คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2
ภาินทร์ลืมาื่นึ้นมา้วยวามรู้สึหนัไปทั้ัว แทบหยุหายใเมื่อมอไปยัร่าเล็ที่นอนอ่ายเาอยู่ทั้ืนอนนี้เธอ่าวาบหวิวเหลือเิน เรสเาะอที่แหวึ้นมานถึโนา็เลิึ้นมาวนเียนะเห็นผ้าิ้นน้อยที่อยู่้าใน แถมเาะออเธออนนี้็เลื่อนล่ำเสียนแทบะหลุเนินเนื้ออวบอูมทั้สอ้า ายหนุ่มลอบลืนน้ำลายอย่ายาลำบา ถ้าเธอไม่ึ้นื่อว่าเป็นน้อสาว เาระโนใส่เธอไปแล้วล่ะ
พลอยใสื่นึ้นมาอย่าัวเีย เมื่อรู้สึว่ามีสายามับ้อเธออยู่็รู้สึวยเินนั สายาอเาเหมือนะลืนินเธออย่านั้นล่ะ หิสาวรู้สึร้อนๆหนาวๆเมื่อเาเอาแ่้อมอเธออย่านี้
วามรู้สึรัเามันท่วมท้นเหลือเิน อยาะนอนอเาไว้แบบนี้ ไม่อยาลุไปไหน เพราะถ้าลับบ้านไป ไม่มีโอาสแบบนี้อี
"พี่ะ อพลอยใสหน่อยไ้ไหม" พลอยใสถาม้วยเสียเว้าวอน
"มันไม่ีนะพลอยใส พี่เป็นผู้าย ละเธอ็โแล้ว" ายหนุ่มบอออไปอย่ายาลำบา เพราะมันฝืนวามรู้สึเาเหลือเิน
"ทำไมล่ะะ พี่หวั่นไหวหรอ" หิสาวถาม้วยแววาเป็นประายอย่ามีวามหวั เธอีใเหลือเินที่เ้า็รู้สึหวั่นไหวเหมือนันับเธอ
"เปล่าหรอ" ายหนุ่มอบ้วยสีหน้าราบเรียบ ทำไม่สนใ ทำให้พลอยใสรู้สึเ็บปวยิ่นั สายาหลุบ่ำ ไม่มอหน้าเาอีเลย
หิสาวึมือออาัวเา แล้วเินเ้าห้อน้ำไปอาบน้ำ ำระล้าวามโศเศร้า เธอรู้แล้วว่าเาไม่ไ้รู้สึหวั่นไหวเหมือนันับเธอ
ทา้านินแนเมื่อรับรู้ว่าเิเหุลอบยิเ้านายหนุ่มอเา็ใยิ่นั
"พวมันเป็นใรหรอรับนาย"
"ไม่รู้เหมือนัน ยัไนาย่วยไปรวสอบาล้อวรปิอโรแรม้วยนะ" ายหนุ่มสั่เสียราบเรียบ
"รับนาย แล้วอนนี้นายอยู่ไหนรับ" ินแนรับำอย่าี แล้วถามเ้านายหนุ่ม้วยวามเป็นห่ว
"Happy Land" อบออไปอย่าไม่ทุ์ร้อนอะไร แ่ลับทำให้นฟัร้อออมาเสียหล
"ฮ้า! Happy Land! มันโรแรมม่านรูไม่ใ่หรอรับนาย"
"เออ! แล้วแะใทำไม ไปทำามที่ันสั่ไ้แล้ว" ายหนุ่มเริ่มหัวเสียับมือวานสนิทอเาที่ทำเสียอในานัเน
"รับนาย" ินแนรับำแล้ววาสายไป
"เฮ้อ" ายหนุ่มส่ายหัวอย่าอ่อนใ
ุ้บ! เสียเนื้อระทบพื้นอย่าแรัออมาาห้อน้ำ ามมา้วยเสียที่บ่บอวามเ็บปวอพลอยใส
"โอ๊ย!" เสียร้ออนที่อยู่ในห้อน้ำทำให้ายหนุ่มหันวับแล้วรีบถลาไปูเธอทันที
ปึ! ปึ! ปึ! ายหนุ่มเาะประูอย่าระหน่ำ
"พลอยใส เป็นอะไร เปิประูให้พี่สิ" เาร้อะโนถามอย่าเป็นห่วนัวเล็ในห้อน้ำ
"ไม่เป็นไร่ะพี่ินทร์ ฮือๆ" ปาอหิสาว็บอไม่เป็นไร แ่ไม่ทำให้ายหนุ่มลายใเลยสันิเียวเพราะเสียร้อไห้อเธอ
ผลัวะ! ประูห้อน้ำถูภาินทร์ถีบอออย่าแร
ายหนุ่มรีบเ้ามาในห้อน้ำเพื่อ่วยน้อสาว แ่็้อนิ่ัน เมื่ออนนี้ร่าเล็รหน้าอเาไม่มีอะไรปิบัอยู่เลย เผยให้เห็นร่าาวโพลนทุสัส่วยำลันั่อยู่ที่พื้นห้อน้ำ ายหนุ่มรีบสลัวามรู้สึที่อยู่ในายออ แล้วรีบถลันไป่วยหิสาว
"เป็นอะไรมาไหมพลอยใส" ายหนุ่มถาม แล้วหยิบผ้าเ็ัวที่หล่นออยู่ที่พื้นมาห่อหุ้มัวหิสาวเอาไว้ ที่รีบปิไม่ใ่อะไร เาลัวใัวเอ่าหา ลัวว่าะห้ามใัวเอไม่อยู่
"เ็บ่ะพี่ินทร์" พลอยใสอบ้วยใบหน้าบิเบ้เพราะวามเ็บปว
ภาินทร์ไม่พูอะไร่อ แ่้อนัวหิสาวไว้ในอ้อมแน แล้วพาเินไปที่เีย เธอเลยออเาเอาไว้เพราะลัวเี๋ยวะเ็บหนัเ้าไปอี เา่อยๆวาเธอลบนเียแล้วลุึ้นะูหิสาวว่าเ็บรไหน แ่เธอลับึเานล้มไป้วยันบนเีย โยมีเธออยู่้านล่า
สอสายาสบันไม่มีำพูอะไรออมาาปาอนทั้สอ มีแ่สัมผัสาพลอยใสเท่านั้นที่ำลัทำให้มาเฟียหนุ่มอย่าเาสิแ เธอลูบไล้เาไปทั่วทั้แผอและใบหน้า โน้มอเาลมาใล้ๆ อย่าอยาะบอ้วยสายาว่าวามรู้สึที่เธอรัเามันมานาไหน
"พลอยใสรัพี่ินทร์นะะ" ร่าบาบอรัเาแล้วอนรหน้าไว้ โยไม่นึเลยว่านัวโะรู้สึทรมานแ่ไหน เพราะเาับเธอ มีเพียผ้าเ็ัวผืนเล็ที่ห่อัวเธอไว้ั้นลาระหว่าเธอและเา
"แ่พี่ไม่ไ้รัเธอ" เารู้ว่าำรัที่เธอบอเานั้น ไม่ใ่รัแบบพี่น้อ ายหนุ่มัฟันบอออไปร้ามับวามรู้สึ เาันัวเอออ แล้วเินรเ้าไปยัห้อน้ำ หวัะให้สายน้ำเย็น่วยับวามรู้สึลุ่มร้อนในายนี้ออไป
ร่าเล็ที่นอนอยู่บนเียร้อไห้ออมาอย่าเหลืออ วามรู้สึอเธอมันมีมานไม่อาะเ็บัไว้ไ้อีแล้ว เธอเลือที่ะบอออไปทั้ๆที่รู้ว่าอาะไม่เป็นเหมือนเิม เาไม่สนใำพูอเธอเลย้วย้ำ ทำไมเาถึใร้ายับเธอนันะ เธอรู้แล้วว่าวามรู้สึอเธอับเามันสวนทา
ทั้สอใสุ่เิมที่เาและเธอใส่เมื่อืน ระหว่าทาไม่มีใรพูอะไรออมา มีแ่วามเียบเท่านั้นที่สื่อสารันเอ รถสปอร์อายหนุ่มที่เลี้ยวเ้ามาในบริเวฤหาสน์เหมเวศน์ เาไม่เสียายเลยสันิที่รถราาหลายสิบล้านอเาถูยินเสียหาย เพราะเา้อเอาืนพวมันอย่าแน่นอน
เมื่อรถอสนิท พลอยใสเปิประูรถเินเ้าไปในบ้านโยไม่รอผู้เป็นพี่าย ภาินทร์เินามเ้าบ้านไป พบผู้เป็นพ่อและแม่อเานั่ปลอบวัพลอยใสอยู่ในห้อรับแ โยมีินแนยืนอยู่้าๆ และาร์นับสิบอยอารัาามมุม่าๆ นายินแนรายานพ่อับแม่เาแล้วสินะ ายหนุ่มิในใ แล้วทิ้ัวลนั่ที่โฟาใล้ๆัน
"เป็นไบ้าลู เห็นน้อบอว่าลูโนยิ" ภาราถามผู้เป็นลูาย้วยวามเป็นห่ว
"ไม่เป็นไรมารับแม่ แ่ถาๆเท่านั้นสบายมา พ่อับแม่ไม่้อห่วหรอรับ" ายหนุ่มอบผู้เป็นมาราให้หายัวล
"ีมาไอเสือ ให้มันไ้อย่านี้สิ" พีระผู้เป็นพ่อพูอย่าอบใที่ลูายไม่ใเสาะ เพราะารึ้นเป็นให่นั้นะแสวามอ่อนแอออมาไม่ไ้เ็า ว่าเาะมาอยูุ่ๆนี้ไ้้อผ่านอะไรมามามาย เาอยาให้ลูายเ้มแ็เหมือนเา
"แล้วพลอยใสล่ะลู เป็นไรมาไหม" ภาราถามอย่าเป็นห่วลูสาวนเล็อบ้าน
"ไม่เป็นไร่ะแม่ แ่เ็บานิหน่อยเอ่ะ" หิสาวอบพลาอมาราอย่าอออ้อน
"อ้าว ไปโนอะไรมาเ็บาล่ะลู"
"แ่แล้หล้มนิหน่อยน่ะรับแม่ ไม่เป็นไรหรอ" ภาินทร์พูอบแทนพลอยใสอย่าทันวัน ทำให้ทุนเหวอไปามๆัน
"เอ๊ะ! พี่ินทร์ พลอยใสไม่ไ้แล้ล้มะหน่อย ใระอยาเ็บัวัน" พลอยใสพูอย่าไม่พอใ นี่เาไม่สสารเธอแล้วยัะหาว่าเธอแล้ทำอี ิแล้วหิสาว็เ็บหัวใ
"หรอออออ" ายหนุ่มพูเสียยานล้อเลียน ใบหน้าเหมือนไม่เื่อที่เธอพู
"พอๆ พอเลยทัู้่ เป็นพี่น้อัน้อรัันสิลู" ภาราเอ่ยปาปรามลูายและลูสาวอเธอทั้สอ
"พี่ินทร์เาไม่รัพลอยใสหรอ่ะแม่ เามีนอื่นให้รัเยอะแยะไป พลอยใสอัว่อนนะะ" พลอยใสพูเิน้อยใแล้วรีบอัวึ้นห้อ ไม่อยาอยู่ใล้นที่ทำร้ายหัวใเธออีแล้ว แ่ิว่าเารันอื่นเธอ็เ็บปวไปถึั้วหัวใ
สายามอเามอามร่าบาไปนลับา เาเหนื่อยหัวใเหลือเินที่แม่ัวีนับวันะยิ่เ็บวามรู้สึอัวเอไม่อยู่ บอรัเาเปิเผยะนานั้น
ความคิดเห็น