"การกระทำที่เหมือนกัน แต่ต่างกันตรงที่เหตุผล จนบางครั้งทำให้หลายๆคนเข้าใจผิด"
เมื่อถึงเวลายามรุ่งอรุ่ณ แสงทองสาดส่องทั่วท้องนภา เป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่า ดวงอาทิตย์อันเป็นที่รักของมวลหมู่ต้นไม้ใบหญ้าและสรรพสัตว์ทั้งหลาย ได้ตื่นจากหลับใหลนำพาเอาความสดชื่นมาพร้อมกับวันใหม่
แสงพระอาทิตย์ที่เต็มไปด้วยพลังและให้ความอบอุ่นกับทุกชีวิตมาเป็นเวลานานแสนนาน ภาระอันหนักหน่วงที่ต้องดูแลทุกๆชีวิตบนพื้นโลกโดยไม่มีทีท่าว่าจะสิ้นสุด แต่พระอาทิตย์ก็ยังคงทำหน้าที่นั้นต่อไปโดยไม่ย่อท้อ ต่างจากก้อนเมฆปุกปุยผู้ไร้พลัง และดูเหมือนจะไม่มีความสำคัญใดๆนอกจากการบังแสงอันแรงกล้า ของพระอาทิตย์ในช่วงกลางวัน
เจ้าเมฆน้อยได้แต่ล่องลอยไปตามผืนฟ้า วนเวียนใกล้ๆพระอาทิตย์ คอยดูแลอยู่ห่างๆด้วยความรักใคร่ วันแล้ววันเล่าผ่านไปเจ้าเมฆก้อนน้อยๆนี้ยิ่งตกหลุมรักดวงตะวันดวงนี้มากขึ้นเป็นเท่าทวีคูณ โดยไม่รู้เลยว่าแสงอันอบอุ่นและคอยโอบอุ้มทุกชีวิตที่สาดส่องลงมายังพื้นโลก ไม่ได้เกิดจากความรักของดวงอาทิตย์ดวงนั้น แต่เป็นเพียงหน้าที่ที่ต้องแบกรับ
"หากเพียงเราได้เข้าใกล้เขาสักนิดคงจะทำให้ปรารถนาเราเป็นจริงได้บ้าง" เมฆน้อยค่อยๆลอยตัวสูงขึ้นและสูงขึ้น แต่ยิ่งใกล้เท่าไหร่ แสงสุริยันที่เคยอบอุ่น กลับกลายเป็นแสงอันแรงกล้าค่อยๆแผดเผาเจ้าเมฆก้อนน้อยจนสลายหายไป
สุดท้ายเจ้าเมฆน้อยก็ได้เรียนรู้ว่า พื้นที่ๆเขาควรอยู่นั้นไม่ใช่การอยู่เคียงข้างพระอาทิตย์ แต่อยู่ได้เพียงแค่ระยะที่พระอาทิตย์วางไว้ให้ แต่วันนี้เพราะเขาพยายามจะใกล้ชิด จึงกลับทำให้ยิ่งห่างไกล และเมื่อห่างไกล ก็จะเลือนหายไปจากความทรงจำ
"ฉันจะเข้าใกล้เขาดีหรือเปล่า หรือฉันจะรอเขาอยู่ตรงนี้รอวันที่เขาเข้ามาหาฉัน เพื่อที่ฉันจะได้ไม่ต้องถูกลบเลือนไปจากความทรงจำ"
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น