คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ฉันกลับมาแล้ว
2
ฉันกลับมาแล้ว
@Item‘s part
“ฮัลโหล นั่นไนล์ใช่ไหม”
(…..) ถ้าปลายสายจะเงียบขนาดนี้......ผมไปคุยในป่าช้าดีกว่าเลยมั๊ย
“เห้ ไนล์ตอบฉันบ้างสิ”
(ไนล์ แกก็ตอบไอ้เทมไปสิ พวกเราอยากรุนะเว้ย)
“พวกแกประชุมสายกันใช่ไหมห้ะ” -_-++ พวกนี้นี่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นจังเลยนะ
(เอ้ออ ยอมรับก็ได้ ฉันเลโอพูดนะ แล้ว เห้ พวกนายอย่าแย่งฉันพูดสิ) -_-;; เอิ่มมมมถ้าพวกมันจะรักผมซะขนาดนี้อ้ะนะ
“เห้ พวกนายตั้งใจฟังอยู่รึเปล่าเนี่ยห้ะ”
(เอ้อ ฟังอยู่ๆๆ มีอะไรก็พูดมาสิ อยากรู้ๆๆๆ)
“เออ ฉันเจอยัยกรีนทีแล้ว” คิคิ กรีนที พรุ่งนี้เราจะได้เจอกันแล้วล่ะ ผมคิดถึงเธอมากๆเลยล่ะ
(เห้ แล้วไงล่ะ ยังไงพรุ่งนี้แกก็จะย้ายมาอยู่ที่เดียวกันแล้วนี่กลุ่มเราจะได้ครบ5คนซะที)
“เออๆๆ รู้แล้วๆ พวกแกว่าฉันจะไปทักกรีนยังไงดีอ้ะ”
(.......เทม นี่ไนล์นะ ..........นายไม่คิดว่ากรีนเค้าจะมีแฟนแล้วหรอไง??)
“หา อย่างยัยกรีนเนี่ยนะ จะมีคนชอบ บร๊ะ!! ตลกแล้ว”
( ก็มีนายไง ไอเทม นายอย่าทำตัวโง่หน่อยเลย) -_-b คำพูดของไอ้ไนล์นี่ช่างกัดกินความรู้สึกดีจริงๆนะ
“เออ แกจะไม่กัดฉันสักวันจะได้ไหมห้ะ ฉันเครียดนะโว้ย”
(...............ฉัน..ก็....ไม่ได้กัดแกนี่นา) ดูมันพูดกวนบาทาได้ใจ
“เออๆๆพรุ่งนี้เจอกันละกัน บายเว่ย”
(เห้ยยย ไอ้เทมแล้วพรุ่งนี้แกจะทำไงวะ) เสียงที่เต็มไปด้วยความห่วงใยแฝงจุดประสงค์นี่คงเป็นเลโอสินะ -_-
“อืมมมม....ก็ไปที่หน้าเวธีหอประชุมแล้วก็.....ขอกรีนแต่งงานไง: D”
(เห้ยยยย!!! ไอ้ไอเทม) =[]=
@Ferrensia University
กลางหอประชุมอันใหญ่โตมโหฬารปลาวาฬตัวใหญ่นั้น -_- มีเพียงฉัน ซุปใส และพี่แชมป์เปี้ยน ที่ตื่นเช้าหรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า แหกขี้ตามาก็ไม่ปราน=_= ทำไมน่ะหรอ ก็อย่างที่ทุกคนได้อ่านนั่นแหละ อาจารย์นวลฉวีไงล่ะ เรียกใช้พวกเราอีกละ อีกอย่างพวกเราก็ไม่ได้เต็มใจหรอกนะแต่ว่าคะแนน เอ๊ยย สถานการณ์มันพาไป แหะๆๆ เกือบพูดความจริงไปแล้วเชียว อิอิ
แต่เนื่องจากว่าฉันเป็นคนสวยใสใจดีไร้พิษสง ( ไม่วายชมตัวเองนะยะ-_-) กรีนจะบอกก็ได้ ความจริงก็คือ แต่ละครั้งที่เราช่วยงานอาจารย์นวลฉวี อาจารย์จะบอกคะแนนเพิ่มให้ในทุกๆวิชา วิชาละ 25 คะแนน แล้วใครจะไม่เอาล่ะจริงไหมคะ??
“กรีน ไหนล่ะของที่จะมอบให้นักเรียนใหม่ที่มาจากอังกฤษน่ะ??” เสียงพี่แชมป์เปี้ยนสุดหล่อของกรีนที ได้ฟังเมื่อไหร่หัวใจละลายทุกครั้ง
“แหม พี่แชมป์ เช้ามานี่ไม่คิดจะทักกรีนเลยใช่มะ มาถึงก็ไม่มองหน้าเลยนะ -^-” ฮึ พี่แชมป์นะพี่แชมป์อย่านึกนะว่ากรีนไม่รุอ้ะว่ามีสาวไม่สวยรวยกว่ากรีนมาจีบน่ะ เอ๊ะ ออกแนวประจารตัวเองรึเปล่าเนี่ย==
“โห่ กรีน อย่างอนน่า กรีนก็รู้ว่าอาจารย์นวลฉวีเป็นยังไงพี่ก็อยากจะทำงานนี้ให้ดีนะJ”
“พี่แชมป์คะ.........ตอบไม่ตรงคำถามกรีนแหนะค่ะ!!!!”
“เห้ยยย ไม่ใช่อย่างนั้น กรีนอย่าเข้าใจพี่ผิดสิ” เฮ้อ พี่แชมป์มาแนวนี้อีกแล้วววว ไม่รู้รึไงว่าทำแบบนี้น่ะ หล่อมาก
“อื้มๆๆกรีนเข้าใจค่ะ พี่ทำของพี่ไปเถอะของที่จะมอบให้นักเรียนใหม่กรีนเตรียมมาพร้อมแล้วค่ะ”
“กรีน งอนพี่อยู่ใช่ไหม พี่รู้นะถ้าเวลากรีนงอนกรีนจะพูดเพราะๆกับพี่” =0= แสดงว่าถ้าฉันไม่งอนนี้ฉันพูดไม่เพราะใช่ไหมเนี่ย เหอะๆๆๆวันนี้รู้สึกอยากถีบพี่แชมป์แฮะ เลิกคุยด้วยดีกว่า=_=
ไม่ว่าเปล่าฉันก็นั่งจัดเวที ปัดฝุ่นทุกซอกทุกมุม ถูพื้นเวทีจัดฉากหลังให้สวยๆ ส่วนยัยซุปใสก็นั่งท่องบท จำบท และหันไปยิ้มกับกำแพง=_= ส่วนพี่แชมป์ก็ยกเก้าอี้ ยกโต๊ะ แบกผ้าปูโต๊ะ แบกพรหม แบกๆๆๆ แบกไปเถอะไม่มีใครอยากช่วยหรอก คิดว่าจริงไหม เห้อๆๆๆนักเรียกแลกเปลี่ยนนั่นจะเปนใครนะ คงไม่ใช่ไอเทมหรอกนะ ได้ข่าวว่านายนั่นก็ไปเรียนต่อที่อังกฤษเหมือนกันนี่น่า บรื๋ออออ ยี๊!!!ฉันไปคิดถึงนายนั่นได้ไงเนี่ย ไม่เอาๆๆ ตอนนี้เรามีพี่แชมป์เปี้ยนอยู่แล้วนี่จะไปนึกถึงคนอย่างนั้นได้อย่างไงล่ะ ฮึ่ยยย!!!! เลิกนึกๆๆๆ
“นี่ๆๆกรีนทีๆ อีก 30 นาที 7 โมงแล้วนะ พี่แชมป์ต้องไปประกาศให้นักศึกษามารวมตัวกันไม่ใช่หรอ”
“แล้วยังไงหรอซุปใส อีก 30 นาทีแล้วทำไมอ้ะ” ขอประกาศไว้ก่อนนะคะ ว่ากรีนไม่ได้แกล้งโง่นะแต่โง่จริงๆเอ๊ยไม่ใช่ๆๆ กรีนไม่รู้ๆๆ แล้วทำไมอ้ะอีก 30 นาทีแล้วมันยังไงหรอคะ ช่วยตอบโหน่ยยยยจิT^T
“ยัยกรีนนนน เธอแกล้งโง่รึเปล่าก็พี่แชมป์มาช่วยเราจัดห้องนี้นะแล้วตอนนี้คนที่ว่างที่สุดคือแกดังนั้นแกรีบไปประกาศเลยว่าอีก 30 นาทีให้นักศึกษาทุกคนมาประชุมพร้อมกันที่นี่ และมีการเช็คชื่อด้วยใครไม่มาเรื่องถึงอาจารย์นวลฉวี” =0=ยัยซุปใส รัวเป็นชุดเลยอ้ะ
“เง้ออ เค้าขอโทดนะ ซุปใส” ถ้ายัยซุปใสโกรธเมื่อไหร่ยัยนี่จะพูดรัวแบบฟังไม่ทันเลยแหละฉันเองคบกับมันมาตังแต่ มัธยมต้น ยังฟังมันไม่รู้เรื่องสักครั้งอ้ะ==
“รู้ก็ดีแล้ว รีบๆไปเลยไป พี่แชมป์อุตส่าห์มาช่วยเธอนะยัยกรีน ไม่งั้นเธอก็จะต้อง$#*^%@+*&^%$****$#”
“=[]=” ยัยซุปใส ทำเอาอึ้ง
“ยังจะมาทำหน้าซื่อบื้ออีก ไปเร็วๆเห็นไหมว่าฉันเครียดอยู่น่ะ แล้วฉันก็ต้องจำบทด้วยรุไหม ฉันไม่มีเวลามานั่งคุยกะเธอทั้งวันหรอกนะกรีนที!!” เ อ่อ รู้สึกว่ายัยซุปใสจะด่าฉันมาเยอะแล้วนะ แล้วเรื่องจำบทนี่ใครจะไปรู้ล่ะก็ฉันคือกรีนทีไม่ใช่ซุปใสนี่ยะแล้วใครให้เธอคุยกะฉันทุกวันเวลาหรือทั้งวันกันล่ะจะบอกอะไรให้คนที่ไม่มีเพื่อนคุยคือเธอต่างหากละซุปใส เธอสวยก็จริงนะแต่มนุษย์สัมพันธ์เธอเสื่อมมาก โว๊ยยย วันนี้อารมณ์ไม่ดีแต่เช้าเลย เห้อ เบื่อๆ ลืมไปถอนหายใจทำให้หน้าแก่ (ยังมีอารมณ์มาเดินคิดเรื่องนี้เนอะ)วันนี้ทำไมมันเป็นวันที่ฉันต้องทะเลาะกับเพื่อนด้วยยเนื่ย เห้ออเซ็งจริงๆเลย
“( -_^)” โอ๊ะๆๆ ตาขวากระตุก ตะหงิดๆ แฮะ ว่าแต่โบราณเค้าว่า ว่าอะไรนะขวาร้าย ซ้ายดี ใช่รึเปล่าหว่า จำไม่ได้อ้ะ=0= ใครก็ได้บอกกรีนทีว่ามันคือขวาร้ายซ้ายดีใช่ม้ายยย ไม่จริ๊งงง!!!กรีนรับไม่ได้ ลืมไปนี่ไม่ใช่เวลาเพ้อเจ้อนี่นาต้องไปประกาศให้ทุกคนมารวมตัวกันที่หอประชุมนี่นา แล้วตอนนี้กี่โมง 6.45 ตายละ ต้องรีบแล้ววววววว
“ แฮ่ก ๆ” ในที่สุดก็ถึงแล้วววห้องกระจายเสียงของเฟอร์เรนเซียร์ ยูนิเวอร์ซิตี้ หรูหราอย่าบอกใครเลยล่ะ ก็ประตูเป็นกระจกที่สั่งทำขึ้นมาจากทรายลักษณะพิเศษจากประเทศโอ้ลาล่าที่ไม่ว่าจะทุบจะตีจะเอาอะไรมาทำร้ายก็ไม่มีวันแตก ส่วนพื้นนั้นก็ทำมาจากหินใต้บาดาลซึ่งหลอมมาจากกระดูกของนางเงือกนำเข้ามาจากประเทศคองเกจ้า ข้างในก็หรูหรามีคริสตอลประดับเพชรศิลปะการตกแต่งนั้นอย่าให้พูดถึงเลยถ้าไม่โง่และไม่รวยจริงไม่มีทางสร้างขึ้นมาได้หรอก ทุกอย่างในห้องเป็นสีครีมที่ดูสะอาดสะอ้าน มีเครื่องอำนวยความสะดวกทุกอย่างและยังมีห้องน้ำอยู่ข้างในอีกด้วย เครื่องมือทุกชนิดล้วนใช้ยากตามความไฮเทคของมันแต่ว่ากรีนทีคนนี้สามารถใช้มันได้อย่างคล่องแคล่ว ทำไมน่ะหรอ ก็เพราะที่บ้านรวยน่ะสิ เอ๊ยย!!นี่ไม่ใช่เวลามาบรรยายความรวยนี่นา ต้องรีบประกาศแล้ววว
“ประกาศค่ะ นักศึกษาทุกคนโปรดทราบ ขอให้ทุกคนไปรวมตัวกันที่หอประชุม1 นะคะ เน้นนะคะนักศึกษาทุกคนไปรวมตัวที่หอประชุม1 ค่ะการประชุมครั้งนี้จะมีการเช็คชื่อโดยเหล่าสมาชิกคณะกรรมการนักเรียนและรายชื่อเหล่านี้จะถูกส่งไปให้อาจารย์นวลฉวีนะคะ ดังนั้นขอให้นักศึกษาทุกคนให้ความร่วมมือด้วยค่ะ ขอบคุนค่ะ” โฮะๆๆ เราประกาศได้เสียงใสดีจริงๆ แต่รีบกลับไปหอประชุมดีกว่า แว๊กกก!! 6.58 จะ 7 โมงแล้วว ขอให้ทันทีเถิดด
@หอประชุม 1 ณ เฟอร์เรนเซียร์ ยูนิเวอร์ซิตี้
“เอาล่ะครับขอให้ นักศึกษาทุกคนนั่งประจำที่นะครับเพื่อไม่ใก้เกิดความวุ่นวายพวกพี่จะเช็คชื่อแล้วนะครับ” เสียงพี่แชมป์ประกาศใส่ไมค์ทำให้นักเรียนส่วนใหญ่สงบขึ้นเยอะ ทำไมน่ะหรอ ก็มหาลัยเราผู้หญิงเยอะไงล่ะ ไม่มีใครไม่ชอบพี่แชมป์หรอกเชื่อฉันสิ
“นี่ยัยกรีนป้ะกี้ฉันขอโทดน้าที่โมโหใส่เธอ” ยัยซุปใสมาขอโทษฉัน ความจริงแล้วฉันก็ไม่ได้โกรธหรอก
“อื้ม ไม่เป็นไรหรอกซุปใส เธอน่ะขึ้นเวทีได้แล้วว”
“อื้ม ขอบคุณนะที่เธอไม่โกรธฉันน่ะกรีน”ว่าแล้วยัยซุปใสก็ขึ้นเวทีพร้อมกับกล่าวคำสวัสดี แนะนำตัวและกล่าวหลายอย่างมาก มากจนทุกคนจะหลับ== ยังไงก็เถอะ ฟังๆยัยซุปใสมันหน่อยแล้วกัน
“วันนี้ที่ได้เชิญทุกคนมาประชุมกันที่นี่ เพราะว่าเราจะมีนักเรียนใหม่มาร่วมเรียนกลางเทอมที่เฟอร์เรนเซียร์ ยูนิเวอร์ซิตี้มาเพิ่มอีก 1 คนดังนั้นทางเราจึงสนับสนุนที่จะให้ทุกคนได้รู้จักและทำความรู้จักกับเค้าและเป็นเพื่อนที่ดีให้กับเขาด้วยค่ะ เขาคนนี้มาจากประเทศอังกฤษ เชิญขึ้นมาบนเวธีเลยค่ะ ขอเสียงปรบมือด้วยนะคะ” พอยัยซุปใสพูดจบ คนๆนั้นก็เดินออกมา เขาคือ อะ ไอเทม จริงๆด้วยย ผมสีนั้น ตาสีน้ำตาล ฉันไม่มีวันลืม คนที่มันทำให้ฉันเจ็บ!! แล้วนายนั่นจะย้ายมาที่นี่ทำไมนะ แล้วฉันไปทำบาปอะไรมาเนี่ยต้องขึ้นไปมอบดอกไม้และติดเข็มกลัดนักเรียนปีหนึ่งให้อีก ตายแล้ววกรีนทีเอ๋ย
“เอาล่ะค่ะ เชิญคุณแนะนำตัวและจะให้คุณพริมาเป็นคนมอบช่อดอกไม้และติดเข็มกลัดชั้นแหนึ่งนะคะ” ยัยซุปใสคำพูดแกทำร้ายจิตใจฉันมากเลยนะ
ทันทีที่ไอเทมก้าวออกมาจากหลังม่านข้างๆเวทีไม้สุดหรูของหอประชุมหนึ่ง เสียงกรี๊ดของบรรดานักศึกษาสาวก็กรีดร้อง โหยหวน อย่างกับไม่ได้กิน เอ๊ย!! ไม่ได้เจอผู้ชายมานานแสนนานราวล้านๆปี จะว่าไปนายนี่ก็หล่อกว่าเมื่อตอนมัธยม 5 จริงๆด้วย ไม่เสียแรงที่ฉันเคยแอบชอบมาตั้ง 2 ปี>< แต่เฮอะ นายมันก็เลวอยู่ดีนั่นแหละ ถึงจะไม่ชอบฉันก็ไม่เห็นจำเป็นต้องปฏิเสธฉันแรงๆขนาดนั้นนี่นา เฮอะนายหล่อเพราะนายเป็นลูกครึ่งไทย – อังกฤษน่ะสิ ชิ
( ^_^) วิ้งๆๆๆ
นะ นายไอเทม นายกล้าส่งรอยยิ้มนั่นมาให้ฉันหรอ อย่ามายิ้มหน่อยเลย ตอนนี้ฉันมีพี่แชมป์เปี้ยนสุดหล่ออยู่แล้ว แต่เมื่อนายกล้าส่งรอยยิ้มมาให้ฉัน ฉันก็กล้าส่งรอยยิ้มกลับไปให้นายเหมือนกัน นายไอเทม!!
(=_= ) อย่างนี้เค้าเรียกกันว่ารอยยิ้มหรือเปล่านะ??
“สวัสดีครับ ผมชื่อ นิฐิกร อาร์ ไมเคอร์เลน หรือ เรียกผมว่า ไอเทม ก็ได้นะครับ ^^ ไม่ต้องสงสัยนะครับว่าทำไมผมพูดไทยได้ ผมเป็นลูกครึ่งไทย – อังกฤษนะครับ ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวกับทุกคนด้วยนะครับ ^^” แหมๆๆแนะนำกันจริ๊ง หมั่นไส้ ไอ้พวกผู้หญิงข้างล่างก็เหมือนกันจะกรี๊ดอะไรกันหนักหนา พี่แชมป์ก็เหมือนกันยิ้มไปกับหมอนั่นด้วย หรือว่าพี่แชมป์เป็นตุ๊ด=0= ไม่หรอกมั้งงง
“แล้วไหนหรอครับ คนที่จะมอบดอกไม้และติดเข็มกลัดชั้นปีหนึ่งให้ผม^^??” ดูมันสิ ยังจะมาถามอีก คนนั้นก็คือฉันนี่ไงล่ะ จะให้เวลาทำใจหน่อยไม่ได้รึไงห๊าT^T
“ค่ะๆๆ ฉันเองค่ะคนที่จะต้องทำหน้าทีมอบดอกไม้และติดเข็มกลัดชั้นปีหนึ่งให้คุณ” ฉันก้าวเข้าไปยืนตรงหน้าเขาและพูดใส่ไมค์ เฮอะ!! แล้วทำไมฉันต้องใช้ไมค์อันเดียวกันกับเขาล่ะ ชิชะ
“อ๋อ คุณเองน่ะหรอ คุณคือ กรีนที นางสาว พริมา ฐิติรัตนโสภณ ใช่ไหมครับ ^^”
“ ค่ะ ฉันเองแล้วคุณมีอะไรหรอคะ หรือไม่พอใจที่ฉันเป็นคนมอบดอกไม้และติดเข็มกลัดให้คุณคะ??” ต๊ายยยย กรีนทีเธอพูดแบบนี้ออกไปได้ยังง๊ายยเล่นถามออกไปอย่างนี้ อาจารย์นวลฉวี จะหักคะแนนฉันข้อหาพูดถากถางนักเรียนใหม่ไหมเนี่ยยT^T
ก็บอกแล้ววว่าอาจารย์นวลฉวีคือที่สุดของอาจารย์ไงล่ะ หรือที่เหล่านักศึกษาเรียกว่า The best of Ferrensai University บอกแล้วว่าอาจารย์เค้าดีจริงๆ (- _-) b
“ ….”
“เอ่อ ถ้าคุณไม่ตอบนี่ฉันขอมอบดอกไม้คุณก่อนแล้วกันนะคะ และเดี๋ยว อุ๊ย” อยู่ๆนายนี่เป็นบ้าอะไรขึ้นมาน่ะ อยู่ๆก็มาจับข้อมือฉันซะแน่นเลย หรือว่าโกรธที่ฉันไปพูดจาถากถางเขา แง๊ ดูพี่แชมป์มองดิ เดี๋ยวถ้าพี่แชมป์เข้าใจผิดขึ้นมาใครจะรับผิดชอบT^T แล้วเค้าก็แย่งไมค์ฉันไปอ้ะ =..=
“กรีนที ที่ผ่านมาฉันขอโทษแต่วันนี้ฉันกลับมาแล้วกลับมาหาเธอแล้วนะ ดังนั้นวันนี้ ฉันเลย....ยะ อยากจะ...ขอเธอ ให้เธออ แต่งงานกับฉันจะได้ไหม ><” ไอเทมมม นายพูดอะไรออกมาน่ะรู้ตัวรึเปล่า
“ =0=” ไม่รู้ว่าทำไมถึงแม้ว่าเมื่อก่อนเค้าคือคนที่ทำให้ฉันเจ็บ เจ็บมาก มากที่มากที่สุด และถึงแม้ว่าฉันจะคอยบอกตัวเองเสมอว่าฉันเกลียดเขาแต่ทำไมในวันนี้เขามาขอฉันแต่งงานต่อหย้าพี่แชมป์ ยัยซุปใสและนักศึกษาทุกคนในหอประชุมนี้ หัวใจฉันมันถึงเต้นเร็วขนาดนี้นะ =////= ไม่ได้ๆๆๆ ฉันรักพี่แชมป์คนเดียว ฉันจะลงไปหาพี่แชมป์ อะ อ้าวพี่แชมป์หายไปไหนอ่า
“กรีน ทำไมเธอไม่ตอบอ้ะ เมื่อตอน มัธยม 5 เธอมาสารภาพรักกับฉันไม่ใช่หรอ ตอนนี้ฉันกลับมาหาเธอแล้วนะ มาขอเธอแต่งงานแล้วนะ:D”
“ขอบใจนะที่ยังจำวันนั้นได้ ...แต่ว่าในวันนั้นนายเป็นคนปฏิเสธฉันเองไม่ใช่หรอ!! แล้ววันนี้มันอะไร นายเป็นอะไรของนายน่ะอยู่ๆมาขอฉันแต่งงาน นายไปเรียนที่อังกฤษจนบ้าไปแล้วรึไงห้ะ แล้วฉันจะขอบอกตรงนี้กับทุกคนและกับนายด้วยนะไอเทมว่า ตอนนี้ฉันมีแฟนแล้ว และกำลังรักกันมากๆด้วยเขาคนนั้นชื่อ พี่แชมป์เปี้ยน นายวิศวะ เจริญทรัพย์มั่งคั่งตระกูล!! นายจำชื่อคนๆนี้เอาไว้เลยนะ เขาคนนี้คือคนที่ฉันรัก!!” อึ่ยๆๆๆเดือด ปุดๆๆๆ แต่ก็สบายใจที่ได้ระบายออกมา แต่เอ๊ะสายตาของสาวสวยกรีนทีพลันไปสะดุดรอยยิ้มสุดหล่อของใครนะ หน้าตาคุ้นๆ แอร๊ย พี่แชมป์นั่นเอง>< งั้นพี่แชมป์ก็ได้ยินที่ฉันพูดหมดเลยน่ะสิ เขินจัง
“…..” ไอเทมเงียบไปเลยอ้ะ หึ!! คนอย่างนายเศร้าเป็นด้วยรึไง
“เอ้านี่ดอกไม้ ส่วนเข็มกลัดนายก็เอาไปติดเองก็แล้วกัน” ฉันยื่นช่อดอกไม้และเข็มกลัดให้เขาอย่างลวกๆ ฉันจะรีบไปหาพี่แชมป์กะยัยซุปใสดีกว่า
“ อืม ....แต่จำไว้เลยนะกรีนที ฉันจะไม่ตัดใจจากเธอไปง่ายๆหรอกนะ” ฉันรู้สึกดีใจนะที่ได้ยินคำนี้จากปากของเขา.....ถ้ามันเป็นเมื่อ 3 ปีก่อนนะ 55
“ดี งั้นก็เรียนอย่างมีความสุขแล้วกันนะ” ฉันยิ้มให้เขา พร้อมกับวิ่งลงจากเวทีไปหาพี่แชมป์กับยัยซุปใสที่ยืนนิ้มรอฉันอยู่ที่ประตูทางออกของหอประชุมหนึ่ง><
“พี่ไม่คิดเลยนะว่าจะได้ยินกรีนพูดแบบนี้ออกมาน่ะ พี่..ดีใจสุดๆไปเลยนะรู้มั๊ย : D” พี่แชมป์ไม่ได้พูดอย่างเดียวนะแต่พี่แชมป์หอมแก้มฉันด้วยอ้ะ><
“อื้ม ว่าแต่พี่มาได้ยังไงน่ะ ฉันเหนว่าตอนแรกพี่ไม่อยู่แล้วนี่นา??”
“อ๋อ พอดีว่าซุปใสวิ่งออกไปลากพี่ให้เข้ามาในหอประชุมก่อนน่ะ” อ๋อ เพราะยัยซุปใสนั่นเอง><ขอบคุณแกมากนะยัยซุปใส
“ขอบคุณแกมากนะ ยัยซุปใส><”
“อื้ม ไม่เป็นไรแกกะพี่แชมป์เข้าใจกันก็ดีแล้ว”
“งั้น..เย็นนี้พี่พาพวกเราไปเที่ยวที่ห้างKBไหม อยากไปกันรึเปล่าเนี่ย”
“ ไปค่ะ >< / J” แนกับยัยซุปใสตอบพร้อกันทำไมน่ะหรอถ้าพี่แชมป์ชวนไปเที่ยวพี่เค้าจะซื้อทุกอย่างที่เราอยากได้ให้ยังไงล่ะ>< แล้วบทสนทนาของเราทั้ง 3 คนก็จบลงแค่นี้เรา3คนเดินไปที่รถ BMW ของพี่แชมป์ที่จอดรถไว้ข้างๆสนามหญ้า แล้วเราทั้ง 3 คนก็ออกไปเที่ยวด้วยกันจนลืมไปเลยล่ะว่าวันนี้มีเรื่องที่น่าโมโหและน่าดีใจขนาดไหน:D
ระหว่างที่ทั้ง 3คน กำลังมีความสุขแต่ยังมีคนนึงที่เต็มไปด้วยความเศร้าหลังจากที่กรีนทีวิ่งออกมาจากหอประชุมเขาก็รีบตามออกมาแล้วแอบดูอยู่ข้างๆเสาในบริเวณที่จะสามารถได้ยินในสิ่งที่ทั้ง 3 คนพูดได้ ในใจเขาตอนนี้เต็มไปด้วยความเจ็บปวดมากมายที่ถาโถมเข้ามาใส่ เขาไม่รู้จะอธิบายมันออกมายังไงดีในเมื่อ เธอ คือคนที่เค้ารักมาตลอด 3 ปีที่ผ่านมาแต่เธอไม่เคยรู้หรอกว่าในวันน้นที่เขาปฏิเสธเธอไปเพราะเขารักเธอมากแค่ไหน แต่ในวันนี้วันที่เขากลับมาและมาขอเธอแต่งงานเธอกลับกลายไปเป็นของคนอื่นซะแล้ว และนี่คือน้ำตาหยดแรกของลูกผู้ชายอย่างเขา คนที่ไม่เคยร้องไห้มาตลอด 19 ปี เขาไม่รู้จะทำยังไงต่อไปจึงตัดสินใจโทรหาเพื่อนของเขา
( ฮัลโหล...ไอเทม เป็นไงที่แกไปสารภาพกับกรีนทีอ้ะ) ปลายสายคงไม่ได้ไปเข้าร่วมประชุมสินะถึงไม่ได้รู้ว่าตอนนี้เขารู้สึกยังไง
“ซีไรด์....ตอนนี้แกกำลังประชุมสายอยู่ใช่มั๊ย....”
(แกรู้ได้ไงวะเนี่ย บ้าชิบ เออช่างเหอะว่าแต่วันนี้เป็นไง) ปลายสายถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นโดยที่ไม่รู้เลยว่าคนที่ถูกถามนั้นรู้สึกยังไง
“เห้ยพวกแก ... มันเป็นอย่างที่ไอ้ไนล์บอกจริงๆว่ะ”
( ไอเทม...เป็นอะไรกับที่ฉันบอกหรอ ?)ไนล์ถามด้วยความเฉยชา และเงียบเสมอ
“กรีนที.....มีแฟนแล้ว ชื่อแชมป์เปี้ยน นายวิศวะ เจริญทรัพย์มั่งคั่งตระกูล”
(อ๋อๆๆ ไอ้แชมป์เปี้ยน หมอนั่นมันก็หล่อไม่เบานี่) เลโอพูดโดยลืมไปว่าตอนนี้คนที่ตนคุยด้วยนั้นกำลังร้องไห้
“แกรู้หรอ แล้วทำไมแกไม่บอกฉันก่อนล่ะว่าแกรู้จักกับไอ้แชมป์เปี้ยน!!” ตอนนี้ไอเทมกำลังโกรธและเสียใจจนทำอะไรไม่ถูก
(เออ ก็พวกเรากำลังจะบอกแกเมื่อวาน แต่แกก็ตัดสายไปก่อนนี่หว่า) ซีไรด์ท้วงติง แน่นอนคนอย่างซีไรด์ไม่ยอมให้ใครมากล่าวหาลอยๆหรอก
“เออ ฉันผิดเองที่ตัดสายพวกแก วันนี้ฉันจะกลับดึกๆหน่อยนะ ไม่ต้องล็อคกุญแจด้วย”
( อ้าวแล้วแกจะไปไหนวะ)
“ไปผับ BM พวกแกจะไปด้วยไหมล่ะ”
(ไม่ล่ะ เชิญแกไปคนเดียวเถอะ ฉันเบื่อผับนั้นแล้วล่ะมีแต่หน้าเดิมๆ)
“นั่น เลโอพูดใช่มั๊ย”
( อ๊า ขอบใจนะที่แกยังจำฉันได้น้ะ)
“อื้ม งั้นแค่นี้นะ บาย”
( เออ บาย)
คำพูดทั้งหมดของกรีนทียังค้างคาอยู่ในหัวสมองของผม ตกลงความรักครั้งนี้ผมเป็นคนทำลายมันเองด้วยมือของผมหรอ?
เอาล่ะยังไงวันนี้ขอไปคลายเครียดหน่อยละกัน แต่ฉันจะไม่ตัดใจจากเธอหรอกนะกรีนที......
ความคิดเห็น