คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chepter2 - Fight 0.1
Chepter 2 – fight
Is not rude boy, Just a guy who loves to fight
หลังจากได้ฟังเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นภายในโรงเรียนจากปากมาร์ค ต้วน ผมก็ยังไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ผมได้ยินเป็นเรื่องจริง (?) หรือว่าสติของผมอาจจะเสียหายไปแล้วในตอนที่เจอมาร์คก็เป็นได้
“ทำไมเพิ่งมา”
น้ำเสียงนิ่งเรียบบวกกับใบหน้าไร้อารมณ์ พูดทั้งที่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่หนังสือเล่มโปรดตรงหน้า
“ฉันต้องเสียสละเวลาอันน้อยนิดมาหานายนะจะบอกให้ จริงๆแล้วฉันมีนัดตั้งเยอะแยะ ก็งี้ คนมันHOT”
เดินผิวปากเข้าไปนั่งเก้าอี้ข้างๆคนที่มารออยู่ก่อน
“ไม่มีคนคบนี่ได้ข่าว” คำพูดสั้นๆ แต่ยิงตรงเข้ามาปักเข้าที่หัวใจ “นี่... ใครว่าเล่า ฉันเลือกคนคบต่างหาก” แก้ตัวอย่างออกรสออกชาติ แต่ไร้ซึ่งปฏิกิริยา ตอบรับจากอีกฝ่าย
“หยุดพูดเรื่องไร้สาระสักทีเถอะ เราต้องไปกันแล้ว” พับหนังสือที่อ่านค้างไว้ดัง ผึ่บ! ก่อนจะบรรจงเก็บใส่กระเป๋าสะพายหนังสีดำของตัวเอง
“อะไร จะไปไหน” นอกจากจะเย็นชา พูดตรงแล้ว เขาก็เพิ่งรับรู้ตัวตนของมาร์คอีกข้อ นั่นก็คือ จอมเผด็จการตัวยง
“ไปตามหาคนที่เหลือไง”
คนที่เหลือที่ว่านั้นหากดูจากหนังสือที่มาร์คมีไว้ในครอบครองระบุอย่างชัดเจนว่า ต้องเป็นนักเรียนในโรงเรียนเท่านั้น ตามกฎของการสืบทอดความสามารถพิเศษ และเป็นเรื่องที่ยากมากหากดูแค่ผิวเผินทุกคนก็ดูจะเป็นเพียงนักเรียนธรรมดาๆ มาร์คและผมเอง ก็เช่นกัน
“เรื่องแบบนี้มันก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนอ่ะนะ ถ้าฉันช่วยนาย นายต้องไปเรียนพิเศษแทนฉัน”
หนึ่งในบทลงโทษของนักเรียนดีเด่นในเรื่องทำชื่อเสีย คือคอร์ดเรียนเสริมทุกวันหลังเลิกเรียน แน่นอนว่านั่นเป็นสิ่งที่ผมเกลียดที่สุด และถ้าให้เดานักเรียนดีเด่นอย่างมาร์คไม่น่าจะปฏิเสธ
“ตกลง” ไม่ผิดคาด
ชมรมเทควันโด
เอี้ย ! เสียงดังพร้อมเพรียงจากนักกีฬาสวมชุดขาว พร้อมสายคาดเอวที่มีสีเป็นสิ่งบ่งบอกถึงความสามารถในแต่ละระดับ
“เตะเท้าให้สูงขึ้นอีก ดี นั่นแหละ !!”
ชายชุดขาวที่มีสายคาดเอวสีดำ ซึ่งเป็นสีที่บ่งบอกถึงความเก่งในระดับสูงสุด สีหน้าท่าทางที่ดูจริงจัง ดุดัน ช่างน่าดูเกรงขาม นักกีฬาฝึกหัดเหล่านั้นก็คงจะรู้สึกเช่นกัน
“นี่ ถึงฉันจะชอบมีเรื่องเตะต่อยก็เถอะนะ แต่ไอ้กีฬาโหดๆแบบเนี่ย ขอบาย”
ฟังจากเสียงเท้าที่กระทบลงบนอุปกรณ์ฝึกซ้อมก็แทบจะหยุดหายใจ ถ้าจะให้สมัครเข้าชมรมตามความเผด็จการของอีกคนคงได้กระอักเลือดตายกันพอดี
“มานี่” ยังไม่ทันได้ถอนตัวหันหลังกลับ มือนุ่มก็คว้าเข้าที่ข้อมือ ก่อนจะลากให้มาตามแรง
“เป้าหมายเดียวคือ ผู้ชายคนนั้น อิมแจบอม”
อิม แจบอม กรรมการนักเรียนฝ่ายปกครอง ด้วยความสามารถในเรื่องต่อสู้ที่เป็นเลิศ จึงได้ควบตำแหน่งประธานชมรมเทควันโดอีกหนึ่งตำแหน่ง ชายหนุ่มผมดำเงา บวกใบหน้าที่ดูจริงจังตลอดเวลาผู้นี้ ขึ้นชื่อในเรื่องความโหด เนี้ยบ ที่นักเรียนในโรงเรียนต่างรู้กันดี
“นายจะแน่ใจได้ยังไงว่าไอ้หมอนี่เป็นคนที่นายตามาหา แล้วถ้าเกิดไม่ใช่นายจะรับผิดชอบชีวิตฉันยังไง ฮะ” กระซิบด้วยความหวาดผวาต่อเสียงการออกอาวุธที่ดังลั่นไปทั่วยิม
“ถ้านับดูจากความรู้สึก เป็นนายนั่นไม่ผิดแน่ หรืออย่างน้อยนายนั่นก็ดูไม่ใช่คนธรรมดา อย่ามาเล่นตัวไปหน่อยน่า ถ้าปอดแหกก็กลับไปเถอะ” ยังคงพูดด้วยใบหน้าที่แสนเรียบเฉย
“นี่!!นายกำลังดุถูกฉันอยู่นะ”
จะให้คนรูปร่างผอมบางราวกับผู้หญิงอย่างนายนี่มาดูถูกลูกผู้ชายมาดแมนอย่างผมได้ยังไงกัน เดินตรงเข้าไปหาชายหนุ่มชุดขาวอย่างลืมตัว
“นี่คุณ ผมมา เอ่อ มา สมัครเข้าชมรม” เป็นน้ำเสียงที่ขาดความมั่นใจสุดๆ
“นายเนี่ยนะ”
ต่างจากน้ำเสียงอีกคนที่ดูหนักแน่น จนผมแทบอยากจะมีพลังหายตัวไปซะตอนนี้ เมื่อเสียงที่ดังกึกก้องเมื่อสักครู่ หยุดอย่างไม่ได้นัดหมาย และสายตาทุกคู่กำลังจับจ้องมาที่ผม
“เน่... ประมาทฉันไปหน่อยแล้วม้างงง” ไม่รู้ไปเอาความมั่นใจมาจากไหน รู้อีกทีร่างกายผมก็เต็มไปด้วยอุปกรณ์ป้องกัน พร้อมที่จะต่อสู้ได้ทุกเมื่อ
“ฉันเตือนนายแล้วนะ” นั่นคือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน
-----------------------
อัพต่อกันยาวๆ
มีตัวละครที่3เพิ่มมาอีกคนหนึ่งแล้ว
อย่าลืมติดตามว่าเขาคนนี้มีความสามารถพิเศษอย่างไร ในตอนหน้า
อย่าเพิ่งเบื่อกันนะคะ
*หมายเหตุ ความสามารถของแจ็คสันคือการก็อปปี้ความสามารถของตัวละครพิเศษ ซึ่งการจะได้มาซึ่งความสามารถนั้นคือการแลกจูบนั่นเอง และเมื่อมีการจูบเกิดขึ้นอีกครั้ง ความสามารถนั้นๆก็จะกลับไปที่ผู้ครอบครองเช่นเดิม (วนลูป)
ความคิดเห็น