คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 ไม่ได้อยากมีรัก 2
“ยัอายอีเหรอ”
เสียห้าวแหบพร่า มือหนาเลื่อนมาที่หน้าท้อราบเรียบ ลูบไล้เบาๆแล้วลาึ้นไปยัทรวาม โอบประรออบอวบ ลมหายใอุ่นร้อนรินรสแถวๆริมหูและ้นอ ทำให้ปาอิ่มสวยเม้มเ้าหาันแน่น
“อื้อ...ท…ทาน อาหาร่อนีไหมะ “
“นั่นไม่ใ่สิ่ที่ันิว่าะทำ เมื่อมาถึห้อนี้!”
เ้าอใบหน้าหล่อเหลาบอ ับร่าาวนวลนุ่มหันมาเผิหน้า แล้วูบอีฝ่ายอย่าเอาแ่ใ โยที่แ้วานาไปอาปิเสธไ้เลย มือหนาเล้นลึออวบ ไม่นาน็สบถออมา
“เะะะมั”
“ุอิ็เอามันออไปสิะ”่มวามอาย เอ่ยเสียยั่วเย้า บเบียมันับลำัวแ็แร่อเา เมื่อเาไม่หยุ็ไปให้สุเสียเลย
“เหอะ”
อิระร้อเบาๆ มือหนาลูบไล้แผ่นหลันวลเนียน ปลบาร์เียออไป เพียเท่านี้ทรวอให่เ่ึ็อวัวู่อ เม็ทับทิมสีมพูแสนสวยูันท้าทาย วนให้นมอเ้าไปลิ้มลอ
“นมเธอสวยมา สวยว่าเมื่อวานเสียอี”
อิระเอ่ยเสียแพร่า สะลั้นวามระหาย อุ้มร่าามไปที่โฟา พอแผ่นหลับอบบาสัมผัสวามนุ่มอ่อนยวบ ็้มลูบฟัฟอนเฟ้นมัน เาหลไหลนมอหล่อนเป็นบ้า
“อาาา อือ...”
นที่ถูโมีอย่าเอาแ่ใ ้านทานารปลุเร้าไม่ไหว สอมือำแน่น เมื่ออีฝ่ายระาแพนี้ออาสะโพอวบอัอเธอ หิสาวไม่รู้เลยว่า เาไปายอายอยามาาไหน วันนี้ถึไู้หน้ามืามัว เร่รีบะละะามว่าทุรั้ ทั้ที่่อนไปทำาน เา็ทำมันับเธอแล้ว
“อ๊ะ” แ้วานาร้อ้วยวามุเสียว เมื่อเาเ้ามารั้เียวนหม แล้วโหมะบันับเลื่อนสะโพเ้าใส่อย่ารุนแร เร่าร้อนว่าทุวัน
“อ๊ะ ุอิ ถุยา” หิสาวนึไ้ และ่อน้าะใ เมื่อเาไม่เยพลาที่ะใ้มัน แ่เสียท้ว็ถูลืนหายไป เมื่อเาูบปิปา นวยำหน้าอ แล้วระแทระทั้นหนัหน่วึ้นเรื่อยๆ นเธอเสียเสียววาบหวามทั่วทั้่อท้อ หิสาวราระเ่า เมื่อุเื่อมประสานร้อนผะผ่าว มันีมาว่าทุๆวัน เมื่อไม่มีปราารใๆมาวาั้น ารสัมผัสัวนแท้ๆอเาแบบนี้ มันเสียว่านมาเินไป
“อา....ุอิ แ้วไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้วริๆ” แ้วานาสุะทน เมื่อเายับเอวปั้มใส่ระรัวท่อนเอ็นอวบยาวเลื่อนไหวรวเร็วปานลูสูบ ่อนที่เาะระแทหนัๆแล้วปล่อยเ้าสู่ายเธอนล้นเอ่อ
“ทำไมไม่เสร็้านอะ”
“มันไม่ทัน”
เสียห้าวเอ่ยเนิบนาบ ไม่ยินียินร้าย หรือมีท่าทีรู้สึผิให้เห็นเลย แ้วานาไม่อยาท้วอะไร่อ มัน็เป็นแบบนี้ เธอทั้รัและเรใเา นไม่ล้าะัใอะไร เาะให้อยู่รไหน ทำัวยัไเธอ็ยอมทุอย่า มีปามีเสียบ้านิหน่อย ็อนอยู่บนเียเท่านั้นแหละ หิมๆ สบเสี่ยม อยาให้เาเอ็นู ไม่มอว่าเธอเป็นนน่ารำา หาเรียร้อนั่นนี่มาไป ็ลัวเาะโรธ แล้วประเมินว่าเราสอนเ้าันไม่ไ้ แ้วานาไม่อยาให้เราเลิัน เพราะเรื่อหยุมหยิม
“ใส่ะ ันมีเรื่อะุยับแ้วนิหน่อย”
แ้วานารับำอย่าว่า่าย หยิบเสื้อผ้าไปสวมใส่ ะที่อิระพาร่าสู ที่ท่อนบนยัอยู่รบ เินไปยัห้อที่เราใ้นอน้วยัน โยทุย่า้าวอเานั้น มีสายาื่นมอเธอมอไปทุที่ ไม่นานเา็ออมาในุลุมสีน้ำเินเ้ม หล่อเหลาและเร่รึม สมเป็นประธานอบริษัทอุปร์ีฬา หลาหลายประเภทรายให่ที่สุในอนนี้
ความคิดเห็น