คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : นายนี่มัน......!!!
นายนี่มัน.......!!
ยัยกรีน ยัยกรีน เฮ้ ยัยกรีน ยัยกรีนโว้ยยยยยยยยยย!!!
อืมมม~ เสียงของใครเนี่ยยตะโกนจนรูหูจะทะลุไปถึงรูอื่นแล้วนะ O_o อย่าตกใจๆๆหมายถึงรูจมูกน่ะ ว่าแต่ใครมาเรียกเนี่ย ดึกๆดื่นๆ คนเขาจะนอนกัน ฮ้าวววว~ เอิ่มมว่าแต่ ฉันนอนได้ยังไงล่ะ จำได้ว่าตอนกลางวันฉันมีเรียนนี่นา ว๊ากกกก ใครกันมาดึงขาช้านน~ รึๆ รึว่าคุณผี แอร๊ยยยย
“ยัยกรีน ตื่นได้แล้ววถ้าแกตื่นฉันจะเอาแกไปโยนลงบ่อปลาฉะโดนะ”
-_o หืมๆๆ ฉันแอบลืมตาข้างเดียวมองลอดออกมานอกผ้าห่มปรากฏว่ามันไม่ใช่ผีหรอก-_- มันคือยัยซุปใสเองแหละ
ความจริงแล้วที่นี่มันบ้านยัยซุปใสนี่หว่า แสดงว่าที่ฉันคิดมาทั้งหมดนี่คือฉันคิดเองเออเองใช่มั๊ย ใช่ฉันคิดไปเอง=..=
“ซุปใส ฉันเผลอนอนไปตอนไหนนเนี่ย”
“ตั้งแต่เธอนั่งอยู่ในรถแล้วล่ะ อยู่ๆเธอก็หลับไป”
“ อ่อ ฉันพอจะจำได้แล้วล่ะฉันออกมากับแกแล้วก็ให้แกมาอยู่ที่บ้านแกเป็นเพื่อนฉัน” งงมั๊ยอ้ะ=..=
“อื้มๆๆ ไปคุยกันที่ห้องฉันดีกว่า” ยัยซุปใสมันแพ้ฝุ่นน่ะ ห้องนอนของยัยซุปใสขอโทษเถอะ พื้นห้องเป็นหินฮูเร่นำเข้าจากเกาะบูลด๊อก == ผนังห้องก็เป็นหินลาซานญ่านำเข้าจากเกาะชิวาว่า==* ง่ายๆนะของทั้งหมดที่ยัยซุปใสใช้หรือประดับตกแต่งล้วนเป็นของแปลก เอ๊ย ของแพงทั้งสิ้น เพราะคุณสมบัติของสิ่งของพวกนั้นมันไม่เก็บฝุ่น อีกอย่างฉันชอบห้องของยัยซุปใสมากกกก เพราะมันหรูหรา ไฮโซ โอ้วเย่โรบิ้นมากเลยแหละ อ้ะๆๆหยุดโม้ๆไปห้องซุปใสดีกว่า
“ซุปใสทำไมห้องเธอมันสะอาดจังอ่ะ น่าอยู่มากๆ”
“ที่เธอเห็นว่ามันสะอาดเพราะเธอไม่เคยทำความสะอาดห้องเธอเลยต่างหาก^^” คำพูดแกมันแรงบาดใจ แอร๊ย
“ =0= ซุปใส แก แก แร๊งงงง!!”
“อ้าวหรอ ขอโทษทีนะไม่ได้ตั้งใจ” -_-+ นี่ขนาดไม่ได้ตั้งใจยังขนาดนี้แล้วถ้าตั้งใจจะขนาดไหนเนี่ยซุปใส
“เอ้อ นี่ตอนนี้กี่โมงแล้วน่ะ”
“ อ่อ ก็บ่าย3 แล้วน่ะ แล้วแกน่ะจะกลับกี่โมง??”
“อ่า ประมาณบ่าย3 ละกัน เห๊ยย ลืมไปเลย!!!”
“ลืมอะไรน่ะ-_-+”
“ลืมบอกลุงจันทร์ว่าเย็นนี้ไม่ต้องไปรับที่มหาลัยแล้วน่ะสิTT^TT”
“=_=ง่ายๆๆ เธอก็โทรไปบอกสิ” ดูเธอตอบมันกวนจริงๆ
“ เออ นั่นสิ ไม่น่าถามแกเล๊ยยยย”
ว่าแล้วฉันก็รีบหยิบไอโฟน4s ขึ้นมากดๆแล้วโทรออกรีบไปบอกลุงจันทร์ว่าเย็นนี้ไม่ต้องไปรับที่มหาลัยอย่างรวดเร็วก็ฉันน่ะห่วงว่าลุงแกจะไปรอจนค่ำน้ะสิ เห้อ~
“ฮัลโหล นั่นลุงจันทร์ใช่ไหมคะ??”
(อ้อๆๆ ใช่ครับหนูกรีน หนูกรีนโทรมาหาลุงมีอะไรเหรอ?)
“ก็ กรีนจะมาบอกว่าเย็นนี้ไม่ต้องมารับกรีนแล้วนะคะ เดี๋ยวกรีนไปบ้านซุปใสแล้วเดี๋ยวพี่ไซคีจะไปส่งหนูเองค่ะ”
( ลุงต้องไปรับหนูวันนี้ด้วยเรอะ ลุงลืมไปแล้วนะเนี่ย ฮ่าๆๆ ว่าแต่ไซคีคือใครเหรอครับหนูกรีน) ว่าแล้วว่าลุงต้องลืมชัวร์-_-
“=_=พี่ไซคีคือคนขับรถส่วนตัวของยัยซุปใสน่ะค่ะ”
( อ่อๆๆครับงั้นเย็นนี้ลุงกับป้าจะรอหนูกรีนนะครับ วันนี้ป้าทิตย์ทำสปาเก็ตตี้ของโปรดหนูเลยนะ)
“ ค่า ลุงจันทร์ ฝากบอกป้าทิตย์ด้วยนะคะว่าทำเยอะๆเลยหนูจะกินๆๆๆให้พุงระเบิด”
( ครับๆงั้นลุงขอตัวไปเช็ดรถก่อนนะครับ)
“ค่า สวัสดีค่ะ”
ติ๊ดด~
วันนี้ป้าทิตย์ทำสปาเก็ตตี้ซอสแดงหมักเห็ดโคโครี่(มันไม่อยู่จริงนะคะ-จากผู้แต่ง) ของโปรดของฉันเอง>< ป้าทิตย์คือภรรยาของลุงจันทร์ไงล่ะ หลังจากที่พ่อกับแม่ฉันไปต่างประเทศตั้งแต่ 3 ปีที่แล้วป้าทิตย์กับลุงจันทร์ก็ดูแลฉันมาตลอดส่วนพวกที่เหลือก็คือคนงานหรือที่คนอื่นเรียกว่าคนใช้ แล้วก็พี่ๆบอดี้การ์ด พี่ๆพวกนี้กลายเป็นพี่สาวกับพี่ชายของฉันไปแล้วน่ะ 555
“นี่ยัยกรีน แกจะกินข้าวเย็นที่บ้านฉันเลยรึเปล่า”
“ อ่อ ไม่อ้ะเดี๋ยววันนี้ฉันจะกลับไปกินข้าวที่บ้าน”
“ โอเคๆ ฉันจะได้บอกแม่ครัวว่าไม่ต้องเพิ่ม”
~Never mind I’ll find….someone like you……
I wish nothing but the best for you too~
~Don’t forget me I beg…….I remember you say…..
Sometimes it last in love……sometimes it hurt instead~
แหะๆ นั่นไม่ใช่เสียงอะไรหรอก นั่นเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ฉันเองน่ะ ใช่มาตั้งแต่ 3 ปีก่อนแล้วเมื่อตอนที่ไอเทมปฏิเสธฉันน่ะ โอ้ยๆๆ เผลอนึกถึงนายนั่นได้ไงเนี่ยรีบรับดีกว่า
เห?? ลุงจันทร์โทรมา รึว่าพวกพี่ๆกินสปาเก็ตตี้ซอสแดงหมักเห็ดโคโครี่ของฉันหมดแล้วTT^TTโอ้วไม่นะ
“ค่า ลุงจันทร์โทรมามีอะไรหรอคะ?”
(อ้อ พอดีมีเพื่อนหนูกรีนมารออยู่ที่บ้านน่ะ)
“หา เพื่อนกรีนเนี่ยนะคะ”นอกจากพี่แชมป์ และซุปใสฉันมีเพื่อนคนอื่นด้วยหรอ (พอดีไม่มีคนคบ แหะๆ)
(ครับบ เขามารอหนูตั้งแต่บ่าย 2 แล้วน่ะ เพื่อนหนูไม่ยอมไปไหนเลย)
“บ่าย 2 หนูเลิกเรียนแล้วหนิ.......เขาชื่ออะไรคะ”
( เห็นเขาบอกว่าเขาชื่อ อะ ไอเทม มั้งหนูกรีน)
“ หา ไอเทม โอเคค่ะ เดี๋ยวหนูจะรีบกลับนะคะ สวัสดีค่ะ”
ติ๊ดด~
ฉันรีบกดวางสายลุงจันทร์แล้วรีบคว้ากระเป๋านักเรียนแล้วกระโดดลงบันได 6 ขั้นดังตุ้บและจบด้วยท่าสวอนเลคเหมือนเดิม ฉันไม่มีเวลามาเดินลงบันได้หรอก ต้องรีบกลับแล้ว วิ่งโลดดด
“เดี๋ยววว ยัยกรีน แกจะไปไหน”
“กลับบ้านนน่ะสิ ลุงจันทร์บอกว่านายไอเทมมาที่บ้านน่ะสิ”
“หา งั้นเดี๋ยวให้พี่ไซคีไปส่งนะ”
“โอเค แต้งมากนะซุปใส”
แล้วฉันก็รีบวิ่งไปที่ประตูทางออก อยากจะโม้ว่าเกือบลืมใส่รองเท้าด้วยแหละ=,.= พี่ไซคีมาจอดรถรออยู่แล้วว รวดเร็วจริงๆ
ฉันรีปเปิดประตูรถแล้วกระโดดเข้าไปนั่งบนเบาะอันแสนนุ่มนิ่มทันที
“พี่ไซคีคะ ไปซอย PK ค่ะ ด่วนนะคะ”
“รับทราบครับ เดี๋ยวจะซิ่งเต็มที่ตามรับสั่ง”
“ค่ะๆๆ เข้าไปที่ซอย M แยก GT นะคะ”
“แล้วหลังไหนครับ”
“ แยก GT ทั้งแยกเป็นบ้านของกรีนทั้งหมดค่ะ”
“อ่อ ครับรับทราบ”
บรื้นน~ เอี้ยดดดดด~ แต่ไม่โครม
ภายใน 10 นาทีฉันก็ถึงบ้าน ความจริงบ้านฉันกับยัยซุปใสอยู่ไม่ไกลกันหรอก เหยีบยความเร็ว 180 สัก 30 นาทีก็ถึง แต่นี่ 10 นาที คิดดูเอาแล้วกัน=..= ฉันรีบขอบคุณพี่ไซคีแล้วรีบลงจากรถเบิ่งไปที่บ้านอย่างรวดเร็วพอเปิดเข้าไปก็พบว่านายไอเทมนั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหารร นายนี่มันไปรู้ที่อยู่ฉันได้ไงน่ะ
“ อ๊ะ กรีนทีมาแล้วฮะ ป้าทิตย์ ลุงจันทร์ :D”
“-_- นายมาทำไรที่นี่น่ะ??”
“ก็ มาหาเธอเหมือนเดิมไงล่ะ ^^”
“มาหาฉันเนี่ยนะ มาทำไม พรุ่งนี้ก็เจอกันแล้ว”
“ฉันขอมาที่บ้านเธอทุกวันเลยได้ไหม”
“เอ๊นายนี่ยังไงน่ะ ก็ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ต้องมาที่นี่อีก!!”
“ ……”
“ถ้าเข้าใจแล้วก็ช่วยออกไปด้วย........”
“ตกลงแล้ว ไม่ว่าฉันจะทำยังไง เธอก็จะไม่ยอมคืนดีด้วยใช่ไหม”
“ …..”
“ได้ งั้นฉันจะไม่ยุ่งกับเธอ ในเมื่อฉันจะดีด้วยเธอไม่ชอบงั้นก็ชอบให้ฉันเลวใส่เธอเหมือนเมื่อก่อนนั้นรึงไง!!”
อะ ไอเทม นาย.............. นายรู้ตัวด้วยรึไงว่าวันนั้นนายเลวมาก ( นึกว่าจะซึ้งกันสินะ) หึแล้วจะพูดจริงจังไปทำไมน่ะยังไงนายก็เลวในสายตาฉันอยู่แล้วนายจะทำยังไงมันก็เรื่องของนายย -3- แล้วฉันก็ไม่ได้บอกด้วยว่าให้นายมารอฉันตั้งแต่บ่าย 2
“ฉันขอบอกเธอไว้ตอนนี้ ที่นี่ ตรงนี้เลยนะว่า ต่อไปนี้ชีวิตเธอไม่สงบสุขแน่!!”
ปังง!! ~
ปิดประตูซะแรงเลยนายนั่น=_=ถ้าเสียขึ้นมานายรูไหมว่ามันตั้งกี่ตังค์ แพงมากเลยนะนั่น เห้อออว่าแต่ นานบอกว่าต่อไปนี้ชีวิตฉันจะไม่สงบสุขด้วยงั้นหรอ?? นายนี่มัน........!! ฮึ่ยย
ความคิดเห็น