ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter1 วันที่ท้องฟ้ามืดมน ความมืดเข้าครองงำ
วันหนึ่หลัาพรรบลูไมอน์ถูโ่นอำนาโยพรราร์ไวเปอร์ นายรัมนรี้อหนีไปอาศัยามสถานที่ลับ่าๆ พรราร์ไวเปอร์ึเปลี่ยนสวรร์บนินเป็นนรแทน และเปลี่ยนารปรอแบบป่าเถื่อนมา
"ฮ่าๆ ารปรอแบบนี้สิ ั้นอบ มีเินสารพัเ้าประเทศมามาย เห้ย สั่ใ้แรานให้หนัไป" นายรัมนรีนใหม่หัวเราะอย่าบ้าลั่ ออปาสั่นายทหารที่ยืนอยู่ไม่ไล้วยวามิอันละโมบโลภมา
"รับทราบรับ ท่านนาย"
"ท่านรับ มีนมาพบรับ"
"ให้เ้ามาไ้"
ประานาำๆไ้เ้ามาร้อเรียนเรื่อารปรอแบบป่าเถื่อน
"พวเราประานาำๆ พวเราทนไม่ไหวแล้วนะับไอภาษีแพๆเนี่ย ใระบ้าึ้นราาไ้นานี้ พวเราไม่มีินะแย่แล้วนะ ไอนาย"
"ฮึ่ม ็แมันทำานน้อยนิ ้อไ้เินน้อย ภาษี็ไม่มี่าย ็ทำานให้หนัๆหน่อยิ"
"หนอย ไอนายเฮวย ยัมีหน้ามาพู แ้อไม่ายีแน่ ไอสารเลว"
"ฮ่าๆ พูไ้บาใมา เฮ้ย พวแ เอามันไปทรมารให้รู้ว่าั้นเป็นใริ ไป๊"
"แมันไอาิั่ว อให้แล่มม ายะ"
"ท่านรับ ้านอประานออมาั้ม็อบให่เลยรับท่าน ออไปูหน่อยรับท่าน"
ม็อบ้าหน้าือม็อบอประานนนๆ
"นี่ ไอนาย ลภาษีหน่อย พวเราทำานหาเ้าิน่ำ ่าแร็น้อยนะ ่วยลหน่อยสิ พวเรา้ออมื้อินมื้อนะ"
"เอาล่ะ พวแ็หามา่ายให้ไ้สิ ส่วนเรื่อ้าว พวแ็หาินเอสิ ้าแ ไม่ใ่้าวั้นนี่"
"โธ่เอ้ย นึว่าะแ้ไ้ ไม่มีสมอเลย ไปายไป๊ ออไป ออไป"
"เี๋ยวๆ พวุใเย็นันหน่อย เราอยาให้ประเทศนี้สบาย้อทนหน่อย"
"สบายบ้าอะไร นี่มันนรัๆ เออๆ ใ่ๆ"
"นร็นรเหอะ แ่อั้นือ สวรร์ เห้ย"
"สวรร์วามสุบนวามทุ์พวเราน่ะสิ ไอเห็นแ่ัว ไอั่ว แ้อายอย่าหมา้าถนน"
"นี่แรมา พวเรา ่ามันให้หม"
ประานถูเ้าหน้าที่ทหารสัหารหมู่ประานาำๆ ล้มายอย่าอนาถามา นายรัมนรี็มอารายอย่าไร้วามปราี
.โรเรียนิลธันเอร์บลู ที่นั่นเวลาสั11.00น. ฟ้าเริ่มมัว ฝนำลัะ ในเวลาพัเที่ย ิมมิิน้าวเสร็ ำลัเินไปที่หอประุม และทันในั้น
"ไิมมิ นายะ้อมเ้นบีบอยหรอ"
มิโริาวะ ไ้ทัทายอย่าหน้ายิ้มแย้ม พร้อมับเอสารหนัสือานที่ะไปส่
"อ้าวนาย ไม่มาเ้นมั่หรอ ทำไมอ่ะ"
"ูสิ านั้นเ็มไปหมเลย ้อไปส่อาารย์แล้วเนี่ย"
"นายนี่็้าานเยอะล่ะสิ ี้เลียเลยน้า เออว่านะ ฝนละ ้อรีบ้อมเ้าละ"
"อืมๆ ้อม่อไปนะเพื่อน พอีเรายัไม่ิน้าวเลย หลัส่านะไปินสัมืออ่ะ"
ิมมิ็ั้หน้าั้า้อม่อไป มิโริาวะิน้าวอยู่สัพั็เินผ่านเอฮารุนะำลันั่อ่านหนัสือ
"มิโริาวะ มาุยับันหน่อย"
"แปบนะ เี๋ยวื้อนมปัับนมมาินนะ"
พอไปื้อมา็เอาอที่ฮารุนะอบไป้วย แบ่ันินัน
"นี่มิโริาวะ นายะพูวามริับันไ้ไหม"
"ว่ามาเลยยัยแว่นฮารุนะ"
"นี่มิโริาวะ แ อย่าที่เ้าว่า แ เอ่อ...."
"ว่ายัไอ่ะ"
"แ เ้าว่าันว่า แ แอบอบเราหรอ"
"เห้ย ฮารุนะ เอาอะไรมาพูอ่ะ"
"ไม่้อเลยนะ เ้ารู้ันทั้ม.5แล้วนะ ว่าแอบเรา"
"อืม ็ไ้เรา เราอบเธอนะ เราเห็นเธอไม่มีเพื่อนบ ถึามุ้น้านเธอประำเพราะว่าเราเห็นห่วเธอนะ ลัวเธอเหา หาเธอิสั้นึ้นไปใระ่วย เธอเ้าใันนะ ฮารุนะ แ่ทว่า เธอมีแฟนแล้วอ่ะิ"
"แล้วถ้าไม่มีล่ะ ยัอบอยู่ไหม"
"อบสิ เอ่อ เราไป่อนนะ เิอ่านหนัสือให้สบายเลยนะ"
มิโริาวะไปหาิมมิ้วยอาารหน้าแับารุยับฮารุนะ และิอยู่ในภวั
"มิโริาวะ มิโริาวะ นี่นาย ะไม่้อมเลยไ แหมๆ เหม่อลอยถึใรอยู่หรอ เหม่อถึฮารุนะน่ะิ"
"ไม่ใ่ว้อยยยยย แ่เวียนหัวนิๆ หมุนท่าวินมิลเมื่อยไปหน่อย"
"อย่าให้รู้นะเว้ยไอเพื่อนรั ว่าแเหม่อถึฮารุนะอ่ะ สาวแว่นสุสวยประำห้อ ฮารุนะั ั้นหลถึเธอ อหมอนเหมือนอเธอ"
"้อมไปเลยไอิมมิ เห้ย ถึเวลาึ้นเรียนาบวิาิศาสร์เสริมแล้วนิ อาารย์เอมิโะเอาเราายแน่เลย ถ้าึ้นสายาบเาอ่ะ"
ถึเวลาเ้าเรียนแล้ว ไปเ้าเรียน พอถึห้อเรียน อาารย์เอมิโะถึับปวหัว
"นี่พวแอีแล้วหรอ ไอหมุนหัว ัวไหล่ ึ้น้าอีแล้วนะเราเนี่ย วันหลัใหู้เวลาะมั่"
"ร๊าบ อาารย์"
พอเรียนไ้สัพั ็มีเสียประาศให้นัเรียนทราบาฝ่ายประาสัมพันธ์าโรเรียน ถึแม้ฝนะ็าม
"นัเรียนทุนโปรทราบ ให้นัเรียนทุนลับบ้านไ้ แม้ในะฝน ้อรีบลับบ้าน เพราะเพื้นที่โรเรียนเราและพื้นที่หมู่บ้านนัเรียน ถูยึโยอทัพทหารแล้ว ให้นัเรียนรีบลับบ้านทันที และ อ๊า"
"นี่ๆ แนี่เอหรอ ไอปอแห แ่ทหารฝ่ายรับาลพรรระโหลระลายึ ะไปลัวมันทำไม ห๊าาาา"
"็ผมหวัีนิ"
"เอาไมล์มานี่ ทุนอย่าเพิ่แื่น อยู่ในวามสบเี๋ยวนี้ ทุนห้ามไปไหน นว่าะถึเวลาลับบ้าน อย่าแื่น มีสิไว้"
"นี่ท่านประธานนัเรียน"
นที่บหัวฝ่ายประาสัมพันธ์อย่าไม่เรลัว ือ แม่สาวสวยที่สุในโรเรียนอันับ2อโรเรียน เธอมีผมสีเหลือทอ มัผมสอ้า เธอมีนามว่า "มิาเอล"
"แย่แล้วรับ พวทหารปิล้อมโรเรียนเราไปหมเลย ออไม่ไ้้วยรับท่าน"
"หึ่ย เี๋ยวออไปัารเอ"
มิาเอลเินออาประาสัมพันธ์พร้อมไม้้ามให่เรียมพร้อมฟาทหารไ้เมื่อไหร่็ไ้ เินท่าทาโหร้าย ท่ามลาเสีย้อนรับาหนุ่มๆในโรเรียน
"ท่านประธานมิาเอลสุสวยมาแล้ว เลียร์มันเลย สวยไ้อีนะท่านประธานเรา"
"เียบ นี่พวแ เป็นทหารรัแนัเรียนไ้ยัไ รู้มั้ย ั้นลูใร"
"พวุรับ ที่นี่ะ้อเป็นอท่านนาย เพื่อทำเป็นานเ็บอาวุธีวภาพ"
"หนอย ไม่ยอมหรอ ั้นะเอาพ่อั้นมาลาอแออไป"
"ว้าว ท่านประธานมิาเอล โหเป็นบ้าเลย พ่อเป็นอะไรหรอ"
"ฮึ พ่อั้นเป็นรัมนรีระทรวลาโหมยัไเล่า แห่พรรบลูไมอน์ พ่อ้าื่อฟรีอม เยผ่านสรามอ์รBlackbloodมาแล้วนะย่ะ ไม่อยาะุย"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ พ่อเธอะมาุมทหารพวเราไ้ ไม่รู้หรอแม่สาวสอหา พวเรามาาพรราร์ไวเปอร์เว้ย"
มิาเอลนึ่ไปั่วะ แล้ว็ุน
"โธ่ อะไร๊ะนสวย แ่นี่ไม่ไหวหรอท่านประธานนสวยมิาเอล โวยยยยยย"
"เห้ย ปาเ่นั หมาหมู่เลยพวเรา หนุ่มสาวเอ๋ย ระทืบพวทหารมัน"
่าฝ่ายนัเรียน็นำอาวุธไม้ เหล็ มี ไล่ประาทั์ทหาร และทหารไ้นำระสุนริยิอบโ้ไปนหนัหน่ว นระทั่นัเรียนล้มายำนวนมา นมีอาารย์มาห้าม และถูยิาย
"โอ้ย เ็บนะยะ ั้นถูยิ"
มิาเอลถูยินไ้รับบาเ็บที่แน น้อนำไปส่ที่โรพยาบาลเพื่อผ่าั ารีันไ้สบลอนเมื่อ16.00น. ทุนทยอยันลับบ้าน้วยอาารบาเ็บ ฟ้ำำเียวันลับบ้าน ทาิมมิลับบ้าน
"ฮือๆ หมันร้านราเมั้น มันเผาหมเลย ฮือๆ"
"พ่อ พ่อ มันทำอะไรพ่อ บอผมมา"
"ลูเอ้ย หมัวแล้ว มันเผาร้านเรา ที่อยู่เรา ีนะ เราเอาเสื้อผ้ามาให้ลู ไม่เหลือแล้วลูเอ้ย"
"พ่อรับ พวมันพวรับาลใ่มั้ย เี๋ยวผมะไปัารเอ"
"ลูเอ้ย พ่อะไปอยู่ศูนย์ปลอภัยาสรามนะลู โีนะ ฮือๆ พ่อไป่อนนะ"
"พ่อรับ ผมอยู่่วยัวเอไ้ ผมะไป่ามันเอ"
พอิมมิเห็นพ่อเินไปที่รถนอพยพ ิมมิไ้เห็นทหารถือปืน ิมมิเลยย่อไปลอบทำร้ายอย่าทารุ และิปืนมา านั้น็วิ่ลับไปที่โรเรียน แล้ว็พบับเพื่อน และนอื่นที่นเสื้อผ้ามา้วย ระหว่าิมมิเินทาออ ็มีเสียโทรศัพท์ามิโริาวะ
"เห้ยนาย บ้านนายเป็นแบบบ้านเราป่ะ"
"อนนี้วอวายหมแล้ว ไฟไหม้บ้านั้น"
"เราหนัว่านายอี ถูยึที่แล้ว แ่พอีเราเอานรับใ้ นำรถมา นายรอัน่อน ันะปไรับนายภายใน10นาที"
"เร็วหน่อยละัน อนนี้ันเ็บระสุนับปืนพวมันมาไ้เยอะเลย แ่นีั้่อนนะเพื่อน อนนี้หนาวไปหมเลย"
10นาที่อมา ที่บ้านิมมิ ิมมิไ้ึ้นรถอมิโริาวะที่นใ้ับรถให้ และระหว่าับไป็เอ
"่วยั้น้วย ่วยัน้วย อย่านะ อ้ายยยยย ไอบ้า"
"ลไป่วยเ้าเร็ว นี่แ ไอทหารบ้าาม"
"อบุนะะ นี่เธออยู่โรเรียนิลธันเอร์บลู้วยหรอ"
"เธอถู่มืนหรอ ไม่้อลัวนะ ใส่เสื้อแล้วึ้นรถมา ีนะยัไม่สอเ้าไป"
"อืม อบใที่่วยนะ เราื่อไอริันะ อยู่ั้นม.5 แผน อมพิวเอร์ธุรินะ พวนายล่ะ"
"เราิมมิ ม.5เ่นัน แผน ิศาสร์"
"เรามิโริาวะนะ อยู่ำแหน่เียวับิมมินะ ยินีที่ไ้รู้ั"
พอรถมาถึโรเรียน ทุน็แยย้ายหาที่นอน ทุนรวมัวเสร็็เวลาสั20.00น. ฝนเริ่มอ่อนำลัล ทุนเริ่มหิว
"เรามีอะไรให้ินนะ ิมมิ มิโริาวะ พอีเอาอินมา้วย"
ไอริัแบ่อาหารให้ทุนิน านั้นึแยย้ายันไปอาบน้ำ . โรพยาบาล พยาบาลสาวนหนึ่ำลันำยาพิษในมือีเ้าไปในร่าอมิาเอล แ่ลับรู้สึัวและ่อสู้ับพยาบาล แล้วรีบหนีออาโรพยาบาล ในระหว่าทาที่หนีเา็ไ้สัหารทหารที่ล้อมโรพยาบาลนเสียีวิไปหลายนาย
"แย่แล้ว เราะไปอยู่ที่ไหนหรอ ใ่สิ โรเรียน"
"ฮ่าๆ ารปรอแบบนี้สิ ั้นอบ มีเินสารพัเ้าประเทศมามาย เห้ย สั่ใ้แรานให้หนัไป" นายรัมนรีนใหม่หัวเราะอย่าบ้าลั่ ออปาสั่นายทหารที่ยืนอยู่ไม่ไล้วยวามิอันละโมบโลภมา
"รับทราบรับ ท่านนาย"
"ท่านรับ มีนมาพบรับ"
"ให้เ้ามาไ้"
ประานาำๆไ้เ้ามาร้อเรียนเรื่อารปรอแบบป่าเถื่อน
"พวเราประานาำๆ พวเราทนไม่ไหวแล้วนะับไอภาษีแพๆเนี่ย ใระบ้าึ้นราาไ้นานี้ พวเราไม่มีินะแย่แล้วนะ ไอนาย"
"ฮึ่ม ็แมันทำานน้อยนิ ้อไ้เินน้อย ภาษี็ไม่มี่าย ็ทำานให้หนัๆหน่อยิ"
"หนอย ไอนายเฮวย ยัมีหน้ามาพู แ้อไม่ายีแน่ ไอสารเลว"
"ฮ่าๆ พูไ้บาใมา เฮ้ย พวแ เอามันไปทรมารให้รู้ว่าั้นเป็นใริ ไป๊"
"แมันไอาิั่ว อให้แล่มม ายะ"
"ท่านรับ ้านอประานออมาั้ม็อบให่เลยรับท่าน ออไปูหน่อยรับท่าน"
ม็อบ้าหน้าือม็อบอประานนนๆ
"นี่ ไอนาย ลภาษีหน่อย พวเราทำานหาเ้าิน่ำ ่าแร็น้อยนะ ่วยลหน่อยสิ พวเรา้ออมื้อินมื้อนะ"
"เอาล่ะ พวแ็หามา่ายให้ไ้สิ ส่วนเรื่อ้าว พวแ็หาินเอสิ ้าแ ไม่ใ่้าวั้นนี่"
"โธ่เอ้ย นึว่าะแ้ไ้ ไม่มีสมอเลย ไปายไป๊ ออไป ออไป"
"เี๋ยวๆ พวุใเย็นันหน่อย เราอยาให้ประเทศนี้สบาย้อทนหน่อย"
"สบายบ้าอะไร นี่มันนรัๆ เออๆ ใ่ๆ"
"นร็นรเหอะ แ่อั้นือ สวรร์ เห้ย"
"สวรร์วามสุบนวามทุ์พวเราน่ะสิ ไอเห็นแ่ัว ไอั่ว แ้อายอย่าหมา้าถนน"
"นี่แรมา พวเรา ่ามันให้หม"
ประานถูเ้าหน้าที่ทหารสัหารหมู่ประานาำๆ ล้มายอย่าอนาถามา นายรัมนรี็มอารายอย่าไร้วามปราี
.โรเรียนิลธันเอร์บลู ที่นั่นเวลาสั11.00น. ฟ้าเริ่มมัว ฝนำลัะ ในเวลาพัเที่ย ิมมิิน้าวเสร็ ำลัเินไปที่หอประุม และทันในั้น
"ไิมมิ นายะ้อมเ้นบีบอยหรอ"
มิโริาวะ ไ้ทัทายอย่าหน้ายิ้มแย้ม พร้อมับเอสารหนัสือานที่ะไปส่
"อ้าวนาย ไม่มาเ้นมั่หรอ ทำไมอ่ะ"
"ูสิ านั้นเ็มไปหมเลย ้อไปส่อาารย์แล้วเนี่ย"
"นายนี่็้าานเยอะล่ะสิ ี้เลียเลยน้า เออว่านะ ฝนละ ้อรีบ้อมเ้าละ"
"อืมๆ ้อม่อไปนะเพื่อน พอีเรายัไม่ิน้าวเลย หลัส่านะไปินสัมืออ่ะ"
ิมมิ็ั้หน้าั้า้อม่อไป มิโริาวะิน้าวอยู่สัพั็เินผ่านเอฮารุนะำลันั่อ่านหนัสือ
"มิโริาวะ มาุยับันหน่อย"
"แปบนะ เี๋ยวื้อนมปัับนมมาินนะ"
พอไปื้อมา็เอาอที่ฮารุนะอบไป้วย แบ่ันินัน
"นี่มิโริาวะ นายะพูวามริับันไ้ไหม"
"ว่ามาเลยยัยแว่นฮารุนะ"
"นี่มิโริาวะ แ อย่าที่เ้าว่า แ เอ่อ...."
"ว่ายัไอ่ะ"
"แ เ้าว่าันว่า แ แอบอบเราหรอ"
"เห้ย ฮารุนะ เอาอะไรมาพูอ่ะ"
"ไม่้อเลยนะ เ้ารู้ันทั้ม.5แล้วนะ ว่าแอบเรา"
"อืม ็ไ้เรา เราอบเธอนะ เราเห็นเธอไม่มีเพื่อนบ ถึามุ้น้านเธอประำเพราะว่าเราเห็นห่วเธอนะ ลัวเธอเหา หาเธอิสั้นึ้นไปใระ่วย เธอเ้าใันนะ ฮารุนะ แ่ทว่า เธอมีแฟนแล้วอ่ะิ"
"แล้วถ้าไม่มีล่ะ ยัอบอยู่ไหม"
"อบสิ เอ่อ เราไป่อนนะ เิอ่านหนัสือให้สบายเลยนะ"
มิโริาวะไปหาิมมิ้วยอาารหน้าแับารุยับฮารุนะ และิอยู่ในภวั
"มิโริาวะ มิโริาวะ นี่นาย ะไม่้อมเลยไ แหมๆ เหม่อลอยถึใรอยู่หรอ เหม่อถึฮารุนะน่ะิ"
"ไม่ใ่ว้อยยยยย แ่เวียนหัวนิๆ หมุนท่าวินมิลเมื่อยไปหน่อย"
"อย่าให้รู้นะเว้ยไอเพื่อนรั ว่าแเหม่อถึฮารุนะอ่ะ สาวแว่นสุสวยประำห้อ ฮารุนะั ั้นหลถึเธอ อหมอนเหมือนอเธอ"
"้อมไปเลยไอิมมิ เห้ย ถึเวลาึ้นเรียนาบวิาิศาสร์เสริมแล้วนิ อาารย์เอมิโะเอาเราายแน่เลย ถ้าึ้นสายาบเาอ่ะ"
ถึเวลาเ้าเรียนแล้ว ไปเ้าเรียน พอถึห้อเรียน อาารย์เอมิโะถึับปวหัว
"นี่พวแอีแล้วหรอ ไอหมุนหัว ัวไหล่ ึ้น้าอีแล้วนะเราเนี่ย วันหลัใหู้เวลาะมั่"
"ร๊าบ อาารย์"
พอเรียนไ้สัพั ็มีเสียประาศให้นัเรียนทราบาฝ่ายประาสัมพันธ์าโรเรียน ถึแม้ฝนะ็าม
"นัเรียนทุนโปรทราบ ให้นัเรียนทุนลับบ้านไ้ แม้ในะฝน ้อรีบลับบ้าน เพราะเพื้นที่โรเรียนเราและพื้นที่หมู่บ้านนัเรียน ถูยึโยอทัพทหารแล้ว ให้นัเรียนรีบลับบ้านทันที และ อ๊า"
"นี่ๆ แนี่เอหรอ ไอปอแห แ่ทหารฝ่ายรับาลพรรระโหลระลายึ ะไปลัวมันทำไม ห๊าาาา"
"็ผมหวัีนิ"
"เอาไมล์มานี่ ทุนอย่าเพิ่แื่น อยู่ในวามสบเี๋ยวนี้ ทุนห้ามไปไหน นว่าะถึเวลาลับบ้าน อย่าแื่น มีสิไว้"
"นี่ท่านประธานนัเรียน"
นที่บหัวฝ่ายประาสัมพันธ์อย่าไม่เรลัว ือ แม่สาวสวยที่สุในโรเรียนอันับ2อโรเรียน เธอมีผมสีเหลือทอ มัผมสอ้า เธอมีนามว่า "มิาเอล"
"แย่แล้วรับ พวทหารปิล้อมโรเรียนเราไปหมเลย ออไม่ไ้้วยรับท่าน"
"หึ่ย เี๋ยวออไปัารเอ"
มิาเอลเินออาประาสัมพันธ์พร้อมไม้้ามให่เรียมพร้อมฟาทหารไ้เมื่อไหร่็ไ้ เินท่าทาโหร้าย ท่ามลาเสีย้อนรับาหนุ่มๆในโรเรียน
"ท่านประธานมิาเอลสุสวยมาแล้ว เลียร์มันเลย สวยไ้อีนะท่านประธานเรา"
"เียบ นี่พวแ เป็นทหารรัแนัเรียนไ้ยัไ รู้มั้ย ั้นลูใร"
"พวุรับ ที่นี่ะ้อเป็นอท่านนาย เพื่อทำเป็นานเ็บอาวุธีวภาพ"
"หนอย ไม่ยอมหรอ ั้นะเอาพ่อั้นมาลาอแออไป"
"ว้าว ท่านประธานมิาเอล โหเป็นบ้าเลย พ่อเป็นอะไรหรอ"
"ฮึ พ่อั้นเป็นรัมนรีระทรวลาโหมยัไเล่า แห่พรรบลูไมอน์ พ่อ้าื่อฟรีอม เยผ่านสรามอ์รBlackbloodมาแล้วนะย่ะ ไม่อยาะุย"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ พ่อเธอะมาุมทหารพวเราไ้ ไม่รู้หรอแม่สาวสอหา พวเรามาาพรราร์ไวเปอร์เว้ย"
มิาเอลนึ่ไปั่วะ แล้ว็ุน
"โธ่ อะไร๊ะนสวย แ่นี่ไม่ไหวหรอท่านประธานนสวยมิาเอล โวยยยยยย"
"เห้ย ปาเ่นั หมาหมู่เลยพวเรา หนุ่มสาวเอ๋ย ระทืบพวทหารมัน"
่าฝ่ายนัเรียน็นำอาวุธไม้ เหล็ มี ไล่ประาทั์ทหาร และทหารไ้นำระสุนริยิอบโ้ไปนหนัหน่ว นระทั่นัเรียนล้มายำนวนมา นมีอาารย์มาห้าม และถูยิาย
"โอ้ย เ็บนะยะ ั้นถูยิ"
มิาเอลถูยินไ้รับบาเ็บที่แน น้อนำไปส่ที่โรพยาบาลเพื่อผ่าั ารีันไ้สบลอนเมื่อ16.00น. ทุนทยอยันลับบ้าน้วยอาารบาเ็บ ฟ้ำำเียวันลับบ้าน ทาิมมิลับบ้าน
"ฮือๆ หมันร้านราเมั้น มันเผาหมเลย ฮือๆ"
"พ่อ พ่อ มันทำอะไรพ่อ บอผมมา"
"ลูเอ้ย หมัวแล้ว มันเผาร้านเรา ที่อยู่เรา ีนะ เราเอาเสื้อผ้ามาให้ลู ไม่เหลือแล้วลูเอ้ย"
"พ่อรับ พวมันพวรับาลใ่มั้ย เี๋ยวผมะไปัารเอ"
"ลูเอ้ย พ่อะไปอยู่ศูนย์ปลอภัยาสรามนะลู โีนะ ฮือๆ พ่อไป่อนนะ"
"พ่อรับ ผมอยู่่วยัวเอไ้ ผมะไป่ามันเอ"
พอิมมิเห็นพ่อเินไปที่รถนอพยพ ิมมิไ้เห็นทหารถือปืน ิมมิเลยย่อไปลอบทำร้ายอย่าทารุ และิปืนมา านั้น็วิ่ลับไปที่โรเรียน แล้ว็พบับเพื่อน และนอื่นที่นเสื้อผ้ามา้วย ระหว่าิมมิเินทาออ ็มีเสียโทรศัพท์ามิโริาวะ
"เห้ยนาย บ้านนายเป็นแบบบ้านเราป่ะ"
"อนนี้วอวายหมแล้ว ไฟไหม้บ้านั้น"
"เราหนัว่านายอี ถูยึที่แล้ว แ่พอีเราเอานรับใ้ นำรถมา นายรอัน่อน ันะปไรับนายภายใน10นาที"
"เร็วหน่อยละัน อนนี้ันเ็บระสุนับปืนพวมันมาไ้เยอะเลย แ่นีั้่อนนะเพื่อน อนนี้หนาวไปหมเลย"
10นาที่อมา ที่บ้านิมมิ ิมมิไ้ึ้นรถอมิโริาวะที่นใ้ับรถให้ และระหว่าับไป็เอ
"่วยั้น้วย ่วยัน้วย อย่านะ อ้ายยยยย ไอบ้า"
"ลไป่วยเ้าเร็ว นี่แ ไอทหารบ้าาม"
"อบุนะะ นี่เธออยู่โรเรียนิลธันเอร์บลู้วยหรอ"
"เธอถู่มืนหรอ ไม่้อลัวนะ ใส่เสื้อแล้วึ้นรถมา ีนะยัไม่สอเ้าไป"
"อืม อบใที่่วยนะ เราื่อไอริันะ อยู่ั้นม.5 แผน อมพิวเอร์ธุรินะ พวนายล่ะ"
"เราิมมิ ม.5เ่นัน แผน ิศาสร์"
"เรามิโริาวะนะ อยู่ำแหน่เียวับิมมินะ ยินีที่ไ้รู้ั"
พอรถมาถึโรเรียน ทุน็แยย้ายหาที่นอน ทุนรวมัวเสร็็เวลาสั20.00น. ฝนเริ่มอ่อนำลัล ทุนเริ่มหิว
"เรามีอะไรให้ินนะ ิมมิ มิโริาวะ พอีเอาอินมา้วย"
ไอริัแบ่อาหารให้ทุนิน านั้นึแยย้ายันไปอาบน้ำ . โรพยาบาล พยาบาลสาวนหนึ่ำลันำยาพิษในมือีเ้าไปในร่าอมิาเอล แ่ลับรู้สึัวและ่อสู้ับพยาบาล แล้วรีบหนีออาโรพยาบาล ในระหว่าทาที่หนีเา็ไ้สัหารทหารที่ล้อมโรพยาบาลนเสียีวิไปหลายนาย
"แย่แล้ว เราะไปอยู่ที่ไหนหรอ ใ่สิ โรเรียน"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น