ฟิดกันริท ขอโทษที่ผิดสัญญา

ลำดับตอนที่ #6 : ดวงดาวที่สูงเกินคว้า

 

กัน

ผมเดินขึ้นไปบนดาดฟ้าของคอนโด   ผมรู้ดีเวลาริทไม่สบายใจริทจะมานั่งดูดาวอยู่ที่นี่   แล้วริทก็อยู่ที่นี่จริงๆ

''คืนนี้ดาวสวยนะครับริท ''    ผมเข้าไปนั่งข้างๆริทในขณะที่ริทนั่งกอดตัวเองอยู่ผมเลยเข้าไปกอดริทไว้หลวมๆ

''หายหนาวรึยังครับริท''   ริทได้แต่พยักหน้าเบาเบาตอบมา 

''ดาวสวยแต่สูงเหลือเกินกัน''    ดาวของริทหมายถึงกันใช่มั้ย   

''ถึงดาวดวงนี้จะสูงแต่ดาวดวงนี้ก็พร้อมจาล่วงลงมาอยู่ข้างๆริทถ้าริทต้องการ '' 

''แต่ริทกลัวกันกลัวว่าดาวดวงนี้จะต้องหมดแสงลงเพราะริท''

''ริทครับถ้าดาวดวงนี้ มีหัวใจดวงนี้ผมเอามือชี้ไปที่หัวใจริท

ดาวดวงนี้ ก็จะไม่มีวันหมดแสงลงอย่างเด็ดขาด   ไม่ต้องกลัวนะริทไม่ว่าวันพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเราสองคนยังมีกันและกันอยู่ตรงนี้ กันเชื่อว่าเราจะต้องผ่านมันไปได้''

ริท

''ริทครับถ้าดาวดวงนี้มีคนๆนี้อยู่ข้างๆ ดาวดวงนี้ก็จาไม่มีวันดับแสงลงเด็ดขาด ไม่ต้องกลัวนะริทไม่ว่าจะเกิดขึ้นกันเชื่อว่าถ้าเราสองคนยังมีกันและกันอยู่ตรงนี้กันเชื่อว่าเราต้องผ่านมันไปให้ได้  ''


  จบคำพูดของกันผมทำได้แต่ซุกอยู่ในอ้อมกอดของกัน    กันถ้าชีวิตริทไม่มีดาวดวงนี้นำทางริทก็ไม่รู้เหมือนกันว่าริทจะอยู่ต่อไปยังไง    แต่ถ้าดาวดวงนี้ต้องหมดแสงลงเพราะริทริทก็จะปล่อยดาวดวงนี้ไป  ถึงแม้ว่าริทจะไม่มีวันได้ครอบครองดาวดวงนี้อีกก็ตาม แต่อย่างน้อยริทก็สามารถมองเห็นดาวดวงนี้แม้ว่าริทจะอยู่ไกลแค่ไหนก็ตาม   ลาก่อนนะดวงดาวของริท    ริทรักกันนะ

 ''ริทครับอยากฟังเพลงมั๊ยเดี๋ยวกันร้องให้ฟัง '' พูดจบผมก็นอนบนตักกัน

''ฟังสินานจะมีนักร้องดังมาร้องเพลงให้ฟังฟรีๆใครจะไม่เอา''

''งั้นริทจะเอาเพลงอะไรบอกมาได้เลยครับได้ทุกเพลง เดี๋ยวกันร้องให้ฟัง''

''เอาเพลงผิดสัญญาของอินสติงค์''

''ไม่เอาละเศร้าเกิ๋น เอาเพลงนี้ดีกว่าฟังดีๆนะ''
 

''เหม่อมองบนฟ้าไกล จ้องมองด้วยความสงสัย
ว่าใครกันนะใคร ที่พาให้เธอเดินหลงทางมาเจอกับฉัน


มีคนเป็นล้านคน ช่างไร้เหตุจริงๆ ที่เราเจอกัน
จากเป็นคนที่ไม่เชื่ออะไร สุดท้ายก็ได้แต่ถามตัวเองซ้ำๆ


ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่มั้ย อย่างนั้นขอได้ หรือไม่

โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก
ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย โอ้วโอว
ฉันขอได้ไหม

เมื่อก่อนลมหายใจ ก็คิดว่าเป็นของฉัน
แต่พอไดด้พบเธอ เพิ่งรู้จริงๆ ลมหายใจคือเธอเท่านั้น

มีคนเป็นล้านคน ช่างไร้เหตุผลจริงๆ ที่เราเจอกัน
จากเป็นคนที่ไม่เชื่ออะไร สุดท้ายก็ได้แต่ถามตัวเองอีกครั้ง

ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่มั้ย อย่างนั้นขอได้ หรือไม่
โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก
ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย ฉันขอได้ไหม ''

''เพลงนี้ก็หวานเกิ๋น''

''ร้องไห้ที่รักฟังก็ต้องหวานหน่อยซิครับ''

''ริทครับกันเชื่อนะครับว่าริทคือ พรหมลิขิต ของกัน สัญญาได้มั้ยว่าจะอยู่ข้างๆกันตรงนี้      จนวันสุดท้ายของลมหายใจของกัน  ''

เหมือนหัวใจถูกฉีกขาดเพราะคำพูดของคนตรงหน้า พูดจบกันก็จุมพิตผมเบาเบาที่หน้าผาก   

''กันเชื่อครับเพราะริทไม่เคยโกหกกัน''

ขอโทษนะกันริทขอโทษที่ต้องโกหกกันแต่รู้ไว้นะว่าริทกำลังทำเพื่อกัน

เม้นน้อยๆๆๆๆๆๆๆมากๆๆๆๆๆๆๆ



อัพเเล้วเม้นด้วยน้าๆๆๆๆๆๆ