คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : นายมันร้ายใช้ได้เลยนี่!!
5
นายมันร้ายใช้ได้เลยนี่
เอ่อ ทำยังไงดีล่ะ นี่ก็5ทุ่มแล้วนะเนี่ย ฉันยังนอนไม่หลับเลย U_U สาเหตุนะเรอะ ก็ไอ้บ้าไอเทมไงล่ะ ไอ้บ้านั่นมันบอกว่าจะทำให้ชีวิตฉันไม่สงบสุขแต่หน้าตานายนั่นไม่ได้บ่งบอกเลยว่าล้อเล่น หน้านายนั่นมันฟ้องว่า พูดจริงทำจริง 100 เปอร์เซนต์ =_= เห้ออ~ ฉันนั่งๆนอน พลิกซ้าย พลิกขวา ตะแคงหน้า ตะแคงหลัง จนจะม้วนหน้าม้วนหลังได้อยู่แล้วเนี่ย ทำยังไงก็ไม่หลับสักที -3- ทำอะไรดีล่ะ ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก ติ๊กตอก อ๊า~ ใช่แล้ว อ่านหนังสือทบทวนดีกว่า อิอิ อยู่ไหนน๊า~ ที่ชั้นหนังสือก็ไม่มี ในตู้เสื้อผ้าก็ไม่มี ที่ห้องน้ำก็ไม่มี งั้นจะอยู่ไหนเล่า
ปิ๊งง~
ใต้เตียงไงล่ะ หุหุ ว่าแล้วก็งมหาดีกว่า บร๊ะเจ้า เจอแล้วววว>< ดีใจมากกก อยากรู้ใช่ไหมว่าชื่อเรื่องอะไร จะบอกให้ก็ได้ ชื่อเรื่องว่า Last เรื่องสุดท้ายขอฝากไว้ที่ใจเธอ (อย่ามาเปลี่ยนชื่อเรื่องฉันนะ -ไรเตอร์) ทุกคนคิดว่าที่บอกจะทบทวนคือหนังสือเรียนใช่ไหมล่ะ เสียใจที่ฉันบอกว่าทบทวนคือทบทวนเนื้อเรื่องต่างหากล่ะ รู้สึกจะอ่านค้างไว้เมื่อ 2 ที่แล้วมั้ง นานมากกก อ่านค้างไว้ที่หน้าไหนหว่า อ้อ อยู่นี่นี่เองง เนื้อเรื่องถึงไหนแล้วน้า อ่านหน่อยดีกว่า
หน้าที่ 84
“นายบ้า อย่ามายุ่งกับฉันนะ นายก็อยู่ส่วนนาย ฉันก็อยู่ส่วนฉัน”
“ หึ พอดีด้วยแล้วไม่ชอบ เลวใส่แล้วไม่ดีใจรึไงห๊า”
“นายจะบ้ารึไง คนที่ไหนเค้าจะชอบให้คนเลวใส่ล่ะ”
“ฉันคิดว่าคงจะมีนะ เธอไงล่ะ”
ปึ้บ!!
ฉันรีบปิดหนังสือนั่นลงทันที ทำไมมันเหมือนชีวิตฉันจริงอย่างนี้ล่ะ?? คำพูดก็คล้ายๆกันเลยนะ ฮึ่ยๆๆกะจะอ่านนิยายแก้นอนไม่หลับสักหน่อย นิยายดันเหมือนกับชีวิตจริงเสียนี่กะไร เฮ้ออ เบื่อจังงเลยย ไม่ยอมง่วงสักทีนึง พรุ่งนี้ชีวิตฉันจะเป็นยังไงบ้างเนี่ยยย แต่ว่าตอนนี้ฉันง่วงแล้วอ่ะ=_= ไปนอนก่อนดีกว่า คร่อก~
~ หมดเวลาจะนอนแล้วสิ หมดเวลาจะนอนแล้วสิ~
เจ้านาฬิกาตัวเดิมปลุกแล้วสินะ =_o อื้มมมม ขี้เกียจไปมหาลัย จะบอกให้คราวนี้ฉันตั้งนาฬิกาปลุกซะเช้าเลยน้า รับรองไม่มีสาย ฮี้ฮ่า>< รีบไปอาบน้ำแต่งตัวให้สวยดีกว่า จะไปมหาลัยเช้าทั้งที จะได้ไปหาพี่แชมป์เปี้ยนด้วยย~
“ลุงจันทร์ค้า กรีนไปแล้วนะค้า”
“ครับๆๆวันนี้ให้ลุงไปส่งไหมครับ”
“ไม่ต้องค่า วันนี้กรีนตื่นเช้าไปแล้วนะคะ ฝากสวัสดีป้าทิต์ด้วยนะคะ สวัสดีค่ะลุงจันทร์”
“ครับ สวัสดีครับ”
~รถเมล์ ยัยเจ้าเอยถึงยังไม่มา~
เห้ออ ฉันยืนรอรถเมล์มา 25 นาทีแล้วนะไม่มาสักทีเนี่ย ถ้าสายขึ้นมาจะทำยังไง=_= แย่จริงๆเลยย อ๊ะว่าไปสายตาพลันไปสะดุดเห็นสิ่งบางอย่างอยู่ที่เก้าอี้ที่ไว้ใช้สำหรับนั่งรอรถเมล์ มันคือกระดาษที่มีลายมือแปลกๆเหมือนไม่ได้เขียนภาษาไทยมานานแสนนาน นานจนอ่านไม่ค่อยจะออก
“วันนี้เชิญไปมหาลัยสายเถอะนะ ให้ตายทั้งเช้านี้รถเมล์ก็ไม่มาหรอกยัยดั้งแหมบบ!!”
=0= ใครกันบังอ๊าจจ บังอาจมาว่าฉันว่าดั้งแหมบ ดั้งฉันออกจะโด่ง ว่าแต่ทำไมรถเมล์ถึงไม่มาล่ะ แถมยังมีกระดาษมาเตือนอีกใครกันแน่ที่ทำแบบนี้!!
“ต่อไปนี้ชีวิตเธอ จะไม่สงบสุขแน่!!”
สมองของฉันดันย้อนระลึกไปถึงเมื่อวานได้ว่าใครเป็นคนพูดประโยคนี้กับฉัน นายไอเทม นั่นเอง นายนั่นเอาจริงซะด้วยสิ แต่นายนึกเหรอไงว่ากะอีแค่รถเมล์ไม่มาจะทำให้ฉันไปโรงเรียนสายได้ เหอะ คิดผิดแล้วล่ะฉันเรียกแทกซี่ไปก็ได้เชอะ!!
~15 นาทีผ่านไป~
ไม่ยักจะมีรถหรือมอร์เตอร์ไซค์สักคันผ่านมา ไม่เคยจะมีใครผ่านมาทางนี้ เลยรึไงเนี่ยยยยยย คนสวยจะบ้าตายย รึว่าจะเป็นแผนของนายนั่นกันแน่ ชั่วจริงๆนะนายน่ะ ฮึ่ยยยย เอาวะ วิ่งไปก็ได้โว้ยยยยยยย
แกร๊ก ปึง!!
ฉันรีบเปิดประตูเพื่อเข้าคลาสวิชาแรกอย่างรวดเร็ว โดยลืมไปว่าตอนนี้มันเลยเวลาเข้าเรียนมาแล้วนี่นา ดันเปิดแล้วปิดซะดังเลยยยT^T
“คุณพริมา ไม่ทราบว่าคุณไปทำอะไรมาถึงมารบกวนการเรียนการสอนของดิฉัน-_-+”
“อ่า พอดีรถชนนิดหน่อยน่ะค่ะ แหะๆหนูรีบมาเร็วที่สุดแล้วนะคะอาจารย์ แฮ่กๆ”
“งั้นเหรอคะ ถ้าเป็นอย่างงั้นช่วยไปนั่งที่แล้วตั้งใจฟังที่ครูสอนให้ดีนะคะ”
“ค่า ขอบคุณนะคะอาจารย์”
ห้วยยย!! วันนี้มันเป็นอีหยังล่ะน่อ ดันทำตัวเปิ่นๆออกไปซะได้ สวยเครียดดด แต่เอ๊ะ วันนี้ไอ้บ้าไอเทมมันไปนั่งไหนหว่า ปกติมันจะมานั่งข้างๆฉันนี่นา อ๋า~ นึกออกแล้ววเมื่อวานฉันมีเรื่องกับมันนี่นา เฮอะๆ
( ^^)วิ๊งๆๆ
บร๊ะ!! สายตาอันสดใสจนจะหม่นหมองของฉันดันไปจับเรดาร์รังสีกวนทีนไวโอเล็ตที่ส่งมาจากทางด้านซ้ายของห้องเรียนได้ โอ๊ะโอ่ ไม่ต้องทายก็ตอบถูกรอยยิ้มกวนบาทานั่นก็มาจากนายไอเทมบ้านั่นเอง ชิๆ จ้องมาก็จ้องกลับย่ะ
(=^= ) วิ๊งๆๆ
มั่นใจได้ ว่านี้แหละหนารอยยิ้ม -_-b ว่าแต่นายนั่นมันไปนั่งที่ประจำของกลุ่ม un อะไรสักอย่างได้ไงอ้ะ กลุ่มนั้นไม่ค่อยมีคนอยากยุ่งและพวกนั้นก็ไม่ยุ่งกับใครไม่ใช่หรอไง แล้วทำไมแค่วันเดียวไอ้บ้านั่นก็ไปนั่งกับพวก un…..uncountable ได้ล่ะ!!
“พริมา!!! นั่งลงสักทีได้ไหมคะ แล้วช่วยมองกระดานด้วยค่ะ” เสียงนรก เอ๊ยย เสียงอาจารย์กนกดังจริงๆจะไปร้องโอเปร่ารึไงคะเนี่ย-_-
“ค่ะๆๆ อาจารย์กนก นั่งเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ”
ฮึ่ยเดือดๆ เดือดๆปุดๆ ไหนจะต้องวิ่งมามหาลัย ทำตัวเปิ่นต่อหน้าเพื่อนๆ โดนอาจารย์กนกตำหนิอีก ไอเทม นายมันร้ายใช้ได้เลยนี่หว่า อีกอย่างยังสามารถไปอยู่ในกลุ่ม Uncountable ได้ร้ายไม่เบาๆ ฉันต้องระวังตัวจากนายแล้วนะเนี่ยย
“ยัยกรีนน ทำไมผมเธอถึงเป็นแบบนี้ล่ะ”
“ผมฉันมันทำหรอ.”
“ป่าวหรอก มันยุ่งดีน่ะ”
“ยุ่งแล้วมันดีตรงไหนเนี่ยยัยซุปใส”
“เอาน่า อีก 2 นาทีก็พักเที่ยงแล้วเดี๋ยวฉันรอแกหน้าห้องน้ำหญิงแล้วกัน”
“อื้มๆๆ ขอบใจนะยัยซุปใส”
กริ๊งงงงง!! กริ๊งงงงง!!
เลิกเรียนแล้ววว ฮุฮิ ดีใจจ้ะจอร์จจ๋า จะได้ไปเซตผมทำสวยสักหน่อย=..= ทนอึดอัดมาตั้ง 2 นาทีแน่ะ
“ยัยซุปใสรอฉันแปปนึงนะ เดี๋ยวฉันออกมา”
“ อื้มๆๆ เร็วๆล่ะ”
แล้วยัยกรีนก็หายเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็วอีกตามเคย-_- เห้อออ~
( -_- ) อ๊ะ นั่นไอเทมกับผองเพื่อนนี่ สงสัยจะมาหายัยกรีนอีกแล้วล่ะสิ ยังไงก็คุยๆกับพวกนั้นหน่อยละกัน
“พวกนายมีอะไรหรอ”
“ตอนเช้า กรีนทีเป็นไงบ้าง ( ^^;)” นายไอเทมถามแต่...หน้านายมันดูประสงค์ร้ายยังไงไม่รู้สิ
“ก็ดีนี่ไอเทม ยัยกรีนไม่เห็นเป็นอะไรเลย.....นอกจากผมยุ่งน่ะ”
“ ห้ะ ไม่มีบ่น หรือ ว่าฉันเลยรึไง” แล้วยัยกรีนจะว่านายทำไมอ้ะ??
“ยัยกรีน จะว่านายทำไมเหรอ??”
“อ๋อ ป่าวๆๆน่ะ ฉันแค่ถามดูน่ะ^^”
“งั้นเหรอ อืมๆๆ-_-”
“อื้มๆๆ ฉันมีเพื่อนจะแนะนำนะซุปใส”
“อือ แต่ฉันไม่อยากรู้จักนี่นา”
“=0= ทะ เธอ ช่วยรู้จักหน่อยไม่ได้รึไง”
“อื้มๆๆ รู้จักก็ได้”
“ต้องอย่างนี้สิ นี่ไอน่านิ่งๆนี่ชื่อ ไนล์ ส่วนหน้าเถื่อนๆชื่อ ซีไรด์ คนที่อยู่ซ้ายสุดชื่อ แชมเปญ และคนทางขวาชื่อ เลโอ”
“ อื้ม ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ยินดีที่ได้รู้จักเธอนะซุปใส” พูดซะพร้อมเพรียงเชียว-_-
“อ๊ะ พวกเราไปก่อนนะซุปใส บาย” จะไปไหนก็ไปเถอะ น่ารำคาญ-_-
~แกร๊กก~
“ยัยซุปใส เราไปหาพี่แชมป์กันดีกว่า เมื่อกี้พี่แชมป์โทรมาบอกว่าซื้อพิซซ่ามา” ยัยกรีนเปิดประตูออกมาซะเร็วเชียว
“แล้วไปที่ไหนอ้ะยัยกรีน”
“อ้าว ก็ที่ห้องกระจายเสียงไง เธอก็รู้ว่าพี่แชมป์สิงอยู่ที่นั่นทุกเวลาที่ไม่มีเรียน”
“นั่นสิ ไปกันเถอะยัยกรีน ฉันอยากกินพิซซ่า”
“ไม่เชื่อ เธออยากกินของฟรีต่างหากล่ะ-_-+”
“อื้ม ใช่แล้วล่ะ เธอรู้ทันฉันอีกตามเคยนะยัยกรีนที ฮ่าฮ่า”
แล้วกรีนทีก็เดินกอดคอออกไปกับซุปใสอย่างมีความสุข โดยไม่รู้เลยว่ากำลังมีใครบางคนที่พยายามจะกลั่นแกล้งเธออยู่ถึงแม้เขาคนนั้นจะไม่ได้จงใจที่จะแกล้งเธอ แต่ทำยังไงได้ในเมื่อเธอไม่สนใจเขาเลย แล้วจะให้เขาทำยังไงนอกจากวิธีนี้ล่ะ แต่อย่างน้อยเขาก็หวังว่าสักวันเธอจะหันมาหาเขาบ้าง และเขาอยากให้เธอได้รับรู้ว่าเขาเสียใจกับการกระทำครั้งนี้ขนาดไหน
“ ไอ้ไอเทม แกเป็นไรวะ เอาแต่เหม่ออยู่นั่นแหละ”
“อะไรวะ เหม่ออะไร ไม่ได้เหม่อเลยอย่ามามั่วน่ะไอ้ซีไรด์”
“เหอะๆ ไอ้ไอเทมน้อยยย อย่าบอกนะว่าแกเสียใจที่แกล้งยัยกรีนอะไรนั่นน่ะ”
“อย่าพูดซี้ซั้วน่า ไอ้แชมเปญ อีกอย่างยัยนั่นชื่อกรีนที เรียกให้ถูกด้วย”
“แหมๆ เดือดร้อนนะไอ้บ้า ถ้าเสียใจจะไปแกล้งยัยนั่นทำไมล่ะ”
“ไอ้ไนล์ นี่ถามได้ว่าแกล้งทำไมก็เห็นๆอยู่ว่ายัยนั่นไม่สนใจฉันด้วยซ้ำ”
“เห้อๆๆ ถ้ายัยนั่นไม่สนใจแก แกก็ เอ่อ จับกด เลยเป็นไง: D”
“ไอ้บ้า เลโอ!!!!” ผมกะเพื่อนที่เหลือพูดพร้อมกันก็ดูไอ้เลโอมันพูดสิ L
“พวกแกจะว่าฉันทำไมวะ แค่ล้อเล่นเท่านั้นแหละน่า”
“เออๆ ไปกินข้าวเหอะว่ะ หิวแล้วๆ” ผมแย้งขึ้นเพรราะไม่อย่างงั้นวันนี้ไม่ต้องกินข้าวแน่นอน
“เออว่ะ ไปกันเหอะพวก” ไอ้เลโอพูดขึ้นมา รู้ทันน่าว่าอยากเปลี่ยนเรื่อง
หลังจากนี้พวกผมก็ไม่ได้คุยอะไรกันมากมาย แต่พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรน้า ผมจะต้องเห็นกรีนทีเดินมาโรงเรียนกะไอ้พี่แชมป์เปี้ยนนั่นอีกแล้วใช่มั๊ย?? แล้วพรุ่งนี้จะแกล้งอะไรอีกดีล่ะ เอ~ นึกออกแล้วถ้าเป็นแบบนี้ยังไงยัยนั่นก็ต้งมาคุยกับผมแน่นอน แ
ความคิดเห็น