คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 เลิกยุ่งกับฉันซะที...ฉันมีแฟนแล้ว(อ่านเอาเหอะนะ...)
ตอนที่ 4 เลิกยุ่งกับฉันซะที...ฉันมีแฟนแล้ว
เอ่อ...รู้สึกเศร้าใจ(ที่น่าจะเป็นมานานแล้วววว) ที่ยอดคนอ่าน+เม้นท์ไม่กระเตื้อง เม้นท์เหอะนะT^T เม้นท์วันละนิดจิตแจ่มใสนะเออ ไม่ดียังไงก็เม้นท์เหอะะะ จะได้ปรับปรุง เป็นกำลังใจให้หน่อยนะ --0-
โรงเรียนโคโนะฮะ อคาเดเมีย
“สวัสดีครับรุ่นพี่อาซาคุระ^^”
“หวัดดีจ้าฮารุจัง”
และคำทักทายอีกมากมายบลาๆๆ แต่ฉันก็ไม่ค่อยจะสนใจซักเท่าไหร่ เพราะตอนนี้สติและความนึกคิดของฉันกำลังกังวลถึงเจ้าพวกบริการนักสืบ หวังว่าพวกนั้นจะมาทันก่อนที่อิทาจิจะมาพบฉันก่อนอะนะ><
แต่...ไม่นะ!!0_o อิทาจิกับพวกบอดี้การ์ดกำลังเดินตรงมาทางนี้
หนีก่อนดีกว่าT^T
“หวัดดี...” แต่หมอนั่นกลับดึงแขนฉันไว้ทันซะอีกT^T “มองหาใครอยู่เหรอฮารุเนะ ฉันช่วยมั้ย”
แล้วอิทาจิก็ดึงฉันมาไว้ในอ้อมกอดอย่างไม่แคร์สายตาประชาชน ก่อนจะสั่งให้พวกลูกน้องนำช่อดอกไม้มาให้ฉัน มันเป็นดอกกุหลาบแบบดอกละแสนเยน...10 ดอกเชียว หมดเป็นล้านเลย...เสียดายตังค์ง่ะ
“อ้ะ ให้” คำพูดสั้นๆสมเป็นอิทาจิ ราชสีห์แห่งอุจิวะ “พวกนายจะไปไหนก็ไป ฉันจะอยู่กับฮารุเนะ”
“ปล่อยนะ!!นี่มันโรงเรียน”
“ทำเป็นกระบิดกระบวน มีดีอะไรนักหนานะคุณอิทาจิถึงได้ตามตื๊อจัง เห็นแค่รวย”
“นั่นสิ ทั้งๆที่เป็นคู่หมั้น ทำเป็นรังเกียจ”
“แล้วจะรับหมั้นทำไม?”
“ซุบซิบ บลาๆๆ”
ในที่สุดฉันก็ทนไม่ไหวแล้วโว้ย!!ยัยพวกบ้า!! ลองมาเป็นฉันกันดูไหม? แล้วจะรู้ว่าไอ้หน้าหล่อๆย้อมไปด้วยชาติตระกูลและเงินทอง ตัวจริงน่ะเลวแค่ไหน และดูเหมือนอิทาจิจะรู้ทันที่ฉันหนีจากอ้อมกอดของเขา จึงพูดด้วยเสียงดังๆว่า
“อย่ามาว่าคู่หมั้นของฉันนะ!!”.
อยากตายโว้ยT^T!!คาคาชิ เนจิ!!
และแล้วคำภาวนาของฉันก็ได้ผล เพราะเสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้นเพื่อช่วยชีวิตฉันแท้ๆ
“ขอโทษทีปล่อยมือซะ...ยัยนั่นน่ะแฟนฉัน”
“กรี๊ด---!!”
เสียงกรี๊ดดังขึ้นอย่างพร้อมใจ เมื่อมีการปรากฏกายของ 2 หนุ่มหล่อที่ฉันรู้จัก(ในชุดที่ไม่คุ้นเคย)
“คะ คาคาชิ เนจิ” ฉันอดยอมรับไม่ได้ว่าพวกเขาน่ะหล่อจริงๆเลยวันนี้ จากที่ปกติก็หล่ออยู่แล้ว(-///-)
ทั้งคู่ยิ้มรับเล็กน้อย มาดดีไม่วอกแวก คาคาชิที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวสุภาพปล่อยชายเสื้อหลุดออกมาข้างหนึ่ง ดูเท่แบบไม่ตั้งใจ กางเกงสแล็คส์สีดำยาว ผมสีเงินเมื่อโดนแสงแดดดูสุกสว่าง ผิวขาวจัดทั่วตัวเนียนนุ่มน่าสัมผัส แผลเป็นที่ตาซ้ายตัดกับผิวขาวใสบนหน้าดูเป็นแบดบอยนิดๆ
และเนจิในชุดเครื่องแบบของโรงเรียน ผมสีดำยาวถูกซอยสไลด์ประบ่าเล็กน้อย ดวงตาเป็นสีน้ำเงินไพลินด้วยคอนแท็คเลนส์ เข้ากับผิวขาวๆหล่อเหลาพอๆกับอิทาจิ ดาวเด่นสุดหล่อเฟรชชี่บอย 3 ปีซ้อน ทั้งคู่พูดพร้อมกันเหมือนนัดหมาย(เตี๊ยมมาดี)
“ไฮ!ฮารุเนะ พวกเราเอาความรักมาฝาก^^”
“(-///-)” หน้าฉัน
“(-*-)” หน้าอิทาจิ “พวกแกเป็นใคร เข้ามาในโรงเรียนทั้งที่ยังไม่ได้รับอนุญาต”
คาคาชิทำหน้าแปลกใจได้กวนตีนมั่กๆ
“เฮ้ย เนจิเรายังไม่ได้แนะนำตัวกับไอ้หน้าปลาจวดนี่เลยเหรอ?”
“0_o”
ทุกคนในบริเวณรอบๆถึงกับเหวอ เพราะไม่เคยมีใครกล้าหยามคนตระกูลอุจิวะว่าหน้าปลาจวด (เพราะว่าหน้าตาดีกันทั้งบ้าน ขนาดซาสึเกะยังหล่อน่ากินเลยอ้ะ-0- )
“แก...กล้ามากนะ ไม่รู้รึไงว่าฉันเป็นใคร”
“ถ้านายไม่รู้ว่านายเป็นใครพวกฉันจะไปรู้เหรอ?” โอ้...เนจิคุง เห็นเธอเรียบร้อยขนาดนั้น ใครจะรู้เล่าว่าเธอปากกล้ามากแค่ไหน!! “แต่ฉันอยากจะแนะนำตัวสักนิดว่า สวัสดีก่อนเข้าแถวนะทุกคน...ฉันชื่อฮิวงะ เนจิ อายุเพิ่งเต็ม 18 เพิ่งย้ายมาอยู่ห้อง 5/1 ฝากตัวด้วยครับ^__^” พูดจบก็ส่งรอยยิ้มหวานหยดจนมดยังแทบละลาย...นายแน่มาก
“ส่วนฉันอะนะ ชื่อฮาตาเกะ คาคาชิ อายุ 23 เป็นอาจารย์ที่ย้ายมาใหม่เพราะทนคิดถึงที่รักไม่ไหว สอนศิลปะกับดนตรีสากลนะคร้าบ^_^” ไม่น่าเชื่อว่าพวกนายจะเปลี่ยนนิสัยจากการทำงานได้อย่างรวดเร็วขนาดนี้-0-
“งั้นพวกแกจำใส่กะโหลกทุยๆเหมือนควายไว้ว่า...ฉัน อุจิวะ อิทาจิ ไม่มีวันให้ใครมาแย่งของๆฉันไป จำไว้!!”
“แต่พวกฉันเป็นแฟนที่ฮารุเนะยอมรับ ไม่ได้โดนบังคับอย่างนาย...”
“...ได้ยินแล้วใช่มั้ย?พี่อิทาจิ” หลังจากทั้งคู่ได้ตีบทแตกกระจุย ยั่วโทสะของอิทาจิได้อย่างสุดยอด และเพื่อเป็นการปิดเกม ฉันจำต้องพูดเพื่อให้ความสัมพันธ์อันเลวร้าย ยุ่งเหยิงพวกนี้จบลง “เลิกยุ่งกับฉันซะที...ฉันมีแฟนแล้ว”
“แว้ก!!ตายแน่ๆๆๆๆ”
คาคาชิตอนนี้ที่อยู่ในสภาพจิตหลุด หลังจากเดิน(กึ่งลาก) พาฉันออกมาจากวงไทยมุงอย่างสง่างาม จนฉันถึงกับเคลิ้ม...แต่พอลับตาคนเท่านั้นแหละ...กรีดร้องโวยวายเหมือนคนบ้า จนเนจิทนไม่ไหวจึงพูดเตือนเบาๆ
“เงียบซะทีรุ่นพี่...หนวกหูจังนะครับ”
“แต่นั่นมันลูกผบ.ตำรวจญี่ปุ่นเชียวนะ โอ้...จบสิ้นแล้วชีวิตวัยหนุ่มของฉัน”
-_-++ น่าฆ่าทิ้งจริงๆเลยไอ้หัวหงอก โธ่เอ๊ย...ทำเป็นเข้ม
“แต่ก็ระวังตัวไว้บ้างก็ดีนะ พวกนั้นน่ะ...อันตราย”
“เออ เนจิฉันหิวน้ำว่ะ แกไปซื้อให้หน่อยเดะ” คาคาชิเงยหน้าขึ้นมามองเนจิที่ยืนค้ำหัวด้วยแววตาวิงวอน ที่ดูแล้วน่ารักน่าถีบในความรู้สึกของเนจิ
“ทำไมต้องเป็นฉันด้วยนะ” ถึงปากจะบ่นแต่ชายหนุ่มก็เดินไปซื้อให้ จนเหลือแค่ฉันกับเขา...
“ฉันน่ะ...ตั้งแต่เห็นหน้าหมอนั่นก็อยากจะถามมาตลอด”
คาคาชิเอ่ยปากขึ้นท่ามกลางความเงียบ ซึ่งทำให้ฉันเองก็แปลกใจบ้างเล็กน้อย
“ใคร? พี่อิทาจิน่ะเหรอ?”
“อือ...” คาคาชิดูสีหน้าเนือยๆและหันมาจ้องฉันตรงๆ “เธอ...ไม่พอใจอะไรหมอนั่นงั้นเหรอ?...ทั้งหน้าตา และชาติตระกูลก็สูงส่ง มีเรื่องอะไรที่ไม่อยากให้พวกเรารู้รึเปล่า”
“พูดอะไรของนาย เพี้ยนรึเปล่า” ฉันหัวเราะกลบเกลื่อน
“ฉันน่ะ...เห็นแววตาของเธอมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว เธอน่ะไม่ได้อยากให้หมอนั่นไปไกลๆหรอกใช่มั้ย?”
“...”
“และฉันก็รู้ว่าหมอนั่นคิดยังไงกับเธอดี...เธอยังไม่พอใจอะไรอีก? สนุกกับการปั่นหัวคนอื่นนักรึไง?”
“นายจะมารู้อะไร!!”
“ฉันรับรู้ทุกอย่างได้ด้วยเนตรนี้ อย่าโกหกกันดีกว่า ที่จริงแล้วเธอน่ะ...”
“หยุดพูดนะ!!” ฉันกลัว...กลัวสิ่งที่เขากำลังจะพูดออกมา เขาอ่านใจได้งั้นเหรอ
“...เธอเองก็ยังรักหมอนั่นอยู่ใช่มั้ย?”
เพียะ!!
เสียงฝ่ามือที่จับปืนมานานกระทบกับแก้มขาวๆของผู้ชายผมเงินตรงหน้า ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไม...ถึงกลัวที่จะมีใครมาย้ำว่าฉันยังรักพี่อิทาจิอยู่...ฉันไม่เชื่อ ฉะ ฉันไม่อยากยอมรับมันเลย... และทั้งๆที่เขาไม่ผิดแต่ฉันกลับตบหน้าเขา ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ฉันคิดว่าเขาจะสวนคำด่าเจ็บแสบใส่แต่เขาแค่หัวเราะ “หึ” แล้วก็เดินจากไปกับคำพูดที่พูดด้วยน้ำเสียงประชด...
“ผู้หญิงก็ยังงี้แหละนะ ไม่เคยจะพอ...”
หลังจากที่ฉันตบหน้าเขาและยืนอึ้งอยู่นาน เนจิที่หอบของพะรุงพะรังก็เข้ามาถามว่าคาคาชิไปไหน แต่พอดีเสียงออดเข้าเรียนก็ดังขึ้น ฉันและเนจิจึงย้ายตัวเองมาอยู่ห้อง 6/1 อย่างเลื่อนลอย คาบแรกจะเริ่มแล้ว...
“หวัดดีทุกคน~” เสียงร่าเริงคุ้นหูดังขึ้น ไม่มีใครรู้ว่าคาคาชิโผล่เข้ามาในห้องตอนไหน “ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันชื่อฮาตาเกะ คาคาชิ จะมาเป็นอาจารย์ประจำชั้นของพวกเธอ อายุ 23 สอนศิลปะกับดนตรีอะนะ”
“อ๊---า คนเมื่อเช้าที่บอกว่าเป็นแฟนยัยฮารุเนะนี่!!?” พวกสาวๆกรี๊ดกันใหญ่...น่าหมั่นไส้
คิดว่าตัวเองหล่อนักรึไงยะ? แค่หน้าขาวเนียนไม่มีสิวซักเม็ด ตาสองสีคมบาดใจ ตัวสูงโปร่ง ปากสีชมพูหน่อยๆกำลังโปรยยิ้มเจ้าเล่ห์...หล่อตรงไหนวะ!!(ควรถามว่าไม่หล่อตรงไหน-0-)
“แล้วก็นี่ ฮิวงะ เนจิ ญาติห่างๆของครูเอง แนะนำตัวหน่อยสิ”
“อืม” เนจิดูเย็นชาจังเลย~ ไม่เหมือนตอนอยู่กับฉันเลยอะ (จริงๆนะ) “ชื่อฮิวงะ เนจิ มีแฟนแล้วน่ารักด้วย ของที่ชอบ =แฟน ปืนกับการเรียน ของที่เกลียด=เสียงกรี๊ด ยินดีที่ได้รู้จัก-_-”
“กรี๊ดดดดด หล่อจัง”
บอกว่าเกลียดเสียงกรี๊ด...ฟังไม่รู้เรื่องรึไงนะพวกผู้หญิงพวกนี้?
“นี่ๆ” ขณะที่ฉันกำลังหูอื้อเพราะเสียงกรี๊ด มือเล็กๆของ’เท็นเท็น’ เพื่อนสนิทของฉันก็สะกิดเบาๆ “2 คนนี้เหรอที่ว่าเป็นแฟนเธอน่ะ ให้ตายสิ...ฉันเกลียดเจ้าคนผมยาวดำที่ชื่อเนจิชะมัด คนอะไรหยิ่งได้โล่”
ฉันก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆให้เท็นเท็น แต่จะว่าไปเนจินี่ก็หยิ่งจริงๆแฮะ-0-
อีกด้านหนึ่ง ทางเขตของนักศึกษาระดับมหาวิทยาลัย
ใต้ต้นไม้ต้นใหญ่ อุจิวะ อิทาจิ กับบรรดาบอดี้การ์ดราว 5-6 คน และหนึ่งในนั้นก็คือ คิซาเมะ คนสนิทของเขาเอง ที่เรียกพวกนี้มาก็เพื่อสั่งงานบางอย่างให้ไปทำ พลางนึกถึงหน้าของชาย 2 คนที่ประกาศตัวว่าเป็นแฟนของคู่หมั้นของเขา
“พวกแกไปสืบมาแล้วมารายงานฉัน ไอ้คนที่ชื่อฮาตาเกะ คาคาชิกับฮิวงะ เนจิ แล้วสั่งสอนมันเบาะๆด้วยว่า...อย่ามาหยามคนของอุจิวะ ตระกูลยากูซ่าเก่าแก่อย่างพวกเรา”
ความคิดเห็น