ห้องรวมบทความดีๆ...แฝงข้อคิด

ลำดับตอนที่ #43 : -:- ดินสอกับยางลบ

ดินสอกับยางลบ

นานมาแล้ว ดินสอเป็นเพื่อนกับยางลบ ทั้งคู่ไปไหนมาไหนด้วยกัน ทำอะไรด้วยกัน

หน้าที่ของดินสอก็คือ  เขียน  มันจึงเขียนทุกที่ทุกอย่างเสมอตลอดเวลาที่อยู่กับยางลบ

หน้าที่ของยางลบ คือ การลบ มันจึงลบทุกอย่างที่ดินสอเขียนทุกที่ ทุกเวลา

เวลาผ่านไป นานหลายสิบปี  ทุกอย่างก็ยังดำเนินเหมือนเดิมเรื่อยมา

จนกระทั่งดินสอเอ่ยกับยางลบว่า

ดินสอ : เรากับนายคงอยู่ด้วยกันไม่ได้แล้ว

ยางลบ : ทำไมล่ะ

ดินสอ : ก็เราเขียน นายลบ แล้วมันก็ไม่เหลืออะไรเลย

ยางลบ : เราทำตามหน้าที่ของเรา เราไม่ผิด

ทั้งคู่จึงแยกทางกัน

ดินสอ พอแยกทางกับยางลบ ก็ดีใจที่สามารถเขียนอะไรได้ตามใจ แต่พอเวลาผ่านไป ดินสอเริ่มเขียนผิด ข้อความสวย ๆ ที่เคยเขียนก็สกปรก มีแต่รอยขีดทิ้งเต็มไปหมด มันคิดถึงยางลบจับใจ

ฝ่ายยางลบ พอแยกทางกับดินสอ ก็ดีใจที่ตัวมันไม่ต้องเปื้อนอีกต่อไป พอเวลาผ่านไป มันกลับใช้ชีวิตอย่างไร้ค่า เพราะไม่มีอะไรให้ลบอีก มันคิดถึงดินสอจับใจ ทั้งคู่จึงกลับมาอยู่ด้วยกันใหม่

คราวนี้ ดินสอเขียนน้อยลงเขียนแต่สิ่งที่ดี ส่วนยางลบก็ลบ เฉพาะที่ดินสอเขียนผิดเท่านั้น

ถ้าเปรียบการเขียนเป็นการ “จำ” ดินสอ ตอนแรกก็จำทุกเรื่องทั้งดีและไม่ดี แต่พอเปลี่ยนไป มันก็หัดเลือกจำแต่สิ่งดี ๆ เท่านั้น

ส่วนการลบเปรียบเหมือนการลืม ยางลบในตอนแรกก็ลืมทุกอย่างทั้งดีและไม่ดี

แต่ทุกครั้งที่ลืมเรื่องไม่ดีตัวมันก็จะสกปรก แต่ตอนหลัง มันเลือกลืมแต่เรื่องไม่ดี หรือคือการให้อภัยนั่นเอง

ฉะนั้นการเปรียบการเดินทางของทั้งคู่ ดุจญาติมิตร คือ การจำแต่สิ่งดี ๆ และลืมในสิ่งที่อาจผิดพลาดบ้าง

ขอให้ทุกคนเป็นอย่างดินสอกับยางลบตอนหลังนะ

ผู้เขียนเชื่อว่า ชีวิตคนเราปรับปรุงแก้ไขกันได้ ขอให้เราเรียนรู้ที่ จะมอบความรัก และให้อภัยต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ชีวิตก็จะมีความสุข โดยเฉพาะ การที่มีเพื่อนดี ๆ สักคนก็รู้สึกดีขึ้นเยอะ

[ บทความนี้ได้คัดลอกมาจากเว็บไซต์อื่นนานมาแล้ว จึงไม่ได้อ้างอิงถึงเว็บไซต์ต้นฉบับ ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ แต่ด้วยเจตนาดีที่เห็นว่าบทความนี้เป็นบทความดีๆ...แฝงข้อคิด จึงอยากแบ่งปันให้เพื่อนๆ ได้อ่านกันค่ะ ]