คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ♡ chapter ten ; เรื่องราวที่ผมไม่รู้
C h a p t e r t e n
♡
เรื่องราวที่ผมไม่รู้
ท่ามกลางความจอแจของรถและผู้คนในเวลาเย็นแบบนี้ ผมเลือกที่จะจอดรถไว้ข้างทางแล้วเลือกร้านอาหารง่ายๆ ห่างจากความวุ่นวายออกมาพอสมควร ผมและเจ้าดื้อเดินตรงเข้าไปยังเต็นท์ที่ถูกกางไว้สำหรับลูกค้า
“บิบิมบัพสองที่ครับ”
ผมสั่งแค่นั้นก่อนที่เจ้าของร้านจะเดินห่างออกไป ความเงียบโรยตัวระหว่างเราสองคน ไม่รู้เพราะบทสนทนาก่อนออกมาจากมหาลัยหรือเปล่านะที่ทำให้ผมไม่อยากพูดอะไร ผมไม่ปฏิเสธหรอกว่าเจ้าดื้อข้างหน้ามันน่ารัก แม้จะไม่ค่อยฟังผมเท่าไหร่แถมยังเอาแต่ใจด้วย
‘คุณคริสใกล้เคียงกับคนพวกนั้นมาก….’
‘และสิ่งสำคัญเลยคือต้องมีความรัก แต่คุณคริสยังไม่มี’
ผมแค่กำลังต้องการความแน่นอนอีกสักหน่อย..
“โห น่ากินจัง ~” เสียงตื่นเต้นของไอ้ตัวข้างหน้าเรียกสติผมให้กลับเข้ามายังโลกปัจจุบัน มันยกชามข้าวข้างหน้าขึ้นมาแล้วก้มลงสูดกลิ่นหอมซะเต็มปอด
ฟู่วววว ~
“เห้ยมันร้อน !”
“คิคิ” ยังนินทาได้ไม่ทันไรก็ซ่าอีกแล้ว มันยกชามข้าวขึ้นมาใกล้แล้วพ่นควันจางๆตรงมาทางผม จะมีอะไรอีกเล่นแบบนี้ก็ร้อนเลยสิครับ ยิ่งเพิ่งทำเสร็จใหม่ๆด้วย ฮึ่ยยยย -*-
ผมแก้แค้นโดยใช้ตะเกียบเคาะหัวมันไปหนึ่งที มันก็หน้ามุ่ยลูบหัวตัวเองป้อยๆ อย่าคิดว่ากูจะสงสารล่ะ นี่มันยังน้อยไปด้วยเว้ย –O- !!
เราสองคนลงมือจัดการอาหารข้างหน้าด้วยความหิวโหย เพียงไม่กี่นาทีต่อมาชามทั้งสองก็สะอาดเกลี้ยงชนิดว่าเอากลับมาใช้ได้อีกไม่ต้องล้าง ผมเท้าแขนไปข้างหลังเพื่อพักท้องของตัวเองที่พอดื่มน้ำตามเข้าไปแล้วมันก็แน่นจนไปไม่เป็น
“นั่นอะไรเหรอฮะ?” หลังจากนั้นไม่นานเราสองคนก็เดินออกมาจากร้านด้วยร่างกายที่เริ่มเชื่องช้าเพราะความอิ่ม แต่จะเหมารวมไปไม่ได้หรอกในเมื่อไอ้ตัวดีมันวิ่งแจ้นเข้าไปที่ร้านข้างทางร้านหนึ่งแล้วชี้อาหารหน้าตาเผ็ดร้อนอย่างต็อกโบกี
คือผมอิ่ม…แต่ไม่ใช่กับเจ้าหมายอลไง =__=
“น้องยอลอยากกินง่ะ”
มันเดินเข้ามากระตุกชายเสื้อผมแล้วทำตาแป๋ว - __ - มุกเดิมเป๊ะ
“ต็อกโบกีกล่องนึงครับ”
และสุดท้ายผมก็แพ้ทางมันทุกทีสิหน่า U__U
เราสองคนกลับมาถึงห้องก็เป็นเวลาทุ่มกว่าไปแล้ว ไม่คิดว่าจะใช้เวลาข้างนอกได้นานหลายชั่วโมงขนาดนี้ ร่างกายผมตอนนี้ทั้งเพลีย ทั้งอิ่ม โหยหาเตียงนุ่มๆแล้วล้มตัวลงนอนสักที คิดแล้วก็ไปอาบน้ำดีกว่า…
ก๊อก ก๊อก !
“เดี๋ยวน้องยอลไปดูเองฮะ” เจ้าหมาอาสาเดินเตาะแตะไปเปิดประตูให้กับบุคคลมาใหม่ ส่วนผมที่เดินไปหยิบผ้าขนหนูพาดบ่าเอาไว้ก็ยืนคอยดูว่าเป็นใครที่มาหา
“สวัสดีครับน้องชานยอล”
เสียงคุ้นหูดังขึ้นทำผมแทบไม่ต้องเดาเลยว่าใครมาหา “จะมาทำไมไม่โทรบอกก่อนวะไอ้จุน”
“โทษทีว่ะ ถือว่าฉันมาเซอร์ไพรส์แล้วกัน” มันว่าแล้วเดินใจเย็นเข้ามาในห้องผม
“น้องยอลเข้าห้องก่อนนะฮะ” ผมหันไปทางเจ้าหมายอลที่เอาแต่ก้มหน้างุดผิดกับเมื่อครู่ที่ยังย๊องแย๊งกับผมอยู่เลย เห็นมั้ยว่ามันแปลกจริงๆ…
“จะทิ้งแขกเหรอครับเนี่ย ไอ้คริสมึงจะอาบน้ำใช่ป้ะ ไปดิ” ไอ้จุนหันมาถามผมที่กำลังยืนนิ่งมองปฏิกิริยาไอ้ดื้ออยู่ “ยังก็ได้ มึงมาหากูมีอะไรอะคุยกันก่อน”
“เหอะน่า…ได้คุยแน่แหละวันนี้แกไปอาบน้ำก่อนเถอะ” มันโบกมือไล่ผมแล้วหันไปทางชานยอล “เดี๋ยวกูนั่งคุยกับน้องยอลรอมึงก็ได้”
- Chanyeol Part –
“ทำไมเอาแต่ก้มหน้าล่ะชานยอล ไม่ให้เกียรติฉันเลย” ให้ตายเถอะ น้องยอลเกลียดเสียงของนายนี่เหลือเกิน เกลียดทุกอย่างที่นายนี่ทำ “น้องชายฉันมันไม่ดีตรงไหนเหรอทำไมนายถึงไม่ยอมใจอ่อนสักที”
น้องยอลยอมเงยหน้าขึ้นแล้วพ่นลมหายใจแรงๆอย่างไม่พอใจฮะ “ก็น้องยอลไม่ได้ชอบพี่แจฮยอนหนิ !”
“ทั้งๆที่น้องฉันยอมทำทุกอย่างให้นายขนาดนี้ นายนี่มันใจดำจริงๆ” พี่ซูโฮจ้องหน้าน้องยอลเขม็งเป็นเดือดเป็นร้อนแทนน้องชายตัวเอง ทำไมกันนะ…ทำไมผู้ใหญ่ถึงชอบปรึกษากันโดยไม่ถามความเห็นของน้องยอลบ้าง
จะให้หมั้นกับคนที่ไม่ได้รักได้ยังไง
“น่าตลกดีนะ ที่นายยอมแม้กระทั่งโดนลงโทษให้เป็นหมาที่โลกมนุษย์”
“แต่อย่างน้อยน้องยอลก็ได้เจอคนดีๆอย่างคุณคริส” น้องยอลเถียงทันควัน เรื่องนี้คือปัญหาที่น้องยอลทะเลาะกับคุณป๊า เพราะคุณป๊าไม่ยอมฟังเหตุผลน้องยอลเลย คอยดูนะน้องยอลจะโกรธให้ถึงที่สุด !
“หึ…นายน่ะมันเด็กเกินกว่าจะเข้าใจหัวใจมนุษย์นะชานยอล” พี่ซูโฮลุกขึ้นยืนก่อนจะอ้อมมาทางฝั่งที่ผมนั่งอยู่ “นายยังไม่เข้าใจความรักดีหรอก”
น้องยอลเกลียดเสียงกระซิบชวนขนลุกที่ดังใกล้หูตอนนี้ ยังไงน้องยอลก็ไม่มีทางกลับไปหมั้นกับแจฮยอนเด็ดขาด !!!
- End Chanyeol Part –
“ทำไรวะไอ้จุน !” ขณะที่ผมเปิดประตูห้องน้ำออกมาก็เห็นไอ้เพื่อนตัวดีกำลังก้มลงทำอะไรสักอย่างที่ข้างหลังของไอ้ดื้อ ไม่รอให้ต้องเดาผมก้าวยาวตรงไปกระชากไอ้นี่ให้ออกมาทันที
บอกตามตรงเลยว่าอารมณ์เสียชะมัด !
“มีอะไรติดผมน้องน่ะ ฉันเลยอาสาเอาออกให้ ใช่มั้ยครับน้องยอล” ผมเบี่ยงสายตาไปรอคำยืนยันจากไอ้ดื้อบ้าง ตอนนี้ตากลมโตนั่นสั่นไหวราวกับกังวลอะไรบางอย่าง “ฮะ ไม่มีอะไรหรอก”
ผมอ้อมลงนั่งตรงโซฟาอีกด้านเมื่อรู้สึกถึงกลิ่นอายแปลกๆที่ไม่น่าไว้ใจ “แล้วตกลงมึงมาหากูมีเรื่องอะไรล่ะ”
“ก็…ว่าจะชวนไปผับหลังมอหน่อยว่ะ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ออกบ้านเลยเบื่อๆ” ไอ้จุนมันว่า แต่ผมกลับคิดหนักเมื่อเห็นไอ้ดื้อที่นั่งเกร็งอยู่ข้างๆ “เอาน้องยอลไปด้วยก็ได้หนิ”
“ไม่ !” ผมอยากจะตกปากตัวเองสักสิบที ไอ้ประโยคเมื่อกี้มันหลุดออกมาเองโดยที่ผมก็ยังตกใจตัวเองเหมือนกัน “เอ่อ…กูหมายถึงให้ชานยอลอยู่นี่น่ะ เอาเด็กไปด้วยเดี๋ยวไม่หนุก”
“ก็แล้วแต่มึง งั้นเดี๋ยวอีกสองชั่วโมงเจอกันนะ”
ไอ้จุนเดินออกจากห้องไปพร้อมทิ้งความเงียบงันไว้ในห้องผมอีกครั้ง เจ้าหมายอลยังนั่งอยู่ที่เดิมไม่ไปไหนพร้อมกับสีหน้าไม่ค่อยดีที่ฉายชัดจนผมอดจะเดินเข้าถามไถ่ไม่ได้ “เป็นอะไร”
“เปล่าฮะ”
“โกหก” ผมนั่งยองๆลงตรงหน้ามันก่อนจะเชยคางเจ้าเด็กตัวแสบให้เงยขึ้นในระดับเดียวกัน “ถ้าไม่อยากให้ฉันดุก็อย่าทำหน้าแบบนี้”
ทั้งที่ผมควรจะถามเอาตรงๆ แต่กลับเลือกที่จะบอกให้ไอ้ดื้อเลิกทำหน้าโลกแตกแทน บางทีเรื่องบางเรื่องก็น่าจะรอให้อีกคนพร้อมบอกดีกว่าจะคาดคั้น ผมเชื่ออย่างงั้น..
“เดี๋ยวไม่พาไปกินของอร่อยๆอีกนะ” ผมวางมือลงบนผมนุ่มของมัน ไอ้ดื้อค่อยๆคลี่ยิ้มออกมาทั้งที่นัยน์ตายังคงหลงเหลือความกังวลไว้นิดหน่อย “ขอบคุณนะฮะเจ้านาย~”
“ห…เห้ยย !!”
มันโผเข้ากอดผมอย่างแรงจนเสียหลักเซล้มลงไปกองกับพื้น แต่นั่นยังไม่หนักเท่ากับตากลมๆมันอยู่ใกล้กับตาของผมเพียงคืบ เหมือนร่างกายมันถูกสูบเอาพลังไปอย่างไม่ทันตั้งตัว กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวของเจ้าดื้ออยู่ใกล้จมูกผมอีกครั้งจนเผลอสูดเข้าไปโดยไม่รู้ตัว
“ลุกไปอาบน้ำได้แล้วไป” ผมเอ่ยแผ่วเบาขณะที่เจ้าดื้อยังทับผมอยู่ไม่ไปไหน
คือขยับบ้างก็ได้นะครับ…บอกเลยว่าเจองี้จะใจอ่อนละนะ - //-
“คุณคริสไม่ไปไม่ได้เหรอฮะ” มันเอาหัวซุกที่อกผมแล้วเอ่ยเสียงอู้อี้ ให้ตายเถอะ !! ไอ้คริสกำลังจะขาดอากาศหายใจแล้วครับ กูกำลังจะลาตายแย้ววววววววว ~ U////////////U
“น้องยอลไม่อยากให้คุณคริสออกไปตอนดึกเลย น้องยอลไม่อยากอยู่คนเดียว” นี่คือยั่วมั้ย ???? แถวบ้านกูเรียกยั่วนะครับไอ้หมา T/////////T
“ว่าไงฮะ?” มันเงยหน้าขึ้นผมเพ่ายุ่งเหยิงเพราะถูไปถูมาที่ตัวผมเมื่อกี้
“ลุกไปอาบน้ำก่อนแล้วเดี๋ยวบอก”
ผมยืนคิดหนักอยู่หน้ากระจก มองชุดที่แขวนไว้ในตู้เสื้อผ้าสลับกับประตูห้องน้ำที่ข้างในมีเสียงน้ำไหลอยู่เป็นระลอก ในหัวคิดหนักยิ่งกว่าสอบโอเน็ตของประเทศไทยเสียอีก ถ้าผมออกไปใจหนึ่งก็เป็นห่วงไอ้ดื้อที่ลงทุนมาวิงวอนผม แต่อีกใจคือไอ้จุนก็เพื่อนอะครับ ;_;
งั้นเอางี้ดีกว่า…
“คุณคริสมานอนได้แล้วฮะ นอนดึกไม่ดีนะ” มันล้มตัวลงนอนแล้วตบที่นอนปุๆรอให้ผมเดินไปหา เห้ยแบบ…อารมณ์เหมือนเมียเรียกนอนงี้ป้ะ Y__Y
คิดไรวะเนี่ย ฮือ
ผมเดินตรงเข้าไปล้มตัวลงข้างเจ้าหมาตัวแสบแล้วปิดไฟทันที เพียงไม่นานลมหายใจสม่ำเสมอก็ผ่อนออกมาจากจมูกโด่งๆของไอ้ดื้อเป็นอันเรียบร้อย ผมโบกมือตรงหน้ามันสองสามทีแล้วค่อยๆขยับตัวออกจากที่นอนอย่างเบาที่สุด
ขอโทษนะไอ้ดื้อ แต่นี่เป็นทางที่แฟร์สุดทั้งสองฝ่ายแล้วอะ =___=;
“ปล่อยให้กูรอตั้งนานนะมึง ไงเด็กสักคนมั้ย”
“ไม่ดีกว่าว่ะ จัดเหล้ามาก็พอ”
หลังจากที่ผมเอาชีวิตรอดออกมาจากห้องได้แล้วก็ตรงดิ่งมาตามสถานที่ที่ไอ้จุนมันนัดเอาไว้ในเวลาเพียงไม่นาน โต๊ะในสุดซึ่งเป็นโต๊ะประจำมีผมนั่งประจำที่เรียบร้อย พร้อมกับแก้วเหล้าที่เสิร์ฟแบบเดลิเวอรี่ ผมกระดกมันเข้าปากอย่างไม่สนใจอะไรทังนั้น คงเพราะช่วงนี้ผมตัวติดกับไอ้ดื้อไปหน่อยด้วยมั้ง ทำให้งดอีเวนท์ท่องโลกราตรีไปนานพอควร
“น้องยอลนี่น่ารักนะมึง”
“ค…แค่กๆ” ผมแทบจะสำลักเอาเหล้าเมื่อกี้ออกมาแล้วหากไม่ติดว่าเสียดาย ประโยคจากไอ้จุนเมื่อกี้ทำผมตัวชา คิดถึงภาพเมื่อเย็นขึ้นมาอีกครั้ง
“แล้วไงวะ” ผมลองถามหยั่งเชิงไอ้เพื่อนตัวดี แม้ในใจตอนนี้มันเริ่มกระสับกระส่ายขึ้นมาละ
“เปล่า..กูก็ชมไปเรื่อยแหละ” เฮ้อ…รู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก ผมพยักหน้าแล้วกระดกเหล้าเข้าไปอีกรอบ อีกรอบ และอีกรอบ…
“เห้ย..กูกลาบก่อนนาเว้ยยย ~”
“ไอ้คริสมึงขับรถไหวเหรอวะ”
“หวายดิ ~~ กูไปล้า”
ผมเดินเซซ้ายเซขวาเพราะฤทธิ์เหล้าที่นำเข้าไปในร่างกายเยอะเกินไป แต่ถ้าผมพักนอนที่ไหนสักแห่งแล้วไอ้ดื้อตื่นขึ้นมาไม่เจอผม มันคงจะโกรธแล้วก็งอนผมไปตามระเบียบอีกแน่ๆ เอาเถอะนะ ระยะทางจากนี้จนถึงหอผมไม่ไกลกันเท่าไร ยังไงก็ถึงแน่นอน..
แผล็บบ ~ แผล็บบ ~
จิ๊บ จิ๊บ ~
โหย..นี่กูนอนท่ามกลางธรรมชาติขนาดนี้เลยเหรอวะเนี่ย มีเสียงนก เสียงลม แล้วก็อะไรเหนียวๆมาเลียแขนด้วย แต่ร้อนไปหน่อยนะน่าจะเปิดแอร์ อ่า…แล้วก็ที่นอนก็แข็งไปหน่อยด้วย ปวดหลังไปหมดแล้วอะ…
“นี่คุณ…พ่อหนุ่มตื่นได้แล้ว บ้านไม่มีกลับหรือไง!”
=___= ใครวะเสียงดังชิบหายเลย
“ตื่นค่ะไม่งั้นป้าจะกวาดคุณไปด้วยนะ”
กวาดเหรอ…กวาดอะไรวะ…เดี๋ยวนะ ! นี่ไม่ใช่หอกูป้ะ O___O !!!!
พรึ่บ !!
“ชิบหายแล้ว !!!” ผมตะเกียกตะกายลุกขึ้นพลางมองไปรอบๆตัวก็พบคำตอบที่ตามหาเลยครับ นี่กูนอนอยู่ริมฟุตบาทฝั่งสวนสาธารณะ โอ้ยนี่หมดภาพลักษณ์ไปแล้วอะ ยังดีนะที่ยังไม่สายมากเลยไม่มีคนสังเกต ไม่งั้นได้ตกเป็นขี้ปากพวกเพื่อนเวรนั่นแน่
แล้วก็…ไอ้ดื้อล่ะ ?!
ผมโค้งขอโทษคุณป้ากวาดขยะแถวนั้นแล้วลากมอไซค์ตัวเองขึ้นพร้อมซิ่งกลับบ้าน ชนิดที่ว่าตาสว่างอาการฮงอาการแฮงค์ไม่มีหลงเหลือเลยแม้แต่นิด คิดแค่เพียงอย่างเดียวว่าไอ้ดื้อมันจะตื่นหรือยังแค่นั้น
แกร๊ก !
ผมค่อยๆบิดลูกบิดเข้าไปในห้องอย่างเงียบเชียบที่สุดให้เหมือนตอนที่หนีออกมาเมื่อคืน แต่ดูเหมือนจะไม่โชคดีอย่างครั้งแรกแล้วล่ะ ไอ้ดื้อมันยืนถือไม้กวาดแล้วมองมาที่ผมตาเขม็ง…นี่สวมบทผมตอนแรกเรอะ !
แต่อย่าตีหัวกูนะขอร้อง T-T
“คุณคริสไปไหนมา ?” นี่หมาหรือเมียหรือแม่ เอาดีๆ..
“ไปข้างนอกไง” ผมตอบแล้วส่งยิ้มแห้งๆ
“คุณคริสโกหก !” มันเท้าเอวแล้วพองแก้ม “ผมตื่นมาตอนใกล้สว่างก็ไม่เห็นคุณคริสแล้ว คุณคริสแอบหนีน้องยอลไปผับใช่มั้ย !”
แดกจุด…ทุกอย่างที่เธอบอกมามันถูกหมดเลยจ้ะ T-T
“คุณคริสโกหกน้องยอล” มันเดินสะบัดก้นเข้าห้องครัวไป ไม่ปรายตามองผมเลยสักนิด…เอาซี้ นี่ขนาดยังไม่เป็นแฟนกันเลยนะเนี่ย งอนกูเป็นเรื่องเป็นราวไปแล้ว
ผมเดินตามมันเข้าไปก็เห็นมันหยิบนู่นหยิบนี่อยู่ด้วยท่าทางเก้ๆกังๆ “จะทำอาหารเหรอ ทำเป็นหรือไง”
“น้องยอลไปอ่านมาจากหนังสือบ้างแล้ว แล้วคุณคริสก็ถอยไปด้วยฮะ” ปากพูดไปแต่ตาไม่คิดจะหันมาสบกูสักนิด เอาจ้ะ -^- “แล้วก็ไปอาบน้ำด้วยฮะ เหม็น”
โหยสาสสสสสสสสสส เอาค้อนมาทุบหัวกูที นี่โดนงอนอะ = [] = !!!!
ผมเดินหมดเรี่ยวแรงเข้าไปอาบน้ำตามที่โดนไล่ ไม่นานก็เสร็จเรียบร้อยออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับกลิ่นหอมที่โชยมาเตะจมูก เรียกน้ำย่อยได้ดีเลยทีเดียว ผมเดินตามกลิ่นไปก็มองเห็นจานสองใบวางอยู่บนโต๊ะทานอาหารแล้วเรียบร้อย
มันเป็นไข่ดาวหน้าตาแปลกๆ แอบไหม้นิดหน่อยพร้อมกับขนมปังสองแผ่น
“ลองชิมสิฮะ น้องยอลทำครั้งแรก” ประโยคฟังดูคล้ายคำสั่งเนอะ -_-
ผมยิ้มแหยๆแล้วส่งอาหารเช้าเข้าปาก ตาก็มองหน้าไอ้ดื้อที่กำลังทำหน้าลุ้นๆอยู่ตรงข้าม “อร่อยดีนี่ ผ่าน”
หลังจากได้ยินประโยคจากผมเจ้าดื้อก็ยิ้มแฉ่งออกทันที “งั้นทานเยอะๆนะฮะ”
เราสองคนส่งอาหารเข้าปากไปเรื่อยๆ ระหว่างนั้นผมก็ลอบมองหน้าเจ้าหมาเป็นระยะนี่หายงอนผมแล้วหรือไง “ไม่ต้องมองน้องยอลหรอกฮะ ยังไม่หายงอน”
นี่แอบไปเพิ่มพลังอ่านใจคนอีกป้ะเนี่ย - -?
“แล้วฉันต้องทำไง” ผมเอ่ยถามอยากรู้เหมือนกันว่าจะง้อเจ้าหมาขี้งอนได้ยังไง
“พาน้องยอลไปเที่ยวอีก รับรองหายเลย ~”
เอิ่ม…คือเวลากูจะนอนพัก คือไม่มีใช่ป้ะครับ T-T
- - - - - - - - -
แงงงง มาแล้วนะพาร์ทของพี่จุน โผล่มาเฉลยแล้วนะฮะว่าทำไมน้องยอลไม่อยากเจอ
อิอิ ใครเชียร์ให้พี่คริสรักน้องเร็วๆมั่งงง มาเป็นกำลังใจให้พี่แกนะ
-.- รับรองแชปหน้าหวานอีกดีมั้ย ? สกรีมฟิค #ลูกหมายอล
เม้น + โหวต เหมือนเคย ไรต์จะเลิ้บมากบ๊อก บ๊อก
ปล.เอาเทพแจฮยอนมาด้วยนะแชปนี้
- - - - - - - - - - -
ความคิดเห็น