ฟิดกันริท ขอโทษที่ผิดสัญญา

ลำดับตอนที่ #9 : ทุกส่ิงทุกอย่างของฉันคือเธอ(ตอนจบ)

 

กัน

''แล้วน้องริทหายไปไหนล่ะคะน้องกัน   ทำไมน้องกันมาพามาเปิดตัวเลยล่ะคะไหนๆก็ออกมาพูดความจริงแล้ว  ''

''เค้าไปแล้วครับเค้าทิ้งผมไปแล้ว   เค้ากลัวว่าผมจะต้องสูญเสียทุกอย่างเค้าเลยทิ้งผมไปแต่เค้าไม่เคยรู่เลยว่าทุกสิ่งในชีวิตผมก็คือเค้า   ''
                                                     

ตอนนี้หัวใจของผมคงบินไปไกลแสนไกลตอนนี้ริทอยู่ที่ไหนครับกลับมาหากันได้มั้ย

''เอาล่ะค่ะมีใครจะถามอะไรน้องกันอีกมั้ยคะถ้าไม่มีจะขอปิดการแถลงข่าวเท่านี้นะคะ''

''ถ้าริทกลับมาอยู่ข้างๆกัน กันจะให้อภัยคนคนนี้ได้รึเปล่า''    เสียงของคนตรงหน้าทำให้ผมหันไปมอง   ริทยืนอยู่ตรงหน้าผมนี่ผมไม่ได้ฝันไปจริวๆใช่มั้ย  นี่ริทกลับมาหากันแล้วใช่มั้ย

''ริท '' ผมได้แต่เรียกชื่อคนตรงหน้าแล้วเดินเข้าไปกอดเค้าไว้

''ขอโทษกันริทขอโทษทั้งๆที่กันรักริทแต่ริทกับแคร์แต่คนอื่นทั้งๆที่คนที่รักริทคือกันแต่ริทกับไม่เชื่อใจกันรอทขอโทษนะกันรอทขอโทษ  ฮึกกกก    ริทขอโทษ''

''ไม่เป็นไรริทไม่เป็นไรกันรู้ว่าริททำเพื่อกันแต่อย่าหนีกันไปไหนอีกนะกันจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีริท''

''อืมจะไม่ทิ้งไปไหนอีกริทจะไม่ทิ้งกันไปไหนแล้ว   ริทจะไม่ยอมโง่ทิ้งหัวใจตัวเองเป็นครั้งที่สอง''

ผมผละออกจากริทก่อนจะค่อยๆเช็ดน้ำตาที่แก้มเนียนก่อนจะจรดริมฝีปากของผมกับเขาเนิ่นนานหลายนาที ก่อนที่ผมจะพละออกจากริทแล้วใจผมก็สั่งทำในสิ่งที่ผมคิดทำมาตลอดสิ่งที่ผมคิดทำมาตั้งนานแล้ว

''แต่กันไม่เชื่อริทครับว่าริทจะทิ้งกันไปอีก เมื่อคืนริทพูดโกหก''

''แล้วทำยังไงกันถึงจะเชื่อริทละ'' ตัวยุ่งหันมาถามผม

ผมได้แต่ยิ้มบางๆให้แล้วนั้งคุกเข่าลงตรงหน้าริท

''แต่งงานกับกันนะริทแล้วกันจะเชื่อว่าริทจะไม่ทิ้งกันไปไหนอีก แต่งงานกับกันนะครับริท''

''ก็ริทให้ใจกันไปแล้วถ้าริทไม่แต่งงานกับกันแล้วริทจะแต่งงานกับใครได้อีกละ'' ริทหันมายิ้มให้ผมบางๆ ผมเลยดึงริทเข้ามาไว้ในออ้อมกอด

''เจ้าบ่าวขอเจ้าสาวแต่งงานไม่มีแหวนแต่งงานมามัดจำเจ้าสาวเหรอ'' ริทหันมากระซิบข้างหูผมเบาๆ

''ไม่มีครับกันยังไม่ซื้อแหวนเลยอ่ะ''

''อ้าว''

''งั้นเอาอย่างอื่นมัดจำไว้ก่อนได้มั๊ยครับริท''

''อะไรหรอ'' ริทพละออกจากผมก่อนหันมาถาม และเป็นอีกครั้งที่ผมจูบริท รสจูบของคนตรงหน้าที่ผมไม่เคยเบื่อเลยสักครั้ง

'''กันขอมัดจำริทไว้ด้วยตัว หัวใจ และความรู้สึกของกันได้มั๊ยครับ''

''แค่นี้ก็พอแล้วกันแค่นี้ก็มากพอสำหรับริทแล้ว''

''น้องกันตกลงน้องกันจะแต่งงานกับน้องคนนี้จริงๆหรอครับ แล้วน้องกันจะทิ้งวงการหรือเปล่าค่ะ  แล้วน้องรู้สึกอย่างไงค่ะที่น้องกันขอน้องแต่งงาน'' นักข่าวเริ่มลุมถามผมกับริทเราสองคนยิ้มให้กันแล้วจับมือกันไว้แน่น ก่อนที่ผมจะกระซิบข้างหูผมเบาๆ

''ไปกันเถอะครับริทเค้าจะรู้มั๊ยว่าเค้ากำลังขัดความสุขของกันอยู่นะ''

''ริทก็ว่าอย่างงั้นและไปกันเถอะกัน''

เราสองคนจับมือกันไว้แน่นแล้ววิ่งฝ่านักข่าวออกไป ผมไม่รู้หรอกนะว่าวันข้างหน้าจะมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างผมกับริท ต่อไปจะมีอุปสรรคเข้ามาอีกหรือเปล่า ผมรู้แค่เพียงวันนี้ ถ้าผมยังจับมือคู่นี้อยู่ผมก็พร้อมจะผ่านมันไปด้วยกันกับริท ถ้าเพียงใจเรารักกันผมเชื่อว่าผมจะผ่านมันไปพร้อมกับคนๆนี้ได้  ริทครับกันรักริทนะ






จบเเบบหวานๆตามคำเรียกร้อง 

ไม่สมกับชื่อเรื่องเลย

เจอกันใหม่เรื่องหน้า

 คำมั่นสัญญาค่ะ