แผนพิชิตใจนายสุดโหด

ลำดับตอนที่ #2 : ปะทะหน้า

ตอนที่1
“เอ้กอี๊ เอ้ก เอ้ก” เสียงนาฬิกาปลุกที่เลียนแบบเสียงไก่ดังลั่นอยู่บนโต๊ะข้างเตียง 

แต่เจ้าของไม่มีทีท่าว่าจะสนใจสักนิดมือบางค่อยๆเอื้อมมือมาจะปิดเสียงที่แผดลั่นอยู่ตอนนี้ 

แต่แล้วก็ต้องรีบลุกขึ้นด้วยความตกใจ    “ ตายแล้ว  นี่มันเปิดเทอมวันแรกนี่ซวยแล้วเรา”

 คิดได้ดังนั้นจีรัญญาก็รีบทำธุระส่วนตัวด้วยความรวดเร็วก่อนจะบึ่งรถคู่ใจมาโรงเรียน 

อ้อ เธอไม่ได้นั่งรถเก๋งคันงามมีคนขับมาส่งเหมือนลูกคุณหนูอีกต่อไปแล้ว                            

 แต่ขี่มอเตอร์ไซต์มาต่างหาก  ก็บุคลิกห้าวๆ แบบนี้จะใช้อย่างอื่นได้ที่ไหนล่ะ                                              

หลังจากฝ่าไฟแดงมาทุกสี่แยก  เธอก็สามารถมาถึงโรงเรียนได้ก่อนเวลาที่ประตูปิดเพียง 10 นาทีเท่านั้น

“แฮ่ก ๆๆ ทำไมมันเหนื่อยขนาดนี้วะแล้วห้องเรียนอยู่ไหนเนี่ย”           

เธอเดินไปตามทางเดินของตึกที่คิดว่าน่าจะเป็นอาคารเรียนของเธอ                                                                             

ขณะกำลังจะเลี้ยวตรงมุมตึกนั่นเองก็มีร่างสูงๆของชายหนุ่มวิ่งมาอย่างเร็วจนชนเธอล้มลง                                              

“นี่นายเดินประสาอะไรเนี่ย  ตาไม่มีมองหรือไงฮะ ถึงได้มองไม่เห็นว่ามีคนเดินมาเนี่ย”                                    

ชายหนุ่มมองหน้าเธอเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  และทำท่าจะเดินจากไป                                                                   

แต่ช้ากว่าเธอที่ฉุดแขนเค้าไว้พร้อมทั้งต่อว่าอีกทันที                                                                                     

 “เฮ้ย จะไปไหนเดี๋ยวสิ คนอะไรไม่มีมารยาทเลย  เดินชนแล้วยังไม่ขอโทษอีก”                                                     
ชายหนุ่มค่อยๆจับแขนออกช้าๆแล้วหันมายิ้มให้  มันเป็นยิ้มที่เยือกเย็นและโหดเหี้ยมที่สุดที่เธอเคยเห็นมา          
“ขอโทษ พอใจหรือยัง ยัยโง่ เวลาเดินเธอก็หัดมองซะบ้างสิไม่ใช่สิต้องเป็นเวลาวิ่งต่างหาก                              
แล้วก่อนจะถึงมุมตึกน่ะ หัดหยุดมองซะบ้างนะ แล้วใครชนใครคิดให้ดีๆก่อนจะพูดด้วย                                        
ไม่ใช่อยู่ดีๆมาว่าคนอื่นเขาแบบนี้  เสียเวลาจริงๆเลย ฉันกำลังรีบด้วย” 
แล้วชายหนุ่มก็เดินจากไป  ทิ้งให้เธองงสุดขีด                                                                                              
“ไอ้บ้าเอ้ย  หน้าตาก็ดีทำไมปากเสียแบบนี้วะ ขอโทษสักคำก็ไม่มี  อย่าให้เจออีกนะน่าดู”                                           
จีรัญญาได้แต่บ่นกับตัวเองก่อนจะเดินไปหาห้องเรียนต่อ                                                                                 
“เกรด 10 ห้องking  เจอสักที” จีรัญญาพูดกับตัวเองเบาๆก่อนจะก้าวเข้าไปภายในห้องเรียน                              “เฮ้ยๆ เด็กใหม่ว่ะ”  ไกด์สะกิดไอ้แจ๊คเพื่อนคู่หู  ก่อนจะพากันเดินเข้ามาหาจีรัญญาที่ยืนอยู่หน้าห้อง                            
แจ๊คพูดพร้อมกับทำท่าที่เขาคิดว่าดูดีสุดๆแต่ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย    เพราะจีรัญญาไม่ได้อยากรู้จักพวกเขา
 “บอกทำไมเนี่ย  ฉันไม่ได้อยากรู้จักพวกแกสักหน่อย”                                                                                                        
จีรัญญาได้แต่คิดแต่ไม่ได้พูดออกไปเพราะเธอไม่อยากสร้างศัตรูตอนนี้                                                                   
บางทีได้ไอ้ 2 คนนี้เป็นเพื่อนเธออาจจะได้เจออะไรๆที่ดีในชีวิตก็ได้(คิดผิดป่าวเนี่ย *_*)                             
“เอ่อถามฉันเหรอ” จีรัญญาถามออกไปพร้อมปรับสีหน้าให้ดีขึ้นอีกนิด                                                                 
“ครับถามคุณสุดสวยแหละครับ” ไกด์รีบแย่งพูดเพราะเมื่อกี๊แจ๊คก็ขโมยซีนไปแล้ว                                               
“ฉันชื่อจีจี้” ทั้งๆที่จีรัญญาตอบคำถามไปแล้วแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าทั้งสองคนจะหลีกทางให้เธอเลย     
 “นี่ฉันบอกชื่อพวกนายไปแล้ว หลีกทางให้ฉันสักทีสิ จะรีบไปหาที่นั่ง”                                                             
“อ๋อ” ได้ครับ เชิญเลยครับ”  แจ๊คตอบพร้อดทั้งดึงไกด์ให้ขยับตามเพื่อหลีกทางให้จีรัญญา                                  
 “ฉันเดินเข้าไปในห้องเรียน พวกที่ปากระดาษกันอยู่เมื่อกี๊พากันหยุด    และหันมามองฉัน                               
พวกผู้หญิงหลายคนก็เริ่มจับกลุ่มซุบซิบและหันมามองฉันเป็นระยะ    น่ารำคาญจริงเลยพวกนี้                     
ไม่เคยเห็นคนหน้าตาดีแบบนี้หรือไง  ตรงหลังห้องมีที่นั่งเหลืออยู่ที่หนึ่งพอดี    อยู่ติดกับคนที่ฉันคุ้นๆหน้าด้วยสิ 
ไอ้ปากเสียเมื่อเช้านี่หว่า  ซวยชะมัดเลย  เฮ้อ แล้วดูมันมองฉันสิทำยังกับเห็นสิ่งมหัศจรรย์สิ่งใหม่ของโลกเลย
เชอะ ถ้ามันไม่เป็นที่นั่งแถวหลังสุดนะ จ้างให้ฉันก็ไม่นั่งข้างนายหรอก ”