ฟิดกันริท ขอโทษที่ผิดสัญญา

ลำดับตอนที่ #2 : ใช่เธอหรือเปล่า

 

กัน



เฮ้อ เห็นหลายคนเข้าไปเที่ยวด้วยกันผมละอดอิจฉาไม่ได้ ช่วงนี้ผมมีงานตลอดจะเลี่ยงก็ไม่ได้ ช่วงนี้ต้องขยันๆหน่อย ผมอยากเก็บเงินไว้ซื้อบ้านให้ตัวยุ้งสักหลังเเล้วขอตัวยุ้งเเต่งงาน ตอนนี้ผมอยากสร้างครอบครัวกับตัวยุ่งจริงๆ เอาว่ะสู้ๆเว้ยกัน





''เออ น้องกันค่ะเดี๋ยววันนี้ร้องเพลงที่นี่เป็นที่สุดท้ายเเล้วน้องกันจะไปเที่ยวไหนก็ไปได้เลยนะ ส่วนงานที่ต่างจังหวัดไม่ต้องไปเเล้ว พอดีทางนู้นเค้ามีปํญหานิดหน่อย เค้าเลยโทรมายกเลิกพี่'' พี่ลูกหมีผู้จัดการส่วนตัวผมบอก งั้นก็ดีเหมือนกันผมจะได้เล่นน้ำสงกรานต์กับริท เเล้วตอนนี้ริทอยู่ไหนเนียผมเลยโทรไปหาเซน




''ฮัลโหลเซนมึงอยู่ไหนนะ'' ผมถามปลายสาย


''อยู่ตรอกข้าวสารว่ะ เฮ้ยพี่เก่งอยากตายใช่มั๊ยนะให้สาวๆไปลุมประเเป้งอย่างงั้นนะ เฮ้ยไอกันเเค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวกูไปเคลียร์กับไอหน้าวอกเเถวนี้ก่อน'' พูดจบมันก็ว่างสายไป



''เฮ้ย ไอเซน ไอเซน ''ผมละปวดกบาลกับไอสองคนนั้นจริงๆ เเต่ก็ถือว่าโชคดีนะที่อยู่ที่เดียวกันเดี๋ยวคงเจอกัน ริทจะได้เลิกงอนผมสักที



''เออน้องกันถึงคิวร้องเพลงเเล้วค่ะ''



''ครับ'' รอเเปลบนึงนะไอตัวยุ่งเดี๋ยวกันไปเล่นน้ำด้วย


''ช่วยปลุกฉันได้มั๊ยให้ตื่นขึ้นมารับรู้ความจริง ว่าวันนี้ทุกสิ่งที่มีได้พังทลาย''

ผมร้องเพลงไปเรื่อยๆ พลางกวาดตามองเเฟนคลับที่หน้ารักของผมทุกคน เเล้วผมก็ไปสะดุดเข้ากับผู้ชายร่างสูงคนนึงที่กำลังเช็ดหน้าให้กับ ผู้ชายตัวเล็กคนนึงดูสนิทสนมกันมาก ต่อให้อยู่ในระยะไกลผมก็จำได้ว่าเขาคือไอตัวยุ่งของผม หึ หึ หึ ริทครับทำกับกันเเบบนี้ได้ไง สงสัยวันนี้ต้องเคลียกันยาวเเล้วมั้งครับริท






ริท
.
.
.
''พี่รุจไปกันเถอะครับเเถวนี้คนเยอะไป ไปกัน'' ผมพยายามลากพี่รุจออกมา


''เดี๋ยวสิริจไม่ดูกันนภัทรร้องเพลงหรอเค้าออกจะดังร้องเพลงก็เพราะนะ''


''ไม่ดูเเล้วพี่รุจเห็นจนเบื่อเเล้วเร็วๆเข้าเดี๋ยวริทงานเข้า'' พี่รุจหันมามองหน้าผมเหมือนจะถามว่าที่ผมพูดหมายความว่าไง เเต่ผมรีบคว้ามือพี่เก่งฝ่าฝูงชนอกมา



''โอ๊ยรอดตายเเล้วกู''


''เมื่อกี้ริทพูดว่าอะไรนะ'' พี่รุจหันมาถามผม


''เปล่าครับ''



'''น้องค่ะขอปะเเป้งหน่อยนะ''เเล้วกลุ้มสาวๆก็มาประเเป้งผมกับพี่รุจอีกครั้ง


''อ้าวเเล้วพี่รุจหายไปไหนเเล้วเนีย'' อย่าบอกว่าหลงกันอีกเเล้วนะผมอยากจะบ้าตาย



''เออน้องครับพี่ขอประเเป้งน้องหน่อยได้มั๊ยครับ มีเเฟนยังอ่ะตัวเล็กๆเเบบนี้หน้ารักชะมัดเลย เป็นเเฟนกับพี่มั๊ย มั๊ย มั๊ย เเล้วพี่จะพาไปกินตับ''  อยู่ดีๆก็มีผู้ชายคนนึงที่คลาดว่าจะเมามากพอสมควรมาขวางหน้าผมไว้เเล้วจับเเขนผมไว้เเน่นโอ้ยวันนี้วันอะไรของผมว่ะเนียพี่รุจก็ไม่อยู่เเล้วผมจะทำยังไงว่ะคราวนี้


''ขอโทษนะครับเเฟนผมเค้าไม่ว่างช่วยปล่อยมือจากแฟนผมด้วย''



อยู่ดีๆก็มีผู้ชายใส่เเว่นดำ ใส่หมวกมาคล้องเอวผมไว้ ใครอีกละว่ะเนีย เเต่เสียงเค้าคุ้นๆอ่ะ



''เออต้องขอโทษเเทนเพื่อนผมด้วยนะครับ ''เพื่อนในกลุ่มของนายขี้เมาเดินมาขอโทษผม


''ไอตั้มปล่อยเดี๋ยวนี้นะกูไม่อยากมีเรื่องดูดิหน้าเเฟนเค้าจะฆ่ามึงได้อยู่เเล้ว''



พูดจบเพื่อนของนายขี้เมาก็ลากนายขี้เมาไปเฮ้อเเต่ไอบ้านี้ยังไม่ปล่อยมือจากผมเลยอ่ะ เเถมยังลากผมไปอีก










ช่วยกันเม้นด้วยนะค่ะ