อาถรรพ์วิญญานห้องโสต

ลำดับตอนที่ #2 : " อรรถ "

               ตอนนี้ผมอยู่หน้าประตูโรงเรียน ยืนมองผ่านประตูลูกกรงขนาดใหญ่ มันยังไม่เปลี่ยนไปจากตอนที่ผมมาหาพี่ผมเลย

....แค่ทุกอย่างดูเหมือนผ่านการทำความสะอาดครั้งใหญ่มาก่อนเปิดเทอม

       ประตูตรงกลางบานใหญ่ถูกแง้มทางซ้ายไว้นิดหน่อย เพื่อให้นักเรียนเข้าทางนั้น เพราะต้องผ่านครูเพื่อฝึกมารยาท และครูก็จะตรวจความเรียบร้อยของเครื่องแบบก่อนที่จะเข้าโรงเรียน นี่ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ไม่เปลี่ยนไปเลย สมแล้วที่เป็นโรงเรียนชื่อดัง

“สวัสดีครับ” ครูก็รับไหว้ตามมารยาท มองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า และพยักหน้าหนึ่งที บอกเป็นนัยๆว่า ไปได้ๆ

พอเดินไปได้ไม่ถึงสามก้าว..

“นายเกม! เอาอีกแล้วนะ อย่างน้อยเข้าประตูโรงเรียนก็แต่งตัวดีๆหน่อยไม่ได้รึไง “

“โห ครู บางทีมันก็หลุดเองอะ มันก็หลุดมาตั้งกะม.ต้นแล้ว ครูยังไม่ชินอีกเหรอ” เห็นพูดกวนเบื้องล่าง แต่มันก็ยัดเสื้อใส่ให้เรียบร้อยอยู่ดี เหมือนแค่ขอให้ได้กวนครูก่อน

ครูแกก็ส่ายหัวเล็กน้อย หันกลับไปรับไหว้เด็กคนอื่นๆต่อ

ชื่อเกมเหรอ เหมือนจะเป็นเด็กเก่าอยู่มาตั้งแต่ม.ต้นสินะ หน้าตาก็พอใช้ได้นะ แต่ดึงหน้าตลอดแบบนั้นไม่เมื่อยบ้างรึไง

 อ๊ะ! มันมองมาทางนี้แล้ว

“มองไรวะ ชอบกูรึไง?” เดินมาหาพูดจาหลงตัวเองเสร็จ ก็มองหน้าผมใกล้หยั่งกับจะกินเลือดกินเนื้อกันเลยทีเดียว

“เด็กใหม่เหรอมึงอะ? ไม่เคยเห็นหน้า”

“อะ..อือ “

“หน้าตาดูฉลาดนะ รู้ยังว่าเรียนห้องไหน?”

“4/6 ...” ผมเริ่มกลัวมันนิดๆละ น้ำเสียงมันดูหาเรื่องมาก

“ เหอะๆ ห้องเดียวกัน มึงชื่ออะไร? “ กูว่ามึงควรถามชื่อกูก่อนถามว่ากูอยู่ห้องอะไรนะ

“อรรถ”

“มึงเป็นลูกไก่ซิมซิมรึไงวะไอ่อรรถ ถามคำตอบคำ หงิมชิพหายตุ๊ดปะมึงอะ”

......กริ๊งงงงงงงงง......

เสียงออดเรียกรวมเข้าแถวสินะ ช่างช่วยชีวิตผมได้มากเลยหละ

“กูไปละ เจอกันในห้องนะ ไอ่อรรถ”

มันไม่ได้วิ่งไปที่แถว แต่เหมือนจะเข้าไปที่ห้องประชาสัมพันธ์ มันเป็นพวกวีเจ หรือ โฆษกอะไรทำนองนั้นละมั้ง

เหอะๆ เสียงแบบนั้นก้ยังเป็นได้เนอะ แค่คิดก็จั๊กจี้แล้ว

...........

หลังจากเคารพธงชาติเสร็จ ก็มีเสียงตามสาย แต่เสียงที่ออกมาเป็นเสียงผู้หญิงแหะ ก็ดีกว่าเสียงไอ่เกมหละนะ

“สวัสดีคะ คุณครูเพื่อนๆชาวด.ร.ธ.ทั้งเพื่อนใหม่และเพื่อนเก่าทุกคน ฉัน นางสาวดาราวรรณ หรือ เดียร์  ....”

“....และผม นายสหวัชร หรือซ้ งครับ “

“เราขอเป็นตัวแทนจากเสียงตามสายจากชมรมสื่อสัมพันธ์ ในการต้อนรับการเปิดเรียนในช่วงชั้นใหม่ในโรงเรียน”

ระหว่างที่ผมยืนฟังเสียงตามสายอยู่ จริงๆก็ไม่ได้ฟังหรอกครับ มันน่าเบื่อ เมื่อยก็เมื่อย

อยู่ดีๆเสียงบรรยายจากเสียงตามสายก็เหมือนจะถูกตัด เหมือนเสียงไฟลัดวงจร แต่พัดลมในยิมยังเปิดอยู่

ตอนนี้ทุกคนกำลังใช้โอกาสนี้คุยกัน บางคนก็คุยเรื่องนี้ บางคนก็คุยเรื่องอื่นๆ

“นักเรียนทุกคน อยู่ในความสงบด้วย เดี๋ยวครูจะปล่อยขึ้นห้องเรียนแล้ว”

ครูบางคนก็เข้าไปที่ห้องประชาสัมพันธ์ แต่ที่แปลกคือ ครูบางคนก็ยืนคุยกันแล้วชะเง้อมองไปที่แถวๆห้องเก่าๆห้องนึง

...........

เหมือนตรงห้องนั้นจะเขียนว่า “ ห้องโสต “

ผมจะไม่สงสัยอะไร ถ้าสิ่งที่ครูที่อยู่ที่นี้มาหลายปี กลับกลายเป็นห้องโสตนั้นแทนที่จะเป็นห้องประชาสัมพันธ์ที่ดูใหม่และพร้อมใช้เพื่อการต้อนรับการเปิดเทอมในวันนี้

“แกๆ มันมีอะไรกันวะ แค่เสียงจากห้องส่งเสียถึงกับปล่อยขึ้นห้องเลยเหรอวะ”

เด็กสาวที่อยู่ข้างหลังผมกำลังบ่นกับเพื่อนที่อยู่ข้างหลังเธอ

“ก็คงกลัวเสียหน้าหละมั้งแก เพราะพึ่งย้ายมาจากห้องโสตด้วย อารมณ์เห่อของใหม่อะแก ฉันว่าก็ดีนะได้ขึ้นห้องเร็วหน่อย”

ผมเองก็แอบเห็นด้วยนะ แต่ว่า ผมกลับสนใจไอ้คำว่า ย้ายมาจากห้องโสต มากกว่า

จะย้ายทั้งที แต่ก็ยังเก็บห้องเก่าๆนั้นไว้อีกทุบทิ้งไปเลยมันไม่ดีกว่ารึไง?

“เธอๆ จะขึ้นห้องมั้ยอะ เขาเดินขึ้นไปหมดละนะ”

ผมให้ความสนใจสะจนลืมไปเลยว่าแถวห้องผมเดินไปกันแล้ว เหลือหางแถวที่ชะโงกหน้ามองผมด้วยความสงสัย

................

“นักเรียนหาที่นั่งได้เลย พาเพื่อนใหม่ไปด้วย อย่าจับกลุ่มกันเอง”

ตอนนี้ทั้งห้องกำลังชุลมุนกับการจับจองที่นั่ง ส่วนใหญ่จะเลือกแถวกลางไม่ก็หลังกัน แต่ที่ข้างหน้าสุดก็มีพวกสาวแว่นหนา กับหนุ่มหัวเกรียนมายึดอาณาเขตพวกคงแก่เรียนไว้อย่างชัดเจน

ระหว่างที่ผมกำลังหันซ้ายหันขวาเพื่อหาที่นั่ง...

“ไอ่อรรถ” เสียงที่กระตุกเส้นประสาทสมอง ให้ชวนสะดุ้ง แน่นอนว่านั้นคือเสียงไอ้คุณเกม

“ยังอะ แล้วมึงอะ” ถามตามมารยาทนะ ไม่ได้คิดจะให้มันหาให้หรอก

“กูนั่งตรงนั้น กูให้ไอ้โน่จองที่ไว้ให้ละ ....มานั่งด้วยกันดิ”

ผมก็ไม่ได้ตกลงอะไรแต่ !!! มันดึงกระเป๋าผมไปวางไว้ตรงโต๊ะที่ห่างจากคนชื่อโน่ ไปอีกโต๊ะนึง เดาๆก็เกมมันคงนั่งตรงนั้นละมั้ง

ด้วยความที่คาบเรียนจะเริ่ม ผมเลยตัดสินใจนั่งลงตรงนั้น...

“เอาหละ นักเรียนได้ที่นั่งแล้วก็ฟังระเบียบการสอนจากครูนะ”

ระหว่างนั้นผมก็ฟังไปเฉพาะพวกเรื่อง หน่วยกิจ คะแนนเก็บ คลังห้อง ที่เหลือผมก็ไม่ได้ฟังอะไรมาก

.... เดี๋ยวนะ ครูไม่ได้พูดถึงเรื่องเมื่อตอนเข้าแถวเลย มันยังไงกัน จะไม่สนใจเลยรึไง

“ไอ้เชี่ยอรรถ เป็นไรของมึงเนี่ย เหม่อหยั่งกับเห็นผีเลยมึงอะ”

เออ เห็นหน้ามึงอะกูก็หลอนพอๆกับเห็นผีนั้นหละ

 89%