ฟิดกันริท ขอโทษที่ผิดสัญญา

ลำดับตอนที่ #8 : รู้ใจตัวเอง

 

ริท

ผมตัดสินใจไปทำงานที่ปายกับพี่รุจ    พี่รุจเค้ามีรีสอร์ทอยู่ที่นั่นบางทีผมก็หวังว่าระยะทางอาจทำให้ผมลืมเค้าคนนั้นได้

''ริทครับไปกินข้าวกันก่อนดีกว่ามั้ย   เดี๋ยวเราต้องเดินทางกันอีกไกลนะ ''   พี่รุจหันมายิ้มให้ผม

''ครับ''

ที่ร้านอาหารกับข้าวมากมายหลายอย่างวางอยู่ตรงหน้าแต่ผมทำได้เพียงเขี่ยข้าวในจานไปมาเท่านั้น

''น้องคะช่วยเปิดทีวีให้หน่อยได้มั้ย  ''   พี่จะดูงานแถลงข่าวของกันนภัทร   เสียงโต๊ะข้างๆบอกพนักงานในร้านให้เปิดทีวี     แล้วภาพที่ผมเห็นคือใบหน้าที่สดใสดูเหมือนไม่มีความเจ็บปวดใดใดเลยของกัน   ดีแล้วกันลืมริทได้แล้วใช่มั้ย     ตัดใจได้แล้วใช่มั้ยดีแล้วจะได้ไม่เจ็บ

''น้องกันคะ งั้นพี่ถามเข้าตรงประเด็นเลยแล้วกันนะ    ผู้ชายที่อยู่ในรูปนี้แล้วก็รูปนี้คือใครคะ'' นักข่าวสาว โชว์รูปผมกับกันที่ตรอกข้างสารให้กล้องดู

''ริทเป็นไรรึเปล่าพี่ว่าเราเปลี่ยนร้านไปกินข้าวที่อื่นกันเหอะ''  พี่รุจหันมาถามผมด้วยความเป็นห่วง

''ไม่เป็นไรครับพี่รุจริทอยากดูให้จบ   นี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่ริทจะได้เห็นหน้าเค้าแล้วก็ได้ ''

''ว่าไงคะน้องกันเด็กคนนี้เป็นใคร ''

''ผู้ชายที่อยู่ในรูปนี้ชื่อริทครับ   เป็นคนรักของผมเอง''  เสียงฮือฮาของนักข่าวพร้อมกับแสงแฟลตที่รุมกระหน่ำถ่ายรูปกันทันที

ทำแบบนี้ทำไมกันนายทำแบบนี้ทำไมฉันออกมาจากชีวิตนายแล้วนายจะทำร้ายตัวเองทำไม ผมได้แต่ถามตัวเองซ้ำๆในใจทำไมกันถึงทำแบบนี้

''แล้วน้องกันไม่กลัวหรอคะเรื่องแบบนี้ถ้าบอกไปแล้วอาจจะทำให้น้องกันไม่ได้อยู่ในวงการนี้อีกต่อไปก็ได้นะน้องกันไม่กลัวหรอคะ''

''ชื่อเสียงเงินทองผมไม่มีของเหล่านั้นผมอยู่ได้ครับแต่ถ้าผมไม่มีเค้าคนนั้นผมอยู่ไม่ได้ตอนที่ผมไม่มีอะไรเลยเป็นแค่คนธรรมดาที่ไม่มีใครรู้จักไม่ใช่กันนภัทรเหมือนในวันนี้ผมก็มีแต่ริทที่คอยอยู่เคียงข้างคอยให้กำลังใจไม่เคยปล่อ ย มือจากผมไปไหน ถ้าผมต้องกลายเป็นนักร้องดังแล้วต้องสูญเสียคนที่ผมรักไปผมเลือกที่จะเป็นคนธรรมดาเหมือนเดิมที่มีเค้าอยู่เคียงข้างดีกว่า''

''กัน'' ผมปล่อยน้ำตาให้ร่วงหล่นลงทันที

''ไปกันเถอะริท''    พีรุจออกจากร้านอาหารแล้วลากผมขึ้นรถไป

''ไปไหนพี่รุจ''''

''ไปหาหัวใจริทกัน''

''ริทไม่ไปริทจะไปปาย''   ริททำร้ายกันขนาดนี้แล้วริทจะมีหน้าไปหากันได้ยังไง   พี่รุจขับรถไปเรื่อยๆแล้วหันมามองหน้าผม

''ริทถ้าริทฟังเรื่องที่พี่เล่าต่อไปนี้แล้วริทจะตัดสินใจไปปายพี่ก็ไม่ว่าแต่พี่อยากให้ริทฟังเรื่องของพี่ให้จบแล้วค่อยตัดสินใจ''

''ก็ได้ครับ''

''เมื่อก่อนพี่เคยมีแฟนคนนึงชื่อเต้ย    เต้ยเป็นลูกของเจ้าของรีสอร์ทที่พ่อแม่พี่ทำงานอยู่   เต้ยเป็นคนที่น่ารักสดใสแบบริทนี่แหละ   วันนึงพ่อแม่เต้ยเค้าจับได้ว่าพี่กับเต้ยคบกัน   เค้าเลยบอกให้พี่ไปเรียนต่อที่กรุงเทพแล้วสร้างเนื้อสร้างตัวให้ได้แล้วเค้าจะอนุญาตให้พี่กับเต้ยคบกัน   พอพี่เรียนจบปริญญาตรีมีงานมีการที่ดีทำพี่ก็กับไปหาเต้ย     แต่เต้ยเค้าไม่อยู่แล้ว''

''ทำไมพี่เต้ยเค้ามีแฟนใหม่หรอพี่รุจ''

''ป่าวพี่เต้ยเค้าเสียแล้วเค้าเสียไปก่อนที่พี่จะไปหาเค้าได้สองอาทิตย์ เต้ยเป็นมะเร็งแต่เต้ยไม่ให้ทุกคนบอกพี่เพราะกลัวว่าพี่จะไม่มีสมาธิในการเรียน ในวันที่พี่มีความสุขมากที่สุดในชีวิต    แต่พี่กลับต้องเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตพี่ไป       พี่ได้แต่ร้องไห้ร้องไห้อยู่อย่างงั้น แต่น้ำตามันก็ไม่ทำให้คนที่พี่รักคืนกลับมาแต่ริทสิริทมีคนที่ริทรักแล้วเค้ายังหายใจอยู่ข้างๆริทแต่ริทเลือกที่จาปล่อยเค้าไปริทรู้มั้ยว่าริทเป็นคนที่น่าอิจฉามากแค่ไหนที่ได้อยู่กับคนที่ตัวเองรัก   เวลาเป็นสิ่งที่มีค่ามากนะริท เพราะถ้ามันหมดแล้วเราจะย้อนเวลากลับคืนมาไม่ได้พี่อยากให้ริทลองตัดสินใจดูดีดี   พี่ไม่อยากให้ริทต้องเป็นแบบพี่นะ   ถึงแล้วครับริทพี่คืดว่าแฟนริทคงยังอยู่ข้างในบริษัท   ตกลงริทจะไปปายกับพี่หรือจะลงไปหาหัวใจตัวเองข้างในนั้น''
พี่รุจหันมายิ้มบางบางให้ผม  ผมก็ยิ้มตอบเช่นกัน

''ขอบคุณครับพี่รุจตอนนี้ผมรู้คำตอบของหัวใจตัวเองแล้วว่าผมสมควรจะทำยังงัย''

 




ตอนหน้าจบเเล้วจร้า


ฝากฟิคใหม่ด้วยค่ะฟิคกัน ริท คนนี้เเหละใช่เลย

ออนเเอร์ต่อจากขอโทษที่ผิดสัญญา

http://writer.dek-d.com/geebug/writer/view.php?id=711116