Nella BANG! วางกับดักลักพาหัวใจเธอ

 บทนำ

เนลลาร์ เบบี้ที่รัก ทางนี้ฮู้ๆๆๆ  เสียงดังมาแต่ไกลเลย

                โนวา พี่ชายสุดที่รักของฉันตะโกนเรียกฉันแบบไม่อายฟ้าอายดิน (ทำไมต้องอาย -_-) เมื่อฉันลงจากเครื่องบินมาเหนื่อยๆ นี่คิดจะให้คนอื่นรู้จักฉันกันให้ทั่วสนามบินเลยรึไงนะ เฮ้อ!! หนักใจพี่ชายตัวเอง หน้าตาที่หวานแบบผู้หญิง ปากสีชมพู ตาโตสีฟ้าเข้ม จมูกโด่ง   ผมสีขาวที่ย้อมมาอย่างดี ช่างดูดีจริงๆ ฉันเดินยิ้มหน้าบานเก็บอารมณ์ ไปหาพี่ชายพร้อมกับกระเป๋าเดินทางคู่ใจ

พี่คิดถึงเธอจังเลย น้องรักของพี่  พี่โนวาพูดพร้อมกับวิ่งเข้ามากอดฉันแน่น   ราวกับไม่เคยเจอกันมานาน

นี่พี่ ฉันไปแค่ 3 วันเองนะ  ดีใจราวกับว่าไม่เคยเจอกันนานนับปี   แล้วนี่อาไรเนี่ย  รู้ว่าตัวเองดูดียังจะแต่งตัวเท่อีก  แล้วไอ้คำพูดหวานๆนี่อะไร  รู้ไหมว่าถ้าคนอื่นเค้ามาได้ยินเข้า เค้าจะละลายแค่ไหน ฉันต่อว่าพี่ชายตัวเอง

...

นี่แล้วทำไมต้องทำหน้าอย่างนี้   สำนึกที่ตัวเองทำผิดเหรอ  รู้ไหมว่าพี่น่ะตัวอันตรายของสังคม ฉันพูดจบ คนที่ถูกต่อว่า  ทำหน้ายิ้มเขินๆไม่รู้สึกสำนึกเลยซักนิด

มาแล้วเหรอ

ฉันกับพี่โนวาหันไปมองเจ้าของเสียงนุ่มที่เดินมาหยุดใกล้ๆฉันกับพี่โนวา เขามีหน้าตาต่างจากคนถูกว่าเมื่อครู่เล็กน้อยเท่านั้น   หนุ่มน้อยน่าตาหน้ารักน้องชายสุดที่รักของฉันเอง  มาในชุดที่เท่เหลือเกิน(ประชด)  ผิวขาวจัด  ประกอบกับสีผมดำเข้มแบบเอเชียที่ยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง ปากบางแดงระเรื่อที่กำลังคาบอมยิ้ม  จมูกโด่งเป็นสัน  คิ้วหนานัยตาสีฟ้าน้ำทะเล  บวกกับความสูงที่ไม่น่าจะต่ำกว่า หนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตรมาในชุดนอนสีขาวลายหมีแพนด้า  รองเท้าหูหนีบสีดำ   กับท่าทางไม่สนใจสายตาใครของเจ้าตัว ทำให้หนุ่มน้อยคนนี้ดูดีเหลือเชื่อเมื่อยู่ท่ามกลางคนมากมาย ณ สนามบินแห่งนี้

น็อตตี้ฉัน

เรียกว่านอร์ธซิคุณน้องชาย

น็อตตี้น่ารักดีออกฉันว่าเพราะกว่านอร์ธนะ

นอร์ธไงล่ะคุณน้องชาย

ไม่เอาน่า

นอร์ธโว๊ย! นอร์ธพูดด้วยท่าทางไม่พอใจเต็มที

นอร์ธที่รักของพี่  ไม่เอาน่าอย่าหงุดหงิดเด๋วไม่หล่อนะ   ฉันพูดจากับน้องชายสุดที่รักที่ไม่ค่อยพูดอย่างนุ่มนวลที่สุดเท่าที่จะทำได้  

                ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  พี่โนวาที่นิ่งเงียบมานาน  ขำออกมาอย่างที่ฉันไม่รู้สาเหตุว่าเค้าขำอะไร

                ขำอาไร ฉันหันหน้าไปมองคนที่ขำอย่างเอาเรื่อง

                เก่งนี่หว่านอร์ธ พี่ชายฉันพูดด้วยท่างซะใจ แล้วควักแบงค์ยี่สิบขึ้นมาให้น้องชายฉัน  นอร์ธรับไปอย่างเงียบๆ

                อาไรของพี่อ่ะ ฉันถามพี่โนวาอย่างงงๆ

                อ่อ ฉันพนันกับนอร์ธว่า  ถ้ามันกล้าใส่ชุดนอนมารับแกที่สนามบิน ฉันจาให้มันยี่สิบแต่ถ้ามันไม่กล้า  มันต้องโอนเงินให้ฉันหนึ่งแสนบาทฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆซะจายยยปายบ้านดีกว่า พี่ฉันพูดจบก็เดินนำไปอย่างไม่สนใจอาไรเลย

                ประสาท  ฉันพูดเบาๆพร้อมกับมองตามหลังพี่ชายแบบงงๆ

ชิ มีเสียงเบาๆออกมาจากคนข้างๆเล็กน้อยถึงน้อยที่สุด   พร้อมกับก้าวเท้ายาวๆเดินตามกันไป ฉันส่ายหัวกับความปัญญาอ่อนของพี่และน้องชายตัวเองแล้วเดินตามไปเช่นกัน แต่ด้วยความที่ว่าขาสั้นกว่าเยอะ จึงต้องวิ่งตามไปอย่างทุลักทุเลเพราะแบกกระเป๋ามาด้วย  ผู้ชายบ้านนี้เป็นสุภาพบุรุษที่สุด(ประชดอย่างแรง!!!!)

ตุบ!  เสียงอะไรตกหว่า??

แพละ!!!  เดินเหยียบอาไรหว่า????

ฉันหยุดเดินทันทีที่รู้สึกว่าตัวเองเดินไปเหยียบอะไรซักอย่าง  พอก้มดูก็ต้องตกใจจนถึงที่สุด  ตั้งแต่เกิดมาใช้โทรศัพท์ระบบสัมผัสไปไม่รู้กี่เครื่องแล้ว แต่ไม่เค้ยยยยไม่เคย ใช้ส้นสูงสามนิ้วสัมผัสซักที  ฮือๆๆๆๆๆ  TTOTT  ร้าวคาเท้าเลยอ่ะ  จะทำเนียนเดินไปต่อก็ไม่ได้แล้ว  จะรู้สึกดีกว่านี้มากถ้าเจ้าของไม่กำลังจะก้มหยิบมันอยู่ ฉันรีบยกเท้าขึ้นทันทีอย่างรู้สึกผิด เจ้าของโทรศัพท์เครื่องนั้นก้มลงหยิบโทรศัพท์ของตัวเองอย่างช้าๆ และยืดตัวตรงขึ้นเพื่อสำรวจโทรศัพท์ของตัวเอง ท่าทีที่เยือกเย็นของเขานั้นทำให้บรรยากาศหนาวเหน็บขึ้นมาในเวลาเดียวกันทั้ๆที่ นี่คือเมืองไทย ฮือออออ ตายแน่ฉัน!!!!

ฉันเพิ่งรู้ว่าถ้าฉันเดินช้าหรือเร็วกว่านี้อีกนิดนึงมันจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาแน่

... ฉันจะทำหน้ายังไงดีล่ะ   ด้วยความสูงที่มากกว่าทำให้เค้าก้มหน้ามองลงมาแต่ยังไม่พูดอาไร   ฉันได้แต่ก้มหน้าก้มตามองเท้าตัวเองหาคำพูดที่จะพูดกับเค้า

ขะ..ขอโทษค่ะ...คือ...ว่าฉันมะ...ไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ  ฉันไม่รู้ว่าโทรศัพท์ราคาแพงๆจามานอนอาบแดดอ้าซ่าแก้ผ้าอยู่บนพื้นแบบนี้อ่ะ  มะ...มา..มันไม่ใช่ที่ของมันนะจริงมั้ย  ฉันรีบพูดแก้ตัวทันทีพร้อมกับยิ้มแหยๆเงยหน้าขึ้นมองเค้า

แม่เจ้า  เพิ่งกลับมาจากฮอลลีวูดเหรอจ๊ะสุดหล่อ

ด้วยความที่ตอนก้มเก็บโทรศัพท์เค้าใส่ฮูทอยู่เลยทำให้ฉันมองไม่เห็นความหล่อที่เปร่งประกายออกมาขนาดนี้  ผมสั้นสีขาวที่ออกสีทองหน่อยๆ กลมกลืนไปกับผิวที่ขาวมักๆเหมือนไม่เคยโดนแดดมาก่อนปากบางชมพูระเรื่อ  จมูกโด่งแต่เรียวเป็นสัน  ตาคม นัยตาสีเขียวมรกตคิ้วหนาเหมือนชินจัง

เธอตาบอดรึป่าว!!!  หล่อแต่รูป ไม่เคยจูบ#160; แต่ปากมันหมามาก

OoO

เธอไม่เห็นรึไงคนทั้งคนนะ มัวแต่เอาลูกกะตาไปส่องหาอะไรอยู่  แล้วโทรศัพท์ฉันราคามันไม่ใช่ถูกๆนะ เธอจะชดใช้มันยังไง  ปากด่าพร้อมทำหน้าใส่อารมณ์สุดๆเลยนะยะ  อย่างนี้ยอมไม่ได้  ขอบอกฉันเนลล่าไม่เคยยอมใครย่ะ

ก็ขอโทษแล้วไง ฉันผิดฉันก็ขอโทษแล้วไง ฉันตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ใส่อารมณ์สุดๆเช่นกัน

เธอคิดว่าโทรศัพท์เครื่องนี้ราคาถูกถึงขนาดขอโทษแล้วเรื่องจะจบเหรอ  เธอใช้สมองส่วนไหนคิดเนี่ย หนอยยย พูดอย่างนี้ด่ากันทางอ้อมนี่หว่า

ก็ขอโทษแล้วจาเอาอาไรอีกเล่า

เธอต้องชดใช้ นายนั่นพูดด้วยท่าทางเจ้าเลห์สุดๆ

ชะ...ชดใช้...ชดใช้อะไร  ฉันถามอย่างไม่แน่ใจในสายตาของนายนั่นเลย

เอาเบอร์เธอมา  แล้วฉันจะโทรบอกเธอทีหลัง

ก็ได้  ไม่มีปัญหา   แค่เบอร์โทรศัพเดี๋ยวเปลี่ยนที่หลังก็ได้ ฉันหยิบกระดาษขึ้นมาจดเบอร์ให้นายนั่นไปอย่างไม่ติดใจอะไร

~ติ๊ด ตี่ดี ดิ๊ด ติดตี่~

เอ๊ะ!!! เสียงโทรศัพท์ไม่ใช่ของฉันนี่ โทรศัพท์นายคู่กรณีฉันนี่เอง เอ๊ะ!!! นายนี่มีโทรศัพท์สองเครื่องเหรอ

ติ๊ด(เสียงกดรับ)

รอนด์  เดี๋ยวผมโทรกลับนะที่รัก  นายนั่นกดวางแล้ว หันมาหาฉัน เอามาซิ

อ่ะ  ฉันเอาเบอร์โทรศัพท์ที่เขียนใส่กระดาษยัดใส่มือนายนั่นไป นายนั่นกดใส่โทรศัพท์ของตัวเอง

~ติ๊ดชึ่ง~ ติ๊ดๆตะริดติ๊ดชึ่ง~

อย่าตกใจเสียงโทรศัพท์ฉันเองอ่ะ อ๊ะ...เบอร์แปลก

ติ๊ด

ยัยโง่...กดรับทำไมเล่า ก็เห็นอยู่ว่าเป็น ฉันเสียตังค์เลย นายนั่นหันมาด่าฉันพร้อมกับขยากระดาษในมือทิ้งอย่างไม่มีค่าแล้วก็ทำหน้าล้อเลียนฉัน กวนนักนะไอ้บ้านี่  นายนั่นกดโทรศัพท์อีกครั้งพร้อมกับเดินหนีไป

~ติ๊ดชึ่ง~ ติ๊ดๆตะริดติ๊ดชึ่ง~

โทรศัพท์ดัง อ๊ะ...เบอร์แปลก อ่ะ!!! โทรมากวนฉันเหรอ หึหึหึ

ติ๊ด

รู้ว่าเสียตังค์...แล้วโทรมาทำไมล่ะ...ไอ้โง่ ฉันใส่เต็มที่เน้นคำว่าโง่อย่างเต็มเสียง ฮ่าๆๆๆๆๆ ซะใจ

เนลลาร์ที่รักว่าพี่ทำไม...ฮือๆๆๆพี่เสียใจนะ ตายล่ะ...เสียงนี่มันพี่ฉันนี่

พี่เปลี่ยนเบอร์ใหม่เหรอ ฉันถาม

อือ... น้ำเสียงเสียใจมากกกก

ไม่เอาน่าอย่างอลนะ...โทรมามีไรเหรอ  ฉันง้อพร้อมกับถาม

ก็จะกลับบ้านมั้ยอ่ะ รอนานแล้วล่ะ น้ำเสียงดูดีขึ้นมานิดสงสัยหายงอลแล้วอ่ะ

อ๋อกลับๆเดี๋ยวไปนะ ฉันวางโทรศัพท์พร้อมกับเดินไปหาพี่โนวาและนอร์ธเพื่อกลับบ้าน