ดั่งรักพันธนาการ - นิยาย ดั่งรักพันธนาการ : Dek-D.com - Writer
×

    ดั่งรักพันธนาการ

    เธอจะทำอย่างไร เมื่อรักที่เคยเกินกับชายคนนึง มันเปลี่ยนไปเป็นแนวอีกแบบนึง แล้วความรู้สึกของเธอล่ะ... มันยังเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่า

    ผู้เข้าชมรวม

    150

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    4

    ผู้เข้าชมรวม


    150

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  1 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  4 พ.ย. 57 / 21:21 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย

    ห้าม ทำซ้ำ ดัดแปลง ห้ามลอกเลียนแบบ หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาต

    การคัดลอกนิยาย นำไปทำซ้ำ ดัดแปลง หรือเผยแพร่. ถือเป็นการกระทำผิดกฏหมาย ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ.๒๕๓๗ ถ้าจับได้จะให้ทนายดำเนินคดีให้ถึงที่สุด สำนักลิขสิทธื์ กรมทรัพย์สินทางปัญญา กระทรวงพาณิชย์ สมาคมนักเขียน

     

     


     

    ในเมื่อเขาเป็นคนผิด เขาก็พร้อมที่จะยอมรับผิด... และพร้อมจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอแต่งงานกับเขาให้จงได้!

     

    ตัวอย่าง

    “แต่งงานกันเถอะเนอะคนดี” แววตารื่นรมย์เผยในสายตา ร่างสูงที่ยืนกอดอก พูดเรื่องแต่งงานได้เหมือนกับปลอกกล้วยเข้าปากจนเธอได้แต่ถลึงตามองอย่างอดรนทนไม่ไหว

    “ไม่” เธอปฎิเสธเสียงแข็ง เพราะกับกอดอกบ้าง

    เอาซี่ ในเมื่อเธอจะไม่ยอมเสียอย่าง เขาจะทำอะไรเธอได้!

    “พลอยชมพู” เขาทำเสียงดุ แล้วเดินเข้ามาหา   เธอมองคนร่างสูงที่ยืนค้ำหัวอยู่แล้วแกล้งเบะปากใส่อย่างล้อเลียน

    “อะไร นายกริดดนัย” เธอมองหน้าของเขา แล้วทำเป็นแกล้งตกใจเมื่อเห็นเขาทำหน้าบูด “อุ้ย ขอโทษ สถานะของนายตอนนี้คงนำหน้าด้วยคำว่านายได้แล้วสินะ คุณกริดดนัย”

    “เธอยังโกรธฉันอยู่ใช่มั้ย ” เขาทำหน้านิ่ง แต่น้ำเสียงเริ่มอ่อนลง

    ก็ในเมื่อเขาผิดจริงๆ เขาก็พร้อมจะยอมรับ และตามง้ออย่างไม่มีเงื่อนไข

                “เปล่า ไม่ได้โกรธ ฉันจะกล้าโกรธคนหล่อ รวย เพอร์เฟกต์อย่างคุณได้ไงล่ะ” เธอแกล้งยักคิ้ว พร้อมกับมองสีหน้าคนตรงหน้าอย่างหมั่นไส้

                ทำหน้านิ่งอย่างกับรูปปั้นอยู่นั่นแหละ มั่นน่านัก!

                “พลอย อย่าปากแข็งสิ” เธอถลึงตาใส่

                “ก็บอกว่าไม่ได้โกรธ ก็ไม่ได้โกรธเส้!” เธอทำตาโต ปากเรื่อยื่นขึ้นอย่างอดไม่ได้ ร่างสูงเห็นใบหน้าเดิมๆสมัยแต่ก่อนแล้วอดขำไม่ได้กับใบหน้าเล็กๆที่กำลังยู่ยี่

                “คิดถึงหน้าแบบนี้จัง” ร่างสูงยื่นแขนยาวมาโอบรอบเธอไว้ ก่อนจะรั้งท้ายทอยของเธอเข้ามาใกล้ แต่เธอรู้ทันว่าเขาจะทำอะไร  จึงต่อยเข้าที่หน้าท้องอีกฝ่ายอย่างไม่เกรงใจจนอีกฝ่ายได้แต่นั่งยองๆกุมท้องไว้น้ำตาแทบเล็ด ก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานของอีกฝ่ายไป โดยไม่ลืมจะทิ้งท้ายคำพูดของตัวเองไว้

                “ไปไกลๆเลยโว้ยยย!

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น