ฟิดกันริท ขอโทษที่ผิดสัญญา

ลำดับตอนที่ #1 : ไม่มีเวลา

 

กัน
.
.
.
''กัน กันสงกรานต์นี้ไปเที่ยวกันน้า น้าที่รักน้าครับ''


ไอตัวยุ่งเอานิ้วมาจิ้มเเก้มผมเล่น ริทนั่งอ้อนผมมาเป็นชั่วโมงเเล้ว


''ริทครับกันไม่ว่างจริงๆนะกันมีงานจริงๆอ่ะเอาไว้วันหลังน้าครับถ้ากันว่างกันจะพาริทไปเลย''


''รอกันว่างไล่มาตั้งเเต่ปีใหม่ วาเลนไทน์ จนสงกรานต์กันยังไม่ว่างไปเที่ยวกับริทเลยสักวัน เเล้วริทต้องรอไปถึงเมื่อไหร่ปีหน้าเลยมั๊ยเนี๊ยะกัน'' ริทหันมาทำหน้าบู้ใส่ผม


''ริทครับถ้ากันว่างกันสํญญาจะพาริทไปเที่ยวกันทันทีเลยน้า อย่าโกรธกันเลยนะครับ ''ผมคว้าริทไว้ในอ้อมกอดก่อนจะขโมยหอมริทฟอดใหญ่


''อย่าโกรธกันเลยน้า นะครับ''


''ตั้งเเต่กันเป็นนักร้องดังไม่มีเวลาให้ริทเลยเนอะ''


''ริทครับกันขอโทษนะเเต่ที่กันทำไปทั้งหมดก็เพื่อริทนะ''


''เฮ้อ!ช่างมันเถอะกันถ้ากันไม่ไปกับริทงั้นริทพาเพื่อนไปนะ''


''ครับงั้นริทเที่ยวเผื่อกันด้วยนะ''









ริท
..
.
.
ไอเซน พี่เก่ง ผม พี่รุจ พวกเราทั้งสี่คนกำลังเล่นน้ำอยู่ตอกข้าวสาร คนเยอะชะมัดเลย ส่วนกันมีงานที่ไหนก็ไม่รู้ เค้าไม่สนใจผมหรอก ชีวิตเค้าก็มีแต่งานเท่านั้นแหละ




''ริทเป็นอะไรรึเปล่าพี่เห็นเราเหม่อมาตั้งนานแล้ว''   พี่รุจหันมาถามผม


''เปล่าครับ อ้าวไอเซนกับพี่เก่งหายไปไหนล่ะครับ''


''พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันน่ะ คนมันเยอะ พี่ว่าเราไปทางโน้นกันดีกว่ามีเวทีคอนเสริตด้วยไปดูกัน'' พูดจบพี่รุจก็ลากผมไปที่เวทีคอนเสริตทันที  ตลอดทางพวกเราสองคนถูกสาวน้อยสาวใหญ่รุมปะแป้ง โดยเฉพาะพี่รุจหน้าขาวเหมือนตกถังแป้งยังไงยังงั้น



''ริทพี่แสบตาจังสงสัยแป้งเข้าตามีผ้าเช็ดหน้ามั้ยครับ''



''มีครับเดี๋ยวริทเช็ดให้นะ''  คิก หน้าพี่รุจตลกชะมัด



''เอาล่ะค่ะก็มาถึงนักร้องขวัญใจวัยรุ่นที่พวกเรารอคอยกันแล้ว   ขอเชิญพบกัน  กัน นภัทร'' เสียงพิธีกรประกาศชื่อนักร้องบนเวทีก่อนจะตามด้วยเสียงกรี๊ดมากมายมหาศาลของบรรดาเหล่าแฟนคลับ    แต่ทำไมชื่อมันดูคุ้นๆจังวะ




''ริทครับหมดรึยังพี่รุจหันมาถามผม''




''หมดแล้วครับพี่รุจ หล่อๆอย่างพี่รุจสงสัยจะต้องเช็ดหน้าทั้งวัน''



''แล้วสนใจจะเช็ดให้พี่ทั้งวันมั้ยล่ะครับ ''   พี่รุจหันมายิ้มให้ผม ผมไม่ตอบได้แต่ยิ้มบางๆให้เท่านั้น   พี่รุจนี่เจ้าชู้ไม่เลือกคนจริงๆ



''มาเดี๋ยวพี่เช็ดหน้าให้หน้าเราก็เลอะใช่ย่อยซะที่ไหนล่ะ''    แล้วพี่รุจก็ค่อยๆเช้ดหน้าให้ผม  ดูไปพี่รุจก็น่ารักดีเหมือนกันนะนี่ถ้าผมไม่มีแฟนผมคงชอบพี่ไปแล้วแหละ



''ช่วยปลุกฉันได้มั้ยให้ตื่นขึ้นมารับรู้ความจริงว่าวันนี้ทุกสิ่งที่มีได้พังทลาย ''   เสียงเพลงบนเวทีดังขึ้น เพลงคุ้นๆเว้ยเสียงก็คุ้นๆด้วย ผมเลยเงยหน้าขึ้นไปดู ได้โปรดเถอะอย่าได้เป็นคนที่ผมคิดไว้เลย ไม่งั้นคงต้องเคลียร์กันยาวแน่  ตัวพ่อยิ่งหึงโหดอยู่ด้วย ถ้าเห็นผมกับพี่รุจหละก็โฮกไม่อยากคิด 




ผมเลยเงยหน้าขึ้นไปดูช้าๆแล้วคนที่ผมเห็นก็ทำเอาผมชาวาบไปทั้งตัว  







''กันจริงๆด้วยหวังว่าคงยังไม่เห็นผมหรอกนะ''









ฝากฟิคใหม่ด้วยค่ะอย่าลืมเม้นนะ