Black Saber มหาสงครามดาบมรณะ ภาค ยุติสงครามนองเลือด

ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 5 การต่อสู้แห่งความเข้าใจ ใบหน้าของชายปริศนา

         ณ ฐานที่ตั้งของฝ่าย ยุติ  จากบทที่แล้วธันเดอร์ซึ่งมาที่นี้และเตรียมการอะไรสักอย่าง จนในที่สุดชายหนุ่มปริศนาก็ออกมาจากหิมะที่โหมกระหน่ำ ทหารที่มาด้วยกับธันเดอร์ 15 นายตอนนี้คาที่ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทั้งคู่เตรียมต่อสู้กัน ระยะเวลานี้จะเกิดอะไรขึ้นและในตอนนั้นเอง ธันเดอร์ก็พูดขึ้นอีกว่า

     “ ผมอาจจะขอมากไปหน่อย แต่ช่วยให้เห็นหน้าได้หรือไม่?” ธันเดอร์พูดขึ้นแต่ว่า ไม่มีอะไรโต้กลับมา

     “ถ้าคุณไม่ต้องการในผมเห็นหน้าก็ไม่เป้นไรครับ ผมจะถอดมันออกเอง” หลังจากพูดจบ ธันเดอร์ก็พุ่งตัวไปพร้อมฟันตรงๆกับชายคนนั้นแต่ว่า ชายคนนั้นกันไว้ได้ซึ่งไม่น่าจะทำได้เลยเพราะว่า ในสงครามธันเดอร์ไม่ว่าจะฟันอะไรก็ขาดและชนะในดาบเดียว แต่ว่าชายคนนี้กับรับได้ และชายคนนั้นก็พูดว่า

    “ คุณเอาชนะผมไม่ได้ง่ายๆหรอก ผมจะให้เห็นใบหน้าของผมเมื่อคุณทำให้ผมมีแผลได้นะ”เขาพูดเช่นนั้นจากนั้นดาบอีกเล่มก็ตรงแทงเข้าที่ท้องของธันเดอร์แต่เขาหลบทันแต่ก็เฉียดจนมีแผลจนได้

       อะ..อะไรกัน ชายคนนี้ เก่งจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนที่ทำให้เราบาดเจ็บได้ในช่วงแรกๆ เป็นคนที่ประมาทไม่ได้จริงๆ แบบนี้เห็นทีคงไม่มีทางเลือกนอกจากป้องกันและหาจุดบอด...  หลังจากธันเดอร์คิดวิธีแล้วเขาก็พุ่งไปอีกครั้งแต่ครั้งนี้เขาพุ่งไปด้านหลังจากนั้นเขาก็ฟันลงกลางหลัง แต่...

      “กรุณาเล่นหลังแบบนี้เลยก็ทำอะไรไม่ได้หรอก  คุณต้องใจจะหาจุดบอดของผมสินะ แต่ขอโทษด้วยเพราะผมไม่เปิดให้ง่ายๆ” เขาพูดเหมือนรูการกระทำของธันเดอร์ตั้งแต่เจอกัน ธันเดอร์เริ่มเหงื่อตก

      ไม่บ่อยครั้งที่ผู้นำจะเหงื่อตกเพราะศัตรูที่ไม่เคยรู้จัก จากนั้นธันเดอร์ ก็เริ่มชักดาบอีกเล่มออกมา และ ไม่น่าเชื่อว่า เมื่อเขาเอาออกมา หิมะที่โหมเขามาหยุดลง ดาบที่มีอยุ่ในมืออีกเล่มรวมเข้ากับดาบที่เขาชักออกมา ตอนนี้ดาบที่เคยเห็นกลายเป็นดาบที่สง่างาม มีประกายหิมะ ทางดาบมี 2 ด้าน ถ้าจะให้เข้าใจคือเหมือนเอาสันดาบมาประกบกับอีกดาบจนมี 2 ดาบใน 1 เล่ม นั้นเอง เขาหมุนดาบจากนั้นก็ตั้งท่า และพูดว่า

      “ ของจริงจะมีจากนี้ครับ ”หลังจากพูดจบไม่น่าเชื่อความเร็วนั้นเพิ่มขึ้น ชายหมุ่นคนนั้น กระเด็นไปไกลจนเกือบตกทะเล แต่ก็หยุดไว้ได้แต่ไม่ใช่เวลาพัก ธันเดอร์สวมจู่โจมอย่างหนักชายคนนั้นได้แต่ป้องกันอย่างเดียว และในตอนนั้น ดาบของธันเดอร์ก็พันไปโดนที่หน้ากากของ ชายคนนั้นจนแตกกระเด็กไปชนกำแพง ฝ่าย ยุติ

       “ เอาหละ คราวนี้คุณจะต้านผมอีกได... อะ!” ธันเดอร์จะพูดให้จบแต่ก็ต้องหยุดชะงัก ใบหน้าของชายหนุ่มคนนั้น ผมสีดำ ดองตาสีน้ำเงินอมฟ้า รอยยิ้มที่สนุกสนานตลอดเวลา  ชาวบ้านทุกคนต่างอึ่ง จากนั้น ชายหนุ่มคนั้นก็ลุกขึ้นและพูดว่า

      “เก่งมาก ธันเดอร์ ไม่น่าเชื่อว่านายจะมีฝีมือมากขึ้นนะ” คำพูดนั้นทำให้ธันเดอร์ถึงกับอึ่งไม่แพ้กัน ชาวบ้านและทุกๆคนก็ต่างมีดีใจและเสียใจ 

      “ บะ...แบล็ค” ธันเดอร์เรียกชื่อดวงตาที่จะจู่โจมหายไปทันที และตอนนั้นเองผู้หญิงที่คนนึงก็พูดขึ้นว่า

      “แบล็คคคคคคคคค ยินดีต้อนรับกลับบบบบบบบ”เธอตระโกนขึ้น เสียงนั้นอ่อนหวานและไพเราะเช่นเคย นั้นก็คือเสียงของ ซาเลีย นั้นเอง

      “ อืม ฉันกลับมาแล้ว แต่ตอนนี้ ธันเดอร์! เรามาทำเรื่องนี้ให้มันจบดีกว่า! ฉันจะไม่ อ่อนให้แล้ว!” หลังจากแบล็คพูดจบ เอาก็ควงดาบทั้ง 2 และเหมือนเคยดาบทั้งคู่รวมกันแต่ว่า การรวมกันครั้งนี้ ทั้งฟ้า และ พื้นดิน ปั่นป่วน เหมือนมีพลังมหาศาล กำลังมา และตอนนั้นดาบใหย่ที่มีขนาดใหญ่ ความหนาและจุดเด่น ลวดลาย และ สี นั้นดูเหมือนเป็นตัวตนที่แท้จริงของเขา ดาบสีดำที่มีรวดราวตรงล่างๆเป็นขาว และสีน้ำเงินอมฟ้าตรง จั่นดาบ ที่มีความคม และไร้ปราณี เอกลักษณ์ ชั้นสูงที่เหมือนเป็นของขวัญจากพระเจ้า  ตอนนี้เขาไปใช้มันเพื่อต่อสุ้แล้ว....

      “ดาบมารลบล้างอนคต เป็นดาบที่ฉันจะใช้ตัดสินกับนาย นายก็มีดาบคู่ใจของนาย ฉันก็มีดาบคู่ใจของฉัน... ดาบทั้ง 2 เล่มที่จะปะทะกัน  ใครจะชนะ” แบล็คพูดจบตัวของเขาก็หายไป การต่อสู้เริ่มขึ้น และ เวลาก็ยาวนาน จนถึง 1 อาทิตย์ทั้งคุ้สู้กันไม่พักไม่นอนไม่กิน จนในที่สุดก็จบด้วยการเสมอ เหมือนทั้งคู่ สุ้จบก็จับมือกัน

     “เป็นการต่อสู้ที่ดี แต่ว่าไม่อาจตัดสิ้นได้สินะ”ธันเดอร์พูด

     “อืม นายเก่งขึ้นนะ เรื่องในอดีต ฉันยกโทษในนาย” แบล็คพูด

     “ไม่น่าเชื่อว่าจะยกโทษให้ แต่ก็ขอบใจ นั้นฉันกลับนะ” ธันเดอร์พุดจบ เขาก็เดินจากไปแต่ว่า

     “เดียวสิ อยู่เป็นเพื่อนคุยกับฉันวักคืนก็ดีนะ มากินนอนที่นี้สักคืนก็ได้”แบล็คพูดแต่ว่าคนที่อึ่งกลับเป็นชาวบ้านและซาเลียกับโอโมกิ

      “ดะ..เดี่ยวสิแบล็ค จะดีหรอ!” ซาเลียประท้วง แต่ว่า

      “เอาน่า เราไม่ใช่ศัตรูกันแล้ว เรามาจัดงานเลี้ยงดีกว่า เอาไอพวกทหาร 15 นายตรงนั้นจะนานหาพระแสงอีกนานใหม!” แบล็คพูดจากนั้นทหารที่คิดว่าตายไปแล้วก็ลุกขึ้นด้วยความงง

       “นะ...นี่นายไม่ได้ฆ่าหรอ...” ธันเดอร์พูดแบบโครตอึ่ง

       “ไอพวกนี้ไก่อ่อนจะตาย  เอาหละจัดงานเลี้ยง!!!” แบล็คตระโกนและก็ได้การตอบรับจากชาวบ้านด้วยเสียง โฮ่ เอ๊ย เฮ ดังเรื่อยๆ

          เวลาของการต่อสู้ได้จบลงความสุขกลับมาอีกครั้งด้วยการไร้ความสูญเสีย ทุกคนต่างสนุกสนานเฮฮา ร้แงรำทำเพลงกันจนหลับสนิทกันจนไม่น่าเชื่อว่า จัมีการต่อสู้ เวลานี้เราจะให้เงียบสงบต่อไปเช่นนี้จนวันใหม่....