คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ภาค 1 : Part 2 ผู้กล้านิรนาม vs จอมมารแพนเทร่า
ดองมาหนึ่งปีเต็ม กราบขออภัย....
(ไม่ได้วาดรูปประกอบนะฮะ...=/l\=)
+++++++++++++++
ลาร์ส นอร์เสะ.....อาณาจักรอันเคยเป็นฮาเร็มของท่านจักรพรรดิไอเซ็น โซสึเกะมาก่อน.....บัดนี้ถูกปกครองโดยกริมจอว์ แจ๊คเกอร์แจ๊ค ซึ่งมีราชินีอยู่แล้วคือ อุลคิโอร่า ชิฟเฟอร์(....) ผู้เลอโฉม(เอ่อ...) ขึ้นชื่อเรื่องเคะหึงโหด(หา...) ด้านมืดของเขาน่ากลัวยากยิ่งจะต่อกร นั่นคือเหตุผลทำให้กริมจอว์ผู้นี้ไม่ค่อยกล้านอกใจไปหากิ๊กอื่น.....
ยกเว้น....
คุโรซากิ อิจิโกะ....ข้าหมายปองเจ้ามาเนิ่นนานตั้งแต่ครั้งศึกกับยมทูต....ความเคะของเจ้าช่างตราตรึงใจจิตใจข้า.... *เพ้อ*
หารู้ไม่การกระทำอุกอาจครั้งนี้ทำให้ผู้กล้าอย่างชิโรซากิต้องถ่อสังขารออกจากเกมWiiมาถึงลาร์ส นอร์เสะเพื่อลากคอเจ้าหญิงหัวทัมโปโปะกลับไปเล่นเกมเป็นตาสุดท้ายดังที่เป้ายิงฉุบกันไว้
...............
ป่าทึบสีเทาของอาณาจักรนี้รกรุงรังเต็มไปด้วยเถาวัลย์จนฮอลโลว์ตัวน้อยๆทั้งหลายคงเอือมระอาไม่อยากอยู่ ผู้กล้าผมหงอกเต็มหัวเอามีดดายหญ้าที่พกมาฟันสิ่งกีดขวางทิ้งแล้วเดินต่อ ไม่รู้ว่าจะพกมีดดายหญ้ามาทำไมให้เมื่อยตุ้มเพราะแค่ซันเงสึก็น่าจะใช้งานแทนได้แล้ว....
“โว้ย....ไอ้ซากเอี้ยง จำเอาไว้เลยนะแก....ไหงเข้าการ์กันตาร์แล้วมันมาโผล่กลางป่าฟะ”
อย่าหาว่าเขาโง่เรื่องลาร์ส นอร์เช่...เอ๊ย เสะ หมอนี่ก็ฮอลโลว์เหมือนกัน
เข็มทิศที่พกมาก็ดันใช้ไม่ได้ซะงั้น งานนี้คงต้องคลำทางเอา
ว่าแต่มันมีป่าได้ไง?....มันควรจะเป็นทะเลทรายสิ...รึว่า!?! เจ้าจอมมารแพนเทร่ามันนิยมป่าไม้!! โอ้วว มายด์ ก็อด!!! (แม่งบ้า)
ผู้กล้าเดินต่อไปจนพบต้นไม้เก่าแก่ต้นหนึ่ง...มันมีเถาวัลย์พันยั้วเยี้ยน่าขนลุกเหมือนมือของเจ๊มุรามาสะ(?) ชิโรซากิรู้สึกเหมือนเห็นใบหน้าคนบนต้นไม้แว๊บๆแต่ด้วยความกลัวผีจึงคิดว่าตนตาฝาดไปเอง...
“อ๋า....ในที่สุดก็มีหนุ่มเคะเดินผ่านมาแล้ว”
เอ็งเรียกใครว่าหนุ่มเคะนะ?
ใบหน้าบนต้นไม้ขยับริมฝีปาก ชิโรซากิขนลุกซู่ถึงแม้หน้าตาตัวเองก็น่ากลัวพอกัน เถาวัลย์บนต้นไม้ขยับเข้ามาใกล้ ‘หนุ่มเคะ’ ขึ้นเรื่อยๆ....
“ข้าเกลียดพวกเท็นทาเคลจริงๆ...” ผู้กล้ามองอย่างขยะแขยง (*tentacle = หนวดปลาหมึก,ฯลฯ...)
เถาวัลย์พันรอบแขนขาแล้วยกร่างผู้กล้าสูงขึ้น ชิโรซากิเริ่มนึกถึงโดH-Yที่ตนสูบมาประจำว่ามันช่างละม้ายคล้ายชะตากรรมของเขาในตอนนี้เสียเหลือเกิน ...ตรูจะโดนกินไหมเนี่ย!?!!!....
“ฮ่าฮ่าฮ่า....มาให้กินซะดีๆ” ต้นไม้ผีสิงหัวเราะโรคจิต....ชิโรซากิได้แต่กรีดร้องในใจเมื่อมือทั้งสองไม่ว่างจะไปเอื้อมหยิบดาบ...
ตัดมาที่ปราสาทลาร์ส นอร์เสะ....
กริมจอว์ แจ๊คเกอร์แจ๊คในร่างแมวยักษ์แบกเจ้าหญิงอิจิโกะไว้บนบ่า มองซ้ายมองขวาให้ดีเผื่อว่าราชินีสุดที่รักโผล่มาจะได้หลบทัน....
“หลบใครอยู่หรือกริมจอว์” เสียงเย็นยะเยือกบาดจิตดังมาจากด้านหลัง กริมจอว์หน้าซีดหันกลับไปช้าๆ...
“เปล่าจ่ะ ที่รัก....กำลังมองหาอยู่พอดี แหะๆๆ”
...เชื่อไม่ได้สักนิด...
อุลคิโอร่าคิดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เขาถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย
“แล้วแบกใครมาด้วยนั่นน่ะ”
แมวผมฟ้าสะดุ้งเฮือกพลางคิดหาคำแก้ตัว
“ก็.......อาหารค่ำวันนี้ไงจ๊ะ...”
“บนโต๊ะหรือบนเตียง?” อุลถามอย่างรู้ทัน ดวงตาสีมรกตแผ่รังสีอำมหิตแบบไม่ปิดบัง “ขโมยใครเค้ามาก็ต้องเอาไปคืน จำไว้”
“คร้าบบ” ราชินีอุลเดินจากไป กริมจอว์เริ่มรู้แล้วว่า....ถึงผู้กล้าจะมาประกาศสงครามขออิจจี้คืนคงไม่น่ากลัวเท่าถูกราชินีตนเองเชือด.....เคะหึงโหด!!
“อึก....”
ผู้กล้าสกัดกลั้นเสียงครวญครางไว้เมื่อถูกเถาวัลย์บีบรัด....เขาเริ่มขาดอากาศ ต้นไม้ผีสิงมองเขาอย่างไม่พอใจ
“ไม่! ไม่! ต้องเคะกว่านี้!!” ฟันธงว่ามันต้องเป็นวิญญาณสาววายแน่แท้..
“อ๊า.....ปล่อยนะ” ชิโรซากิครางเคะๆออกมาจนได้
“สุดยอดดดด!!” มันกรีดร้องแบบคลั่งไคล้
ไอ้โรคจิต!!! ฮอลโลว์หนุ่มเคะ(?)กรีดร้องในใจ เขาดิ้นไปดิ้นมายิ่งเพิ่มดีกรีความSM+หื่นของต้นไม้ผีสิง
วินาทีที่เขากำลังจะเคะแตกนั่นเอง....
“ช้าก่อน!! ท่านจิตวิญญาณแห่งป่าสีม่วง!” เหมือนสวรรค์ส่งมา....มีคนมาโผล่ช่วยเขาแล้ว
“แกเป็นใคร?” ต้นไม้หันไปคำราม
“ข้าคือ หมูน้อยเทสล่า! ผู้พเนจร ข้าทนเห็นเพื่อนฮอลโลว์ถูกทารุณกรรมไม่ได้! ได้โปรดปล่อยเขาไปเถอะ”
หนุ่มหน้าเคะอีกคนผมสีฟางแห้งน่ารัก....เขาเอาดาบแปลกๆยื่นมาข้างหน้าแบบพยายามจะแอ๊บแมนเต็มที่...
“หมูน้อย?” ผู้กล้าทวนคำ
“หึ! ข้าไม่ปล่อยให้หมูป่าอย่างเจ้ามาขัดขวางเวลาของ ‘เรา’ หรอก”
เราไหนวะ?
“ย๊ากกก!!!” เทสล่าพุ่งเข้าใส่ต้นไม้บ้ากาม(?)ทันที ใช้ดาบแปลกๆฟันเข้าที่เถาวัลย์ก่อนลากตัวผู้กล้าหนีไป ต้นไม้กรีดร้องอย่างเสียดาย
“ท่านเป็นอะไรไหม?” เทสล่าถามพลางตรวจสอบบาดแผล ปรากฏว่ามีเหลือเพียงรอยแดงๆเท่านั้น
"ไม่สักนิด...เอ่อ ขอบคุณมากนะที่เข้าไปช่วย” ชิโรซากิบิดแขนไปมา
“ทำไมท่านมาอยู่ที่นี่ล่ะ?” หมูน้อยถาม
“เอ่อ...” ผู้กล้าลังเล...ถ้าเกิดเจ้านี่เป็นพวกเดียวกับจอมมารล่ะ “ข้าอยากมาพบพระราชาน่ะ”
“ท่านกริมจอว์น่ะหรือ?” เทสล่าเอ่ย “ข้าเองก็ไม่ได้อยู่ในปราสาทแล้วสิ....”
“เคยอยู่รึ?”
“ใช่...ท่านนอยโทร่าไม่พอใจที่ท่านกริมจอว์ได้เป็นพระราชาจึงพาข้าออกมาจากปราสาทด้วย” เขายิ้มแห้งๆ “อยากพบท่าน
ไหม?”
“อ่า..ไม่ล่ะ” ชิโรซากิรีบปฎิเสธ อีกฝ่ายทำหน้าผิดหวังนิดๆ “ช่วยบอกทางไปปราสาทให้ข้าทีได้ไหม?”
หมูน้อยยิ้มทันที “นั่นไง...”
ผู้กล้ามองตามที่นิ้วชี้ไป...ปราสาทสีขาวแบบเรียบๆตั้งตระหง่านอยู่กลางทะเลทรายพร้อมโดมใหญ่ที่ครอบไว้ เบื้องบนเป็นพระจันทร์เสี้ยวที่ไม่เคยเคลื่อนไปไหนจากตรงนั้น มันดูน่าเกรงขามสมกับเป็นปราสาทจอมมาร....
“ขอบใจมากนะ...เอ่อ....ท่านเทส...”
เมื่อหันกลับไป....ชายคนนั้นไม่อยู่แล้ว
เฮ้ๆๆ มันน่ากลัวไปหน่อยม้างงง
ชิโรซากิมุ่งตรงไป ดวงตาหลายสิบคู่ของฮอลโลว์ในป่าจ้องมายังเขาด้วยความหิวกระหาย....
TBC...
++++++++
จะเร่งเขียนเร็วขึ้นนะครับ คือ...พอดีไปบ้าอย่างอื่นอยู่ช่วงนึง...แหะๆๆ
ไม่ค่อยฮาแล้วอ่ะ orzlll
ชิโรซากิ + Tentacle!!! (อุเคะ)
ชิโรซากิ + tentacle + น้ำ...(?) (อุเคะกว่า)
ปล. ไม่ได้วาดบลีชนาน.....วาดหัวฟูไม่ค่อยได้ซะแล้ว!!!! =[ ]=
ความคิดเห็น