คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : EP [0] Prologue ✓
ปัง ปัง
ปัง! เสียงปืนดังขึ้นเป็นจังหวะอย่างต่อเนื่องโดยฝีมือของร่างสูงที่ยืนอยู่ห่างจากเป้าหมายหลายสิบเมตร
สายตาคมมองเป้านิ่งอย่างไร้อารมณ์ก่อนจะกดลั่นไกลอีกครั้งจวบจนกระสุนหมดจึงได้กดปลดแม็ก
เก่าออกแล้วใส่แม็กใหม่เข้าไปอย่างชำนาญ มือแกร่งยกปืนขนานกับพื้นล็อคเป้าหมายแค่เพียงครู่เดียวแล้วลั่นไกลอย่างไม่ลังเลอีกครั้งทันที
ถัดออกไปด้านหลังมีเหล่าชายชุดดำยืนให้ความอารักขาควบคุมสถานการณ์อยู่ไม่ห่าง
เพราะอีกฝ่ายก็ขึ้นชื่อว่าเป็นคนสำคัญทั้งในวงการธุรกิจและองค์กรมืดอีกทั้งยังเป็นเจ้านายจึงต้องให้ความสำคัญยิ่งกว่าชีวิต
ถึงแม้ว่าบุคคลที่พวกเขาต้องคุ้มกันนั้นเก่งกาจกว่าหลายเท่าแต่ทุกคนก็ยังทำหน้าที่อย่างเคร่งครัดโดยไม่ประมาทเลยแม้แต่น้อย
“คุณคิวครับ”
เสียงขัดจังหวะดังขึ้นด้านหลังทำให้ร่างสูงหยุดมือก่อนจะหันมามองลูกน้องคนสนิทด้วยสายตาเรียบนิ่ง
ทว่าผู้ที่รับใช้ข้างกายมานานล่วงรู้ในทันทีว่าสายตาแบบนั้นคือการอนุญาตให้พูดได้จึงไม่รอช้าที่จะรายงานสิ่งที่ได้รู้มา
“คุณหนูหนีออกไปอีกแล้วครับ”
เพียงคำกล่าวสั้นๆ
ของ ‘เมืองสิงห์’ หางคิ้วของคิวพลันกระตุกขึ้น
คล้ายกับเรื่องที่กล่าวออกมานั้นก่อกวนอารมณ์ให้อีกฝ่ายไม่น้อย เมืองสิงห์ยื่นเสื้อคลุมสีดำให้เจ้านายอย่างรู้หน้าที่ก่อนจะรับปืนมาเก็บไว้
“ตามให้ได้ว่าอยู่ที่ไหน”
คิวกล่าวออกมาด้วยเสียงเรียบนิ่งแต่แววตานั้นดุดันขึ้นหลายส่วน มือคอยถอดอุปกรณ์ป้องกันไว้บนโต๊ะด้านหน้า
รอคำตอบจากลูกน้องคนสนิทอีกคนที่กำลังตามเรื่องให้
“ผับใต้ดินที่เปิดอยู่ในแถบบล็อกจีเขตสองครับ”
‘ทิม’ ตอบทันทีที่ได้รับข้อมูลมา เมื่อคนเป็นนายขยับตัวทิมก็รู้ความต้องการเป็นอย่างดี
จึงหันไปสั่งให้คนนำรถประจำตัวของผู้เป็นนายออกมาให้
“มีใครเห็นรึเปล่า”
“ตอนคุณหนูแอบหนีไปทุกคนไม่อยู่บ้านจึงไม่มีใครรู้ครับ”
คิวพยักหน้ารับรู้ก่อนจะเดินขึ้นรถสปอร์ตคาร์สีดำคู่ใจแล้วขับออกไปโดยที่มีรถของเหล่าลูกน้องขับรถตามออกมาด้วย
ผ่านไปไม่ถึงสิบนาทีรถสปอร์ตสีดำก็มาถึงที่หมายที่ GPS ปักหมุดเอาไว้ ส่วนทิม เมืองสิงห์ และลูกน้องคนอื่นๆ ก็ตามมาถึงในเวลาไล่เลี่ยด้วยเช่นกัน
“เดี๋ยวผมจะให้คนเข้าไปเคลียร์พื้นที่ให้ครับ”
ทิมบอกผู้เป็นนายอย่างรู้หน้าที่แล้วหันไปสั่งให้ลูกน้องคนอื่นไปเคลียร์ทางด้านในก่อนจะไปยืนข้างๆ
เมืองสิงห์ จนได้รับสัญญาณว่าจัดการเคลียร์ทางเรียบร้อยจึงรายงานให้เจ้านายที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงรถสปอร์ตสีดำของเจ้าตัวทราบ
“พร้อมแล้วครับ”
เมื่อได้ยินว่าทุกอย่างเรียบร้อยคิวจึงทิ้งก้นบุหรี่ลงบนพื้นใช้เท้าเหยียบจนไฟมอดแล้วเดินนำเข้าไป
ระหว่างทางที่เดินเข้ามาในสถานที่เริงรมย์นี้ไม่มีผู้ใดเลยที่จะไม่มองผู้ที่เพิ่งเข้ามาใหม่
ด้วยความที่มีคนติดตามอารักขาอย่างดีอีกทั้งยังมี บรรยากาศรอบกายกดดันน่าเกรงขามดูอันตรายอันตรายจึงทำให้ทุกคนสนใจและใคร่ที่อยากจะรู้ว่าเป็นใครถึงจะต้องให้คนมาเคลียร์ทางให้
ทว่าถึงกระนั้นก็ยังจะมีบางคนที่อยากจะเข้าไปทำความรู้จักแต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่คิดเพราะมีเหล่าชายชุดดำคอยปิดกั้นขวางทางอยู่เป็นจำนวนมากจึงต้องยอมแพ้แล้วคอยมองห่างๆ
แทน
“อยู่ห้องวีไอพีริมสุดครับ”
ทิมรายงานทันทีที่ขึ้นมาบนชั้นสองโดยทำหน้าที่เฝ้าด้านหน้าห้องคู่กับเมืองสิงห์ปล่อยให้เจ้านายได้เข้าไปด้านในเพียงคนเดียว
ผลั่ก!
เฮ เฮ~~
เสียงผลักประตูดังขึ้นพร้อมๆ
กับเสียงเฮฮาอย่างสนุกสนานแต่เมื่อคนที่อยู่ในห้องเห็นผู้มาใหม่ก็เงียบกันในบัดดล สีหน้าผู้มาใหม่เรียบนิ่งไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ
ต่างจากใบหน้าของหญิงสาวที่มองอย่างท้าทาย
“พี่คิว
พี่ระเบียบนี่หว่า!” เสียงของบุคคลหนึ่งดังขึ้นทำเอาเจ้าของชื่อหันหน้าไปมองก่อนจะกวาดสายไปรอบๆ
จนสะดุดเข้ากับคนที่ตามหาจึงจ้องมองอยู่อย่างนั้น
สายตาคมเริ่มเข้มขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายทำท่าทางไม่รู้ร้อนรู้หนาวคล้ายกับไม่ได้ทำผิดอะไรทั้งที่ความจริงแล้วชอบก่อเรื่องให้คนอื่นวุ่นวายเดือดร้อนจนต้องให้คนที่มักจะยุ่งอยู่เสมอแบ่งเวลามาจัดการเรื่องไร้สาระเพิ่ม
“กลับกันไปให้หมด”
เสียงเรียบนิ่งของพี่ระเบียบทำให้ทุกคนในห้องตารีตาเหลือกเก็บของกันอย่างลวกๆ และหนึ่งในนั้นหันมากล่าวลาเพื่อนสาวที่เป็นคนต้นคิดให้มาเที่ยวในครั้งนี้ด้วยเสียงที่ไม่มั่นคงนัก
“พวกเรากลับก่อนนะไอ”
เพื่อนคนหนึ่งบอกกับ ไอ ไอวี่ อุรัสยา หงฤดีเกียรติกุล ที่กำลังยกแก้วเหล้าดื่มอย่างไม่ทุกข์ร้อนอยู่บนโซฟา
ไอวี่พยักหน้าให้ก่อนจะหันมารินเหล้าดื่มต่อโดยมองเมินยักษ์วัดแจ้งที่ยืนปักหลั่นอยู่หน้าประตูไม่ยอมขยับไปไหนอีกทั้งสีหน้าก็ยังเข้มขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อเห็นว่าเธอไม่สนใจว่าเขาจะไม่พอใจแค่ไหน
“นายไล่เพื่อนๆ
ฉันกลับไปแบบนี้ฉันก็ไม่มีเพื่อนดื่มน่ะสิ”
“เธอตั้งใจจะขัดคำสั่งฉัน”
ไอวี่มองคนที่ซ่อนความโกรธและความไม่พอใจเอาไว้หลังใบหน้าดุดันนิ่งเรียบ
เธอรู้ว่าการที่เธอหนีออกมาจากบ้านโดยไม่แจ้งเขาก่อนและไม่นำบอดี้การ์ดออกมาด้วยจะทำให้เขาหัวเสียถึงขนาดนี้
“ถ้าการที่ฉันออกมาเที่ยวกับเพื่อนใหม่แล้วนายเข้าใจว่ามันคือการขัดคำสั่งของนาย..ก็อาจจะคงใช่”
ไอวี่เห็นแววตาดำมืดแสดงความไม่พอใจที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ก็ยิ่งมีความสุข บอกได้เลยว่าชีวิตที่น่าเบื่อของเธอนี้มันเริ่มจะมีสีสันก็เมื่อตอนที่ผู้ชายคนนี้ก้าวเข้ามาในชีวิต
“เป็นห่วงก็แค่พูดมาไม่ใช่เอาแต่ตีหน้านิ่งเป็นท่อนไม้แบบนี้”
คิว
หรือ คิวกรณ์ ผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าน่าเบื่อและอันตรายที่สุดเป็นพวกจริงจังและไม่ชอบอะไรที่ผิดกฎระเบียบ
และถ้าเธอยิ่งเธอขัดใจเขา..
“ไอวี่!”
เขาก็จะเริ่มแสดงอารมณ์ที่เหมือนกับมนุษย์ออกมามากขึ้น
“เถอะน่ายังไงฉันก็ไม่เป็นอะไรอยู่ครบสามสิบสองนี่”
ไอวี่หัวเราะก่อนจะยกแก้วที่มีแอลกอฮอล์ขึ้นดื่ม
“อีกอย่างนี่ก็หน้าที่นายไม่ใช่รึไงที่ต้องปกป้องและทำตามคำสั่งฉันน่ะ ฉะนั้นตอนนี้ก็เลิกโกรธแล้วนั่งซะคิว”
น้ำเสียงดื้อรั้นเอาแต่ใจของไอวี่ทำให้คิวไม่ชอบใจเท่าไรนักแต่ก็ยอมทำตามคำสั่งอย่างว่าง่ายโดยการเดินมานั่งลงที่โซฟาที่ห่างจากอีกฝ่ายไม่ไกลมากนัก
สายตาคมมองผู้คนชั้นล่างผ่านกระจกใสที่สะท้อนให้เห็นโดยไม่ได้สนใจบุคคลที่นั่งข้างๆ
เลยแม้แต่น้อย
“ดื่มเหล้าเป็นเพื่อนหน่อย”
“ฉันขับรถมา”
“ก็ให้ลูกน้องนายขับกลับให้สิ”
ไอวี่ยื่นแก้วให้อีกฝ่าย
รอคอยคำตอบทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้วว่าคิวจะไม่ขัดใจเธอ
และเป็นไปตามที่คิดคิวรับแก้วไปจิบแล้ววางลงบนโต๊ะ
ไอวี่เผยสีหน้าเรียบนิ่งทั้งที่ภายในใจนั้นยิ้มร่า
“น่าเบื่อ”
“เบื่อก็กลับ”
“ไม่กลับ”
ไอวี่ขัดคำคิวอย่างถือดี
เมื่อเห็นว่าคิวเริ่มไม่พอใจคล้ายกับจะเริ่มโกรธอีกครั้งก็เริ่มได้ใจ เพราะสิ่งที่เธออยากจะเห็นคือคนอย่างเขาเผยสีหน้าและอารมณ์ที่แตกต่างออกไปจากปรกติที่ไม่ใช่ใบหน้าเรียบนิ่งเฉยชาคล้ายกับตอไม้หรือสีหน้ารำคาญใส่เธอตลอดเวลา
“จะทำอะไรก็ตามใจ
ฉันจะออกไปรอข้างนอกก็แล้วกัน”
คิวก็ยังคงเป็นคนแบบนั้น
แบบที่ต่อให้ไม่ชอบใจหรืออยากจะเมินเฉยกับเธอแค่ไหนแต่ก็ไม่อาจทำได้
เพราะคำว่าหน้าที่มันค้ำคอจึงต้องยอมเธออยู่ดี ไอวี่ยิ้มอย่างพอใจที่ตนเองขัดคำสั่งของคิวได้
ไอวี่ไม่คิดจะดื้อดึงอยู่ที่นี่ต่อจึงเดินตามคิวออกมาทว่าเมื่อออกมาก็ไม่พบคิวที่บอกว่าจะรอ
“คุณคิวบอกว่าจะไปรอคุณหนูที่บ้านครับ”
“หึ
คงจะหงุดหงิดมากล่ะสิที่ฉันขัดคำสั่ง”
ทิมกล่าวขึ้นอย่างหวั่นใจกลัวว่าเจ้านายอีกคนจะอาละวาดใส่ที่ออกมาแล้วพบเพียงเขาและบอดี้การ์ดส่วนหนึ่งโดยที่คนที่คุณหนูต้องการจะพบหน้าไม่อยู่รอ
แต่ดูเหมือนทิมจะกังวลมากเกินไปเพราะคุณหนูไอวี่เพียงแค่พยักหน้าเดินขึ้นรถที่มีบอดี้การ์ดเปิดประตูรถรอเอาไว้โดยไม่อาละวาดก็เบาใจ
ความคิดเห็น