คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter6 - Love attack
Chepter 6 - Love attack
You just have to love me, I'm the only one
“อ่า น่ารำคาญชะมัดเลยวุ้ย”
แจ็คสันบ่นอย่างหัวเสีย พลางขยี้กลุ่มผมสีน้ำตาลเข้มจนหยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง
จะไม่ให้บ่นอุบได้ยังไง ตลอดวันนี้ทั้งวัน หูผมแทบจะไม่ได้หยุดใช้งาน เรื่องบ้าที่เกิดขึ้นนี่ก็เป็นเพราะจูบของจินยองนั้นน่ะสิที่ทำให้ผมต้องได้ยินเรื่องต่างๆนาๆ ที่ทั้งอยากและไม่อยากได้ยิน เรื่องที่ผมอยากได้ยินน่ะหรอ ก็คงเป็นพวก
“นี่วันนี้ฉันใส่ชุดชั้นในสีชมพูลายน้องหมีมาด้วยละ” ไม่ก็ “ไซต์นี้มันคับเกินไปมากเลยล่ะ ฉันบอกเธอแล้วไงว่าของฉันคัพCไม่ใช่คัพB นะยะ”
จริงสิ ! ลืมไปว่านอกจาก พลังของจินยองจะสามารถอ่านความคิดคนอื่นได้แล้ว ยังทำหน้าที่ดักจับบทสนาที่เราอย่างสอดแนมได้เป็นอย่างดี แต่ติดก็ตรงที่ผมยังควบคุมมันได้ไม่ดีเท่าไหร่ บางครั้งจึงได้ยินในสิ่งที่ขัดใจไปบ้าง..... ก็อย่างเช่น
“อย่าไปยุ่งกับนายคนนั้นเด็ดขาดนะ นั่นน่ะตัวอันตรายของโรงเรียนเลยล่ะ” “นายนั่นคงไม่มีคนคบสินะ ถึงได้ชอบไปไหนมาไหนคนเดียว คิคิ” หรือไม่ก็ “นายแจ็คสันอะไรนั่นขี้เก็กชะมัด จะไม่ว่าเลยถ้าหล่อให้ได้ครึ่งของรุ่นพี่แจบอมซะก่อน”
“หงุดหงิดโว้ยยยยย”
เดินก้มหน้าก้มตา พลางเอามือปิดหูอย่างไม่อยากรับรู้สิ่งใด แต่ดูเหมือนว่าพลังในตัวจะไม่เป็นใจ ยิ่งไม่อยากได้ยินเท่าไร เสียงรอบข้างยิ่งดังมากขึ้นเท่านั้น
“กรี๊ดดดด รุ่นพี่แบมแบม”
“รุ่นพี่แบมแบมรับของผมไปหน่อยครับ”
“แบมแบมอ่า พี่หลงนายจนแทบจะคลั่งแล้วนะ”
นี่มันเรื่องบ้าอะไรอีกล่ะเนี่ย
แจ็คสันเลือกที่จะหลบความวุ่นวายมาแถวตึกเรียนของเด็กเกรด10 แต่เจ้าตัวคงคิดผิดไปถนัด แม้ว่าที่นี่จะไม่มีใครรู้จักหรือหมั่นไส้เขาเหมือนกับที่ตึกเรียนของเด็กเกรด 11 ชั้นที่แจ็คสันเรียนอยู่ แต่ที่นี่เป็นอะไรที่น่ารำคาญกว่าเป็นร้อยเท่า เมื่อเดินไปทางไหนก็ได้ยินแต่คำว่า “แบมแบม”
แบมแบม เด็กนักเรียนเกรด 10 เพิ่งย้ายเข้ามาเรียนที่อากาเซ่ไฮสคูลท์ได้ไม่ถึงเทอม แต่ดูเหมือนแบมแบมจะกลายเป็นที่รู้จักของคนทั้งในและนอกโรงเรียนอย่างกว้างขวาง แน่นอนว่าแจ็คสันเป็นข้อยกเว้น แบมแบมไม่ใช่นักเรียนดีเด่นหรือนักกีฬาเหรียญทองแต่ใด เขาเป็นเพียงเด็กน้อยหน้าตาน่ารัก ย้อมผมสีทองดูสะดุดตากว่าคนอื่นๆก็แค่นั้น
“มาร์คอ่า ทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์นะ”
ความหงุดหงิดถาโถมเข้าสู่สมอง เมื่อก่อนหน้านี้ หลังจากแยกกันที่ห้องชมรม มาร์คก็หายไปโดยที่ไม่ได้บอกให้เขารู้ แถมตอนนี้ยังไม่ยอมรับโทรศัพท์อีก
โอ๊ะ !!!! ตุ๊บ !!!
ขณะที่กำลังกระหน่ำกดต่อสายอย่างไม่รู้จักเมื่อยมือ มีบางอย่างพุ่งชนตัวเขาจากข้างหลังอย่างแรก จนมือถือเจ้ากรรมกระเด็นหลุดลอย แจ็คสันไม่ได้สนใจสิ่งที่มากระทบตัวเขาก่อนหน้านี้เลย ทั้งยังรีบก้มลงไปคว้าเครื่องมือสื่อสารทันที ก่อนจะพบว่ามันอยู่ในสภาพที่ใช้การไม่ได้ซะแล้ว
“แย่จัง โทรศัพท์พี่พังหมดเลย ขอโทษนะครับ”
หาได้ทำให้แจ็คสันคนที่กำลังเครียดถึงขีดสุดสนใจไม่ จัดการซ่อมสิ่งที่ใช้การไม่ได้อย่างกับเป็นผู้ชำนาญ ถอดออก ประกอบเข้าใหม่ วุ่นวายอยู่กับตัวเองจนไม่ได้สังเกตอีกร่างที่กำลังยืนทำหน้าสารภาพผิด
“พี่ครับ โกรธผมหรือป่าว ขอโทษนะครับ”
ไม่ว่าเด็กนั่นจะพูดหรือแค่คิดในใจ เขาก็ได้ยินหมด เพียงแต่ตอนนี้เขาไม่ได้ให้ความสนใจกับสิ่งใดให้กวนใจทั้งนั้น “โกรธโว้ยโกรธมากด้วย แต่รำคาญแกมากกว่า ไอ้เด็กหัวทอง” แจ็คสันคิดในใจ พลางทำท่าจะเดินหนี
แรงปริศนากระชากเข้าที่แขนเขาอย่างแรง ร่างที่บังคับไม่ได้ถูกดึงให้อยู่ในอ้อมกอด ตอนนี้ร่างแกร่งกลายเป็นเพียงตุ๊กตาหมีตัวน้อยในอ้อมกอดของคนที่เด็กกว่า
“ผมพูดกับพี่อยู่ ไม่ได้ยินรึไงครับ”
สิ้นสุดเสียง เป็นอีกครั้งที่ริมฝีปากของคนที่เขาไม่รู้จัก ตรงเข้ามาประทับบนริมฝีปากของตัวเอง
“ฉันควรจะคิดว่านั่นคืองาน แต่ทำมันเจ็บตรงนี้จัง”
มาร์คที่ยืนอยู่ดูเหตุการณ์อยู่ไกลๆพูดพลาง ทาบมือเรียวไว้ที่หน้าอก
เย้ๆ ตัวละครใหม่เพิ่มมาอีกหนึ่งตัว
แบมแบม จะมีพลังอะไร ?
ส่วนมาร์คผู้ไร้ความรู้สึกตั้งแต่เด็กจนโต ทำไมอยู่ดีๆถึงได้รู้สึกเจ็บที่หัวใจขึ้นมาได้ ?
จินยองและเจบี รู้จักกันแบบไหน ?
อย่าลืมติดตามกันต่อตอนหน้า ถ้าอยากให้กำลังไรท์ สามารถเข้าไปสกรีมกันได้ที่แท็ก #โรงเรียนเวทมนต์ ในทวิตเตอร์นะคะ
ความคิดเห็น