38 ขอเเค่ได้รัก

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่6: ทดเวลาบาดเจ็บ

 

กัน

.

.

.

สองวันแล้วที่ริทกลับมาอยู่กลับผมที่คอนโด ความจริงผมควรจะดีใจที่ได้คนที่ผมรักกลับมา แต่เขากลับมองผมเป็นแค่อากาศ ไม่มีตัวตนในสายตาเขาด้วยซ้ำ

มันก็สมควรแล้วสินะก็ผมทำกลับเขาไว้เยอะ

ผมมันเลวเอง

''ริทจะออกไปไหน'' ผมหันถามคนตัวเล็กที่กำลังจะเดินออกไปจากห้อง นี่จะห้าทุ้มแล้ว ไม่มีคำตอบออกมาจากปากเขาเหมือนเคย เขาทำเหมือนไม่เห็นผม ผมเลยเดินเข้าไปจับแขนเข้าไว้

''จะไปไหนเดี๋ยวกันไปส่ง'' ผมหันไปถามแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือแววตาเฉยชาก่อนที่เขาจะหันมายิ้มให้ผม

''จะไปกลับตาม'' เขาดึงมือผมออก

''ไม่ต้องเป็นห่วงนะคืนนี้ไม่กลับนายอยากจะออกไปไหนก็ไปเราสองคนไม่ผูกหมัดกัน''

''ไม่ให้ไป'' ผมหันไปคว้าตัวเขาไว้ในอ้อมกอด ผมจะไม่มีวันปล่อยให้เขาไปกลับใครเด็ดขาด

''กันรักริทนะ…''ผมหันไปพูดคำๆนั้น ให้โอกาสคนๆนี้อีกสักครั้งไม่ได้เหรอริท ขอแค่โอกาสอีกสักครั้งอย่าเฉยชากันแบบนี้ ได้แต่ซุกหน้าบนไหล่ของเขา

''รักเหรอ คนรักกันเขาไม่ทำแบบนั้นหรอกกัน''  เขาหันมามองผมด้วยสายตาเจ็บปวด นี่ผมทำร้ายเขามากขนาดไหน

''ขอโทษ''

''ปล่อยได้แล้ว'' มือเล็กดึงมือผมออกพร้อมกับประโยคที่ทำให้เจ็บลึกไปถึงหัวใจ

''ตัวสำรองนะมีสิทธิ์ห้ามด้วยเหรอ กัน'' น้ำเสียงตัดพ้อของคนตรงหน้าก่อนหันมามองผม

''ริท''

………………….

ริท

.

.

.

''กันรักริทนะ'' เขาหันมาบอกรักผม ประโยคนี้ริทเคยพูดกับกันหรือเปล่าวันที่ถูกคนที่ตัวเองรักทั้งหัวใจทำร้ายวันนั้นริทก็พูดคำนี้แล้ววันนั้นกันตอบคนๆนี้ว่าอะไร  วันนี้ต่อให้รักกันจริงเศษความรักที่กันมีให้ริทไม่ต้องการ

''คนที่เขารักกันเขาไม่ทำแบบนี้หรอกกัน'' อย่าอ่อนแอนะริทถ้าไม่อยากกลับไปเจ็บอีก อยากแก้แค้นเขาไม่ใช่เหรอ

''ขอโทษ'' คนตรงหน้าพูดกับผมน้ำเสียงสั่นเทา ผมพยายามข่มน้ำตา แค่คำว่าขอโทษแค่นั้นพอเหรอกัน ความเจ็บปวดที่ผ่านมาคำเดียวพอหรือเปล่านะ

''ปล่อยได้แล้ว'' ผมดึงมือเขาออกจากตัวผม ก่อนที่ผมจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ภาพเรื่องราวต่างๆระหว่างผมกับเขาเข้ามาในหัว

เจ็บทุกการกระทำของเขามาตลอด วันนั้นผมรั้งเขาไว้วันนี้มันเหมือนกันอย่างน่าทุเรศ

ตัวสำรองอย่างผมที่ต้องเจ็บปวดมาตลอด

วันนี้นายต้องรู้สึกถึงความรู้สึกนั้นบ้างกัน ผมหันไปยิ้มบางๆให้เขา

ความรู้สึกที่ปล่อยให้คนที่เรารักเดินไปหาคนอื่น

ไม่ค่าในสายตาของเขาสักนิด

ผูกพันกันแค่ที่เซ็กซ์แต่ไม่เคยผูกกันที่ใจ

ทั้งๆที่เรารักเขาหมดหัวใจ

แต่ไม่เคยได้อะไรตอบแทนมานอกจากน้ำตา

ความรู้สึกแบบนั้นมันเจ็บเหมือนตายทั้งเป็นรู้มั๊ยกัน

''ตัวสำรองนะมีสิทธิ์ห้ามด้วยเหรอ กัน'' ผมพูดคำๆนั้นออกไปแต่ผมเองกลับเป็นฝ่ายเจ็บ ตอนนี้ผมคงยังเข้มแข็งไม่พอสินะ  มือที่กันจับผมตกลง น้ำตาค่อยๆไหลบนใบหน้าคม ผมได้แต่ยิ้มเย็นชาให้

ผมพึ่งเคยเห็นน้ำตาเขาครั้งแรก แล้วผมล่ะเสียน้ำตาไปมากแค่ไหนกัน ผมเดินพละออกไปจากเขาก่อนเดินไปหาอีกคนที่รออยู่ข้างล่าง น้ำตาที่พยายามกลั่นไว้มันไหลลงมาตั้งแต่ผมหันหลังให้เขา ผมไม่รู้ว่าเขาเจ็บมั๊ย แต่ผมเจ็บจนหัวใจมันอยากจะระเบิดออกมา

ผมอยากให้เขาเจ็บแต่ทำไมผมถึงเจ็บแบบนี้

อยากจะให้อภัยแต่ความเจ็บปวดที่เขามอบให้มันมากจนเกินจะทนรู้มั๊ย

…………………………………………………………………………

.

''ตาม'' คนตัวเล็กหันไปมองร่างสูงที่ยืนพึ่งรถคันเก่งของตัวเองอยู่ ตามหันมายิ้มให้ริทแบบเคย

ตามยิ้มให้เขาได้ตลอดไม่ว่าจะในสถานการณ์ไหน คนที่ควรจะรักแต่ทำไมกลับไม่รักริท

รู้ทำร้ายตามแต่ทำมั๊ยยังจะทำ

เห็นแก่ตัวเกินไปหรือเปล่า

''ตาม'' หันไปเรียกแฟนตัวเองอีกครั้ง ตั้งแต่ออกมาจากห้องตามครั้งนี้พึ่งกล้าสู้หน้าตาม ไม่ได้บอกเหตุผลว่าทำไมถึงได้กลับไปกลับเขา แต่ตามก็ยังทำแบบเดิมยิ้มให้เขาพร้อมกับประโยคที่ทำบีบคั้นหัวใจ

'เราเชื่อใจริท เรายังยืนยันว่าเราจะรอ…รอว่าสักวันตรงนี้จะเป็นของเรา'

ความรักเป็นเรื่องที่น่าเจ็บปวดหัวใจเกินไปหรือเปล่า

ไม่รู้ว่าจะนานเท่าไหร่…แต่เรากลัวเหลือเกินตามกลัวว่าจะไม่มีวันนั้น

''ไปกัน'' มือหนาหันไปจูงมือคนน่ารักขึ้นรถ ก่อนจะส่งยิ้มให้แบบเคยมองใบหน้าหวาน

ไม่ใช่ไม่รู้ว่าริทไม่รัก รู้แต่วันนี้จะฝืน

ไม่ว่าจะคบกันเพราะอะไรวันนี้ริทคือแฟน ตาม

ขอหลอกตัวเองแบบนี้…ดีกว่าอยู่แบบไม่มีคำว่าเรา

เขาหันไปจับมือคนตัวเล็ก ดูสีหน้าก็รู้ว่าอีกคนมีเรื่องไม่สบายใจ

''ไปกันนะ'' รถคันเล็กวิ่งผ่านไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดมุ่งหมาย คนขับยังแอบมองใบหน้าหวาน ที่แสร้งมองนอกหน้าต่าง แอร์เย็นเฉียบกันเสียงเพลงหวานๆดังคลอในรถกลับไม่ทำให้หัวใจ คนตัวเล็กหายเศร้าได้

''ตาม'' คำแรกที่ริทหันไปเรียกคนตรงหน้า

'

ไม่อยากให้เป็นอีกคนที่เจ็บเลย รู้ว่ามันเห็นแก่ตัวที่ทำอยู่

แต่เจ็บตอนนี้ก็ยังดีกว่า…เจ็บมากไปกว่านี้

ริทจะแก้แค้นเขาแต่ไม่อยากให้ตามกลายเป็นแค่เครื่องมือ

''มีอะไรครับ'' หันมาขยี้หัวคนตัวเล็ก ''คิ้วผูกกันแบบนี้เครียดเรื่องอะไร''

''ทำไมถึงรักริท'' มันเป็นคำถามที่โครตปัญญาอ่อนเขารู้

แต่ทำไมถึงรักทั้งๆที่เขารักอีกคน แล้วตามก็รู้ว่าเขาไม่เคยรัก

ทำไมถึงรักคนๆนี้ ทำไม

''ทำไมตามถึงรักริท''  หน้าคมหันไปทวนคำคนตรงหน้า

''ทำไมถึงรักนะ''

''ข้อ ก  เพราะเป็นคนแรกที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เป็นคนเดียวที่ยืนอยู่เวลาที่ไม่มีใคร''

''ข้อ ข เพราะเป็นคนเดียวที่อยู่ใกล้เเล้วทำให้หัวใจเต้นแรงได้ตลอด''

''ข้อ ค  เพราะตรงนี้บอกว่าต้องเป็นคนนี้ๆเพราะบังคับมันไม่ได้เลยต้องรัก''

''ข้อ ง ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นได้แค่เพื่อนก็ยังรัก ทั้งๆที่รู้ว่ายังไงก็ไม่ได้เกินกว่านี้ แต่ก็ยังหวังว่าว่าสักวันริทจะรักตาม''

เขาหันมายิ้มให้ริทอีกครั้ง

''ข้อไหนถูกริท'' รักก็เพราะรัก รักเพราะว่าเป็นริท

รักเพราะเป็นคนเดียวที่ทำให้เขายังอยากหายใจอยู่

รักทั้งๆที่เจ็บก็ยังรัก

''ตาม'' ริทหันมาเรียกคนตรงหน้า

เขาทำตามเจ็บเขารู้

''งั้นก็เลิกรักริทสิ… เลิกรักริทนะ''

''เลิกได้มั๊ยจะได้ไม่เจ็บแบบนี้ …ริทไม่อยากเห็นตามเจ็บ''

น้ำตาไหลอาบหน้าหวานริทไม่อยากให้ตามเจ็บเหมือนกับริท

''เลิกไม่ได้ริทไม่รักตามก็ไม่เป็นไร แต่อย่าห้ามไม่ให้รัก'' หน้าคมเช็ดหน้าตาให้

''อย่าร้องไห้ ความรักของเราจะต้องไม่ทำให้ริทต้องเสียน้ำตาแบบเขา''

''เราขอแค่ได้รัก …ปล่อยหัวใจเราไว้แบบนี้เถอะริทอย่าห้ามเราเลย''

''ตาม''ร่างเล็กได้แต่เรียก

 เขาหันไปเช็ดน้ำตาให้ตัวเอง ไม่ใช่ไม่เจ็บ แค่ไม่อยากเสียริทไปตอนนี้

พึ่งได้มาครอบครองอย่าพึ่งบินหนีไปตอนนี้เลยนะหัวใจริท

ได้แต่มองเสี่ยวหน้าหวาน ที่หันไปมองทางอื่น

หรือเขาจะไม่เคยได้ครอบครองมันเลยสักนาทีนะ…หัวใจ

ได้แต่กลั้นความเจ็บปวดไว้ในใจ เขายังไม่พร้อมจะเจอกลับคำว่าจากลา

''จอดเถอะตาม'' คนตัวเล็กมองหน้าใบหน้าคม ริทลงตรงนี้แหละ

''จะไปไหนริท'' ตามจะไปส่ง

''ไม่เป็นไร เราอยากอยู่คนเดียว ''ความรู้สึกผิดมันเกาะกินในใจเกินไป

ตามรักริท แต่ริทรักตามไม่ได้ ขอโทษ

คิดว่าจะรักแต่มันทำไม่ได้รั้งไว้แบบนี้ตามเจ็บ

แต่ถึงจะเจ็บไม่เท่าแต่ได้โปรดเชื่อนะตามริทก็เจ็บ

มือเล็กหันไปโบกแท็กซี่ก่อนจะเดินขึ้นไปปล่อยให้อีกคนอยู่บนรถพร้อมกับน้ำตา

จะมีสักวันมั๊ยริทที่ตรงนั้นจะเป็นของเรา ไม่มีใช่มั๊ย




.......................

เห็นเม้นเเล้วค่อยมีกำลังใจอัพหน่อย
ไม่ว่างจริงๆเเต่ยังมีปัญญามาอัพ
ถามตัวเองว่าทำไมไม่เอาเวลาไปพัก
นั้นสิ เเต่ก็รักรีดเดอร์ไง

ฮิ้ว เม้นนิดค่ะ