย ฉันต้องการออกจากห้องนี้โดยด่วน ไม่ไหวแล้ว   ถ้าขืนต้องทนฟังต่อไป ฉันต้องหูแตกตายแน่เลย ><!

 

คิดออกแล้ว ไอ พอด ของฉัน แกช่วยชีวิตฉันมากเลย ไอ พอดที่รัก จุ๊บๆๆ >3<

 

อยากถูกเธอเรียกว่าแฟน อยากควงแขนเธอเหมือนใคร

ขอให้บอกฉันต้องทำแบบไหน ถึงจะได้เธอเคียงข้างกาย

 

อยากให้เธอเรียกว่าแฟนเดินเกี่ยวแขนเซย์กุ๊ดไนท์

หน้าตาแบบนี้พอจะได้ไหม เปิดใจรักฉันหน่อยนะ

 

 

ลา ลั่น ล้า ....... ลาล้า .. . อา ฮ้า......

เพราะ เพร้าะ..

 

ค่อยยังชั่ว เอะ แต่ทำไมเพลงของฉันมันมีเสียงเพลงงี่เง่านั้นแทรกมาอยู่ล่ะเนี่ย

ฉันน่าจะบอกให้พวกนั้นเบาเสียงหน่อยนะ ฉันหยิบหูฟังไอพอดออก

 

“นี่พวกนายช่วยเบาเสียงหน่อยได้ไหม?”

 

ทำไมพวกนั้นหยุดเล่นอ่ะ ฉันแค่บอกให้พวกนั้นเบาเสียงไม่ได้บอกให้ปิดสักหน่อย แต่หยุดล่นก็ดีเหมือนกัน น่ารำคาน *-*

 

“นี่เธอ ถ้าเธอไม่อยากฟังก็ออกไปข้างนอกไป๊”

 

แหมมม ทุเรดจริงๆ ไอ้พวกนี่นิ นิสัยแย่กันจริงๆ เลย

 

 

“ ไม่เอาหน่า แม็ค คุณคนนั้นเขาบอกให้เราเบาเสียง .....

 

โอ้ววว เห็นไหมพระเอก สุดหล่อของฉันเป็นคนดีขนาดไหน โฮะๆ 2

 

“เราก็ควรจะเล่นเพลงให้ดังกว่านี้ มีมารยาทหน่อยสิแม็ค หึๆ”

“งั้นก็ได้ ฮ่าฮ่า”

 

พวกนั้นเล่นเพลงให้ดังขึ้นกว่าเดิม

โอ๊ยย พวกนี่ไม่มีมารยาทกันจริงๆด้วย นิสัยแย่กันสุดๆ นี่ไง เหตุผลที่ฉัน แอนตี้พวกพังค์ร็อค เพลงแย่อย่างเดียวไม่พอ การแต่งตัวแถมนิสัยก็แย่กันสุดๆด้วย

 

“พวกนายนี่จะมากไปแล้วนะ”

 

ฉันเดินเข้าไปทำท่าเหมือนจะตบพวกนั้น ไม่กล้าหรอก ขู่ไว้ก่อน 55 ฉันเดินตรงไปที่พระเอกสุดหล่อของฉันก่อนเลย เผื่อเขาจะชอบแบบซาดิสต์ ฮ่าฮ่าๆ* และมันก็ดูเหมือนจะไม่ได้ผล เพราะ ไม่ว่าฉันจะเข้าไปใกล้แค่ไหน นายนั้นก็ตีหน้าเฉยมองมาที่ฉันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

“ถ้าคุณจะตบผมก็เอาเลย แต่ถ้าคุณจะง้างมือใส่หน้าผมเล่น ผมก็ขออนุญาติซ้อมเพลงต่อได้ไหมครับ?”

 

โอ้ว ทำไมเขาช่างเท่อย่างนี้ ขนาดจะโดนตบแล้วยังสุภาพอีก อย่างงี้ตบไม่ลง ( ถามจริงยัยวิวี่แกตบไม่ลง หรือไม่กล้าตบวะ 55 ) -*- ยุ่งไม่เข้าเรื่องอิผู้แต่ง ไม่ตบมันและ หันไปตบคนแต่งดีกว่า หึๆ* ( โอ้ว อย่าตบฉันน่ะ ไปไป๊ ไปดำเนินเรื่องต่อได้แล้ว เดี๋ยวหักค่าตัว ) เออ นี้ฉันเห็นแก่ค่าตัวน่ะ : P

 

“ฉันไม่ตบนายหรอก เพราเดวมือฉันแดงหมด และเพลงขอนายน่ะ จะซ้อมฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ ฉันแค่ขอให้นายใช้มารยาทที่เหลือหลอน้อยนิดของนายนี่ เบาเสียง ปรับวอลลุมของมันหน่อยจะได้ไหม?”

 

“เธอช่วยง้างมือท่านั้นอีกครั้งได้ไหม?”

 

มันจะให้ฉันง้างมือทำไมวะ? No เข้าใจ และฉันก็ง้างตามมัน เพื่อ??

 

“ครูครับ เธอจะตบผม!!”

 

“ห๊ะ!! อะไรนะ ฉันยังไม่ได้ตบนายเลยนะ”

ฉันพูดเบาๆ พร้อมทำหน้าไม่พอใจขึ้นรุนแรงใส่ แอนดี้ >-<!!

 

“ช่วยไม่ได้ . . .    ครูครับอยู่ดีๆเธอก็เดินมาแล้วจะตบผม ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยครับ T^T”

 

อี๋ !! ตานั้นตีหน้าซื่อสุดขีด แถมยังมาทำหน้าอ้อนวอนครูอีก คิดว่าน่ารักนักเหรอ หน้ายังกะ ลูกหมา ทุเรด

 

“ทำไม เธอถึงทำอย่างนั้น ห๊ะ คุณ วิชาดา”

“แต่หนูไม่ได้ทำนะค่ะ”

“ฉันเห็นเธอยกมือ ง้างจะตบเขากับตา ยังจะมาบอกว่าไม่ได้จะตบอีก!”

 

“แต่ ...”

“ไม่มีแต่ ฉันขอเพิ่มโทษให้เธอถูกกังตัวหลังเลิกเรียนเป็นเวลา 2 อาทิตย์ แล้วข้อหาที่เข้าห้องช้าต้องโดนคูณ 2  รวมทั้งสิ้น 4 อาทิตย์ หรือเรียกง่ายๆว่า เตือนยึง”

 

 

ห๊ะ เดือนนึง!! ฆ่าฉันให้ตายดีกว่า ไอ้ครูบ้า ครูขา ครูจะให้ฉันมานั่งบ้าอยู่ในนี้ทุกว้นหลังเลิกเรียนเป็นเวลา 1 เดือนงั้นเหร๋อ??  

 

โอ้วววว ว ววไ ม่ คนสวยอยากตายค้ะ!!


_____________________________
แอนดี้ของเรามีแอบร้ายด้วยโฮะๆ*



อ่านแล้วช่วยกันเม้นด้วยนะค้ะ
^_____________^


*3*