ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic] **SasuNaru** โรงเรียนวุ่นLove

    ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 6 งานรับน้อง(อีกเเล้ว?) [4]

    • อัปเดตล่าสุด 24 ต.ค. 53


    เฮ้อออ  ช่วงนี้อัฟแต่ คุณหนูของฉัน จนลืมอัฟ  โรงเรียนวุ่น love ไปเลย 55+

     

    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

     

    ถึงแล้วล่ะ ห้องวิทย์ของ ม.6/1 น่ะ  ซาสึเกะกล่าวก่อนจะยกใบประกาศผลสอบขึ้นมาดูอีกครั้ง

    //ฮาตาเกะ คาคาชิ อืม... ไม่ผิดแน่//  ว่าแล้วซาสึเกะก็เปิดประตูห้องก่อนเดินนำร่างบางเข้าไป นารุโตะเดินตามซาสึเกะเข้าไปติดๆ.....

    ภายในห้องมีโต๊ะทดลองอยู่ประมาณ 10 กว่าโต๊ะได้ แล้วแต่ละโต๊ะจะมีกล้องจุลทรรศน์และแผ่นปิดสไลด์หรืออุปกรณ์ต่างๆไว้ด้วย....

    นับเป็นห้องที่มีอุปกรณ์ครบคันเลยทีเดียว....

    นารุโตะกวาดสายตาหาอีกหนึ่งร่างรุ่นพี่แสนรักกำลังนั่งหันหลังให้อยู่ที่โต๊ะไม่ไกลนัก....

    //คงกำลังทดลองอะไรอยู่แน่เลย//  ว่าแล้วเจ้าตัวก็รีบวิ่งแจ้นไปหาคาคาชิทันที

    รุ้นพี่คาคาชิค้าบบบบ ^O^”  คาคาชิสะดุ้งเกือบล้มโต๊ะ ไม่คิดว่าร่างบางจะมาหาตนถึงที่ แต่คนที่น่าจะตกใจมากกว่าเห็นจะเป็น

    ซาสึเกะที่ตอนนี้อึ้งจนเผลอปล่อยใบประกาศลอยลิ่วๆไปแล้ว.....เหตุการณ์ในห้องเงียบกริบ  จนคาคาชิหันหน้ามามองเจ้าของชื่อประธานสุด

    Hot ของโรงเรียน โคโนฮะคุนิมิตสึ (ตั้งเองๆค่า อิอิ)  ไม่นานความเงียบก็พังทลายลงอย่างง่ายดาย

    กะ แก๊~~~~~~~~~~ =[]= คนที่อยู่กับนารุโตะเมื่อตอนกลางวันนี่ฝ่า!!!”  ซาสึเกะโวยลั่น  ก่อนที่ความแค้นจะเข้าสิงสู่ในร่างของตน

    อีกครั้ง //ชั้นจะฆ่า แก!! ไอ้หัวเงินดี้ไลอ้อน!!//   นารุโตะที่งงตั้งแต่ทั้งคู่เงียบไปยิ่งงงหนักเข้าไปอีก นี่มันอะไรกันอีกล่ะเนี่ยยยย

    หืม? พาใครมาน่ะ นารุโตะ?? เพื่อน งั้นหรอ?   คาคาชิเน้นย้ำคำว่า เพื่อน  เชิงว่าถ้ารุ่นน้องตอบคำถามอื่นที่ไม่เข้าหูตัวเองขึ้นมาจะจับ

    ยำซะเลย หึหึ  (คาคาชิขี้โกงอ้ะ) 

    อืม เพื่อนน่ะ ทำไมหรอ?? ความจริงเป็นเพื่อนที่สนิทมากๆเลยล่ะ  ร่างเล็กตอบโดยไม่สนคำเน้นเสียงเข้มของคาคาชิเลยแม้แต่นิดเดียว

    //จะไร้เดียงสาเกินไปแล้ว  นารุโตะเอ๋ยยยย  แต่ไม่ว่ายังไง ชั้นก็จะต้องรับนายไปเป็นเจ้าสาวให้ได้!! =[]=//  เสียงในใจของคาคาชิร่ำร้อง

    ด้วยแรงกล้า  (ถึงโอกาสมันจะเป็นไปได้ยากก็เถอะ = =)

    ลืมแนะนำตัวไปเลย  นั่นซาสึเกะ คนที่รุ่นพี่เห็นเมื่อเช้านั่นแหละ ตอนนี้เราสองคนเข้าใจกันแล้ว พวกเรามาสนิทกันเถอะนะ ^ ^”

    ไม่ทันขาดคำหนุ่มทั้งสองก็ตะคอกพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

    ไม่มีทาง!! อย่างเจ้าหัวเงิน/เด็กว้อ นี่น่ะหรอ!!!”   ร่างบางถึงกับหน้าเหวอ  อะไรกัน ถ้าไม่ยอมฟังเค้า  เค้าไปก็ได้ ฮึก ๆ ๆ (เอ่อ โตะ กระแดะ

    ไปแล้วนะ = =)  ทั้งคู่เถียงกันไปมานานจนนารุโตะเริ่มรู้สึกทนไม่ไหว  หยิบหมากฝรั่งในกระเป๋าเสื้อมาเคี้ยวเล่น (อ๋อ ที่แท้ก็หิว)

    นี่ๆ ทั้งสองคน พอซักทีเถอะชั้นหิวข้าวแล้ว  อยากกลับบ้านอ่ะ = =”  คาคาชิที่เถียงจนเหนื่อยหันมาทางร่างบาง  เจ้าของเรือนผมสีทองยิ้ม

    รออยู่ก่อนแล้ว   รอคอยคำพูดจากปากของรุ่นพี่แสนรัก 

    //พูดสิรุ่นพี่ ว่าจะพาผมกลับบ้าน  พูดสิ  พูดซักทีเซ่!  หิวข้าวอ้า~ T[]T//   ซาสึเกะเห็นร่างบางยิ้มให้คนอื่นที่ไม่ใช่ตัวเองก็ถึงกับอิจฉาขึ้นมา

    //ชิ  ทำไมต้องยิ้มให้ด้วยฟระ -*-//  ซาสึเกะสะบัดหน้าไปทางอื่นอย่างหัวเสีย

     

    อืม กลับกันเถอะ นารุโตะ  เย้!!!  นารุโตะไม่รอช้ากระโดดกอดรุ่นพี่ซะเต็มลัก  เล่นเอาคาคาชิถึงกับจุกไปบ้าง  แต่มันอ็ยังไม่มากเท่า

    ความสะใจตอนนี้หรอกนะ  คาคาชิเหล่มองเด็กหนุ่มอีกคนที่กำลังจ้องมาที่เขาอย่างเคืองแค้น   เด็กชายผมเงินยิ้มด้วยรอยยิ้มเย้ยหยันกลับไป

    ดั่งสายฟ้าฟาดมาตรงกลางระหว่างซาสึเกะกับคาคาชิ  (แล้วก็มีตัวหนังสือว่า vs ปรากฏขึ้นด้วย  (มันไม่ใช่สตรีทไฟซ์ติ้งนะเฟร้ยย!! -*-/คาคา

    ชิ ซาสึเกะ))

    งั้นก็ไปก่อนล่ะนะ  เจ้าประธานนักเรียน อ้อ ไม่สิ เด็กว้อ ท่าจะเข้ากว่า~”  ซาสึเกะกัดฟันกรอดอย่างโมโห  นารุโตะเห็นท่าไม่ดีเลยหยิกแก้ม

    รุ่นพี่ซะเป็นการใหญ่ก่อนจะกระซิบเบาๆ

    รุ่นพี่คาคาชิ แกล้งซาสึเกะมากพอแล้วนะ! ถ้าพูดอีกผมหยิกอีกจริงๆด้วย!”  คาคาชิโบกมือส่ายไปมาแทนคำว่า ไม่เอาแล้ว  ร่างบางเลยหยุด

    แล้ววิ่งไปหาเด็กหนุ่มอีกคนที่กำลังกรุ่นๆได้ที่

    นี่ ซาสึเกะ ขอโทษทีนะ  ที่รุ่นพี่คาคาชิเค้าหัวรั้นแบบนี้น่ะ   ร่างเล็กเอ่ยเสียงสำนึกผิดแทนซะเอง  ก็นะ ไงๆก็รุ่นพี่เขาหนิ  ในเมื่อเจ้าตัว

    ไม่ยอมขอโทษเองก็ต้องทำแบบนี้แหละ

    ซาสึเกะไม่ได้ตอบอะไรแต่ดูจากสายตาก็พอจะเดาได้น่ะนะว่าอารมณ์เริ่มเย็นลงแล้ว  นารุโตะเหลือบไปเห็นใบประกาศที่ตอนนี้ถูกกำจนยับยู่ยี่

    โดยเด็กหนุ่มร่างสูง  พลันก็ไปเจอะเจอกับชื่อของรุ่นพี่ตนเข้า....

    ใบประกาศผลสอบ ฮาตาเกะ คาคาชิ  

    นั่นใบประกาศผลสอบของรุ่นพี่นี่นา  หรือว่านาย เอามาให้รุ่นพี่ยังงั้นหรอ??  นารุโตะเอ่ยถามก่อนจะค่อยๆแกะมือของเด็กหนุ่มอีกคนออก

    แล้วเอาใบกระดาษออกมาแผ่ดู

    ไงๆก็ขอบคุณแทนรุ่นพี่ของชั้นด้วยนะ ^ ^” ซาสึเกะหน้าแดงเล็กน้อยกับรอยยิ้มสดใส  ที่พอมองแค่แวบเดียวก็จวนจะถูกละลายอยู่แล้ว

    แต่ก็แค่แวบเดียวจริงๆ  ในเมื่อร่างบางวิ่งกลับไปหาคาคาชิอีกครั้ง โดยไม่ได้หันมามองเขา ที่ใบหน้าเริ่มซึมลง.....

    ชั้นจะกลับล่ะ.....   นารุโตะหันควับมาทางซาสึเกะที่กำลังจับประตูเลื่อนเตรียมจะเดินออกไป

    //ทำไม....เสียงถึงดูซึมๆไปนะ//   นารุโตะคิดไม่ทันไรก็วิ่งตามร่างสูงออกไป  ปล่อยให้คาคาชิงงอยู่คนเดียว

     

    เดี๋ยว!! ซาสึเกะ! อ้ะ!!”  ร่างเล็กวิ่งมาจวนจะถึงเป้าหมายแต่ก็ดันสะดุดก้อนหินล้มจนร่างล้มทับซาสึเกะจากทางด้านหลัง

    โอยยย เจ็บๆๆ อ้ะ! ซาสึเกะ เป็นไรมั้ย!?”  นารุโตะรีบลุกออกมาจากร่างสูงโดยเร็วก่อนจะค่อยๆพยุงซาสึเกะขึ้นมานั่งพิงกับผนัง

    โอยย  ตัวหนักขึ้นนะ นายน่ะ = =”  ป๊อง!!  ซาสึเกะถึงกับต้องร้องโอ้ยดังอีกรอบเนื่องจากถูกฝ่ามืองามฟาดเข้ากลางหน้าผากไปทีนึง

    เสียมารยาท  -*- !”    คุณนายเจ้าสะบัดหน้าไปอีกทางจนผมสีทองสลวยสะบัดตามไปด้วย  อารมณ์ตอนนี้ชักไม่อยากพูดกับเด็กหนุ่มร่างสูง

    ขึ้นมาตะหงิดๆ   ชิ ก็ดันมาว่าเค้าตัวหนัก  คนเค้าตัวออกจะเบา  =3=  (โห กล้าพูดเนาะโตะเอ้ยยยยยย)

    เออๆ เอาเป็นว่าชั้นขอโทษละกัน  ว่าแต่ตามมาเนี่ยมีอะไรอ่ะ?  นารุโตะหันมาส่งยิ้มเขินๆให้  มือบางยื่นไปแตะหน้าผากของเด็กหนุ่ม ปัด

    ไรผมสีดำเข้มที่ปรกหน้าผากอยู่ออก  ก่อนจะใช้นิ้วชี้แตะริมฝีปากของตัวเองและนำไปแตะที่หน้าผากของร่างสูงดังเดิม....

    เอาไอ้นี่เป็นสิ่งมัดจำแล้วกันนะ  ว่าพรุ่งนี้ชั้นจะไปเดินงานรับน้องกับซาสึเกะ  ว่าแล้วก็ยิ้มเขินๆอีกรอบ  เล่นเอาเด็กหนุ่มมาดเท่ผมดำคนนี้

    ถึงกับเหม่อไปไกลเลยทีเดียว.....อ้ากกกกกกก   น่ารักทนไม่ไหวแล้วววววววววววว =[]=  (ซัสคุงสติแตก หุหุ)

    //วันนี้กลับบ้านไป จะไม่ล้างหน้าเลยคอยดูสิ =///=//  (โห เกะซกมกอ่ะ) 

    งั้นชั้นไปก่อนนะ  รุ่นพี่คาคาชิคงรอนานแล้ว  งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ  เด็กหนุ่มผมทองหลังจากล่ำลาเสร็จก็วิ่งกลับอย่างไม่รีรอ....รู้สึกถึง

    หัวใจตัวเองที่เต้นตึกตัก  กร๊าซซซซซซซซซซซซซ  เราทำแบบนั้นไปได้ยังไงฟะเนี่ยยยย >////<  ซาสึเกะจะคิดยังไงล่ะเนี่ย  ที่โดนผู้ชาย

    ด้วยกันทำอะไรบ้าๆแบบนี้  ไม่นะๆๆๆ  เราเป็นบ้าอะไรไปแล้ว  ทำไมต้องใจเต้นด้วยอ้า!!! T^T

     

    นารุโตะวิ่งไปเขินไปแม้จะยังไม่รู้ตัวเองว่าเขินเรื่องอะไรกันแน่......แต่ที่แน่ๆ  สิ่งที่ทั้งคู่จะได้พบในวันพรุ่งนี้นั้น   จะเป็นความสุขหรือทุกข์

    กันแน่ที่รออยู่......??  รีดเดอร์ทั้งหลายอย่าลืมติดตามกันนะค้า~

     

    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

     

    ฮะฮ่า~  อย่าลืม  เม้นๆ+โหวต (รู้สึกเปอร์เซ็นโหวตจะไม่ขึ้นเลยนะ T^T) ให้กันด้วยนะคะ  เผลอๆเม้น โหวต มากขึ้น

    เค้าอาจจะอัฟถี่ขึ้นน้า~  =3=

     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×