คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 การพบกันของแสงตะวัน
ณ ทะเล ซาซาโนระ เป็นทะเลที่ตั้งอยู่ที่เหนือสุดของดาวดวงนี้ ถ้าจะเรียกให้ถูกคงเป็นขั่วโลกเหนือ ที่นี้ถึงจะมีอากาศหนาวแต่ก็มีความอบอุ่นเช่นกัน เมื่อไม่นานมานี้ ที่ฝ่าย ยุติ ได้โดนโจมตีจากฝ่าย วารีมรกต และมีคนนึงโดยจับไปเป็น เชลย ทำให้ฝ่าย ยุติ นั้นดู จิตตก ขึ้นทันที
“ นี้ ซาเลีย แน่ใจหรอว่าที่นี้คือ ฝ่าย ยุติ ” แบล็คพูดแล้วก็ตัวสั่นไปด้วย
“ ถ้านายไม่มั่นใจในตัวฉันก็เชิญกลับไปได้เลย” ซาเลียพูดอย่างเย็นชาพร้อมชี้นิ้วกลับไปทางที่เดินมา
“ จะกลับให้โง่หรอแม่คุณ ถ้าขืนฉันกลับก็ตายคาที่พอดี” แบล็คบ่นไม่หยุดแถมพูดกวนประสาทอีก
ผมจะอธิบายให้ฟัง การที่แบล็คบ่นไม่เลิกก็เพราะตอนที่เข้ามายังขั่วโลกเหนือนี้ คุณแบล็คเห็นว่า ซาเลีย อาจจะหนาวมากกว่า ถึงเอาเสื้อจักเก็ต ตัวเองให้ ซาเลีย ใส่แต่พอเดินมาได้ 5 นาที คุณแบล็คเขาก็บ่นซะแล้ว - -
“ เดี่ยวฉันก็ฆ่านายทิ้งซะเลยนี้” ซาเลียเริ่มหัวเสีย แต่ก่อนหน้านั้น เธอก็วิ่งไปข้างหน้าโดยไม่รอ แบล็คเลย
“ อาเร๊ะ! รอด้วยเด๊ะ! ”แบล็คเห็นเช่นนั้นก็วิ่งตามไปอย่างไม่คิดชีวิต
“ นี้ ซาเลีย รอกันมั่งสิ.. เอ๊ นี่มัน.. อะไรหนะ...” เมื่อแบล็ควิ่งมาถึงสิ่งที่เห็นอยุ่ต้องหน้าก็คือ กำแพงขนาดใหย่ที่กำลังเสียหายหนัก และมีควันออกมา ถ้าดูจากรูปการแล้วน่าจะพึ่งโดนมา
“ นี้ ซาเลีย มันเกิดอะไรขึ้นหนะ?” แบล็คถามอย่างสงสัย แล้วก็เขย่าตัวของ ซาเลีย ที่กำลังตกอยุ่ในอากาณ์ช็อค
“ เราจะเข้าไปดูกัน...” พูดจบแบล็คก็ลากตัวของ ซาเลีย เข้าไป
สิ่งที่อยุ่ตรงหน้าของทั้งคู่เมื่อเข้ามาก็คือ ฝ่าย ยุติ นั้นเองแบล็ครู้ได้ทันทีเลยว่า นี้คือฝ่าย ยุติ เพราะเมื่อเห็นอาการของ ซาเลีย ที่ช็อคแล้วก็ไม่ต้องสงสัยอะไรเลย หลังจากเข้ามาแล้ว ซาเลีย ก็ตื่นจากอาการช็อคทันที และเธอก็วิ่งไปยังบ้านหลังนึงที่อยู่ด้านในสุด
“ โอโมกิ! โอโมกิ!” ซาเลีย ร้องเรียกสุดชีวิตทันที่ที่เข้ามาในบ้านหลังนี้
“ นี้ ซาเลีย ทำอะไรอยุ่หนะ” เมื่อแบล็คเข้ามาก็เห็น ซาเลีย กำลังร้องหาใครอยู่ แล้วแบล็คก็เดินเข้าไปถามซาเลียว่า “นี่ซาเลีย โอโมกิ เป็นใครหรอ?” แบล็คถามอย่างตรงไปตรงมา
“ โอโมกิ..... เป็นน้องสาวของฉัน นี่! อยู่อยุ่เฉยๆสิ ชอบกันหาเร็ว!” ซาเลีย สั่งแบล็คอย่างเอาเป็นเอาตาย ทั้งยังมีน้ำตาไหลออกมาด้วย
“ กะ...ก็ได้ ” แบล็คพูดแล้วเกร็งๆ
ทั้งคู่เริ่มหา โอโมกิ กันอย่างลำบากในซากไม้ที่หล่นลงมาที่พื้น ในตอนนี้เวลา 20 : 59 น. แล้การหาเป็นไปอย่างยากลำบาก และในขณะนั้นเอง แบล็ค ก็ดันไปได้ยินเสียงๆนึงที่เบาบางลอยออกมาจากที่ในสักแห่ง
“ นี่ ซาเลีย มะกี่เธอพูดว่าช่วยด้วยหรือป่าว?” แบล็คถามไปโดยยังไม่ได้หันมาดู
“ ป่าวนะ ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย สงสัยสติของนายลอยแล้วมั่ง?” ซาเลียพูดพร้อม งง กับที่แบล็ค พูดออกมา
“ แต่ฉันได้ยินจริงๆนะ ” แบล็คยังยืนยันคำพูด
“ นั้นก็ช่วยไม่ได้ นายขึ้นไปหาด้านบนแล้วกัน ฉันจะไปหาตามที่ โอโมกิ ไป อาจจะเจอเธอก็ได้” เมื่อ ซาเลีย พูดจบ เธอก็ออกจากบ้าน ปล่อยให้แบล็ค อยู่คนเดียวในบ้านที่ชวนขนลุกหลังนี้
“ เฮอ~ เอาเถอะยังไงก็ต้องช่วยนินะ จะกลัวอะไร แบล็ค!” แบล็คพูดกับตัวเอง จากนั้นก็เดินไปชั้น 2 ของบ้าน และหาตามห้องต่างๆ
หลังจากที่แบล็คหาอยู่ไม่นานก็มีเสียงของหล่นมาจากในห้องๆนึงที่แบล็คหาไปแล้ว เมื่อแบล็คเปิดเข้าไปก็เหมือนมีเงาคนๆนึงอยู่ด้านใน แต่นั้นไม่ทำให้แบล็คกลัวแม้แต่น้อย แบล็คสาดไฟฉายที่อยู่ในกางเกงไปใส่ที่เงานั้น
“ นี่ มันแสบตานะ อย่าสาดไฟใส่สิ” เสียงนั้นเพราะและหวานเหมือน นางฟ้าที่กำลังอ่อนไหวกับสิ่งๆนึง
“ เธอเป็นใคร?” แบล็คถามและยังสาดไฟใส่อยู่
“ ฉะ... ฉันชื่อ โอโมกิ แล้วช่วยหยุดสาดไฟได้แล้ว” เธอพูด
“ โอโมกิ งั้นหรอดีเลยนั้นมากับฉันได้แล้ว...” แบล็คไม่รอช้า แบล็คเดินเข้าไปอุ่ม โอโมกิ และกระโดดลงมาจากชั้น 2 อย่างสบายๆ จากนั้นก็ออกจากบ้านหลังนี้ไป
“ นะ..นี้! ปะ..ปล่อยฉันนะ เอ๊ะ!” โอโมกิโว๊ยวาย แต่ก็ต้องหยุดเพราะเอเห็นดวงตาสีน้ำเงินอมฟ้าของแบล็ค
“นะ...นายเป็นพวกของฝ่าย วารีมรกต งั้นหรอ!” โอโมกิตกใจสุดขีด แล้วพยายามจะกระโดดออกจาก แบล็ค โดยเร็ว
“ฉันเป็นพวกใหนไม่เกี่ยวหรอกนะ แต่ฉันต้องพาเธอไปส่ง ซาเลีย”หลังจากแบล็คพูดจบแบล็คก็เดินไปเรื่อยๆ จะเรียกว่าเดินแบบไร้ที่หมายก็ว่าได้
ตอนนี้แบล็คได้เดินมาถึงส่วนที่เป็นน้ำแข็งใหญ่โต แบล็คตัดสินใจเดินไปแต่ก็ต้องหยุดจากนั้น แบล็คก็วาง โอโมกิ จากนั้นก็หมอบลงแล้วคลานไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วสิ่งที่เห็นต้องหน้าของแบล็คก็คือ กลุ่มทหารที่ใส่สุดสีน้ำเงิน และที่น่าตกใจคือ ซาเลีย และ ชาวบ้าน กำลังถูกจับเป็นตัวประกัน
“ นี่ มีอะไรอีกหละ ” โอโมกิพูดแล้วมองลงไปดู และก็เห็นตามที่แบล็คเห็น
“ เธอหนะ ทำอะไรไม่ได้หรอก ถ้าดูจากตรงนี้ถือว่าเยอะมากประมาณ 30 – 35 คนได้ อย่าคิดทำอะไรโง่ๆหละ..” เหมือนแบล็คพูดจบ โอโมกิก็กระโดดลงไปด้านล่างเสียแล้ว
“ เฮอ~ ทำไมพวกนี้ถึงใจร้อนกันจังนะ เกิดอะไรขึ้นฉันไม่ช่วยหรอกนะ” แบล็คพูดกับตัวเองและมองติดตามไป
“ นี่พวกนายหนะ! จะทำอะไรกับพวกของฉัน!” โอโมกิ พุ่งเข้าไปกระแทกทหารคนนึงและเอาปืนมีจ่อขู่
“โอ๊ว~ มีเด้กผู้หญิงอีกแล้ว” ทหารคนนึงพุดขึ้น
“ แบบนี้ก็จับมาเล่นซะเลยดีใหม หึหึหึ” อีกคนพูดขึ้น
“อื่อ อื่อ อื่อ อื่อ!” ซาเลียเหมือนจะพุดอะไรสักอย่างแต่ก็พูดไม่ได้เพราะโดนมัดปากอยู่
โอโมกิเหงื่อตกตามตัว และ ตัวสั่น ด้วยความกลัวตามภาษาของเด็ก ถึงจะเห็นว่าเธอยังยื่นสู้ต่อไปอยู่ แต่จิตใจของเธอนั้น ถอดใจ ได้ตั้งแต่ กระแทกทหารคนนั้นแล้ว
“ ไม่ต้องกลัวนะน้องหนู เดียวพวกพี่ๆจะให้ความอ่อนโยนกับเธอเอง” ทหารคนนึงพูดแล้วก็เข้าไปจับตัว โอโมกิ ไว้
“ปะ... ปล่อยนะ!” โอโมกิขัดขืน และ เอาขาหลังดีด เป้า! ของทหารคนนั้น
“ โอ๊ย!!! เจ็บนะ เด็กบ้านี้!” ทหารคนนั้นชักมีดออกมา แล้วพยายามลุกไปฆ่า โอโมกิ
“เฮือก!” โอโมกิตัวสั่น และ ตกใจสุดขีด
“ เฮ๊ย! ล้อมยัยเด็กนี้ไว้!” เขาสั่ง
“ ชะ...ช่วยด้วย..ใครก็ได้.. ช่วยด้วย!!!” โอโมกิร้องและวิ่งหนีแต่ก็หนีไม่ได้เพราะทหารล้อมไว้หมดแล้ว
“ไม่มีใครมาช่วยหรอก เดี่ยวจะช่วยให้สบายของ” ทหารคนั้นพูดและจากนั้น เขาก็เอามีดพุ่งใส่โอโมกิ
ทั้งใดนั้นก็มีอะไรหล่นลงมากลางวงของทหารที่ล้อมโอโมกิอยู่ และจากนั้นก็มีเงาคนๆนึงที่มีผมสีดำ ดวงตาสีน้ำเงินอมฟ้า และจักเก็ตสีดำ ตัวโปรดออกมา แต่ครั้งนี้ เงานี้ได้มีปืนพกกระบอกไม่ยาวนัก 2 กระบอกที่เป็นสีดำลายสีน้ำฟ้ารูปเปลวเพลิง ถืออยู่ด้วย
“ให้ตายเถอะวัยรุ่นอย่างฉันถ้าไม่มาช่วยคงเสียชาติเกิดสินะ เอาหละ! ตัวใหนจะเป็นศพแรกที่ได้ขึ้นสวรรค์ ถ้าใครอยากขึ้นเร็วก็เข้ามาก่อนเลย!”
เสียงที่คุ่นเคยออกมาจากนั้นหมอกก็หายไปให้เห็นใบหน้าของเด็กหนุ่ม เขาไม่ใช่ใครอื่นก็คือ แบล็ค นั้นเอง...
เรื่องราวนี้ได้เข้ามาถึงเรื่องราวของเด็กหนุ่มอย่างเต็มรูปแล้ว จากนี้ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นกับ ชาวบ้าน ซาเลีย และ โอโมกิ กันแน่นะ? แบล็คจะสามารถเอาชนะทหารพวกนี้ได้หรือไม่? เรื่องราวจะดำเดินต่อ หรือ จะมาถึงจุดจบกันแน่? จงลบล้างทุกสิ่ง และ กุมชะตาทุกอย่าง!
ความคิดเห็น