คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ไอ้ยามปากเสีย
เช้าวันอาทิตย์ บรรยากาศภายในมหาวิทยาลัยช่างมืดครึ้มไปด้วยเมฆที่จับตัวกัน พร้อมที่จะกลั่นตัวลงมาเป็นหยาดฝนได้ในทุกเมื่อ
“หยง ...... จะรีบไปไหนแต่เช้าเลย” สายป่านถามเพื่อนสาวเธอที่กำลังวุ่นอยู่กับการแต่งตัว
“อ๋อ วันนี้ หยงมีนัด ต้องรีบไปหน่อย เพราะเดียวเค้าก็จะกลับเข้าโรงเรียนแล้วน่ะ”
“อืม…. วันนี้ฉันก็นัดพี่ฉันเอาไว้เหมือนกันนะ”
“อ่าวหรอ....แหมม น่าเสียดายจังพี่เธอมาทีไรฉันก็ไม่ได้เจอสักที งั้นฉันไปก่อนนะ “ ตันหยงรีบบอกเพื่อนสาวของเธอทันทีพร้อมกับเดินออกจากห้องพักไป.................................
ตันหยงเดินออกมาจากห้องพักเพื่อไปที่ ที่เค้านัดกับแฟนหนุ่ม ระหว่างทางที่เดินนั้นเธอก็ชี้นู่นดูนี่ ตามประสาคนกำลังมีความรัก แต่อารมณ์เธอก็ต้องสะดุดเพราะเธอเหลือบไปเห็นชายคนหนึ่งเข้า
“เฮ้ย......นั่น ตายามคนนั้นนิ แหมม วันนั้นฉันยังไม่ได้ชำระความเลยนะ “
พอเธอรำพันกับตัวเองจบเธอก็เดินเข้าไปหาชายคนนั้นทันที
“นี่... นายน่ะ”
“.............” ชายหนุ่มทำหน้างง พร้อมกับชี้ตัวเองเป็นการถามหนึ่งสาวว่า....คุณเรียกผมหรอ.....
“นายนั่นแหละ….วันนี้ไม่ต้องเข้าเวรหรอ ถึงมายืนหลีสาวอยู่ที่นี่ได้น่ะ”
“ ????” ชายหนุ่มยิ่ง งง หนักขึ้นเมื่อเธอถาม
“อ๋อ...... รึว่าออกเวรล่ะ ใช่นายคงต้องออกเวรแล้วแน่ๆเลย วันนี้ถึงได้ใส่ชุดแบบนี้”
“เอาวะ ยามก็ยาม ไอ้สายฟ้าเอ้ย.....” เขารำพันกับตัวเองแต่ยังไม่ทันที่เขาจะพูดต่อ
“ ไง ยืนบื้ออยู่ได้ เป็นใบ้หรอ...... ไม่ตอบล่ะ รึว่ากลัวดอกพิกูลจาล่วงห๊ะ “
..........ยัยนี่ปากร้ายใช่เลย..............เขาคิด
“ อะไรกับคุณ คนที่นี่เค้าทักทายกันแบบนี้หรอ” สายฟ้าพูดยั่วโมโหเธอ
“ นี่นาย.... ที่ฉันเข้ามาทักคนอย่างนายก็ดีแค่ไหนล่ะ........”
“อ่าว.....ขอโทษนะครับแล้วใครให้คนอย่างคุณเข้ามาทักผมไม่ทราบ” ยังไม่ทันที่ตันหยงจะพูดจบ สายฟ้าก็พูดขัดเธอขึ้นมาทันที แต่ดูเหมือนว่าคำพูดของเขานั้นจะทำให้เธอโกรธมาก
“..........ไอ้ยามปากเสีย คอยดูนะฉันจะฟ้องบริษัทนายให้ไล่นายออก”
“เชิญตามสบายครับคุณผู้หญิง..........”
ดูเหมือนว่าคำพูดของเขาที่พูดมาแต่ละคำนั้นจะทำให้เธอโกรธมากขึ้นทุกที
“ หยง “ เสียงเรียกของชายหนุ่ม ซึ่งดังมาจากหลังเธอ
“เอ็ม” เธอเรียกชายหนุ่มพร้อมกับเดินสะบัดหน้าหนีชายที่ยืนอยู่ข้างหน้าเธอทันที
“อ่าว พี่ฟ้า สวัดดีครับ” เอ็มกล่าวทักทายชายหนุ่มคนนั้น พร้มยกมือไหว้ ตามมารยาท
“เอ็ม ไม่ต้องไปไหว้หรอ ไม่ใช่ญาติของหยงสักกะหน่อย ชิ “
“อ่าว..... ก็เค้าเป็น........”
“ช่างเหอะ ไม่ต้องไปยุ่งกับเค้าหรอก ขืนยุ่งมีหวังจะซวยกันป่าวๆ ไปได้ละป่ะ “
ตันหยงยังคนโกรธชายหนุ่มที่ยืนเงียบอยู่ตรงหน้าอยู เลยไม่ได้สนใจคำพูดของเอ็มสักเท่าไหร่
แล้วเธอก็ดึงตัวเอ็มเดินจากไป ปล่อยให้ชายหนุ่มยืนดูอย่างผู้ชนะ
“ตันหยง..........ทำไมชื่อนี้มันคุ้นเหลือเกินนะ........”
“พี่ฟ้า.....มาอยู่ที่นี่เอง ก็ป่านบอกให้พี่ไปรอที่คณะไม่ใช่หรอ”
สายป่านเดินเข้ามาหาพี่ชายพร้อมกับยื่นซองเอกสารให้
“อ่ะ.....ป่านทำเสร็จแล้วนะ…………. พี่ฟ้า ป่านขอไรอย่างดิ ได้ป่ะ “
“........................”
“พี่ฟ้า” สายป่านตะโกนเรียกพี่ชายเธออีกครั้งพร้อมกับเอามือไปตีแขนของเขา
“ห๊ะ...... อะไรนะ ตะกี้ป่านว่าอะไรนะ”
“ป่านขอไปงาน ช่อฯ กับพี่ฟ้าด้วยได้มั๊ย “เธอส่งสายตาหวานเยิ้มให้พี่ชายเป็นการอ้อน
“นะ.....พี่ฟ้านะ”
“อื่ม.....ได้สิยังไงพี่ก็ไม่มีคู่ไปอยู่แล้วนิ”
สายป่านยิ้มแก้มแทบปริที่พี่ชายเธออนุญาตให้ไปร่วมงานด้วย แน่นอนว่าการไปงานครั้งนี้ไม่ใช่เพราะเธออยากไปกับพี่ชายของเธอ หรืออยากเจอชายคนอื่น นองจาก เอ็ม.......................
ความคิดเห็น