คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : FIRST DAY
.
เอาล่ะ…เขาบอกว่ารบยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหาร ผมจะขอเข้าสู้สักตั้งเป็นไงเป็นกัน !
เช้าวันจันทร์มาถึงตามความมุ่งหมายซึ่งแตกต่างจากอาทิตย์อื่นๆที่ผมคอยเอาแต่ผลักไสมัน ผมมีภารกิจใหญ่หลวงที่ต้องทำและมีจุดประสงค์เดียวคือมันต้องสำเร็จ ผมเดินมาที่โต๊ะหินอ่อนประจำกลุ่มทักทายเพื่อนฝูงตัวเองแต่พอเป็นพิธีก่อนจะโกหกพวกมันไปว่าไปซื้อข้าวกิน
ผมเดินลัดเลาะมาระหว่างซอกตึกเพื่อลัดมาดักพี่คยองซูที่ห้องเรียน แต่แล้วความบังเอิญตาผมก็สะดุดเข้าให้กับรุ่นพี่ตัวเล็กตาตี่ที่กำลังหอบกองเอกสารมาทางนี้และ…พี่เตี้ยกำลังเดินคุยมาข้างๆ
โอกาสเหมาะแล้วล่ะไอ้ฮุน !
“อ้าวพี่มินซอก…บังเอิญจังเลยนะครับบ” หน้าด้านมันเข้าไปครับ สร้างภูมิคุ้มกันให้หนังหน้าตัวเอง
“เซฮุนนี่เองง มาเช้าจังนะ” พี่มินซอกตอบกลับตามมารยาทแต่สายตาของผมน่ะโฟกัสไปที่คนเตี้ยข้างๆมากกว่าครับ รายนั้นเอาแต่ยืนเงียบตาหลุบต่ำไม่มองใครเลย
“พี่จะหอบหนังสือไปไหนครับเนี่ย มาผมช่วยดีกว่า” ตามด้วยการเสนอหน้าครับ…
“เห้ยไม่เป็นไรหรอก ใกล้ถึงแล้วล่ะ”
“นะครับ ผมอุตส่าห์หวังดีนะ” ทำหน้าอ้อนไปอีกนิดครับ พี่มินซอกน่ะแพ้ลูกอ้อนจะตาย ไอ้จงแดพิสูจน์มาแล้ว
“จะคุยกันอีกนานมั้ย จะได้นั่งรอ” แหม เสียงแข็งมาเลยครับ…ไม่ต้องบอกว่าใคร มีแต่หมูหน้าบูดๆแถวนี้แหละ
“อ่า..ขอบใจมากนะเซฮุนแต่เดี๋ยวพี่ไปก่อนดีกว่า”
ว่าแล้วทั้งสองร่างเตี้ยก็มุ่งหน้าออกไป…ท่ามกลางผมที่ยืนจ๋อยอยู่ พี่คยองน่ะไม่ชอบคือไม่ชอบ เหวี่ยงคือเหวี่ยง ข้อนี้ผมจำขึ้นใจเลยจำต้องปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดลอยไป ผมเดินกลับมาที่โต๊ะตัวเดิมด้วยหมดอาลัยตายอยาก นี่ลงทุนไม่สวาปามข้าวเช้ามาเพื่อง้อแฟน
แต่สรุปคือล้มเหลวครับ..
ชั่วโมงเช้าของผมบอกเลยว่าไม่มีสมาธิทำอะไรเลย ยิ่งวิชาเลขไม่เข้าใจอยู่แล้วยิ่งไม่เข้าใจไปใหญ่ เมื่อก่อนยังดีที่มีพี่เตี้ยคอยสอน แต่ตอนนี้ล่ะครับ..? ผมจะถามใครได้ ด้วยความเบื่อผมจึงหยิบเจ้าโทรศัพท์ขึ้นมาไว้ที่ใต้โต๊ะ การกระทำคลาสสิคที่นักเรียนทุกคนต้องเคยทำ
ผมกดเข้าคาคาโอะสตอรี่เช็คความเคลื่อนไหว เลื่อนลงไปเรื่อยๆผ่านเรื่องสัพเพเหระมากมาย จนมาพบกับชื่อนึงที่จำขึ้นใจ พี่คยองซูเปลี่ยนรูปโปรไฟล์งั้นเหรอ? นี่ผมพลาดอะไรไปวะเนี่ย??
ผมคลิกเข้าไปก่อนจะเห็นวันที่ว่าเปลี่ยนเมื่อคืนตอนหกทุ่ม มีไลค์จำนวนหนึ่งที่ปรากฏอยู่ ซึ่งผมคือหนึ่งในนั้นที่กดเป็นรูปหัวใจไปเช่นกัน ผมคลิกอ่านคอมเมนต์ด้านล่างนี่แทบเดือดเลยครับ
‘น่ารักจังจีบได้ปะครับ?’
‘แก้มเยอะงี้ พี่เลี้ยงดูไหวนะ’
‘นะระ มีแฟนยังเนี่ย’
โถ่…ไอ้ฉัด กูครับเนี่ยแฟนพี่เขา ถึงแม้มันจะดูว่าเป็นอดีตก็เถอะ ไม่ได้ครับไม่ยอมมมมมมมมม ผมยอมม่ายยยยยยด้ายยยยยยยยย
“โอ เซฮุน!”
อะเออะ..เสียงใครวะครับ เข้มๆแก่ๆ
“นายโอ เซฮุน ยืนขึ้น !”
“เล่นโทรศัพท์ในห้องเรียน ไปวิ่งรอบสนามสามรอบ !!!”
อ้าวชิบลอส..
เหงื่อหรือน้ำท่วมร่างผมก็ไม่รู้ครับ สามรอบนี่ผมกลับบ้านไปอาบน้ำก่อนมั้ย? แม่.งเซ็งจริงๆ ผมเดินปาดเหงื่อตัวเองเข้ามานั่งพักในร่ม ไหนๆก็จะเที่ยงแล้วไม่เข้าเลยดีกว่าหมดอารมณ์จะเรียน จะว่าไปที่โรงเรียนตอนนี้ก็เงียบดีนะครับ เหมือนเหล่าลูกลิงถูกขังไว้โดยผู้คุมโหด
ผมเอนตัวลงไปกับที่นั่งยาวบริเวณสวนเพื่อพักเหนื่อยพร้อมกับสายตาที่หนักอึ้งเพราะความเพลียและ…
ออดดดดดดดดดดดดดดด
.สะกิด
..สะกิด
“ออดไรมาดังในฝันกูวะเนี่ย”
ผัวะ !!
“เห้ย !!!”
ด้วยความตกใจบวกกับแรงผลักที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนของร่างกาย ทำให้ร่างอันบอบบางแบบเซ็กซี่บอยกลิ้งลงไปที่พื้นอย่างง่ายดาย ผมสบถเบาๆก่อนจะเงยหน้ามองไอ้คนที่ทำ อย่าให้จำหน้าได้นะกูจะเหวี่ยงแม่.งลงตรงนี้เลย
“มานอนทำอะไรตรงนี้”
“พ..พี่คยอง…” เห้ยกูฝันปะเนี่ยยยยยยยย ตบกูทีครับบบบบบบบ
“เลิกเรียนแล้ว กลับบ้านไปได้แล้ว”
“พี่หายโกรธผมแล้วใช่ปะ” ช่วยใส่ซีจีตาวิ้งให้ผมด้วยครับ..
“ข้าวเที่ยงได้กินมั้ย”
“พี่เป็นห่วงผมใช่ป้ะล่ะ”
“อะ.เอาไปกินไป”
นมรสช็อกโกแลตวางแหมะลงที่โต๊ะก่อนพี่เตี้ยจะสะบัดตูดเดินออกไปโดยไม่คิดจะตอบคำถามใดใดกับผม แต่ก็ดีละวะ..อย่างน้อยก็ได้รู้ว่าที่ผมพยายามมันมีความหมาย
ไม่รอช้าครับท้องก็ร้องโครกครากเพราะหลับยาวทำให้พลาดข้าวเที่ยงไป ผมยกกล่องนมขึ้นมาก่อนจะเจาะแล้วดูดด้วยความปลื้มปริ่ม…
แต่แปลกเนอะเขามีนมเปรี้ยวรสฃช็อกโกแลตด้วยเหรอวะ?
Exp ; 31-03-15
อ..อะเช้ กูกินนมหมดอายุ !!!!!!!!!
ความคิดเห็น