ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    38 ขอเเค่ได้รัก

    ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่4: สถานะของหัวใจ

    • อัปเดตล่าสุด 15 ก.ย. 54



     








    ''ขอโทษนะริทตามทำเพื่อริทนะ'' ร่างหนากำมือถือไว้ในมือภาพหน้าจอมีรูปถ่ายของคนหน้ารักกลับเจ้าของหัวใจของเขา

     

     

     

     

     

     

     

     

    เขากลับไปหาริทแล้ว.ใช่มั๊ย

     

     

     

     

     

     

    ตามเอาหัวใจริทกลับมาให้แล้วกลับมาให้แล้ว นะริท

     

     

     

     

     

     

     

    ''ก๊อก ก๊อก  ก๊อก'' เสียงเคาะประตูดังขึ้น ร่างสูงที่นั้งอยู่ละภาพจากหน้าจอมือถือ เดินไปเปิดประตูห้อง

     

     

     

     

     

     

    ''ตาม'' คนตัวเล็กฝืนยิ้มให้เจ้าของห้อง เนื้อตัวเปือกปอนไปด้วยหยาดน้ำฝน น้ำตายังคงเปรอะเปื้อนใบหน้าสวยก่อนจะหมดสติทรุดลงไปกลับพื้น

     

     

     

     

     

    ''ริท!''

     

     

     

     

     

     

    แต่อีกคนที่ตกใจไม่น้อยกับสภาพคนตัวเล็กกับคว้าเอาไว้ได้

     

     

     

     

     

    ………………………………………….

     

    คนผิวเข้มยืนอยู่หน้าห้องคนรัก

    วันนี้ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง

    กันรักเต้ยกันเลือกเต้ยนะ

    ตอนนี้เขาไล่อีกคนไปจากชีวิตเขาแล้ว

    ต่อจากนี้ไปจะมีแค่เราสองคน

    เต้ยเป็นคนที่เขาเลือกแล้วว่าจะใช่ทุกลมหายใจไปพร้อมกัน

     

     

     

     

    ร่างหนาหยิบกุญแจไขไปที่ห้องคนรัก

     

     

     

     

    ที่ห้องรับแขกไม่มีเงาคนคุ้นเคย

     

    ''เต้ยครับ'' เรียกหาอีกคนแต่ไม่ได้ยินแม้แต่เสียง

     

     

     

     

     

    ''หรือว่าจะอยู่ในห้องนอน'' พาร่างตัวเองไปหาเต้ย ก่อนจะค่อยๆไขประตู ห้องเต้ยไม่ได้ล็อค แต่สิ่งที่เห็นกับทำให้หัวใจกระตุกวูบ คนที่เขารักหมดหัวใจนอนกอดกับใครบางคน

     

     

     

     

     

     

    ''เต้ยรักพี่รุจนะ'' น้ำเสียงใสบอกคนในอ้อมกอด

     

     

     

     

     

     

    ''แล้วผู้ชายคนนั้นของเต้ยล่ะ ''รุจหันมาถามก่อนก้มลงจูบหน้าผากร่างบาง

     

     

     

     

     

    ''กันนะเหรอ'' ริมฝีปากเผยรอยยิ้มออกมา

     

     

     

     

     

    ''เบื่อแล้วล่ะ ของเก่านะถ้าใช่จนเบื่อแล้วมันก็ไร้ค่าของที่ไร้ค่าไม่มีประโยชน์เขาก็ทิ้งกันไม่ใช่เหรอพี่รุจ''

     

     

     

     

     

    ตอนนี้กันน่าเบื่อเกินไปสำหรับเธอ ของที่ใช่เบื่อแล้วก็เป็นได้แค่ของเก่า

     

     

     

    ไม่มีค่าในสายตาเธออีกต่อไป ตอนนี้เธอกำลังติดใจของใหม่

     

     

     

     

     

    ตอนนี้คนข้างๆหน้าค้นหากว่าตั้งเยอะ

     

     

     

     

     

    ''ขอบคุณนะพี่รุจที่ช่วยหาข้ออ้างให้เต้ยเลิกกับกันได้สักที'' หน้าใสหันไปซบอกอีกคน

     

     

     

     

     

     

    ''เรื่องรูปนะเหรอ เต้ยต้องขอบคุณเพื่อนพี่นะที่หารูปมาให้ แต่ว่าเต้ยไม่โกรธเหรอที่เขาแอบคบกลับคนอื่นไม่ได้มีแค่เต้ยคนเดียว''

     

     

     

     

     

    ''ไม่โกรธหรอก เต้ยไม่เคยรักกันแล้วจะโกรธทำไม ตอนนี้เต้ยรักพี่รุจ'' ส่งสายตายั่วยวนไปให้อีกคน

     

     

     

     

     

    ''จริงมั๊ย'' ริมฝีปากหนาคลี่ยิ้มออกมาก่อนมอบรสจูบที่แสนหวานให้หญิงสาว ริมฝีปากหนาเริ่มค้นหาความหอมหวานจากคนใต้ร่าง

     

     

     

     

     

     

    อีกคนที่แอบมองอยู่เห็นทุกการการกระทำ ได้ยินทุกประโยคชัดเจน เจ็บแทบขาดใจ



    ค่อยๆพาร่างตัวเองออกจากห้องเต้ย

     

     

     

     

     

    'เบื่อแล้วล่ะ ของเก่านะถ้าใช่จนเบื่อแล้วมันก็ไร้ค้าของที่ไร้ค่าไม่มีประโยชน์เขาก็ทิ้งกันไม่ใช่เหรอพี่รุจ'

     

    'เต้ยไม่เคยรักกันแล้วจะโกรธทำไม'

     

     

     

     

    'ของเล่นนะเวลาเบื่อเขาก็เขวี้ยงกันไม่ใช่เหรอริท'

     

     

     

    'ริทรักกันนะ ได้ยินมั๊ยริทรักกัน'

     

     

     

     

    ประโยคที่เขาเคยพูดกับอีกคนวันนี้เขากับอยู่ในสถานะนั้นเอง

     

     

     

     

    ทิ้งคนที่รักตัวเองแทบขาดใจมาหาอีกคน

     

     

     

     

    แต่คนที่ตัวเองรักหมดหัวใจกับมาทรยศกัน

     

     

     

     

     

    อย่างนี้ใช่มั๊ยริทที่เขาเรียกว่าเวรกรรม

     

     

     

    …………………………………………

     

     

    ''ริท!'' ตามค่อยๆเช็ดตัวร่างที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงเขา

     

     

     

     

    หน้าหวานที่ซีดเซียวเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เนื้อตัวคนตัวเล็กเต็มไปด้วยรอยแดงเพราะการกระทำของคนใจร้ายเมื่อคืน

     

     

     

     

    ริทเกิดอะไรขึ้นทำไมเป็นแบบนี้ ค่อยๆเช็ดตัวคนตัวเล็กเบาๆ

     

     

     

     

    บอกเราหน่อยได้มั๊ยริทว่าใครทำริทแบบนี้

     

     

     ร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นมา

     

     

     

     

    ''ตาม'' หันมาเรียกเพื่อนสนิทเบาๆก่อนค่อยๆลุกขึ้น

     

     

     

     

    แค่ลืมตาสมองตีวนให้คิดถึงอีกคน น้ำตาไหลอาบหน้าหวานก่อนลุกขึ้นกอดตามเอาไว้

     

     

     

    อย่างเคยตามทำอย่างเคยกอดคนตัวเล็กตอบ

     

     

     

     

    ''ไม่เป็นไรริทไม่เป็นไร'' ตามอยู่ตรงนี้อยากร้องก็ร้อง เราจะคอยเช็ดน้ำตาให่เอง

     

     

     

    เขาคนนั้นทำริทเสียใจอีกแล้วใช่มั๊ย ลูบหัวปลอบคนตัวเล็กเบาๆ

     

     

     

    ตามแค่คำว่ารักของเรามันผิดมากใช่มั๊ย น้ำตาไหลอาบหน้าหวานเรื่อยๆ

     

     

     

     

    ''เรารักเขา เราไม่ได้อยากครอบครองเราแค่อยู่ข้าง เราไม่ได้อยากเป็นเจ้าของแล้วทำไม ทำไมตาม

    ทำไมเขากับเราแบบนี้ ทำเหมือนเราเป็นสิ่งของที่ไม่มีหัวใจ แค่รักเขามันผิดมากใช่มั๊ย คำว่ารักของเรามันไม่มีค่าเลยใช่มั๊ย''

     

     

    ''เราเจ็บจังเลยตาม''

     

     

    หน้าหวานซบหน้าลงบนไหล่ของเพื่อน

     

     

     

     

    หัวใจเป็นแค่ก้อนเนื้อนุ้มๆรู้มั๊ยกัน..และตอนนี้หัวใจดวงนี้ของกันมันเจ็บจนเจียนตาย

     

     

     

     

    'ของเล่นนะเวลาเบื่อนะเขาก็โยนทิ้งไม่ใช่เหรอริท'

     

     

     

     

    รู้ถึงสถานะตัวเองมาตลอด แต่พอคิดถึงแววตาแบบนั้น คำพูดแบบนั้น มันทำให้เจ็บจนเกินจะทนรู้มั๊ยกัน

     

     

     

     

    ''ถ้าเจ็บขนาดนั้น'' ตามผละออกจากคนในอ้อมกอดก่อนเงยหน้าอีกคนให้สบตา

     

     

     

     

    ไม่ปล่อยไปอีกแล้วริทเพื่อนคนนี้ขอเห็นแก่ตัวรั้งริทไว้

     

     

     

     

    เขาทำกับริทแบบนี้เราไม่ปล่อยไปอีกแล้ว

     

     

    เราไม่ปล่อยหัวใจเราไปอีกแล้ว

     

     

     

     

    ''ถ้าเจ็บขนาดนั้นก็กลับมาหาเรา เรารักริทนะ''

     

     

     

     

    ''ตาม'' ไม่มีคำตอบจากปากริท ตกใจไม่น้อยที่ได้ยินคำว่ารักจากปากเพื่อน

     

     

     

    จบความในใจของอีกคนริมฝีปากหนาก็กดจูบลงไปบนปากบาง

     

     

     

    น้ำตาคนตัวเล็กเปียกปอนเต็มแขนเสื้อเพื่อนสนิท

     

     

     

     

     

    จูบที่เหมือนกัน แต่ความรู้สึกกับแตกต่างกัน

     

     

     

     

     

    จูบกับกันหัวใจเต้นรัว

     

     

     

    จูบกับตามเหมือนจูบกับพี่ชายไม่มีความรู้สึกอะไรในหัวใจ

     

     

     

    แต่กันคนนั้นไม่เคยรักริท

     

     

     

    ตามมีในสิ่งที่ริทต้องการแต่กันไม่มี

     

     

     

    สิ่งที่เรียกว่าความรัก

     

     

     

    อีกคนนึงที่เจ็บกับคำว่ารักสินะ

     

     

     

     

    ใครบางคนแผลงศร ความเจ็บปวดลงไปในความรัก ทุกคนเจ็บปวดเพียงเพราะคำว่ารัก

     

     

     

     

    ร่างบางผละออกมาจากเพื่อนสนิท

     

     

     

     

     

     

    ''ก็ได้ตาม ริทจะคบกับตามนะ''

     

     

     

    ...................................................................

    ช่วงนี้เรางานเข้าไม่มีเวลาลงอ่ะ

    คงไม่ได้อัพทุกวันนะ

    ทีเเรกกะว่าจะเลิกเขียนติดเป็นนิสัยเเล้วต้องมาอัพทุกวัน

    ช่วยเม้นนิดเนอะเราจะพยายามเอาเวลานอนมาลงให้

    ถ้าไม่มีเม้นเดียวหมดกำลังใจนะ

    เราอยากเขียนให้จบ

    ริทตามมั๊ย

    เเอบสะใจกัน

     

     

     ใครไม่ได้เเอดเป็นเเฟนคลับเเอ็ดหน่อยนะเลิฟคงลงดึก
    ประมาณเที่ยงคืนเลยเเหละ

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×