แผนพิชิตใจนายสุดโหด

ลำดับตอนที่ #3 : ผมชื่อริวมะ

                  

ตอนที่สอง                                                                                                                                                                    
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของผมซึ่งแน่นอนว่าผมต้องไปสายแน่ๆ                                                             
ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไหร่ผมจะเลิกทำตัวแย่ๆได้สักทีซึ่งก็คงอีกนาน(แกจะพูดให้ไรดีขึ้นเนี่ย)                                    
อ้อลืมบอกไปผมอ่ะชื่อริวมะเป็นมาเฟียเพิ่งมาจากญี่ปุ่นได้สองวันเองก็ต้องมาเรียนที่นี่แล้ว                                      
ก็พ่อผมส่งมาเรียนที่นี่เพราะผมชอบมีเรื่องไปทั่วจนต้องย้ายไปทุกโรงเรียนแล้วในโตเกียว                               
เลยถูกที่บ้านเนรเทศออกนอกประเทศมาเลยอีกอย่างผมอกหักมาด้วยแหละ อย่าให้เล่าเลยเรื่องมันยาว               
เอาเป็นว่าผมอยากเปลี่ยนบรรยากาศก็เลยยอมลงทุนมาเรียนที่นี่แล้วกัน                 
อ้อ  เมื่อกี๊ผมเจอยัยเซ่อคนหนึ่ง เธอเดินมาชนผมแล้วก็ด่าใหญ่เลยไม่คิดเลยว่าสาวไทยจะปากจัดแบบนี้            
แต่เธอก็ดูน่ารักดีนะครับ แต่ผมยังไม่รู้จักชื่อเธอเลยรีบเดินมาห้องเรียนซะก่อน  
แต่ยังไงก็เหอะ ปากจัดขนาดนั้นถ้าไม่เจอกันอีกเลยก็คงดี       แต่ไม่แล้วสิตอนนี้เธอมานั่งข้างๆผมแล้ว 
“เอ่อ นั่งด้วยคนนะ”    ยัยปากจัดนั่นพูดกับผม   โห อิมพอสสิเบิ้ล  ยัยนี่พูดดีๆกับเขาเป็นด้วย                                 
ฉันพูดอะไรผิดไปเหรอ  นายนั่นถึงกับทำหน้าเหวอเลย ก็แค่ขอนั่งด้วยเอง  มันเหลือที่นั่งอยู่ที่เดียวนี่นา                   
จีรัญญาได้แต่คิดในในก็เธอไม่เข้าใจจริงๆนี่นาว่าทำไม ริวมะต้องทำหน้างงแบบนั้น                                 
กริ๊งๆ  แปบเดียวเองเลิกเรียนแล้วเหรอเนี่ย แจ๊คกับไกด์รีบเดินมาที่โต๊ะของจีรัญญาทันที                                   
วันนี้เจ้าสองคนนี่ตามเธอทั้งวันเลย ไม่ว่าจะไปกินข้าวซื้อขนมเข้าห้องสมุด                                                       
ทั้งๆที่ไม่เคยเข้าไปหยิบหนังสืออ่าน นอกจากแอบหลับตามมุมหนังสือเท่านั้น                                                     
แต่วันนี้ทั้งแจ๊คและไกด์ต่างหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน เมื่อเดินตามจีรัญญาเข้าไป    
เพราะจะหลับก็ไม่กล้า  คุยกันก็ไม่ได้เพราะจะโดนด่า ก็ห้องสมุดน่ะเขาห้ามส่งเสียงดัง                                   
ขนาดเธอจะเข้าห้องน้ำ เจ้าสองคนนี่ก็ยังจะตามไปเฝ้าเลย ไม่รู้จะถูกชะตาอะไรนักหนา                                    
“กลับด้วยกันเปล่าจีจี้”  แจ๊คเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อนจีจี้ได้แต่ส่ายหน้าก่อนจะบอกว่าเธอมีรถมาเอง ก่อนจะหันไปถามริวมะ  วันนี้ขนาดนั่งติดกันเธอยังไม่ได้พูดอะไรกับเขาสักนิด                                                                              
“นาย จะกลับยังไงเหรอ”ยัยปากจัดชวนผมกลับบ้านครับ เป็นไปไม่ได้อ่ะ                                                                
(ชวนตอนไหนเค้าแค่ถามเฉยๆ แกอกหักจนเพี้ยนป่ะเนี่ย  :คนแต่ง                                                                              
โหเจ๊อย่ามาว่ากันนะเดี๋ยวไม่เป็นพระเอกให้เลย:ริวมะ  เออ ไ อ้โหดเอ๊ย เล่นต่อไปตามบทเลยไป ชิชิ:คนแต่ง
“เอ่อ ฉันเอารถมาน่ะ  กลับก่อนนะ  บาย” ริวมะพูดแล้วก็รีบเดินออกมาทันที                                                 
“เดี๋ยวสิ นายชื่อไรอ่ะ  ฉันยังไม่รู้จักนายเลยนะ” (นั่งกันมาตั้งแต่เช้ามันไม่ยอมคุยกันค่ะคนอ่าน)                             
จีรัญญาได้แต่ตะโกนตามไป                                                                                                                                
“ฉันชื่อริวมะ”  ริวมะตะโกนตอบกลับมา  “ไปนะ”บอกอีกครั้งก่อนจะวิ่งไปทันที                                                
“ริวมะเมื่อเช้าฉันขอโทษนะ”  จีรัญญาตะโกนตามหลังไปครั้ง                                                                                        
ริวมะหยุดวิ่งพร้อมหันมาพูดช้าๆชัดๆว่า“อืมไม่เป็นไร   แต่ฉันไม่หายโกรธเธอง่ายๆหรอกนะ”                
ริวมะตอบกลับมาพร้อมทิ้งความสงสัยไว้ให้จีรัญญาเป็นอย่างมาก ไม่เป็นไรแต่ไม่หายโกรธเนี่ยนะ                
“อ้าว ยังไงวะเนี่ย”  จีรัญญาก็สงสัยจริงๆว่าทำไมริวมะถึงพูดแบบนี้กับเธอ                                                      
ส่วนแจ๊คกับไกด์ก็ได้แต่มองหน้ากันด้วยความสงสัย ก่อนที่ไกด์จะเป็นฝ่ายถามออกมา                                        
“จีจี้มีเรื่องอะไรกับนายนั่นเหรอ ทำไมเขาพูดแบบนั้นล่ะ”                                                                                       
“ไม่นี่  จะมีเรื่องอะไร  คนเพิ่งเจอกันวันแรกนะ”                                                                                                   
ฉันจะบอกพวกนายทำไมล่ะว่าฉันไปหาเรื่องด่านายนั่นมาน่ะ                                                                         
“แน่ใจเหรอจีจี้”  แจ๊คเอ่ยถามขึ้นอีกคนเพราะรู้สึกว่าจีจี้คงจะมีอะไรปิดบังพวกเขาแน่นอน                                 
“นี่พวกนายจะสงสัยอะไรกันนักเนี่ย  บอกไม่มีก็ไม่มีดิกลับบ้านกันได้แล้ว”                                                            
ฉันขึ้นเสียงใส่เจ้าสองคนนี่เพราะรู้สึกว่าไม่อยากจะตอบอะไรอีกแล้ว                                                                         
ก็ฉันกลัวว่าพวกมันจะรู้ว่านิสัยฉันมันเป็น    ยัยขี้วีน จอมโหดอ่ะดิ  เพิ่งมีเพื่อนเองยังไม่อยากเลิกคบอ่ะ
ขอโทษนะเพื่อนแล้ววันหนึ่งหวังว่าพวกแกคงรับได้นะ