38 ขอเเค่ได้รัก

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่3: หมดเวลาทำใจ

''ริท วันนี้ไปทำรายงานห้องเรานะ'' ตามหันไปบอกเพื่อนสนิท วันนี้วันเกิดริทเขาจำได้ ตามมีเซอร์ไพร์ท ส่งรอยยิ้มบางๆไปให้ริทที่นั้งเหม่ออีกแล้ว

''ริท'' มือหนาสะกิดคนตัวเล็กเบาๆ

''หึ''

''วันนี้ไปทำรายงานที่ห้องเรานะ''

''เราไม่ว่างอ่ะตาม วันนี้วันเกิดเรา'' หันมายิ้มให้เพื่อนสนิทหวังได้มั๊ยว่าวันนี้จะได้ฉลองวันเกิดกับกัน

''รายงานเอาไว้ทำวันอื่นน''ะ หันไปบอกตาม

''ไม่เป็นไรจะไปฉลองกับเขาเหรอ ''ตามหันมาถามคนตัวเล็ก

''ไม่รู้เหมือนกันแต่หวังว่าเค้าจะจำได้'' เสียงตอบสลดลงแววตาหม่นลงจนเห็นได้ชัด

''จำได้สิยังไงเขาก็ต้องจำได้'' ยิ้มตอบกลับไปมือหนาวางบ่นไหล่คนตัวเล็ก

หยิบของขวัญกล่องเล็กๆออกมาจากกระเป๋า ก่อนจะกำไว้แน่น

เขาจำไม่ได้…แต่เราไม่เคยลืมรู้มั๊ยริท

''เราไปก่อนนะ'' รอยยิ้มปรากฏบนหน้าหวานก่อนที่จะเดินออกไปหลังจากหมดวิชาเรียน

อีกคนยังคงนั้งที่เดิมหยิบของขวัญกล่องเล็กผูกโบว์สีแดงขึ้นมา

อยากจะให้แต่ต้องเก็บมันไปถึงเมื่อไหร่ริท หันไปมองตามหลังร่างเล็ก

ทั้งหัวใจ ทั้งของขวัญ

จะมีมั๊ยสักวันที่เราจะได้ให้มันกลับริท…หรือว่ามันจะไม่มีวันนั้น

ร่างหนาหันไปมองบนโต๊ะคนตัวเล็ก

ริทลืมโทรศัพท์

…………………………………………..

อาหารหลายอย่างวางลงบนโต๊ะ ริทหันไปมองยิ้มๆ วันเกิดริทกันจำได้ใช่มั๊ย

เค้กก่อนเล็กถูกปักเทียนไว้เป็นตามอายุเจ้าของงาน เสร็จสักที

จำนะกัน จำวันเกิดริทให้ได้ที ได้แต่นั้งรออีกคน

วันพิเศษอยากอยู่กับคนพิเศษของหัวใจ

หลายชั่วโมงผ่านไปอีกคนยังไม่มา

จะเที่ยงคืนแล้วก็ยังไม่มาวันนี้ไม่กลับห้องเหรอ

หรือจำวันเกิดริทไม่ได้

หรือจำได้แต่ไม่อยากมา

แววตาหม่นลง ร่างเล็กเดินออกจากโต๊ะอาหารไม่มาแล้วสินะ อยู่กับเขาสินะ 

น้ำตากำลังจะไหลลงมาแต่เสียงเคาะประตูกลับดังขึ้น

ก็อก…ก็อก…ก๊อก ประตูถูกเปิดออกช้าๆ




กัน

ร่างเล็กหันไปยิ้มกว้างให้ กันจำวันเกิดริทได้

แต่อีกคนกลับพลักร่างเล็กเข้าห้อง

''ทำแบบนี้ทำไม''  กันหันไปตะคอกคนตัวเล็ก กลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนลอยมาบนตัวเขา

''ทำอะไรกันริทไม่เข้าใจ '' ริทหันไปถามริททำอะไรผิด

''ทำอะไรเหรอ ตีสองหน้าเก่งจังนะ'' รูปนับสิบใบถูกปาใส่คนตัวเล้ก

''กัน'' คนตัวเล็กหยิบรูปขึ้นมา รูประหว่างเขากับกัน หลายรุปสนิทกันจนสามารถบอกสถานะของทั้งสองคนได้

''ส่งไปให้เต้ยทำไม ทำไมริททำแบบนี้ทำไม'' กัดฟันถาม ส่งสายตาโกรธแค้นมาให้

''ริทไม่ได้ส่งกันริทไม่ได้ส่งจริงๆ''  ส่งน้ำเสียงอ้อนวอน เชื่อริทนะริทไม่ได้ส่ง

ริทไม่เคยคิดจะทำร้ายเขากับกัน

ไม่เคยเลยสักครั้ง

''เคยบอกแล้วใช่มั๊ย'' คนผิวเข้มหันไปมองร่างเล็ก

''ว่าคนอย่างนายเป็นได้แค่ของเล่นที่ฉันเอาไว้ใช่แก้ขัดเวลาเหงา'' หันไปกระซิบที่ข้างหุริท

ในเมื่ออยากทำร้ายเขาก่อน ในเมื่อทำให้หัวใจของเขาทิ้งเขาไป นายก็ต้องรับผิดชอบริท

น้ำตาไหลอาบหน้าหวานเจ็บปวดกับคำพูดของอีกคน

''แต่ริทรักกันรู้มั๊ย'' หันไปบอกทั้งน้ำตา ทั้งๆที่เป็นแค่ของที่ไร้ค่าในสายตากันริทก็รัก

ทั้งๆที่เจ็บอยู่ทุกวันแต่ริทก็ยังดันทุรัง

''รักเหรอ นายลืมสถานะตัวเองไปหรือเปล่าริท ของเล่นที่เอาไว้ใช่แก้เหงา ไม่ได้มีเอาไว้ให้รักแต่มีเอาไว้''  เขาหยุดคำพูดทุกคำก่อนที่จะลากคนตัวเล็กไปที่เตียง

''กันปล่อยริทฮึก'' น้ำตาไหลอาบหน้าหวาน อีกคนที่ไม่มีสติกระชากร่างบางลงไปที่เตียง

คลิกนิด เอ็นซีเเล้วกับมาอ่านต่อด้วยนะ
ใครไม่ชอบไม่ต้องเข้าไปนะ
 

 ตอนที่3 - http://my.dek-d.com/mairukter/blog/?blog_id=10142357

บทรักสิ้นสุดลง คนผิวเข้มลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าไม่แม้แต่จะสนใจอีกคน ร่างเล็กหันไปมอง

เจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งหัวใจ น้ำตาหยดใสๆยังคงไหลริน

แค่ขยับตัวกับเจ็บไปหมด

กันทำกับเขาอย่างกับตุ๊กตาที่ไร้หัวใจ

ทั้งๆที่เจ็บขนาดนี้แต่ในใจยังรัก

โง่ คำๆนี้คงเหมาะกับริทใช่มั๊ยกัน

โง่ที่รักอย่างไม่ลืมหูลืมตาแบบนี้

แต่อย่างไงริทก็ยังรัก

''ถ้าฉันกลับว่าหวังว่าจะไม่เห็นนายอยู่ในห้องนี้อีกนะ'' ร่างคมเข้มหันไปพูด

ไม่อยากเห็นหน้าคนทรยศ คนที่พรากหัวใจไปจากเขา

''กัน'' ริทพยุงตัวลุกขึ้นหันไปมองคนตรงหน้า

''อย่าไล่ริทเลยนะ ริทอยากอยุ่กับกัน ริทไม่มีใครมีแค่กัน ให้ริทอยู่กับกันเถอะนะ'' 

กอดร่างหนาไว้แน่นหวังว่าความรักของเขาจะซึมผ่านหัวใจของกันบ้าง

แค่อยากอยู่ด้วย ไม่ต้องรักก็ได้แค่อยากเห็นหน้าทุกวัน เพราะรัก เพราะริทรักกัน

กันจะทำร้ายริทยังไงริทยอม

''เอามือสกปรกออกไปจากตัวฉันริท ฉันเบื่อของเล่นอย่างนายเต็มทน'' หันมาจ้องหน้าคนตัวเล็ก ก่อนส่งสายตาเย็นชาไป

''ของเล่นนะเวลาเบื่อนะเขาก็เขวี่ยงทิ้งไม่ใช่เหรอ''

''กัน''

''ถ้าไม่อยากให้เกลียดไปมากกว่านี้ออกไปจากชีวิตฉันสักทีริท ฉันขยะแขยงนายเต็มทน''

พูดจบก็ดึงมือคนตัวเล็กออกอย่างไร้เยื้อใยก่อนจะเดินออกไป นายทำตัวเองนะริท

 ร่างบางทรุดลงไปนั้งกับพื้น

ในห้องมีแค่เสียงสะอื้นที่แทบขาดใจของคนตัวเล็ก

บอกริทหน่อยได้มั๊ยริททำผิดอะไรกัน






........................................................................................................... 

จะร้ายไปถึงไหน
เม้นจงมา เรื่องนี้เลิฟเขียนเป็นเรื่องสั้นๆเรื่องจะเดินเร็ว

ฝากเรื่องเพื่อนสนิทหน่อยค่ะฮาๆๆไม่มีมาม่า

http://writer.dek-d.com/geebug/writer/view.php?id=742440