คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Shock!! 1 :: หักหลัง
Snook:: เถิกของคนหล่อเป็นแบบนี้นี้เอง =*=
*- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -*
แสงไฟสีส้มจากท้องถนนส่องเข้ามาในรถของผม ตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะเที่ยงคืนกว่าแล้ว แต่ความหนาวเย็นภายในรถมันไม่ได้ทำให้อารมณ์ของผมเย็นขึ้นมาได้เลย เกย์หน้าปัดรถพุ่งสูงขึ้นจนเกือบจะถึง180กม./ชม. ความเครียดภายในใจสุ่มอยู๋ในอกจนแทบจะระเบิดออกมา …..ทำไมๆๆต้องทำร้ายผมแบบนี้ด้วย!!
-----------
“พลั่ก...เพล้ง!!!” เสียงหมัดหนักๆ และ เสียงของแจกันแก้วที่แตกเป็นเสี่ยงๆดังกล้องไปทั่วบริเวณ ร่างสูงของชายหนุ่มผู้มีศักดิ์เป็นพี่ล้มลงไปอย่าไม่เป็นท่าเพราะการกระทำอันป่าเถื่อนของน้องชาย
“กรี๊ด !!!พี่โรมๆๆ!! พอๆๆพอแล้วฟ้า อย่าทำพี่โรม อย่าทำอีกเลย ยะ...อย่าทำอีก....ถะ..ถือว่าฉันขอร้อง!!” แขนทั้งสองข้างที่แสนจะบอบบางถูกกางออกมาปกป้องคนที่ตนรัก พร้อมทั้งโอบกอดเค้าไว้ด้วยความห่วงใย ใบหน้าที่เคยเต็มไปโดยรอยยิ้มบัดนี้กลับเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา...ซึ่งมันก็ทำให้ใจของชายอีกคนถึงกับเจ็บจนแทบอยากจะหนีไปให้พ้นๆ ‘เธอรักมันขนาดนี้เลยเหรออัน....รักมันมากเลยเหรอ??’
“หึ...ฮาฮาๆๆๆๆๆๆๆฮะฮา.....”เสียงหัวเราะที่เต็มไปด้วยความประชดประชัน ดังขึ้นมาจากคุณชายเล็กของตระกูล ทิวาศิริกุล ใบหน้าของเค้ามันชั่งขัดกับเสียงหัวเราะเหลือเกิน น้ำตาที่เห็นได้ยากเริ่มไหลลื่นลงมาอย่างช้าๆ ในใจของเค้าเจ็บ เจ็บจนไม่สามารถฝืนได้อีกแล้ว
“ฉันนี้มันโง่เนอะ.... ไปรักคนที่เค้าไม่ได้รักเรามาได้ตั้งนานสองนาน ไม่เคยรู้เลยว่าจิงๆแล้วคนที่เธอรักคือพี่ชายของตัวเอง...หึๆๆ ฮะๆๆๆ ไอ้โง่!!! ไอ้โง่!! ไอ้โง่ครองฟ้า แกมันโง่!! โง่ไม่มีที่สิ้นสุด!!” ร่างที่สั่นไหวตอนนี้ค่อยๆล้มลงอย่างช้าๆ มือที่แข็งแรงกลับสั่นจนหยุดไม่อยู่ น้ำตาไหลออกมาเป็นสาย ในสมองมีแต่ภาพที่เธอกำลังจะจูบกับชายผู้เป็นพี่ ครองฟ้าผู้สง่างามตอนนี้ไม่เหลืออีกแล้ว
“ฟะ...ฟ้า อันขอโทด ฟ้า อัน..ขะ..ขอโทด ฮือๆๆ”อันดามันทำได้แค่เพียงขอโทษ เพราะรู้ดีว่าการกระทำของเธอนั้นไม่อาจจะให้อภัยได้เลย มือเล็กๆพยามเข้าไปจับมือใหญ่ไว้ แต่ก็กลับถูกปัดออกมาอย่างไม่ใยดี
“อย่ามาถูกตัวฉัน มือของเธอ ร่างกายของเธอมันเป็นของคนอื่นไปหมดแล้ว!! เพราะฉะนั้นอย่ามาจับมือฉัน!!”ครองฟ้าตะโกนออกมาด้วยความโกรธและแค้น
“แต่ถึงยังไงอันก็ยังรักฟ้า ถึงจะไม่ได้รักแบบคนรัก แต่อันก็ยังรักแบบเพื่อนนะ เราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้นิฟ้า”
“เพื่อนหรอ?? เพื่อน เธอคิดว่าฉันจะเป็นเพื่อนกับเธอได้หรออัน
เธอคิดว่าฉันจะเป็นเพื่อนกับคนที่ฉันเคยรักมากที่สุดได้หรอ!!!”ครองฟ้าตะหวาดก้อง พร้อมกับมองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอเพื่อหาคำตอบ ‘เธอคิดอย่างนั้นจิงๆหรออัน’
“...........................” ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมา มีเพียงแค่เสียงร้องไห้ที่ยังดังขึ้นเรื่อยๆ ชายอีกคนที่เป็นสาเหตุสำคัญค่อยๆคลานเข้ามาหาหญิงสาวช้าๆ ถึงจะเจ็บบาดแผลสักแค่ไหน แต่ก็คงไม่เจ็บเท่ากับการที่ต้องทนเห็นเธอร้องไห้อยู่ตรงนั้น โรมตรงเข้าไปโอบกอดเธอไว้อย่างแนบแน่น ไม่มีคำพูดอะไรจะแสดงออกมาได้ดีไปกว่ากระทำ ‘เป็นเพราะเค้าคนเดียว ถ้าไม่มีเค้าสักคน ทุกคนก็คงไม่ต้องเจ็บแบบนี้’
“พี่โรม...อันผิดมากใช่ไหมที่รักพี่ ผิดมากเลยหรอ ฮื่อๆๆๆ”เสียงงึมงำๆของหญิงสาวดังอยู่ตรงไหล่กว้างที่เต็มไปด้วยหยาด เธอกอดตอบเค้าแน่นเช่นกัน
“ฟ้า ถ้านายจะด่าจะว่าอะไรนายมาว่าฉันนี้ แต่อย่าไปลงที่อัน เพราะเรื่องทั้งหมด ฉันผิดเอง ฉันผิดคนเดียวฉันผิดเอง.... ผิดที่ไปรักผู้หญิงของนายเข้า” โรมผู้ชายที่ไม่เคยก้มหัวให้ใคร วันนี้เค้ายอมยอมก้มหัวให้น้องชายตัวเอง
“หึ.... รู้ตัวด้วยหรอว่าตัวเองผิด รู้ตัวด้วยหรอว่าตัวเองนะมันเลวแค่ไหน ทั้งๆที่รู้ว่าฉันรักเธอมาก แต่นายก็ยังทำได้!!! ” คล้องฟ้าตรงเข้าไปดึงปกเสื้อของพี่ชายขึ้นอย่างหาเรื่อง พร้อมกับตะโกนออกมาด้วยความโมโหและโกรธแค้น แต่น้ำตาของเค้ากลับไหลออกมาเรื่อยๆ เหมือนไม่มีที่สิ้นสุด พี่ชายที่เค้าเคยรักกลับหักหลังเค้าอย่างไม่หน้าให้อภัย
เมื่อได้เห็นน้ำตาของน้องชายอีกครั้ง โรมก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออก เค้าได้แต่ก้มหน้า ยอมรับในสิ่งที่น้องกล่าว
“ผมขอถามพี่จริงๆ พี่ทำอย่างนี้กับผมได้ยังไง ทำได้ยังไง!!!”คล้องฟ้าเขย่าๆโรมอย่างรุนแรงแล้วผลักเค้ากระเด็นไปติดฟ้าผนัง พร้อมทั้งตะโกนออกมาว่า
“ต่อไปนี้นายไม่ใช่พี่ชายของฉัน!!!เราไม่ใช่พี่น้องกันอีกต่อไป จำไว้ !!!”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - -
หญิงสาวเดินผ่านห้องต่างๆมาเรื่อยๆจนในที่สุดก้อมายืนอยู่หน้า ห้อง408 ห้องพักของ เพทาย แฟนหนุ่ม เธอเตรียมจะเคาะประตู แต่ก้อเปลี่ยนใจเป็นหยิบกระเป๋าสตางค์นำการ์ดที่เธอมีเหมือนกับเค้าออกมารูดแทน
หญิงสาวเดินเข้ามาในห้องเรื่อยๆ ผ่าน ห้องนั่งเล่น ห้องครัว จนมาถึงห้องในสุดที่เป็นห้องนอนเธอค่อยๆเปิดประตูช้าๆ จากประตูที่แง่ม ออกมาแค่นิดเดียว ตอนนี้มันเปิดกว้างจนสามารถเห็นภาพในห้องได้อย่างชัดเจน
“ปั่ก” เสียงของขวัญที่เธอตั้งใจเลือกซื้อมาอย่างดี เพื่อมอบให้ ร่วงหล้นลงกับพื้น นี้หรอคือสิ่งตอบแทนที่เธออุตส่าห์ดั้นด้นมาหาเขาถึงที่นี้ นี้หรอคือสิ่งที่เธอได้รับ ภาพที่เธอเห็นตรงหน้า คือภาพที่คนรักที่คบกันมาเกือบ 3ปี กำลังนอนกอดกับผู้หญิงคนอื่น ในสภาพเปลือยเปล่า มีเพียงผ้าน่วมบางๆปกปิดเรือนร่างไว้ ที่พื้นห้องเติมไปด้วยเสื้อผ้ากองเกลื่อนกลาด ทั้งของชายและหญิง แสดงให้เห็นถึงกิจกรรมที่พวกเค้าทำร่วมกันเมื่อกี้นี้
เธอค่อยๆละสายตาที่บัดนี้เต็มไปด้วยน้ำใสๆเอ่อคลอ มองไปที่หญิงสาวที่นอนอยู่อีกคน และดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มรู้สึกตัวแล้ว ว่ามีผู้บุกรุกที่ไม่พึ่งปรารถนาเข้ามาในห้องแห่งนี้ เธอค่อยๆลืมตาช้าๆด้วยอาการ สะลืมสะลือง่วงนอนแบบสุดๆ แล้วเธอก้อต้องตื่นเต็มตาด้วยอาการตกใจสุดขีด เมื่อคนที่บุกรุกเข้ามาในยามเช้านี้ก้อคือ.............
“ละ...ลิปตา” เสียงเธอติดๆขัดๆ โดยความตกใจ และกลัว เมื่อเห็นสายตาที่โกรธแค้นและผิดหวังของคนที่ยืนอยู่ปลายเตียง ตอนนี้ร่างกายของหญิงสาวผู้นั้นสั่น สั่นจนหยุดไม่ได้ มือของคนที่นั่งอยู่บนเตียงค่อยๆเลื่อนไป สะกิดชายหนุ่มที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่ข้างๆแรงๆ โดยที่สายตายังไม่อาจไปจากคนตรงหน้าได้
“ กล้อง !!! ตื่น ตื่น แฟนเธอมา” เธอปลุกชายหนุ่มให้มารับชะตากรรมที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้านี้อย่างรีบร้อน
ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงงัวเงียแต่ร่างกายกลับยังนอนอยู่บนเตียงไม่ยอมลุกขึ้น
“แฟนเธอมาจริงๆ ตื่นเร็ววววว” หญิงสาวยังไม่ล้มเลิกที่จะปลุกเค้า คราวนี้เธอแทบจะถีบเค้าตกเตียงก็ว่าได้
“ฮึ่ยยยยย รู้แร้ววววววๆ ตื่นก้อตื่นนนนน เรียกอยู่นั้นแหละ” ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งแล้วตะโกนออกมาด้วยความหงุดหงิด แต่เค้าก้อต้องเบิกตากว้าง เมื่อเห็นหญิงสาวที่ยืนร้องให้อยู่ข้างหน้า
“ลิป!!!!!!”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“ลิป! เดี่ยวฟังพี่ก่อนนนนน!”
ชายหนุ่ม ร่างสูง ผิวขาวเนียน หน้าตาหล่อเหลา ระดับดาราชื่อดังแห่งเมืองไทย กำลังวิ่งตามร่างของหญิงสาวที่เดินออกจากคอนโดสุดหรู
“ ลิป ลิปตา ฟังพี่!! ที่เราเห็นไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดนะพี่อธิบายได้!” เพทายวิ่งมาถึงตัวเธอได้สำเร็จ แล้วจัดกันหันตัวเราให้มาเผชิญหน้ากับเค้า
“พี่กล้องไม่ต้องมาอธิบายอะไรทั้งนั้น ลิปเชื่อในสิ่งที่ลิปเห็น!!!”ร่างบางสะรัดแขนออกจากการเกาะกุมของชายหนุ่มที่คบ
กับเธอมาเกือบ 3 ปี แววตาของเธอตอนนี้ดูโกรธจัดและเสียใจมากกกก ไม่คิดเลยว่าผู้ชายที่เธอเคยคิดว่านี้คือรักแท้ จะทำอย่างนี้กับเธอได้ลงคอ ความไว้เนื้อเชื่อใจและความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้กันมันสลายลงไปทันตา ชายหนุ่มพยายามจะแก้ตัวกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่หญิงสาวตรงหน้ากับไม่มีท่าที่ว่าจะเชื่อเค้าเลยสักนิด
“โอเค พี่ขอโทษ พี่ผิดเองที่ห้ามใจตัวเองไม่ได้ แต่ลิป คนที่พี่รักคือเราคนเดียวเท่านั้นนะ พี่ไม่เคยรักโรสเลยมันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ พี่สัญญานะว่าจะไม่มีเหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นอีก ยกโทษให้พี่นะครับ”
ชายหนุ่มยกมือของวาดฝันขึ้นมากุมพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอนไปให้
“เราสองคนก็คบกันมาตั้งนานแร้ว อย่าทำให้เรื่องอย่างนี้มาทำให้ความสัมพันธ์เรายุติเลยนะ” เพทายพยายามอ้อนวอนอีกครั้งแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือสายตาที่เย็นชา และเจ็บปวด ลิปตาดึงมือออกมาจากการจับกุมของเค้า
“สำหรับ..พี่มันอาจจะเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย แต่สำหรับลิป ลิปรับไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้นเราเลิกกันเถอะค่ะ!!!”
หญิงสาวตะโกนบอกเลิกออกไปทั้งน้ำตา พร้อมกับโยนแหวนคู่รักที่ใส่ติดตัวมาตลอดใส่หน้าชายหนุ่มอย่างไม่ใยดี แล้วรีบวิ่งออกจากที่นั้น แม้ว่าจะได้ยินเสียงเรียกจากเพทายก้อตาม
07/08/08
เป็นยังไงกันบ้าง เครียดเกินไปปะ??
เริ่มต้นด้วยความเจ็บปวดของพระเอกนางเอกซะเลย
ถ้ายังไงก็ช่วยเม้นเป็นกำลังใจให้กันบ้างนะค้าบบ
^^
ความคิดเห็น