38 ขอเเค่ได้รัก

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่5: ขอโอกาส

 

ริท
.
.
.

เป็นอีกวันที่ผมปล่อยให้น้ำตาไหลรินลงมา สามวันแล้วที่ผมไม่ได้ไปหามหาลัย ความคิดถึงมันทำให้คนเราเจ็บปวดได้ขนาดนี้เชียวเหรอ ผมคิดถึงเขา ที่จริงผมน่าจะชินกลับมันสักที

ได้แต่บอกตัวเองว่าเขาไม่ได้รัก

ได้แต่บอกตัวเองว่าเลิกโง่สักที

แต่ทำไมหัวใจมันกลับไม่รักดี

คบกลับตามแต่ทำไมหัวใจกลับคิดถึงอีกคน… คนใจร้ายที่ไม่เคยเห็นคำว่ารักของเราอยู่ในสายตา

ต้องรักตามสิต้องรักตาม

''ริท'' น้ำเสียงที่คุ้นเคยเรียกชื่อผม ผมปราดน้ำออกก่อนจะแทร้งยิ้มให้ตาม

''กลับมาแล้วเหรอ''

''เป็นอะไรหรือเปล่า'' น้ำเสียงทุ้มนุ้มยังคงเป็นห่วง ตามเดินเข้ามาหาผมก่อนจะที่จะกอดผม

''ริทยังมีตามนะ ''ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนพูดก็เจ็บและผมก็เจ็บ

''เรียกชื่อริทหน่อยสิตาม ''ชื่อที่เขาคนนั้นไม่เคยเรียก

''ริท''

''อือ''

''ริท''

''อือ''

น้ำตาไหลลงมาช้าๆ ทำไมคนที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่กัน ทำไมกันไม่เรียกชื่อริทเหมือนที่ตามเรียก

'เต้ย กันรักเต้ยนะ' ชื่อนี้ยังคงกัองอยู่ในหูสำหรับกันต้องเป็นเต้ยคนเดียวสินะ

ตัดใจสักทีสิริท อย่าทำร้ายตาม ลืมคนใจร้ายสักทีการถูกคนที่เรารักทรยศมันเป็นเรื่องที่เจ็บปวดมาก การไม่ได้รักความรักจากคนที่เรารักมันเป็นเรื่องที่หน้าเศร้าสิ้นดี

ผมผละออกจากคนตรงหน้าก่อนจะเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นสาย แต่มือของตามยังคงทำหน้าที่เดิม เขาค่อยเช็ดคราบน้ำตาให้ผม ก่อนจูบบนซับน้ำตาให้

''เรารักริทนะ ตอนนี้ไม่ใช่เราก็ไม่เป็นไรแต่เราขออยู่ตรงนี้นะขอดูแลริท''

''จะไม่ยอมให้ร้องแบบนี้อีกแล้ว…ต่อให้รอจนตายเราก็จะอยู่ตรงนี้''

''เพราะเรารักริทมากนะ…เรารักริท''

อ่า ความรักเป็นเรื่องที่เจ็บปวดหัวใจจัง

 เขาหันมายิ้มอ่อนโยนให้ผมพร้อมกับ คำพูดแสนเศร้า

ริทอยากจะรักตามรู้มั๊ย ถ้าบังคับไอที่มันเต้นอยู่กลางอกตอนนี้ ริทจะให้มันรักตาม แต่ริทฝืนมันไม่ได้เลยตาม

ทำได้แค่ตัดใจจากเขาอีกคนทั้งๆที่เจ็บจนแทบขาดใจ

แต่วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่ริทจะร้องไห้เพราะเขาคนนั้น

ต่อจากนี้ไปริทจะลืม ลืมความรู้สึกงี่เง่าแบบนั้น

แล้วพยายามรักคนที่อยู่ตรงหน้าริทให้ได้

คนที่รักริทหมดหัวใจ

ริทสัญญา

…………………………………………………..

กัน

.
.
. 

''ไอ่กันมึงจะกินเหล้าให้มันได้อะไรขึ้นมาว่ะเดี๋ยวก็ตายห่ากันพอดี'' พี่โตโน่หันมาถามผม

''ตายก็ดีสิเพื่อริทจะกลับมา ริทอยู่ไหนไหนบอกว่ารักกันไงแล้วทิ้งไปทำไมทิ้งไปทำไม''

''ตอนนี้รู้แล้วว่ารักลับมาสิ ขอโทษที่ทำตัวเลวกลับมาได้มั๊ย''

ตอนที่ไม่มีเขาคนนั้นอยู่รู้แล้วว่าหัวใจไม่ได้วิ่งไปหาเต้ยแต่วิ่งไปหาริท

''กลับมาได้มั๊ยริทกลับมาได้มั๊ย กลับมาหาคนเลวคนนี้ที''

ผมร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย

ตอนที่เค้าไม่อยู่ผมคิดถึงเขา

ตอนที่อยู่กลับเขาผมมีความสุข แต่กลับคิดว่าเป็นคำว่าสงสาร

คิดว่าเขาไม่มีค่าพอ

ตอนนี้ผมพึ่งรู้สึกตัว…ว่ารัก

วันที่ผมไม่มีเขาผมเจ็บจนแทบขาดใจ

กลับมาได้มั๊ยความสุขแบบนั้น

กลับมาได้มั๊ยริท อยู่ที่ไหนช่วยกลับมาหากันที

โปรดอย่าปล่อยมือฉัน โปรดอย่าไปไหนเลย แค่อยากให้เธอรู้ฉันยังรักเธอเหมือนเคย เสียงเพลงดังขึ้นมันบาดลึกเข้าไปในหัวใจ ผมหันไปมองบนเวทีผู้ชายคนนึงร้องเพลงนี้พร้อมกับโบกมือให้อีกคน

คนรักกันสินะ …แต่คนที่ผมรักหายไปแล้ว

ผมทำตัวเอง

ผมกำลังละสายตาจากผู้ชายที่รัองเพลงก่อนสายตาจะหันไปสะดุดคนตัวเล็กที่ชูนิ้วโป้งให้ผู้ชายคนนั้น

แค่เห็นข้างหลังผมก็จำได้

''ริท''

''ไอ่กันมึงจะไปไหน'' พี่โตโน่เดินตามผมมา ผมรีบก้าวไปหาริทหน้าเวที

''ริท'' ผมหันไปคว้าแขนคนตัวเล็กไว้ดูเหมือนเขาจะตกใจไม่น้อยที่เห็นผม

''กัน'' ริทหันมาเรียกชื่อผมแต่เขาสะบัดมือผมออก สายตาคู่เดิมที่เคยมองผมเปลี่ยนเป็นเย็นชา

''ผมกลับคุณเคยรู้จักกันด้วยเหรอครับ'' น้ำตาไหลคลออาบแก้มเขา ผมทำเขาร้องไห้อีกแล้ว

''ขอโทษ'' มือเล็กสบัดมือผมออกอีกครั้งก่อนจะเดินหนีไปแต่ผมเดินตามเขาไป

ไม่ปล่อยไปอีกแล้วผมจะไม่มีวันปล่อยเขาไปจากชีวิตผมอีกเด็ดขาด

ตอนนี้รู้แล้วว่า…รัก

ริท
.
.
.

ผมรีบวิ่งออกมาจากร้านก่อนหันไปเรียกรถแท็กซี่ หัวใจผมยังไม่เข้มแข็งพอ

จะมาให้เห็นทำไมในเมื่อไม่รักกัน

''ริทๆๆ ''กันวิ่งตามผมมาแต่ผมกำลังขึ้นรถแท็กซี่ แต่เขากลับดึงตัวผมเข้าไปกอดggojo

''ไม่ไปครับ เมียผมเข้างอนนิดหน่อย'' พูดจบกันก็ปิดประตูรถไป

''ปล่อยกันปล่อย'' ผมพยายามดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของเขา

ต้องการอะไรกันแน่มากอดคนสกปรกแบบผมทำไม

''เมียเหรอวันก่อนผมยังเป็นของเล่นที่แสนจะสกปรกของเขาอยู่เลยวันนี้มาเรียกว่าเมียเหรอกัน''

''ปล่อย!!!''

''ไหนบอกว่าไม่รู้จักกันไงแล้วเรียกชื่อกันถูกได้ไงครับ ''เขาหันมาซบหน้าลงบนไหล่ผม

''คิดถึงมากรู้มั๊ย''

คิดถึงเหรอต้องดีใจใช่มั๊ยกันที่ได้ยินคำๆนั้น

''กรุณาปล่อยผมด้วยครับ'' ผมหันไปบอกเขาไม่ว่าจะดิ้นยังไงมันก็ไม่หลุดแต่เขากลับกอดผมแน่น น้ำตาผมปล่อยให้มันไหลอีกแล้วทั้งๆที่คิดว่าจะไม่ร้องไห้ให้คนใจร้ายคนนี้อีกแล้วแต่ทำไมพอเห็นหน้ากลับทำไม่ได้

''กลับบ้านเรานะ กลับบ้านเรานะครับริท'' กันหันมาเช็ดน้ำตาให้ผมแต่ผมปัดมือเขาออก

''ขอโทษที่ทำให้ร้องไห้ ทำอย่างไงถึงจะหายโกรธครับ''  หายโกรธผมหันมายิ้มฝืนๆให้เขา

ง่ายไปมั๊ยกันแค่คำว่าขอโทษพอกันทีไม่อยากเจ็บอีกแล้ว

''ปล่อย! ของเล่นสกปรกอย่างผมไปเถอะครับอย่ามือของคุณมาแตะต้องของสกปรกแบบผมเลย''

ผมส่งสายตาเจ็บปวดไปให้เขา จำคำพูดของตัวเองไม่ได้หรือไง ของเล่นชิ้นนี้มันพังจนหยับเหยิน กลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว มันเจ็บจนหัวใจมันแตกสลาย ไม่อยากกลับไปเจ็บแบบนั้นอีกแล้ว

''ขอโทษ'' น้ำตาของเขาไหลรินลงมาบนดวงตาคู่คม

''ขอโทษที่ไม่เชื่อริท ขอโทษที่ทำตัวเลว ขอโทษที่เอาแต่ทำร้ายเอาแต่ทำร้าย ตอนนี้รู้แล้วว่ารักอย่าไปไหนเลยนะริท รู้ว่าคนๆนี้เลวจนเกินให้อภัย แต่กลับมาได้มั๊ย ช่วยกลับมาอยู่ข้างๆกันอีกครั้ง จะไม่มีกันคนเลวคนนั้นอีกแล้วจะมีแต่กันคนนี้คนที่รักริทหมดหัวใจ''

''พอแล้วกัน'' ผมเข้าไปกอดเขา น้ำตาของเขากับผมยังคงไหลรินลงมาไม่หยุดเจ็บที่เห็นแค่น้ำตาเขา

ดีใจที่ได้ยินคำว่ารักออกมาจากปาก

''กลับมานะริทจะกลับมาใช่มั๊ย'' น้ำเสียงปนสะอื้นปนวอนขอแม้จะฟังดูไม่ชัด นี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินน้ำเสียงขอร้องแบบนี้ออกมาจากปากกัน

ผมผละออกจากเขาก่อนจะส่งยิ้มให้บางๆ แล้วแนบริมฝีปากบนปากเขาก่อนผละออกมาเเล้วสบตาคนตรงหน้า

''ขอโทษนะกันแต่คนๆนี้ไม่ได้รักคุณอีกแล้วตอนนี้ผมมีอีกคนที่ผมรัก กรุณาออกไปจากชีวิตผมสักทีตอนนี้ผมไม่ได้รัก''

ไม่อยากเจ็บอีกแล้ว ไม่อยากโง่เพราะคำว่ารัก ที่ผ่านมาผมเจ็บมาตลอด จะให้กลับไปเจ็บอย่างเดิม เป็นแค่ของเล่นผมไม่เอา

เขาทำเหมือนผมไม่มีหัวใจ ตอนนี้ผมก็จะไม่มีหัวใจให้เขาเห็น

''คนที่คุณบอกว่ารักคุณฆ่าเขาตายไปแล้ว ตอนนี้คนที่อยู่ข้างหน้าคุณไม่ใช่ริทคนนั้นคนที่มีหัวใจไว้เพื่อรักคุณ ตอนนี้ผมมีอีกคนที่ผมรักแล้วเขาก็รักผม''

''แต่ถ้าคุณอยากจะคบกลับผม'' ผมหันไปยิ้มให้เขา

''ก็เป็นของเล่นเอาไว้ให้ผมใช่แก้ขัดเวลาเหงาสิ ถ้าเป็นมากกว่านั้นผมไม่ต้องการ เพราะผมเกลียดคุณ''

เปลี่ยนกันลองเปลี่ยนกันดูบ้างกัน

ความเจ็บปวดที่ถูกทำร้ายจากคนที่เรารัก

ทั้งๆที่ให้ไปหมดใจแต่เขาก็ไม่เหลียวแลเรา

แต่กันจะเจ็บได้ครึ่งของริทหรือเปล่าในเมื่อกันไม่เคยรักริท

ผมหันไปสบตาเขา แววตากันฉายแววเศร้า เขายิ้มให้ผมบางๆ ทั้งๆที่ผมเจ็บกับคำพูดแบบนี้แทบขาดใจ แต่เขากลับยิ้มให้ผม

''ก็ได้ริท กันจะยอมเป็นของเล่นให้ริท ถ้าริทจะกลับมาหากัน''






.....................................


ช่วงนี้ไม่ค่อยได้อัพทุกวันนะ
ถ้าว่างจะมาอัพให้
งานยุ่ง อยากจะเขียนให้จบไม่อยากทิ้งเลย
ทั้งที่ไม่มีเวลา เราเเบ่งเวลานอนมาอัพให้ถ้าวันไหนไหว
เอาเป็นว่าใครไม่ได้เเอ็ดเป็นเเฟนคลับก็เเอ็ดหน่อยมี6คนเองหรือที่รักที่อ่าน
ใครอ่านก็เม้นหน่อยนะค่าเหนื่อย
ถ้าไม่เม้นเรานอยด์555