คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chepter5 - Mind control 0.2
Chepter 5 – Mind control 0.2
I know, What you think
“ความสามารถในการอ่านใจคนสินะ”
มาร์คอุทานความคิดขึ้นมา หลังจากที่ผมได้เล่าความสงสัยที่เกิดขึ้นในตัวปาร์ค จินยอง
ผมและมาร์ค ไม่สิ ! ตอนนี้มีสมาชิกเพิ่มขึ้นมาใหม่หนึ่งคนนั่นก็คือ อิม แจบอม หรือชื่อที่เรียกเท่ๆว่า เจบีอะไรนั่น มารวมตัวกันที่ห้องชมรมที่ถูกทิ้งล้าง ซึ่งพวกเราได้ตกลงกันว่าจะใช้ที่นี้เป็นสถานที่นัดพบเพื่อพูดคุยเรื่องราวสำคัญ
หากแต่จะถือวิสาสะใช้ทรัพย์สินส่วนรวมเพื่อกระทำการส่วนตัวแบบลับๆ ก็ดูจะน่าสงสัยไปหน่อย จึงก่อตั้งชมรมโดยใช้ชื่อใหม่ที่ถูกตั้งขึ้นโดยพวกเราว่า “ชมรมเหนือธรรมชาติ” แน่นอนว่าอย่าหวังแม้แต่จะได้สมาชิกมาเข้าร่วมชมรมเลย ขนาดแค่นักเรียนคนอื่นเดินผ่านป้ายชมรมหน้าห้อง ก็หัวเราะกันจนตัวงอ แต่ก็นั้นแหระ! จุดประสงค์ของพวกเรา
“เฮ้ เจบี ฉันถามหน่อย นายรู้จักกับปาร์ค จินยองได้ยังไงกัน?” มาร์คเดินตรงเข้าหาคนที่กำลังจะพูดด้วย แต่อีกฝ่ายเมื่อได้ยินคำถาม ก็ดีดตัวสะดุ้งขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนที่ใบหน้าจะเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงกล่ำ
“อ๊ะ เอ่อ” เกิดอาการพูดติดๆขัดๆ พลางยกขวดน้ำตรงน้ำขึ้นมาจิบ เพื่อหวังให้ไล่ความร้อนไปได้บ้าง
“เอ้ เอ้ !! ไม่ใช่ว่านายแอบชอบจินยองหรอกนะ”
คนกวนประสาทที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามพูดอย่างไม่ได้คิดอะไร พรูด !!!! แต่คนฟังนี่สิ ราวกับถูกคำพูดแทงเข้าตรงกลางอก น้ำที่ถูกอมไว้ในกระพุ้งแก้ม พุ่งออกมาเป็นสายฝน คนรับกรรมไม่ใช่ที่ไหนไกล ก็จอมกวนประสาทนั่นแหระ
“เฮ้ !! เป็นบ้าอะไรว่ะ เปียกหมดเลยเนี่ย” โวยวายสุดพลัง พลางเช็ดน้ำที่เปื้อนเต็มกายอย่างลวกๆ
“แกนั่นแหระเป็นบ้าอะไรว่ะ เลิกกวนประสาทฉันสักทีได้มั้ย ห๊ะ!” เจบีที่ดูจะหัวเสีย กระชากเข้าที่คอเสื้อ จนคนที่ตัวเล็กกว่าเซมาตามแรง “หยุดทั้งสองคนนั่นแหระ” เป็นมาร์คอีกตามเคยที่คอยห้ามศึก
“ทะเลาะกันเรื่องฉันอยู่รึป่าว”
เสียงที่ดังขึ้น เหมือนมนต์ที่สามารถทำให้ทุกอย่างหยุดเคลื่อนไหว ปรากฏภาพชายหนุ่มหน้าตาน่ารักยืนกอดอกพลางพูดด้วยสีหน้าอารมณ์ดี
“เฮ้.. ทำไมนิ่งกันไปแบบนั้นล่ะ”
ผู้มาเยือนกล่าวทักทายเป็นครั้งที่สอง แต่ดูเหมือนจะไม่ได้เป็นการคลายมนต์สะกดนั่นได้เลย
“ฉันปาร์ค จินยอง จะขอสมัครเข้าชมรมเหนือธรรมชาตินี้ด้วย พวกนายจะว่ายังไง”
นี่มันอะไรกัน เป้าหมายเดินเข้ามาหาโดยไม่ต้องเสียแรงใช้ความคิดอะไรเลยยังงั้นหรอ (?) ความคิดแรกที่แล่นเข้ามาในหัวของมาร์ค
“จริงๆแล้วฉันก็ไม่จำเป็นต้องปิดบังความสามารถนี้ไว้ซะหน่อยหนิ ดีซะอีกที่พวกเราเป็นพวกเดียวกัน นายไม่คิดว่างั้นหรอ” ไม่ต้องเสียเวลาเปล่งเสียงออกมาให้เมื่อยปาก จินยองก็สามารถอ่านความคิดของมาร์คได้อย่างไม่ขาดตก
“ฮึ แน่นอน...ยินดีต้อนรับเข้าสู่ชมรม” มาร์คหัวเราะในลำคอให้ความง่ายดาย ก่อนจะยื่นมือเพื่อเป็นการทักทายและยินดีไปในตัว
“ไม่ดีกว่า ฉันไม่อยากสัมผัสตัวกับคนที่ยังไม่รู้จักดีพอ ขอโทษนะ... ”
แม้ว่าการได้มาซึ่งความสามารถของจินยองจะเป็นเรื่องง่าย แต่การก้าวข้ามผ่านความหยิ่งยโสนั้น เป็นเรื่องที่ยังต้องใช้เวลาและความพยายามอีกมากพอสมควร ปฏิเสธการสร้างความประทับใจแรกอย่างไม่ใยดี ก่อนจะเดินสำรวจทุกมุมห้องอย่างละเอียด
“เฮ้อ.... น่าเสียดายชะมัด เปิดเผยตัวตนเองแบบนี้ ไอ้เรื่อง จู จู จุ๊บ ฉันก็อดเลยน่ะสิ” หลังจากเงียบมานาน ปากหาเรื่องใส่ตัวก็เริ่มกลับมาใส่ถ่านทำงาน
“ไอ้บ้านี่ !!!” สำเร็จ... เป้าหมายในการยั่วโมโหของแจ็คสันเคลื่อนไหวทันที เป็นเรื่องที่เดาไม่ยากว่าพ่อหนุ่มนักกีฬานี้ ต้องคิดอะไรกับจินยองผู้น่ารักคนนั้นแหงๆ ในขณะที่สงครามจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง
“แจ็คสัน...”
เสียงเรียกแผ่วเบาดังมาจากข้างหลัง เป็นผลให้เจ้าตัวหันควับตามหาต้นเสียงอย่างไว ปรากฏเป็นภาพชายร่างเล็กอย่างจินยอง สายตาที่ส่งมาให้กับเขาแสนยากที่จะเดา ไม่ทันที่แจ็คสันจะเอ่ยปากถาม มือบางตรงเข้ามากระชับที่แก้มทั้งสอง ออกแรงโน้มใบหน้าคมให้เลื่อนเข้ามาใกล้ๆ
ก่อนที่จินยองจะกดริมฝีปากของตนให้แนบติดอยู่กับแจ็คสัน
บางที.... ทั้งคู่อาจจะไม่ได้สังเกตุสายตาของอีก2คน ที่กำลังมองมา อย่างคาดเดาอารมณ์ไม่ได้เช่นกัน
##############################
ความคิดเห็น