ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter2 วันที่แสงสว่างกำลังจางหาย ความมืดเริ่มคลืบคลาน
หลัามิาเอลหนีออาโรพยาบาลไ้แล้ว มิาเอลพยายามที่ะหาสิ่ที่สามารถไปโรเรียนไ้ และมิาเอล็เหลือบไปเห็นมอเอร์ไ์ันหนึ่พร้อมำรวที่รวาร มิาเอลเลยัสินใปล้นรถันนั้นทันี
"นี่แ เอารถมาเี๋ยวนี้ เอาุแมา้วย อย่าุิล่ะ" มิาเอลปล้นรถมอเอร์ไ์มาไ้็ับหนีทาำรว และ็ถูำรวสัไว้ แ่็สัไว้ไม่ไ้ เธอยัั้หน้าั้าหนีไปที่โรเรียน พอถึโรเรียน มิาเอล็แทบสลบรหน้าอาารเรียน
พอรุ่เ้า "นี่ ใรมานอนอะไรรนี้นิ พวเรา มาูหน่อย" ไอริัเป็นนพบ
"เราว่าเป็นนในโรเรียนเราแน่เลย มิโริาวะ พาเธอไปพัในห้อ่อนเถอะ" ิมมิพูับมิโริาวะ
สัพัรู่หนึ่ "นี่แ ะทำอะไรอ่ะ อย่านะ ปล่อยนะ" มิาเอลใและิ้นในะมิโริาวะอุ้มมิาเอลไปพัผ่อน "ผมไม่ไ้ปล้ำพี่นะรับ ผมแ่พาพี่ไปพัผ่อนเอ เห็นเหนื่อยมานิ"
"ริหรอเนี่ย ปล่อยล่อนสิ ว้ายยยย ปล่อยีๆ็ไ้นี่ เ็บไปหมเลย" มิาเอลามือมิโริาวะ "เอ่อ เราว่าเราไป้าหน้าโรเรียนันเถอะ พี่มิาเอล เป็นประธานนัเรียนที่นี่นะ" มิาเอลพู แล้วทุน็แนะนำัว
พอถึหน้าโรเรียน ็มีนัเรียนสาวผมสีส้มออสีไ่นิๆ ผมยาวถึเอว มาที่โรเรียน ท่าท่าะเป็นเ็ใหม่ "อโทษนะะ นี่โรเรียนิลธันเอร์บลูใ่หรือเปล่าะ พอีิันเพิ่ย้ายเ้ามาใหม่ที่นี่่ะ" เสียนัเรียนหินนั้นถาม้วยวามสสัย
"ใ่่ะ ที่นี่ือโรเรียนิลธันเอร์บลู ิันเป็นประธานนัเรียนที่นี่ ื่อมิาเอลนะ มีอะไรให้่วยมั้ยะ" มิาเอลทัทาย
"อืม ่ะๆ ิันมาโะโะ เป็นนัเรียนใหม่ พอีไ้ื้อุนัเรียนโรเรียนนี้มา่อนแล้ว เลยใส่มา ว่าแ่ พวอาารย์ ยาม ไปไหนหมหรอะ" มาโะโะนี่เอ ผู้หินนั้น
"ถูพัราารหมยโรเรียนเลย รวมถึภารโร้วย่ะ" ไอริัอบ
"ะเป็นพวฝีมือพรราร์ไวเปอร์สินะ" มาโะโะอบทั "ผมเพิ่โนเผาบ้านมาเมื่อวาน เลยมาอยู่ที่นี่" ิมมิบอับมาโะโะ "น่าสสารนะ เราอ่ะ ถูใ้แรานยรัวเลยอ่ะ เรา้อย้ายมาอยู่ที่เพราะว่า าิทำานที่นี่ "
"อนนี้ไม่มีที่พัแล้วล่ะรับ หมู่บ้านถูเผาราบเลย" สัพั ฮารุนะ็มาโรเรียน เวลานั้นสัประมา9.00น. แถมเธอพานมาอีหนึ่น "นี่ ฮารุนะ ทำไมเธอถึบาเ็บนานั้นอ่ะ"มิโริาวะพู้วยวามเป็นห่ว
"ไม่เป็นอะไรหรอ พาเธอน้าๆเรา ไปห้อพยาบาลที เาอาารหนัมา"ฮารุนะพู้วยวามเหน็เหนื่อย นัเรียนฮารุนะพามามีสภาพอ่อนแอมา "พวมัน ำรว ทหาร เผาบ้านเรา เผา พวมัน เอ่อ..." ทันในั้น นัเรียนที่ฮารุนะพามา็เป็นลมหมสิและสลบไป
"พาไปห้อพยาบาลเร็ว" ิมมิพู้วยวามหวัี ิมมิพานัเรียนสาวนนั้นไปห้อพยาบาลแล้วเอับเ้าหน้าที่พยาบาล
"เอ่อ อโทษนะรับพี่สาว พอีผมเอนัเรียนนนี้บาเ็บสาหัสมาเลย ่วยเฝ้าหน่อยนะรับ" ิมมิพู้วยน้ำเสียหอบับเ้าหน้าที่พยาบาล "ไ้่ะ เี๋ยวัาร ไปรอ้านอ่อนเลยนะะ"
สัพัผ่านไป15นาที นัเรียนที่เป็นลม็ฟื้นึ้นมา "นี่ ที่นี่ที่ไหนหรอ เรามาทำอะไรที่นี่ มันเิอะไรึ้น" นัเรียนสาวพูเอ่ย เ้าหน้าที่ห้อพยาบาล็มาพูทัทาย "ื่นแล้วหรอ๊ะ อืม อาารหนัมาเลยนะ พัผ่อนให้มานะ"
นัเรียนสาวนนั้น็เพ้อโวยวายทันที เมื่อเห็นหน้าเ้าหน้าที่ห้อพยาบาล "อย่าเ้ามานะ อย่าเ้ามา ไอพวั่ว เผาหมู่บ้าน อย่าเ้ามา แะทำอะไรัน อย่านะ อย่า" เ้าหน้าที่ห้อพยาบาลพูปลอบ "เราไม่ใ่พวนั้นนะะ ใเย็น่อนสิะ ั้สิ่อนสิะ ใเย็นๆ ไหนๆ ลอพูมาหน่อยสิ"
ทันในั้น ฮารุนะ็รีบเ้าไป "เอ้า ฮารุนะ เี๋ยวสิ" มิโริาวะ็วิ่ามเ้าไป้วย "เอริ เอริ ใเย็น่อนสิ นี่ฮารุนะเอ" ฮารุนะปลอบ และนัเรียนสาวที่โวยวายนั้น เธอื่อว่าเอริ ผมยาว ผมสีน้ำเินเ้ม
"อืมๆ หนูื่อ เอริ่ะ หนูถูพวมันเผาบ้าน หมู่บ้าน และพวมันยัโหร้ายมา ทำร้ายประาน และ แๆ อย่านะ" และเอริ็สลบไปอีรั้ ทันในั้น มิาเอล็เ้ามาูอาารพร้อมับิมมิ "นี่ยัยมิาเอะ อาารเป็นยัไมั่ นื่อเอริอ่ะ" เ้าหน้าที่ห้อพยาบาลนนั้น ็ือ หิสาวที่มีื่อว่า มิาเอะ เป็นฝาแฝนที่สามอมิาเอล ผมยาวถึเอว สีมพู
"แ่ไ้สู สำลัวันไฟ ไอที่เพ้อ็ือ ิใเธออ่อนแอมา อนนี้ให้ยาไปินละ สภาพร่าาย ไม่นาน็หาย แ่สภาพิใท่าะหนัหน่อยนะมิาเอล" มิาเอะอบแบบอ่อนหวานับแฝนที่สออย่ามิาเอล "หนู พัผ่อนะนะ" มิาเอลบอับเอริ
.ห้อสมุโรเรียน บรรารัษ์ห้อสมุำลัทำานในห้อสมุ ทันในั้น "สวัสี่ะ มีอะไรให้่วยมั้ยะ" บรรารัษ์ห้อสมุทัทายับนแปลหน้า "เห้ย พวเรา ับมัน" นแปลหน้าือนอพรราร์ไวเปอร์
"ริ๊" เสียบรรารัษ์สาวถูับัว ัถึห้อพยาบาล
"เสียอะไรอ่ะ" ฮารุนะสสัย "เป็น "เสียทาาห้อสมุนิ ไปูัน" ิมมิไ้ยิน็รีบไป
ทา้านบรรารัษ์ำลัถูับัว นอพรราร์ไวเปอร์ิเอาบรรารัษ์เป็นเรื่อมือทาเพศโยพยายามับัวเถอะและแ้ผ้า แ่ทันในั้นเอ "หยุเี๋ยวนี้นะไอพวนเลว" มีผู้ายนนึใสุ่นัเรียนเ้ามา่วยบรรารัษ์ห้อสมุ ไุ้ปืน และทำร้ายเหล่านแปลนนแปลหน้า้อวิ่หนีไป และนัเรียนนนั้น็ไ้โมยุ้วย
เ้ามีนามว่า ฮายาเะ ผมสีฟ้าปนน้ำเิน ผมสั้นเท่าผู้หิ "เป็นอะไรมาหรือเปล่า อุ้ย เธอ" ฮายาเะพูับบรรารัษ์ห้อสมุ "อบุนะ ว่าแ่ ทำนายนาย้อเราแบบนั้นหรอ เห้ย" บรรารัษ์ใ เมื่อฮายาเะ้อไปที่ัวเธอ เพราะัวเธอ ส่วนบนเสื้อผ้ายัไม่ไ้ใส่ แล้วพวิมมิ็มาถึ
"นี่แ ทำอะไรบรรารัษ์"ิมมิี้หน้าฮายาเะ
"ผมเปล่านะรับ ผมแ่"
"เห้ย มันทำร้าย เห้ย รุมประาทั์มันเลย" ไม่รอ้า ิมมิ พร้อมพว รุมประาทั์ฮายาเะอย่าไร้เหุผล นระทั่ "นี่ เ้า่วยเราไว้นะ ไประทืบเ้าทำไม" บรรารัษ์เ้ามาห้าม
"นี่เธอ ยัยมินโะ เป็นอะไรหรือเปล่า" มิาเอลพูับบรรารัษ์ ึ่เธอมีนามว่า มินโะ เป็นแฝนแรอมิาเอล และมิาเอะ ผมสีม่วทรผมหน้าม้า ยาวถึเอวเลย้นนิๆ เสียหวานมา
"อืมๆ พอแล้ว" ทุนหันมาหน้าทามินโะ แล้วฮายาเะที่ระอัเลือ บอว่า "ระทืบผมทำไม ผมไม่ไ้ทำอะไรสัหน่อยรับ" ฮายาเะพูทั้มอเลือ "อ้าว อโทษ้วยนะ ว่าแ่ ื่ออะไรหรอ เราิมมิ นี่มิโริาวะ ไอริั และ็ประธานมิาเอล" ิมมิพูับฮายาเะ
"รับๆ ผม ฮายาเะนะรับ ยินีที่ไ้รู้ันะรุ่นพี่ ผมอยู่แ่ม.4เอรับ"
อนเย็นวันที่2ที่นัเรียนลุ่มนี้อยู่อาศัยโรเรียน เวลาสั19.00น. ฝน็ลมา มิาเอลไ้ไปรวมัวที่ห้อพยาบาล "พวเราเอสถานาร์เียวันสินะ ไอพรราร์ไวเปอร์ มันทำับเรา ะยึโรเรียน ถ้าพวเราัืนมัน เรา็้อาย"
"ใ่เลย ถ้าเราึนเป็นแบบนี้ มีหวัายยแน่ๆเลย"มิโริาวะพูึ้นมา
"แ่ว่านำรับ ผมนี้แอบหนีาพวมันมา พวมันใ้แรานผม ีนะที่ผมหนีมาทัน" ฮายาเะเล่าให้ฟั
"พวมัน พวมัน อ้ายยยยยยยย" เอริใ แล้ว็โวยวายอีรั้
"ไม่้อลัวน้า ้อปลอภัยแน่นอน" มินโะไปปลอบเอริ แล้วบบ่าเบา ้อหน้าเอริ
"พวเรา้อหลบที่โรเรียน่อนนะ ห้ามออนอโรเรียนนว่าะไ้รับำสั่าัน และหามีอะไรให้่วยเหลือัน ห้ามแลุ่มนะ" มิาเอลั้ึ้นมาเพื่อให้ลุ่มนัเรียน เมื่อำลัพู ็ไ้ยินเสียฮอไ้รายิลมา พร้อมหน่อยอมมานโ
"อยู่ในวามสบนะทุน อย่าไปไหน ผมะไปู้นทาเอ มิโริาวะ ไปเป็นเพื่อนหน่อย" ิมมิพูึ้นมา มิโริาวะ็ออามไปับิมมิ
ทา้านอหน่วยอมมานโที่ำลัู่โมโรเรียน "เห้ยนาย ไปทา้ายสิ ถ้าเาเอานะ" นปริศนาไ้พูไ้ "ไ้สิ นายไปวานะ"หน่วยอมมานโไพูึ้นมาแล้วเินไปสัพั็หยุ
"นายพลาละไอโ่ ปั ปั ปั ปั" นปริศนาไ้สัหารหน่อวยอมมานโ โยอาศัยวามมืในารพราัว นปริศนาที่ใสุ่ือุนัเรียนประำโรเรียนือ ริวิ อยู่ม.5 สายารเรียน ศิลปะนรี
"เห้ย นี่นาย"มิโริาวะเอริวิ ถึ้อใ "ไม่้อใหรอ เราเป็นนโรเรียนเียวเราริวิ นายมิโริาวะสินะ นายรู้นะ ว่าพวมันมาแล้ว"ริวิพูเียบๆ
"อืมๆ โีนะนาย ยืมปืนพวมันมายิหน่อยสิ ันพอ่วยนายไ้ ิมมา มาทานี้หน่อยสิ" มิโริาวะอปืนาริวิ านั้นริวิให้ปืน และให้ระสุนับิมมิ
"มิโริาวะ นาย ลุยมันเลยนะ นายไปเฝ้าพวผู้หิไว้นะ เราับริวิะัารเอ"ิมมิบอมิโริาวะไปเฝ้าผู้หิในลุ่ม
พอริวิับิมมิ่อสู้ันไ้สัพั เสียปืนสบ ผู้นล้มายำนวนมา หน่อยอมมานโบาส่วนทยอยลับหนี แ่็ไม่วิ่ไป้ำเิมพวมัน
"ยัโีนะที่นายไม่เป็นอะไรมา"ริวิไุ้ยับิมมิเป็นารส่วนัว "นายนี่เ๋เลยนะ ว่าแ่ นายมาอนไหนอ่ะ"ิมมิถาม้วยวามสสัย
"เราแอบเ้าไปโมยุพวมัน แล้วทีนี้ ็แฝไปลับพวมัน พอมาถึุโรเรียน เลยนึไ้ว่า มันะ้อถล่มที่นี่"
"แล้วไ่อริวิ"
"ทีนี้ ัน็หลอพวมันไปทาอื่น ูาไฟห้อพยาบาล เราว่ามีนอยู่ เลยหลอไปนละทา อนนั้น เราเลยวยโอาศถอเสื้อผ้าพวมันแล้วใสุ่นัเรียน ทีนี้ ็ลอบสัหารมันทีละน"
"โห นายนี่ลาเป็นบ้าเลยนะริวิ แล้วไ่อ"
"็มาเอพวนายนี่แหละ เออนาย เี๋ยวเรา้อไปแล้วนะ โี"
"นายะไปไหนหรอ ไม่อยู่ับพวเราอ่ะ ปลอภัยี"
"เราอ่ะะไปโมยเสบีย อาวุธ ที่สำนัานำรวแห่าิมัน ที่นี่อาวุธเยอะ เอันพรุ่นี้เที่ยนะ บ้าย บาย"
"นายๆ อเบอร์ไว้่อน เผื่อมีไร่วยันไ้"
"อืมๆ เอันใหม่นะ" ริวิ็ให้เบอร์ับิมมิ และ็เินออาโรเรียน พร้อมใส่เสื้อหน่วยอมมานโ ทันในั้น .สำนัานำรวแห่าิ ผบ.รำลัเรียับภาริที่ล้มเหลว
"พวแนี่มันแย่มา แ่ไอเ็นัเรียนมัธยมปลายไร้น้ำยายัำัไม่ไ้"
"ท่านรับ พวมันแฝัวับพวเรา้วยหนึ่น ใ่รับ พวมันลอบลบหลั แสบมาพวนี้"
"ไอพวโ่ พวแนี่มันยัไนะ ว่าไม่ถู อี2-3วัน แ่อยนำพลไปเยอะ ถล่มมันให้ราบเลยล่ะ อย่าให้พลาล่ะ แ่่อนะบุ ไปสำรว ะโมีเลย็ไ้มันเรื่ออแ ไป๊"
"รับท่าน"
ริวิแอบฟัเหุาร์ใล้ๆ หลัานั้น ริวิ็หายไป วิ่ไปที่ลัแสอสำนัานำรวแห่าิ และทำอะไรบาอย่า
"นี่แ เอารถมาเี๋ยวนี้ เอาุแมา้วย อย่าุิล่ะ" มิาเอลปล้นรถมอเอร์ไ์มาไ้็ับหนีทาำรว และ็ถูำรวสัไว้ แ่็สัไว้ไม่ไ้ เธอยัั้หน้าั้าหนีไปที่โรเรียน พอถึโรเรียน มิาเอล็แทบสลบรหน้าอาารเรียน
พอรุ่เ้า "นี่ ใรมานอนอะไรรนี้นิ พวเรา มาูหน่อย" ไอริัเป็นนพบ
"เราว่าเป็นนในโรเรียนเราแน่เลย มิโริาวะ พาเธอไปพัในห้อ่อนเถอะ" ิมมิพูับมิโริาวะ
สัพัรู่หนึ่ "นี่แ ะทำอะไรอ่ะ อย่านะ ปล่อยนะ" มิาเอลใและิ้นในะมิโริาวะอุ้มมิาเอลไปพัผ่อน "ผมไม่ไ้ปล้ำพี่นะรับ ผมแ่พาพี่ไปพัผ่อนเอ เห็นเหนื่อยมานิ"
"ริหรอเนี่ย ปล่อยล่อนสิ ว้ายยยย ปล่อยีๆ็ไ้นี่ เ็บไปหมเลย" มิาเอลามือมิโริาวะ "เอ่อ เราว่าเราไป้าหน้าโรเรียนันเถอะ พี่มิาเอล เป็นประธานนัเรียนที่นี่นะ" มิาเอลพู แล้วทุน็แนะนำัว
พอถึหน้าโรเรียน ็มีนัเรียนสาวผมสีส้มออสีไ่นิๆ ผมยาวถึเอว มาที่โรเรียน ท่าท่าะเป็นเ็ใหม่ "อโทษนะะ นี่โรเรียนิลธันเอร์บลูใ่หรือเปล่าะ พอีิันเพิ่ย้ายเ้ามาใหม่ที่นี่่ะ" เสียนัเรียนหินนั้นถาม้วยวามสสัย
"ใ่่ะ ที่นี่ือโรเรียนิลธันเอร์บลู ิันเป็นประธานนัเรียนที่นี่ ื่อมิาเอลนะ มีอะไรให้่วยมั้ยะ" มิาเอลทัทาย
"อืม ่ะๆ ิันมาโะโะ เป็นนัเรียนใหม่ พอีไ้ื้อุนัเรียนโรเรียนนี้มา่อนแล้ว เลยใส่มา ว่าแ่ พวอาารย์ ยาม ไปไหนหมหรอะ" มาโะโะนี่เอ ผู้หินนั้น
"ถูพัราารหมยโรเรียนเลย รวมถึภารโร้วย่ะ" ไอริัอบ
"ะเป็นพวฝีมือพรราร์ไวเปอร์สินะ" มาโะโะอบทั "ผมเพิ่โนเผาบ้านมาเมื่อวาน เลยมาอยู่ที่นี่" ิมมิบอับมาโะโะ "น่าสสารนะ เราอ่ะ ถูใ้แรานยรัวเลยอ่ะ เรา้อย้ายมาอยู่ที่เพราะว่า าิทำานที่นี่ "
"อนนี้ไม่มีที่พัแล้วล่ะรับ หมู่บ้านถูเผาราบเลย" สัพั ฮารุนะ็มาโรเรียน เวลานั้นสัประมา9.00น. แถมเธอพานมาอีหนึ่น "นี่ ฮารุนะ ทำไมเธอถึบาเ็บนานั้นอ่ะ"มิโริาวะพู้วยวามเป็นห่ว
"ไม่เป็นอะไรหรอ พาเธอน้าๆเรา ไปห้อพยาบาลที เาอาารหนัมา"ฮารุนะพู้วยวามเหน็เหนื่อย นัเรียนฮารุนะพามามีสภาพอ่อนแอมา "พวมัน ำรว ทหาร เผาบ้านเรา เผา พวมัน เอ่อ..." ทันในั้น นัเรียนที่ฮารุนะพามา็เป็นลมหมสิและสลบไป
"พาไปห้อพยาบาลเร็ว" ิมมิพู้วยวามหวัี ิมมิพานัเรียนสาวนนั้นไปห้อพยาบาลแล้วเอับเ้าหน้าที่พยาบาล
"เอ่อ อโทษนะรับพี่สาว พอีผมเอนัเรียนนนี้บาเ็บสาหัสมาเลย ่วยเฝ้าหน่อยนะรับ" ิมมิพู้วยน้ำเสียหอบับเ้าหน้าที่พยาบาล "ไ้่ะ เี๋ยวัาร ไปรอ้านอ่อนเลยนะะ"
สัพัผ่านไป15นาที นัเรียนที่เป็นลม็ฟื้นึ้นมา "นี่ ที่นี่ที่ไหนหรอ เรามาทำอะไรที่นี่ มันเิอะไรึ้น" นัเรียนสาวพูเอ่ย เ้าหน้าที่ห้อพยาบาล็มาพูทัทาย "ื่นแล้วหรอ๊ะ อืม อาารหนัมาเลยนะ พัผ่อนให้มานะ"
นัเรียนสาวนนั้น็เพ้อโวยวายทันที เมื่อเห็นหน้าเ้าหน้าที่ห้อพยาบาล "อย่าเ้ามานะ อย่าเ้ามา ไอพวั่ว เผาหมู่บ้าน อย่าเ้ามา แะทำอะไรัน อย่านะ อย่า" เ้าหน้าที่ห้อพยาบาลพูปลอบ "เราไม่ใ่พวนั้นนะะ ใเย็น่อนสิะ ั้สิ่อนสิะ ใเย็นๆ ไหนๆ ลอพูมาหน่อยสิ"
ทันในั้น ฮารุนะ็รีบเ้าไป "เอ้า ฮารุนะ เี๋ยวสิ" มิโริาวะ็วิ่ามเ้าไป้วย "เอริ เอริ ใเย็น่อนสิ นี่ฮารุนะเอ" ฮารุนะปลอบ และนัเรียนสาวที่โวยวายนั้น เธอื่อว่าเอริ ผมยาว ผมสีน้ำเินเ้ม
"อืมๆ หนูื่อ เอริ่ะ หนูถูพวมันเผาบ้าน หมู่บ้าน และพวมันยัโหร้ายมา ทำร้ายประาน และ แๆ อย่านะ" และเอริ็สลบไปอีรั้ ทันในั้น มิาเอล็เ้ามาูอาารพร้อมับิมมิ "นี่ยัยมิาเอะ อาารเป็นยัไมั่ นื่อเอริอ่ะ" เ้าหน้าที่ห้อพยาบาลนนั้น ็ือ หิสาวที่มีื่อว่า มิาเอะ เป็นฝาแฝนที่สามอมิาเอล ผมยาวถึเอว สีมพู
"แ่ไ้สู สำลัวันไฟ ไอที่เพ้อ็ือ ิใเธออ่อนแอมา อนนี้ให้ยาไปินละ สภาพร่าาย ไม่นาน็หาย แ่สภาพิใท่าะหนัหน่อยนะมิาเอล" มิาเอะอบแบบอ่อนหวานับแฝนที่สออย่ามิาเอล "หนู พัผ่อนะนะ" มิาเอลบอับเอริ
.ห้อสมุโรเรียน บรรารัษ์ห้อสมุำลัทำานในห้อสมุ ทันในั้น "สวัสี่ะ มีอะไรให้่วยมั้ยะ" บรรารัษ์ห้อสมุทัทายับนแปลหน้า "เห้ย พวเรา ับมัน" นแปลหน้าือนอพรราร์ไวเปอร์
"ริ๊" เสียบรรารัษ์สาวถูับัว ัถึห้อพยาบาล
"เสียอะไรอ่ะ" ฮารุนะสสัย "เป็น "เสียทาาห้อสมุนิ ไปูัน" ิมมิไ้ยิน็รีบไป
ทา้านบรรารัษ์ำลัถูับัว นอพรราร์ไวเปอร์ิเอาบรรารัษ์เป็นเรื่อมือทาเพศโยพยายามับัวเถอะและแ้ผ้า แ่ทันในั้นเอ "หยุเี๋ยวนี้นะไอพวนเลว" มีผู้ายนนึใสุ่นัเรียนเ้ามา่วยบรรารัษ์ห้อสมุ ไุ้ปืน และทำร้ายเหล่านแปลนนแปลหน้า้อวิ่หนีไป และนัเรียนนนั้น็ไ้โมยุ้วย
เ้ามีนามว่า ฮายาเะ ผมสีฟ้าปนน้ำเิน ผมสั้นเท่าผู้หิ "เป็นอะไรมาหรือเปล่า อุ้ย เธอ" ฮายาเะพูับบรรารัษ์ห้อสมุ "อบุนะ ว่าแ่ ทำนายนาย้อเราแบบนั้นหรอ เห้ย" บรรารัษ์ใ เมื่อฮายาเะ้อไปที่ัวเธอ เพราะัวเธอ ส่วนบนเสื้อผ้ายัไม่ไ้ใส่ แล้วพวิมมิ็มาถึ
"นี่แ ทำอะไรบรรารัษ์"ิมมิี้หน้าฮายาเะ
"ผมเปล่านะรับ ผมแ่"
"เห้ย มันทำร้าย เห้ย รุมประาทั์มันเลย" ไม่รอ้า ิมมิ พร้อมพว รุมประาทั์ฮายาเะอย่าไร้เหุผล นระทั่ "นี่ เ้า่วยเราไว้นะ ไประทืบเ้าทำไม" บรรารัษ์เ้ามาห้าม
"นี่เธอ ยัยมินโะ เป็นอะไรหรือเปล่า" มิาเอลพูับบรรารัษ์ ึ่เธอมีนามว่า มินโะ เป็นแฝนแรอมิาเอล และมิาเอะ ผมสีม่วทรผมหน้าม้า ยาวถึเอวเลย้นนิๆ เสียหวานมา
"อืมๆ พอแล้ว" ทุนหันมาหน้าทามินโะ แล้วฮายาเะที่ระอัเลือ บอว่า "ระทืบผมทำไม ผมไม่ไ้ทำอะไรสัหน่อยรับ" ฮายาเะพูทั้มอเลือ "อ้าว อโทษ้วยนะ ว่าแ่ ื่ออะไรหรอ เราิมมิ นี่มิโริาวะ ไอริั และ็ประธานมิาเอล" ิมมิพูับฮายาเะ
"รับๆ ผม ฮายาเะนะรับ ยินีที่ไ้รู้ันะรุ่นพี่ ผมอยู่แ่ม.4เอรับ"
อนเย็นวันที่2ที่นัเรียนลุ่มนี้อยู่อาศัยโรเรียน เวลาสั19.00น. ฝน็ลมา มิาเอลไ้ไปรวมัวที่ห้อพยาบาล "พวเราเอสถานาร์เียวันสินะ ไอพรราร์ไวเปอร์ มันทำับเรา ะยึโรเรียน ถ้าพวเราัืนมัน เรา็้อาย"
"ใ่เลย ถ้าเราึนเป็นแบบนี้ มีหวัายยแน่ๆเลย"มิโริาวะพูึ้นมา
"แ่ว่านำรับ ผมนี้แอบหนีาพวมันมา พวมันใ้แรานผม ีนะที่ผมหนีมาทัน" ฮายาเะเล่าให้ฟั
"พวมัน พวมัน อ้ายยยยยยยย" เอริใ แล้ว็โวยวายอีรั้
"ไม่้อลัวน้า ้อปลอภัยแน่นอน" มินโะไปปลอบเอริ แล้วบบ่าเบา ้อหน้าเอริ
"พวเรา้อหลบที่โรเรียน่อนนะ ห้ามออนอโรเรียนนว่าะไ้รับำสั่าัน และหามีอะไรให้่วยเหลือัน ห้ามแลุ่มนะ" มิาเอลั้ึ้นมาเพื่อให้ลุ่มนัเรียน เมื่อำลัพู ็ไ้ยินเสียฮอไ้รายิลมา พร้อมหน่อยอมมานโ
"อยู่ในวามสบนะทุน อย่าไปไหน ผมะไปู้นทาเอ มิโริาวะ ไปเป็นเพื่อนหน่อย" ิมมิพูึ้นมา มิโริาวะ็ออามไปับิมมิ
ทา้านอหน่วยอมมานโที่ำลัู่โมโรเรียน "เห้ยนาย ไปทา้ายสิ ถ้าเาเอานะ" นปริศนาไ้พูไ้ "ไ้สิ นายไปวานะ"หน่วยอมมานโไพูึ้นมาแล้วเินไปสัพั็หยุ
"นายพลาละไอโ่ ปั ปั ปั ปั" นปริศนาไ้สัหารหน่อวยอมมานโ โยอาศัยวามมืในารพราัว นปริศนาที่ใสุ่ือุนัเรียนประำโรเรียนือ ริวิ อยู่ม.5 สายารเรียน ศิลปะนรี
"เห้ย นี่นาย"มิโริาวะเอริวิ ถึ้อใ "ไม่้อใหรอ เราเป็นนโรเรียนเียวเราริวิ นายมิโริาวะสินะ นายรู้นะ ว่าพวมันมาแล้ว"ริวิพูเียบๆ
"อืมๆ โีนะนาย ยืมปืนพวมันมายิหน่อยสิ ันพอ่วยนายไ้ ิมมา มาทานี้หน่อยสิ" มิโริาวะอปืนาริวิ านั้นริวิให้ปืน และให้ระสุนับิมมิ
"มิโริาวะ นาย ลุยมันเลยนะ นายไปเฝ้าพวผู้หิไว้นะ เราับริวิะัารเอ"ิมมิบอมิโริาวะไปเฝ้าผู้หิในลุ่ม
พอริวิับิมมิ่อสู้ันไ้สัพั เสียปืนสบ ผู้นล้มายำนวนมา หน่อยอมมานโบาส่วนทยอยลับหนี แ่็ไม่วิ่ไป้ำเิมพวมัน
"ยัโีนะที่นายไม่เป็นอะไรมา"ริวิไุ้ยับิมมิเป็นารส่วนัว "นายนี่เ๋เลยนะ ว่าแ่ นายมาอนไหนอ่ะ"ิมมิถาม้วยวามสสัย
"เราแอบเ้าไปโมยุพวมัน แล้วทีนี้ ็แฝไปลับพวมัน พอมาถึุโรเรียน เลยนึไ้ว่า มันะ้อถล่มที่นี่"
"แล้วไ่อริวิ"
"ทีนี้ ัน็หลอพวมันไปทาอื่น ูาไฟห้อพยาบาล เราว่ามีนอยู่ เลยหลอไปนละทา อนนั้น เราเลยวยโอาศถอเสื้อผ้าพวมันแล้วใสุ่นัเรียน ทีนี้ ็ลอบสัหารมันทีละน"
"โห นายนี่ลาเป็นบ้าเลยนะริวิ แล้วไ่อ"
"็มาเอพวนายนี่แหละ เออนาย เี๋ยวเรา้อไปแล้วนะ โี"
"นายะไปไหนหรอ ไม่อยู่ับพวเราอ่ะ ปลอภัยี"
"เราอ่ะะไปโมยเสบีย อาวุธ ที่สำนัานำรวแห่าิมัน ที่นี่อาวุธเยอะ เอันพรุ่นี้เที่ยนะ บ้าย บาย"
"นายๆ อเบอร์ไว้่อน เผื่อมีไร่วยันไ้"
"อืมๆ เอันใหม่นะ" ริวิ็ให้เบอร์ับิมมิ และ็เินออาโรเรียน พร้อมใส่เสื้อหน่วยอมมานโ ทันในั้น .สำนัานำรวแห่าิ ผบ.รำลัเรียับภาริที่ล้มเหลว
"พวแนี่มันแย่มา แ่ไอเ็นัเรียนมัธยมปลายไร้น้ำยายัำัไม่ไ้"
"ท่านรับ พวมันแฝัวับพวเรา้วยหนึ่น ใ่รับ พวมันลอบลบหลั แสบมาพวนี้"
"ไอพวโ่ พวแนี่มันยัไนะ ว่าไม่ถู อี2-3วัน แ่อยนำพลไปเยอะ ถล่มมันให้ราบเลยล่ะ อย่าให้พลาล่ะ แ่่อนะบุ ไปสำรว ะโมีเลย็ไ้มันเรื่ออแ ไป๊"
"รับท่าน"
ริวิแอบฟัเหุาร์ใล้ๆ หลัานั้น ริวิ็หายไป วิ่ไปที่ลัแสอสำนัานำรวแห่าิ และทำอะไรบาอย่า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น