ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนพิเศษ++ความทรงจำของอิทาจิ
"จะถึงถึงฤดูใบไม้ผลิแล้วนะ"
อิทาจิที่ปลีกตัวมาจากงานเลี้ยงพูดกับซาสึเกะเบาๆ ตอนนี้น้องชายของเขาโตเป็นหนุ่มแล้ว
"นั่นสิ ผ่านไปเร็วจริงๆนะ" ซาสึเกะหลบสายตาของพี่ชาย พลางนึกถึงวันที่มีท้องฟ้าแบบนี้ในความทรงจำที่เลือนราง...
...ฤดูร้อนเมื่อ 10 ปีก่อน...
เหมือนกันจริงๆ ท้องฟ้าในตอนนี้...
ฤดูใบไม้ผลิเมื่อตอนนั้น...
"พี่อิทาจิ"
"ว่าไง สาวน้อย" อิทาจในวัย 14 ยิ้มรับสาวน้อยผมสีน้ำตาลยาวถักเปียผูกโบสีน้ำเงิน 7 ขวบในชุดกระโปรงพองฟูสีขาวลายดอกไม้ มีลูกไม้ระบายเล็กๆน่ารัก เธอคือฮารุเนะในวัย 7 ขวบ "วันนี้น่ารักจัง"
"พี่อิทาจิก็หล่อเหมือนเดิม" ฮารุเนะพูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์
"ทำหน้าแบบนี้ต้องมีอะไรแอบแฝงแน่ๆ"
"พี่อิทาจิขา...วันนี้ไปเที่ยวกับฮารุเนะนะคะ"
"ว่าแล้ว^^"
"ฮารุเนะเจออะไรเซอร์ไพรส์มากๆด้วย" ฮารุเนะจูงมือคนตัวโตโดยที่ยังไม่ทันได้ตอบรับ ก็ลากคนตัวโตตามไปซะแล้ว อิทาจิได้แต่เกาหัวเเกรกๆ
"นี่~~!!"
"หืม?" อิทาจิเลิกคิ้ว "กุหลาบนี่นา"
"ใช่ค่ะ ฮารุเนะปลูกมันเมื่อเดือนก่อน ตอนนี้มันออกดอกแล้วนะ"
"จะเอาไปให้ใครเนี่ย จอมซนอย่างฮารุเนะถึงได้อดทนดูแลมัน"
"พี่อิทาจิอะ " เด็กน้อยค้อนขวับ "ก็ให้พี่อิทาจิแหละ"
"จิงอะ?"
"ไม่เอาก็ได้" ฮารุเนะหน้ามุ่ย จนอิทาจิยังแอบขำ
"เอาสิๆๆ ถ้าเป็นฮารุเนะ ให้อะไรพี่ก็ชอบ"
เด็กน้อยยิ้มออกเมื่อคนตัวโตพูดอย่างนั้น เธอจึงสะกิดให้อิทาจิโน้มตัวลงมากระซิบใกล้ๆว่า
"ฮารุเนะดีใจนะ" แล้วหอมแก้มอิทาจิหนึ่งฟอดก่อนวิ่งลัลล้าไปอย่างร่าเริง ทิ้งให้เด็กหนุ่มอิทาจิยืนมองต้นกุหลาบในมือแล้วยิ้มอยู่คนเดียว พลางนึกถึงหน้าสาวน้อยเจ้าของกุหลาบ
"พี่เองก็ดีใจ เพราะพี่ชอบฮารุเนะ" อิทาจิยิ้มกับตัวเองบางๆก่อนจะเดินตามร่างเล็กไป
กลางฤดูใบไม้ผลิวันนั้น...เขารู้สึกดีที่ได้รับของขวัญที่ดีที่สุด
...และไม่มีวันลืม
อิทาจิที่ปลีกตัวมาจากงานเลี้ยงพูดกับซาสึเกะเบาๆ ตอนนี้น้องชายของเขาโตเป็นหนุ่มแล้ว
"นั่นสิ ผ่านไปเร็วจริงๆนะ" ซาสึเกะหลบสายตาของพี่ชาย พลางนึกถึงวันที่มีท้องฟ้าแบบนี้ในความทรงจำที่เลือนราง...
...ฤดูร้อนเมื่อ 10 ปีก่อน...
เหมือนกันจริงๆ ท้องฟ้าในตอนนี้...
ฤดูใบไม้ผลิเมื่อตอนนั้น...
"พี่อิทาจิ"
"ว่าไง สาวน้อย" อิทาจในวัย 14 ยิ้มรับสาวน้อยผมสีน้ำตาลยาวถักเปียผูกโบสีน้ำเงิน 7 ขวบในชุดกระโปรงพองฟูสีขาวลายดอกไม้ มีลูกไม้ระบายเล็กๆน่ารัก เธอคือฮารุเนะในวัย 7 ขวบ "วันนี้น่ารักจัง"
"พี่อิทาจิก็หล่อเหมือนเดิม" ฮารุเนะพูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์
"ทำหน้าแบบนี้ต้องมีอะไรแอบแฝงแน่ๆ"
"พี่อิทาจิขา...วันนี้ไปเที่ยวกับฮารุเนะนะคะ"
"ว่าแล้ว^^"
"ฮารุเนะเจออะไรเซอร์ไพรส์มากๆด้วย" ฮารุเนะจูงมือคนตัวโตโดยที่ยังไม่ทันได้ตอบรับ ก็ลากคนตัวโตตามไปซะแล้ว อิทาจิได้แต่เกาหัวเเกรกๆ
"นี่~~!!"
"หืม?" อิทาจิเลิกคิ้ว "กุหลาบนี่นา"
"ใช่ค่ะ ฮารุเนะปลูกมันเมื่อเดือนก่อน ตอนนี้มันออกดอกแล้วนะ"
"จะเอาไปให้ใครเนี่ย จอมซนอย่างฮารุเนะถึงได้อดทนดูแลมัน"
"พี่อิทาจิอะ " เด็กน้อยค้อนขวับ "ก็ให้พี่อิทาจิแหละ"
"จิงอะ?"
"ไม่เอาก็ได้" ฮารุเนะหน้ามุ่ย จนอิทาจิยังแอบขำ
"เอาสิๆๆ ถ้าเป็นฮารุเนะ ให้อะไรพี่ก็ชอบ"
เด็กน้อยยิ้มออกเมื่อคนตัวโตพูดอย่างนั้น เธอจึงสะกิดให้อิทาจิโน้มตัวลงมากระซิบใกล้ๆว่า
"ฮารุเนะดีใจนะ" แล้วหอมแก้มอิทาจิหนึ่งฟอดก่อนวิ่งลัลล้าไปอย่างร่าเริง ทิ้งให้เด็กหนุ่มอิทาจิยืนมองต้นกุหลาบในมือแล้วยิ้มอยู่คนเดียว พลางนึกถึงหน้าสาวน้อยเจ้าของกุหลาบ
"พี่เองก็ดีใจ เพราะพี่ชอบฮารุเนะ" อิทาจิยิ้มกับตัวเองบางๆก่อนจะเดินตามร่างเล็กไป
กลางฤดูใบไม้ผลิวันนั้น...เขารู้สึกดีที่ได้รับของขวัญที่ดีที่สุด
...และไม่มีวันลืม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น