แผนพิชิตใจนายสุดโหด

ลำดับตอนที่ #8 : เปิดตัวมอลลี่+ คู่กัด( แก้ไขใหม่+เพิ่มเนื้อหา)

ตอนที่ 7

“ม๊าคะ มอลลี่ไปโรงเรียนก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ”  
กานต์กมลยกมือไหว้และบอกแก่มารดาพร้อมด้วยรอยยิ้มที่สดใส                                   
“อ้าวไม่ทานอะไรก่อนเหรอคะลูก”คุณหญิงกานดาเอ่ยถามลูกสาวคนเดียวด้วยความรักและเอ็นดู
“อ๋อเดี๋ยวมอลลี่เอาขนมปังกับนมสดไปทานในรถค่ะ” 
กานต์กมลตอบมารดาอีกครั้งพร้อมกับวิ่งไปขึ้นรถที่นายสนสตาร์ทรออยู่ทันที  
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกจึงทำให้เธอตื่นเต้นเป็นพิเศษ                                               
“ตั้งใจเรียนนะลูก”  คุณหญิงกานดาบอกลูกสาวอีกครั้ง ทั้งๆที่เธอก็รู้ว่ากานต์กมลเป็นเด็กดีเสมอมา
“ค่า”  กานต์กมลรับคำมารดา และหันไปโบกมือลาอีกครั้ง ก่อนนายสนจะเคลื่อนรถออกมา

ฉันชื่อมอลลี่ค่ะ เป็นลูกสาวคนเดียวของคุณพ่อคุณแม่ค่ะ                                                    
พวกท่านเป็นเจ้าของบริษัทนำเข้าและส่งออกยางรถยนต์ค่ะชีวิตของฉันก็ค่อนข้างจะเรียบง่าย     
แต่ว่าดูเป็นคุณหนูในสายตาทุกคนภายนอก และเป็นเจ้าหญิงตัวน้อยๆของที่บ้านค่ะ           
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของฉัน โอ๊ะๆตาซ้ายเขม่นค่ะ ขวาร้ายซ้ายดีไม่นะ                      
โครม  พูดไม่ทันขาดคำค่ะ  น้าสนคนขับรถของคุณพ่อก็ชนเข้าให้กับฟีโน่คันหนึ่ง                    
หน้าโรงเรียนเลยค่ะ  คนมองเต็มเลยซวยเข้าให้แล้ว  นายคนขี่ฟีโน่ก็หน้าหงิกเลยค่ะ                  
ใส่ชุดนักเรียนที่เดียวกับฉันด้วย อย่าให้เป็นเรื่องใหญ่เลยนะพลีสเขาเดินมาเคาะกระจกรถใหญ่เลย
ฉันรีบบอกให้น้าสนปลดล๊อดประตูให้แล้วรีบออกไปคุยกับเขาทันทีค่ะ นายเป็นอะไรมากมั๊ยอ่ะ 
โอวนายนั่นยิ้มค่ะ แต่เป็นยิ้มแประชดประชันมากๆค่ะ ทำไมต้องทำหน้าโหดด้วยล่ะ ฉันกลัวนะ
"ไม่เป็นไรมั้งถามได้ เธอก็เห็นนี่ว่าฉันโดนชนแล้วรถฉันเป็นยังไงมั่งก็ไม่รู้เนี่ย"                     
"นี่ฉันพูดกับนายดีๆนะ ทำไมจะต้องมาเสียงดังใส่ฉันด้วยล่ะ"
 "ทำไมล่ะฉันก็พูดของฉันแบบนี้หรือเธอทนฟังไม่ได้  ถ้าทนไม่ได้ก็ชดใช้ค่าเสียหายมา เร็วๆด้วยนะ ฉันจะได้รีบไปเรียน   วันแรกก็ซวยซะแล้ว เสียเวลาจริงๆเลย  เฮ้อ"                                      
"ฉันก็เสียเวลาเหมือนนายแหละ  เดี๋ยวฉันเรียกประกันมาให้ก็ได้"                                           
ไม่ต้องหรอกถ้าจะให้ดีเธอเอาเบอร์นี่ไปอู่ฉันเอง บอกให้มาเอารถฉันไปซ่อมแค่นั้นจบฝากด้วยนะไปล่ะ" 
"อ้าว"  งงเลยฉัน   ฉันรีบยื่นเบอร์โทรของอู่ซ่อมรถที่นายนั่นให้มาให้น้าสนจัดการ              
แล้วรีบวิ่งตามนายนั่นไปทันที  “นี่ๆนายหยุดก่อนสิ” จะวิ่งเร็วไปไหนเนี่ย  ฉันเหนื่อยนะ         
“อ้าวเธอนั่นเอง มีไรเหรอ แล้วตามมาทำไมเนี่ย หรือยังไม่เข้าใจที่ฉันพูด ฉันรีบเห็นป่ะ”           
“รู้แล้วแต่เราต้องคุยกันให้รู้เรื่องก่อนนายชื่ออะไรเป็นใครฉันยังไม่รู้เลย         
นี่นายจะไม่ให้ฉันรู้จักคนที่ฉันมีเรื่องด้วยเลยหรือไงฮะ”                                                          
“แหมแผนอยากรู้จักผู้ชายของเธอนี่มันเยอะจังเลยนะถามหน่อยเหอะ 
ลงทุนให้คนขับรถชนฉันเพราะอยากรู้จักใช่ป่ะเนี่ย”               
“หนอย นายอย่ามาหลงตัวเองไปหน่อยเลยเรื่องอะไรฉันจะต้องลงทุนแบบนั้นด้วย”           
“ใครจะจะไปรู้กับเธอล่ะ เห็นหน้าใสๆไว้ใจไม่ค่อยได้หรอก”                                     
“นี่นาย  ทำไมพูดจาแบบนี้ล่ะ”                                                                                       
“เอาล่ะๆ พอเถอะฉันขี้เกียจเถียงกับเธอแล้วเอาเป็นว่าฉันชื่อพิภพ 
เธอจะเรียกว่าป๊อบก็ได้อยู่เกรด10 ห้องคิงไปก่อนนะ ฉันรีบ” 
บอกได้แค่นั้นพิภพก็วิ่งไปตามทางเดินของตึกเรียนทันทีทิ้งให้กานต์กมลได้แต่ยืนงงอยู่แบบนั้น

“อ้าวฉันยังไม่ได้บอกชื่อนายเลยนะ”  กานต์กมลได้แต่ตะโกนตามไป 
พิภพหยุดวิ่งทันทีพร้อมกับหันมายิ้มก่อนจะทำหน้ากวนๆแล้วตะโกนกลับไปว่า
“อยากรู้ที่ไหนเล่า  555”  แล้วก็วิ่งต่อไปทันที                                         
“โธ่เอ๊ย  ไอ้คนหลงตัวเอง  ชิ” กานต์กมลได้แต่บ่นกับตัวเองอย่างขัดใจ                                  
“จำไว้เลยนะ มอลลี่คนนี้จะเป็นคู่กัดนายไปตลอดเลย ไอ้ป๊อบบ้า”                                      
ฉันได้แต่บ่นอยู่คนเดียว  ก่อนจะรีบเดินไปห้องเรียนทันที  อ๊ะ เมื่อกี๊นายนั่นบอกอยู่เกรด 10 ห้องคิงห้องเดียวกับฉันนี่นาแล้วเราจะได้เห็นดีกันนายพิภพ เดี๋ยวนายก็จะรู้ว่าฉันไม่ใช่พวกลูกคุณหนูที่วันๆเอาแต่เรียกร้องความสนใจจากคนนั้นคนนี้

แก้ไขคำผิด พร้อมเพิ่มบางคำค่ะ