38 ขอเเค่ได้รัก

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่8: เจ็บเเต่จบ

 

''ริทรักตาม'' พูดจบคนตัวเล็กก็หันหลังให้อีกคน ไม่ได้เมา ไม่ได้เมาสักนิด เจ็บมั๊ยกันเจ็บมั๊ย

กันรักเต้ยคำนั้นยังดังอยู่ในหัว วันนี้เปลี่ยนกันบ้างลองเปลี่ยนกันบ้างรู้สึกถึงมันบ้างหรือเปล่ากันความเจ็บปวดแบบนั้น

การถูกปฎิเสธจากคนที่ตัวเองรัก

''ริท'' อีกคนได้แต่เรียกชื่อเจ็บจนมันจุก

''ริทรักตาม'' แค่ประโยคเดียวหัวใจมันเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยง

แต่ตอนนี้กันรักริทรู้มั๊ย หันไปมองตามแผ่นหลังของอีกคนน้ำตาไหลคลอบนตาคู่คม มือกำลังจะเอื่อมไปสัมผัสคนตัวเล้กแต่ต้องหยุดชงักเอาไว้กลางอากาศ

''เจ็บแบบนี้ใช่มั๊ยริทตัวสำรอง ตอนนี้กันกำลังรับกรรมที่ทำไว้กลับริทอยู่ ช่วยรับรู้ที่นะริทว่าตอนนี้กันก็เจ็บ เพราะตอนนี้กันรักริทมากจริงๆ''

มันเป็นคำพูดที่หน้าเศร้า เมื่อก่อนหัวใจของริทเป็นของเขาแต่กลับไม่เคยรั้งเอาไว้ แต่ตอนนี้อยากจะคว้าเอาไว้แต่กลับรั้งเอาไว้ไม่ได้เพราะตอนนี้มันคงไม่ใช่ของเขาอีกแล้วใช่มั๊ยครับริท

ผิดเองที่ไม่เคยรั้งหัวใจเขาดีแต่ทำร้ายแล้วจะโทษใคร

''รู้ที่นะริทว่าตอนนี้กันรักริทจริงๆ'' ช่วยรับรู้ความรักของเขาทีว่าตอนนี้เขารักคนตัวเล็กหมดใจ

ทุกประโยคที่กันพูดคนตัวเล็กได้ยินทั้งหมด หัวใจกระตุกวูบ น้ำตาไหลอาบหน้าใสแต่ต้องกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้

กันเจ็บไม่ใช่ริทไม่เจ็บ

ริทเจ็บที่ทำร้ายคนที่ริทรัก…ริทเจ็บที่ทำร้ายคนที่รักริท

ถ้ากันจะเจ็บขนาดนั้นจริงๆ…ถ้ากันรู้แล้วว่าริทรู้สึกอย่างไง

บางทีริทอาจจะปล่อยกันไป

ให้เรื่องคนเราจบลงไปสักที

แก้วที่มันร้าวไปแล้วให้ต่ออย่างไงมันคงไม่เหมือนเดิม

หัวใจที่มันแตกหยับเยินไม่ว่าจะใช้ยาขนานไหนมันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้เหมือนกัน

แล้วริทจะกลับไปหาอีกคนที่เขารักริทหมดหัวใจ คนที่ไม่สมควรต้องมาเจ็บเพราะเรื่องนี้

บางทีริทอาจจะปล่อยกันไปแล้วกลับไปหาตามคนที่รักริทจริงๆหมดใจ

ให้มันจบตอนนี้แม้ว่ามันจะเจ็บดีกว่ายืดเยื่อกันไปแบบนี้

………………………………………………………….

ริท

.

.

.

''ริทครับกินข้าวก่อนสิแล้วค่อยไปมหาลัย'' กันหันมาเรียกผม ผมอยากจะเดินผ่านเขาเหมือนทุกครั้ง ตั้งแต่ที่เรากลับมาอยู่ด้วยกันเขาเป็นคนทำเรื่องพวกนี้ ทั้งๆที่ผมไม่เคยขอ เหมือนกลับที่ผมทำให้เขา แต่วันนี้ผมจะกินข้าวกลับเขา

เพราะว่ามันอาจเป็นวันสุดท้ายที่เขาจะได้เห็นหน้าผม

ผมนั้งลงข้างเขา ข้าวต้มร้อนๆถูกเสริฟตรงหน้า เขาหันมายิ้มให้ผมราวกับดีใจอะไรนักหนา

แค่กินข้าวด้วยกันแค่นี้ดีใจขนาดนี้เลยเหรอ

''อร่อยมั๊ย' คำถามถูกส่งมาจากคนตรงหน้า กันไม่กินเอาแต่จ้องหน้าผม

''อร่อยสิ'' วันนี้ผมจะพูดดีๆกลับเขาสักวัน ผมหันไปมองหน้าคม ลักยิ้มปรากฏขึ้นบนมุมปาก อยากจะจดจำภาพเขาไว้ ก่อนที่จะหมดเวลาของเราสองคน

''อร่อยก็กินเยอะๆนะ'' สายตาอบอุ่นถูกส่งมาให้ แต่พอผมได้รับมันก็สายเกินไปซะแล้ว

เรื่องของเรามันควนจะจบวันนี้

''ไปเที่ยวกันมั๊ย'' อยากใช่นาทีสุดท้ายอยุ่ด้วย วันนี้ริทจะทรยศตามเป็นครังสุดท้ายนะ ผมหันไปชวนเขา เหมือนกลับที่ผมเคยชวนแต่คำตอบที่ได้รับเสมอคือการปฏิเสธ ได้แต่หวังนะว่าคำตอบวันนี้จะไม่เหมือนกัน

''ไปสิริท'' น้ำเสียงที่ปนไปด้วยความดีใจ

กันคงไม่รู้วันนี้คือวันสุดท้ายของเรา

ทะเล

ผมเคยอยากมากลับเขาตั้งนานแล้ว ไม่คิดว่าวันที่ได้มาด้วยกันคือวันสุดท้ายที่เราสองคนจะอยู่ด้วยกัน

''ไปเล่นน้ำกันนะ ''ผมทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำเหมือนเมื่อก่อนวันที่เราสองคนยังคบกันอยู่ ได้แต่เก็บความเจ็บปวดแบบนี้ไว้ก่อนจะส่งยิ้มไปให้แล้วจับมือเขา

พรุ่งนี้คนตรงหน้าจะไม่ใช่คนที่ผมจะรักอีกต่อไป

จบกันตรงนี้ ดีกว่าเจ็บแบบซ้ำๆ ต่อจากนี้คนที่ยืนอยู่ข้างๆผมต้องเป็นตาม

''ไปสิ'' กันหันมายิ้มให้ผม

วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่เราสองคนจะได้อยู่ด้วยกัน

แล้วพรุ่งนี้ผมจะอยู่อย่างไง

………………………………………………

ร่างสองร่างวิ่งเล่นทั่วชายหาด กันหันไปมองรอยยิ้มคนตัวเล็กหายโกรธกันบ้างแล้วใช่มั๊ยครับริท

''กันไม่ไหวแล้วเหนื่อย'' ริทหยุดวิ่งแต่ดูเหมือนอีกคนจะหยุด เขากลับคว้าคนตัวเล้กไว้ในอ้อมกอดแน่น

จับได้แล้วต้องได้รางวัลนะ หน้าคมหันมาทวงรางวัล ก่อนกดจมูกลงบนแก้มนุ้ม

''หายโกรธกันแล้วใช่มั๊ยริท ''หันถามคนในอ้อมกอด ไม่มีคำตอบจากหน้าหวาน

''ถ้ายังไม่หายโกรธก็ไม่เป็นไร กันรอได้ริ''แววตาหม่นลง เขาทำผิดกับริทไว้แยอะชดใช้แค่นี้ยังเทียบไม่ได้ด้วยซ้ำกับที่ทำกับเขาไว้แค่วันนี้ริทดีกับเขาก็ดีที่สุดแล้วไม่ใช่เหรอว่ะไอ่กันจะเรียกร้องอะไร

ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อดีกว่านะเดี๋ยวจะไม่สบาย ริทหันไปมองกัน อย่าหยุดเวลาไว้ตรงนี้จัง ที่ๆมีแค่เราสองคน
แต่เวลาไม่เคยเดินถอยหลังใช่มั๊ยกัน

เปลี่ยนเสื้อเสร็จเราสองคนก็เดินเล่นไปทั่วชายหาดเหมือนคนรักกันสินะ มือเล็กยังคงจับมือกันไว้แน่น จะหกโมงเย็นแล้ว เวลาของเรากำลังจะหมดลง ถึงเวลาต้องปล่อยมือจากกันแล้วใช่มั๊ย

''กัน'' ร่างเล็กหยุดเดินหันไปมองหน้าอีกคน

''ขอกอดหน่อยได้มั๊ย''
กอดสุดท้ายของคนโง่ที่รักกันนะ กันหันมายิ้มให้คนตัวเล้กก่อนจะกอดตอบ วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่ริทจะรักกัน พรุ่งนี้จะไม่มีคนๆนี้มาอยู่ข้างอีกต่อไปแล้วเพราะพรุ่งนี้ต้องเป็นตาม

''กันรู้ว่าริทยังไม่หายโกรธแต่กันจะรอนะริทรอวันที่เราสองคนจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม'' รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนหน้าคม อีกไม่นานใช่มั๊ยที่เราจะกลับมารักกันเหมือนเดิม

''กันรักริทนะ''

น้ำตาไหลลงมาบนตาคู่สวยเรื่อยๆ คำว่ารักที่สายเกินไป

คำๆนั้น…มันสายเกินไปแล้วกัน

''ไม่มีวันนั้นแล้วละกัน'' ร่างเล็กพละออกจากคนตรงหน้าหัวใจเจ็บแปลบ เนื้อตัวชาไปหมดกลับประโยคที่จะพูดต่อไป

''กันเราเลิกกันเถอะ''

''อะไรริท ล้อเล่นใช่มั๊ย'' กันหันมายิ้มให้คนตัวเล็ก หัวใจหล่นวูบ น้ำใสๆเริ่มไหลรินลงมาบนดวงตาคู่คม

อย่าล้อเล่นแบบนี้ริท

''ล้อเล่นเหรอ''

''ของเล่นนะเวลาที่เจ้าของมันเบื่อเขาทิ้งกันไม่ใช่เหรอกัน'' ข่มเสียงสะอื้นไว้ก่อนหันไปยิ้มให้อีกคน
แค่เห็นน้ำตาเขาหัวใจกลับเจ็บแปลบไปหมด

อย่าริทอย่าใจอ่อนวันนี้ต้องจบ

''ตอนนี้ริทเบื่อกันแล้วล่ะ หมดเวลาของเล่นแล้ว เราจบกันแค่นี้นะกัน''

มันเป็นคำพูดที่โหดร้ายกันจำประโยคนี้ได้ใช่มั๊ย คำที่ริทเจ็บจนเจียนตาย

ร่างเล็กพละออกจากอีกคน ตามมารอแล้วสินะ

ริทเดินห่างเขาไปเรื่อยๆ หัวใจมันเจ็บจนบีบรัดไปหมด เหมือนหยุดหายใจไปชั่วครู่

''ไม่ริทไม่จบแบบนี้'' เขาวิ่งตามแผ่นหลังของร่างเล็กไปก่อนดึงคนตัวเล็กเขามากอด

''อย่าไปนะริทอย่าไป ฟังก่อน ตอนนี้กันรักริทแล้วไง ไม่รักกันก็ไม่เป็นไรกันรอได้นะ''

''อย่าไป ให้เป็นตัวสำรองเป็นอะไรก็ได้ อย่าไปนะ'' ไม่เคยอ้อนวอนใครแบบนี้ ซุกหน้าลงบนบ่าคนตัวเล็กน้ำตาไหลลงมาไม่ขาด

''แค่อยู่ตรงนี้เป็นแค่ตัวสำรองก็ยอม เป็นอะไรก็ได้กันยอม''

''ปล่อยเหอะกัน ต่อให้กันรักริทแต่ริทไม่ได้รักกันแล้ว ริทมีตามแล้วริทก็รักตาม''

''ถ้ายังรักริทอยู่บ้างอย่างที่กันพูดปล่อยริทไปได้แล้วกัน มันหมดเวลาสำหรับเราสองคนแล้ว ตอนนี้ริทรักตามไม่ใช่กันได้ยินมั๊ย''

มือหนาตกลง ริทรักตาม ไม่รักกันก็ได้แค่ไม่ไปได้มั๊ยริท ไม่ไปได้มั๊ย

''ลาก่อน''หันไปมองหน้ากันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนกดริมฝีปากบางลงบนปากหนา

''ลาก่อนตลอดกาลกัน'' ริทเดินพละออกไปหาอีกคนทีรออยู่น้ำตาที่กลั่นเอาไว้ไหลลงมาไม่ขาด เจ็บจนทนเเทบไม่ไหวเเล้วกัน

อีกคนทรุดลงกลับพื้น ร้องไห้อย่างไม่อาย
อย่าไปริทอย่าไป อ้อนวอนอีกคนภายในใจ

พรุ่งนี้จะอยู่อย่างไงถ้าไม่มีเธอ




....................

เม้นนิด เม้นน้อยจัง