ข้อมูลเบื้องต้น
"ฉันคิดว่ามันเป็นช่วงเวลาที่เหมาะสม ระหว่างที่ฉันกำลังจะไป...ก็มีใครอีกคนเข้ามาแทนที่ แล้วคนที่โชคร้ายที่สุดก็เป็นฉันเอง ที่เข้ามาคั่นเวลาได้ไม่ถูกจังหวะ....การคั่นเวลาแสนสั้นของฉันจึงไม่ได้สร้างความประทับใจใดใดทั้งสิ้นให้กับเขา.....แต่มันดันโชคร้ายที่เป็นฉันเอง....ที่สุดแสนจะประทับใจ กับการเจอกันระหว่างฉันและเขา เริ่มเอง จบเอง คิดไปเอง....แล้วก็เจ็บเอง นี่คือผลสุดท้ายที่เป็นเอกฉันท์ที่สุด... ไม่รู้ว่าฉันเดินทางมาไกลแค่ไหน ไม่รู้ว่าสถานที่แห่งนี้เป็นอย่างไร ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน อยากกอดเธอแล้วบอกเธอดังดังว่า ตอนนี้ฉันรู้สึกท้อไปหมดแล้ว ราวกับว่าความตั้งใจทั้งหมดที่ทำมาตั้งแต่ต้น หมดความหมายลง.....แต่สิ่งที่ฉันได้รับจากเธอ กลับเป็นดวงตาแห่งความเกลียดชังที่พยายามไล่ตัวคั่นเวลาอย่างฉันไปให้เสียไกลๆ ขอบคุณที่ก้าวเข้ามา ทำให้ฉันรู้จักคำว่า ความสุข แต่ก็แฝงไปด้วยความเจ็บปวดทุกอณู ฉันคนนี้คงไม่ทำความลำบากใจให้เธออีกต่อไปแล้ว ลาก่อน
ความคิดเห็น