ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ฉันก็มนุษย์ มนุษย์ก็ต้องการ การพักผ่อนที่เพียงพอจิงไหม?? *-* บทนำ
Blue eye’z หนุ่มพังค์ร็อค ขอปลดล็อคหัวใจยัยตัวแสบ
โอ้วว !! นี่แหละคือความสุข
การนอนหลับอันแสนสบายของฉัน โฮะๆๆ
คร่อกกกกก ฟี้!!~
คร่อกกกกก กกก กกก ฟี้!!
“วิชาดา . . . .”
“วิชาดา . . . .”
“วีวี่ ตื่นๆๆสิ ยัยวีวี่ แกตื่นสิ อาจายร์กำลังเดินมาทางนี้แล้วนะ *-*”
“คุณวิชาดา วงษ์ ธ สุนทรี !!”
“ใครมากวนฉันวะ คนกำลังหลับอย่างมีความสุขอย่ามากวนได้ไหม?”
“ออ เธอกำลังหลับอย่างมีความสุขงั้นเหรอ?”
“ เออ ใช่ๆ อย่ามายุ่งกับฉันน่ะ”
“ตอนนี้เธอกำลังหลับอย่างมีความสุขในคาบเรียนของฉันงั้นเหรอ คุณวิชาดา??”
เฮ้ยๆๆ ไม่นะ เสียงนี่ คงไม่ใช่ ยัยแก่ที่เมื่อกี้ ยืนสอนเลขอยู่หน้าห้องหรอกนะ
ฉันค่อยๆ เงยหน้า ดู . . .
แว๊บๆ แว๊บบ บ บ บ,,
โอ้วววว ว ว ว โน ว วว !!~
มันใช่จริงๆด้วย เมื่อกี้ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย ? ไม่นะ ชีวิตของฉันจะเป็นยังไงต่อไปล่ะเนี่ย ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย !! TOT
“คุณ วิชาดา ในข้อหาที่คุณหลับในคายเรียนของฉัน ฉันขอสั่งให้คุณ อยู่ในห้องกักตัวเย็นนี้”
ห้องกักตัวงั้นเหรอ?
ไม่เอาน้าาา ฉันไม่อยากถูกกักอยู่ในห้องกักตัว งี่เง่านั้นหลังเลิกเรียน
เวลาของฉันมีค่านะย่ะ แกจะมากักตัวฉันอย่างนี้ไม่ได้ เข้าใจไหม ?? T^T
“แต่ อาจายร์ค่ะ . . .”
“ไม่มีแต่ทั้งนั้น คุณวิชาดา และคุณก็ควรจะนั่ง และ เริ่มเรียนได้แล้ว เข้าใจไหม?”
“เออ .. ก็ได้ค่ะ T T”
“โอ๊ยๆๆๆ เซงๆๆ ทำไมพระเจ้าถึงกลั่นแกล้งคนสวยอย่างนี้ได้ TOT”
“ก็สมควรแล้ว ฉันเรียกแกแล้ว เรียกแกอีก แกก็ยังไม่ตื่น”
“ฉันผิดเหรอ นาโน ฉันผิดตงไหนเหรอ ฉันเป็นมนุษย์ ฉันก็ต้องการ การพักผ่อนที่เพียงพอ ถ้าเราพักผ่อนไม่เพียงพอ ร่างกายของเราก็จะทรุดโทรมจากนั้นเราก็จะเรียนไม่รู้เรื่องใช่ไหม ? ฉันพูดถูกไหม นาโน !?”
“เออ ถูก ก็ ถูกเว้ย ฉันนี่ ไม่อยากเถียงกับคนอย่างแกจริงเลย อิวีวี่ -*-“
“ ^________________^”
“ไม่ต้องมาทำเป็นยิ้มเลย อิบ้า เรียนๆ เรียนได้แล้ว”
“เออ ไม่ยิ้ม เรียนก็ได้วะ ชิ”
กริ๊งงงงง ง ง ง งงง งง**
“ฮืออออ ฮืออ นาโน แกต้องรอฉันนะ ถ้าไม่มีแก ฉันจะกลับบ้านคนเดียวได้ยังไง กักตัวแค่ ชั่วโมงเดียวเองนะ?”
“ไม่เอาว้อย ฉันจะรับกลับบ้าน”
“น้านะ น้านะ นาโน นะน้า? พรีส??”
ฉันส่งสายตาอ้อนวอนสุดๆ ไปให้นาโน ทำไงได้ล่ะ ก็ฉันไม่อยากเดินกลับบ้านคนเดียวนี่
ครูนะครู จำไว้เลย คาบหน้าฉันจะหลับอีก ประชดชีวิต!! : P
“เออ ก็ได้ ฉันจะนั่งรอแกอยู่ที่ร้านไอติมหน้าโรงเรียน ถ้าเข็มหน้าฬิกาเกิน 5 โมงแม้อต่นาทีเดียว ฉันก็จะไม่รอแกโอเคไหม??”
“นาทีเดียวก็ไม่ได้เหรอ ??”
“ ไม่ได้!!”
T^T อินาโน แกเป็นเพื่อนที่ชั่วร้ายที่สุดเลย
”เร็วๆๆ ด้วยล่ะ ถ้าแกมาช้า ฉันไม่รอจริงๆๆนะเว้ย!”
“ครับบบ คุณแม่ - -*”
“รีบไปเลย”
เซงจิตที่สุดเลยว้อยย นี่ยังไม่ 4 โมงเย็นเลย เมื่อไหร จะ 5 โมงวะ ว่าแต่ ฉันก็ไม่เคยเข้าห้องกักตัว มันเป็นยังไงหว่า “นักเรียนที่โดนทำโทษ ห้ามเข้าห้องสายเกิน 3.50 มิฉะนั้น จะโดนทำโทษเป็น 2 เท่า”
กริ๊ดดดดดด ด ด ด ดดด ด ด !!
นี่ 3 โมง 3.45 แล้ว เอาไงดีล่ะ ก้องอยู่ทางไหน ฉันยังไม่รู้เลย ไม่เอาน้า ฉันไม่อยากโดนทำโทษอะไรที่มากไปกว่านี้แล้ว
ฉันวิ่งไป พร้อมหยิบนาฬิกาขึ้นมาดู “3.48” ตายแน่ ตายๆ ตายแน่ๆเลยฉัน
อีก 2 นาทีก็ 3.50 แล้ว แล้วนี่ฉันต้องไปทางขวา หรือ ทางซ้ายเนี่ย
ฉันหันขึ้นไปมองป้ายบอกทาง
ขวา.. ประชาสัมพันธ์
ห้องพักครู 1
ซ้าย.. ห้องกักตัว
ทาง ซ้าย วิ่งๆๆๆ
เหนื่อยโฮกๆๆ เลยฉัน -*-
นั้นไงห้องกักตัวในที่สุดก็ถึงสักที ฉันค่อยๆเดินเข้าไปในห้องอย่างหมดแรง ( หมดจริงๆ ) ไม่เป็นไร เหลืออีก 1 นาทีไม่ต้องรีบก็ได้
ก่อนที่ฉันจะ ก้าวขาก้าวแรกเข้าไปในห้อง กริ่งเล็กๆให้ห้องก็ดังขึ้น
กริ๊งงงง ง ง ง งง*
“ หมดเวลา นักเรียนที่ถูกทำโทษแล้วยังไม่ก้าวเข้ามาในห้องนี่ทุกคน ต้องถูกทำโทษเป็น 2 เท่า”
ครูที่ห้องกัก พูดพร้อมหันมาจ้องที่ฉัน อะไรนี่ยังหาว่าฉันมาไม่ทันอีกเหรอ ทั้งๆที่ฉันก็มาถึงแล้วเนี่ยนะ แค่อีกก้าวเดียว อีกก้าวเดียวฉันก็จะก้าวเข้าไปในห้องแล้ว !!
“รวมทั้งเธอด้วย....”
“แต่อาจายร์ค่ะ หนูก็มาถึงแล้วนี่ค่ะ”
“แล้วเธอก้าวเข้ามานั่งในห้องหรือยังล่ะ? หืม”
สายตาอย่างนั้น สายตาเยาะเย้ยอย่างนั้น อี๋ ฉันล่ะเกลียดที่สุด ><!!
เอะ นั้นใคน่ะ.?
“ สวัสดีครับ อาจายร์ ^____^”
ตานั้นมาสายกว่าฉันตั้งหลายนาที แต่เดินเข้าไปในห้องน่าตาเฉย อย่างนี่เนี่ยนะ มันเริ่มไม่ถูกต้องแล้ว รออาจายร์ไป ก่อนเหอะ มีเรื่องแน่ หึๆ : P
_________________________
เพิ่งเริ่มแต่ง ไม่ดียังไงก็ ขอโทษไว้ด้วยนะค่ะ ^________^
ช่วยๆๆคอมเม้นกันหน่อยนะค่ะ :-)
_________________________
เพิ่งเริ่มแต่ง ไม่ดียังไงก็ ขอโทษไว้ด้วยนะค่ะ ^________^
ช่วยๆๆคอมเม้นกันหน่อยนะค่ะ :-)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น