คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 ข้อเสนอ
ตอนที่ 1 ข้อเสนอ
“เพราะยังงั้น...”
เสียงหล่อๆที่ลากยาวด้วยความโมโห ตวาดลั่นเมื่อมีแขกไม่ได้รับเชิญ เป็นยัยเด็กทอมหน้าอกแบนแต๊ดแต๋ นั่งหน้าซื่อตาใสๆ “พวกแกถึงได้พายัยทอมนี่มาที่รังลับพวกเรางั้นเหรอ!!?”
หลังจากพวกนารุโตะและซาสึเกะกลับมาจากภารกิจ(พร้อมกับสิ่งมีชีวิตหน้าซื่อๆแต่มือถือปืน) และหลังจากฟังเรื่องราว สถานการณ์ทุกอย่างแล้ว ชิกามารุได้แต่นอนเอามือก่ายหน้าผาก ทำหน้าเซ็งสุดขีดพึมพำคำว่าเบื่อเว้ยซ้ำไปซ้ำมา เนจิที่นั่งหลับตาครุ่นคิดจนหัวคิ้วผูกติดกันเป็นโบ และซากุระ...หญิงสาวคนเดียวของบริษัท(เพราะแอบชอบซาสึเกะ) ที่มาทำงานตอนปิดเทอมฤดูร้อนกำลังเสิร์ฟชาให้แขก แต่คาคาชิที่ดูจะหัวเสียที่สุด เพราะถือว่ารังลับใต้บริษัทเป็นความลับเฉพาะ ใช้หลบซ่อนตัวเวลามีอันตราย
แต่เจ้างี่เง่า 2 ตัวนั่นดันพาคนอื่นมาเหยียบซะนี่!!
“นี่...ขอโทษนะยะ” หลังจากเงียบมานาน เด็กสาวจึงได้พูดขึ้นมาบ้างหลังจากทนเจ้าคนแปลกประหลาดอย่างหนุ่มผมดำแต่ตาขาว(?) เจ้าหัวสับปะรดขี้โวยวาย...และไอ้หงอกที่ตะโกนโหวกเหวกโวยวายปัญญาอ่อน
...ทั้งๆที่หน้าตาดีมากแท้ๆ
“ใครเป็นยัยทอมไม่ทราบ”
คาคาชิที่กำลังฟิวส์ขาดหันมาตอบทันทีทันควัน
“ก็เธอไง ยัยทอม-_-”
“(-_-++)” เด็กสาวพยายามสะกดกลั้นจิตใจ ไม่ให้ปลดเซฟตี้ปืนแล้วเอาลูกปืนยัดปากคนตรงหน้า “ขอโทษทีฉันเป็นผู้หญิง และชื่อ อาซาคุระ ฮารุเนะย่ะ ไม่ใช่ยัยทอม”
“ดูการแต่งตัวแล้ว...ผู้หญิงเหรอเนี่ย??”
“แก๊---!!”
ฮารุเนะที่ฟิวส์ขาดเช่นกันพุ่งเข้าไปกระโดดงับหัวชายหนุ่มผมเงิน หมดคราบความเป็นผู้หญิงโดยสิ้นเชิง แต่คาคาชิที่ไวกว่าและไม่อยากทำร้ายผู้หญิงยกมือขึ้นกันไว้ จนบังเอิญ(จริงจริ๊ง) มือไปโดนหน้าอกของเด็กสาวเข้าเต็มๆและยัง...ยังไม่พอ คาคาชิยัง(เสือก) หลุดปากออกมาว่า...
“อื้อหือ---ผู้หญิงจริงๆแฮะ บึ้มกว่าที่คิดนะเนี่ยยัยทอม(0_o)”
“แกตาย!!”
...หลังจากแยกมวยคู่เอกอย่างฮารุเนะและคาคาชิออกจากกันได้แล้ว คาคาชิที่หัวสีเงินมีเลือดไหลอาบ และฮารุเนะที่นั่งแยกเขี้ยวอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง ขณะที่ซากุระกำลังทำแผลให้คาคาชิ เนจิจึงเอ่ยปากถามฮารุเนะตรงๆ
“เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลอาซาคุระ ตระกูลมาเฟียยักษ์ใหญ่ที่ทำธุรกิจค้าปืนรายใหญ่ที่ถูกต้องตามกฎหมายแห่งเดียวของญี่ปุ่นใช่มั้ย?”
ฮารุเนะพยักหน้าน้อยๆ อย่างน้อยเธอก็รู้สึกชอบหมอนี่ เอ่อ...เน...เนจิมากว่าไอ้หัวหงอกล่ะฟะ
“ถ้าอย่างนั้นแล้วมีวัตถุประสงค์อะไรถึงได้ข่มขู่คนของพวกเราให้พามาที่นี่”
“ฉันอยากจะจ้างวานพวกนายด้วยวงเงิน...” ฮารุเนะพูดพร้อมโยนซองสีขาวไปกลางโต๊ะสนทนา “ไม่ต้องห่วง...เงินสุจริต” นารุโตะรีบตะครุบเอาไปนั่งนับ แล้วอุทานออกมา
“โอ้โห!!(0_o) ตั้งสามแสนเยนน่ะลูกพี่”
“ตกลงรับเลย” คาคาชิที่ทำแผลอยู่โพล่งขึ้นมา ทำเอาทุกคนในห้องตกใจระคนแปลกใจ โดยเฉพาะซากุระทำให้เธอตกใจจนเผลอกดมือลงไปบนแผลจนคาคาชิร้องโอ๊ย “ยังไงเดือนนี้เราก็ไม่มีผู้จ้างวานรายอื่นอยู่แล้วง่ะT^T”
ฮารุเนะยิ้มมุมปาก รู้สึกพอใจในตัว ‘นายหงอก’ เป็นครั้งแรก
“แล้วพวกเราจะเชื่อใจเธอได้แค่ไหน” ชิกามารุที่เงียบมานานเอ่ยปากบ้าง แต่ก็ยิ่งทำให้ฮารุเนะยิ้มกว้าง ซึ่งซากุระรู้สึกว่าคล้ายโรคจิตยิ่งกว่าคาคาชิ (ตอนดูหนังสือโป๊) ซะอีก
“ประโยคนั้นฉันที่เป็นผู้จ้างวานต้องพูดไม่ใช่เหรอ?”
ด้วยความฉลาดและมีวาทศิลป์ของเด็กสาว(ที่น่าจะอายุเท่ากัน) ทำให้ซากุระรู้สึกถูกชะตาอย่างบอกไม่ถูก
“งั้นยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการ...ฉันชื่อซากุระค่ะ”
“ฮิวงะ เนจิ” เนจิพูดสั้นๆแต่ส่งยิ้มที่หาได้ยากให้ ฮารุเนะรู้สึกว่าแววตาขาวขุ่นนั้นเป็นประกายอย่างบอกไม่ถูก
“ถึงฉันจะเบื่อการแนะนำตัวอย่างเป็นทางการก็เถอะ...ฉันนารา ชิกามารุ มีแฟนแล้ว วางแผนจะแต่งอีก 5 ปีข้างหน้าอะนะ” กลัวฉันจะงาบนายเรอะไง ถึงต้องแนะนำสรรพคุณ
“ฮัดช่า!!ฉัน อุซึมากิ นารุโตะ เหมียวน้อยเจ้าเสน่ห์แห่งกลุ่ม” นารุโตะเรอะ? ไอ้หน้าหนวดแมวชัดๆ
“อุจิวะ ซาสึเกะ” ไอ้หัวเป็ด
“...” นายหงอกนั่งไตร่ตรองอยู่พักใหญ่ๆ ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบๆ “ฮาตาเกะ คาคาชิ”
“บอกมา...สิ่งที่เธออยากให้พวกเราทำ!!”
“ม่ายยยยอ๊าวววว ให้ซาสึเกะไปแทนสิ อิทาจิน่ะพี่ชายนายไม่ใช่เหรอ??”
เสียงกรีดร้องโหยหวนของคาคาชิดังลั่นทั่วห้อง เมื่อได้ยินข้อเสนอของผู้จ้างวานที่ทั้งแสบแล้วก็สวย(?)
“อะไรกันคะเถ้าแก่ ข้อเสนอดีๆแบบนี้ ซากุระอยากทำจะตาย แล้วซาสึเกะเค้าหนีออกจากบ้าน จะให้ไปแย่งคู่หมั้นพี่ตัวเองไม่ได้หรอก ถึงซาสึเกะคุงจะหล่อกว่าเถ้าแก่เยอะ---ก็ตาม” ซากุระยื่นหน้าไปใกล้ๆคาคาชิที่หน้าแดงก่ำมาตั้งแต่เมื่อ 10 นาทีก่อน “รึว่าเถ้าแก่เป็นโฮโมคะเนี่ย~(^^)”
“หุบปากนะยัยซากุระ!!เดี๋ยวฆ่าซะดีมะเนี่ย”
“จะฟ้องพี่ริน”
เงียบ~~ไม่มีคำพูดใดหลุดจากปากของคาคาชิอีกเลย
“ไม่ทราบว่าข้อเสนอของฉันมันแย่ตรงไหน? ทั้งๆที่แค่เป็นบอดี้การ์ดให้ฉัน คอยกันฉันออกจากคู่หมั้นและบอกกับใครๆว่าเป็นแฟนฉันเท่านั้นเอง ค่ากิน ค่าใช้จ่ายฟรี!!^^”
“ถ้างั้นฉันไปด้วยดีกว่า” เนจิพูดยิ้มๆพร้อมหันมาทางฮารุเนะ “อยู่กับคนหน้าตาน่ารักๆอย่างเธอก็คงไม่เป็นไรหรอก ดีซะอีก”
“ยัยนี่น่ารักตรงไหนไม่ทราบ แค่มีหน้าอกเหมือนผู้หญิงอย่างเดีย-_-^”
“ไอ้หัวหงอก เอ๊ย---ไอ้โฮโม(>+<)”
“ไม่ใช่เฟ้ย!!ฉันอยากทำงานกะผู้หญิงที่เป็นผู้หญิงจริงๆมากกว่า(-///-++)”
“ถ้างั้นก็ให้เนจิกับเฮียคาคาชิไปด้วยกันเลยเดะ” นารุโตะเสนอความเห็น
“แล้วสีตาของเนจิล่ะ จะทำยังไงหือ?” ซาสึเกะพูดถึงปัญหาข้อสำคัญ ที่เนจิไม่ค่อยออกภาคสนาม
แต่เจ้าตัวกลับชูของที่แอบเตรียมไว้เวลาหนีงานบริษัทไปเที่ยวขึ้นมา
“นี่ไง...คอนแท็คเลนส์แบบสี เท่านี้ก็ไม่มีปัญหา เนอะรุ่นพี่^^”
ความคิดเห็น