คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 ;:: การตัดใจ ????
"กรี๊งงง กรี๊งงงงง"
"อืม...มม"เสียงของชายหนุ่มครางออกมาเบาๆ ชายหนุ่มขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะพลิกตัวลึกขึ้นมาอย่างัวเงีย� พอหันไปดูเตียงข้างๆก็ไม่เห็นเจ้าตัวเล็กแทมิน ก่อนที่เสียงน้ำจะดังเข้ามาในโสตประสาท แปลว่าแทมินกำลังอาบน้ำอยู่แน่ๆ
�� มินโฮลุกขึ้นแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วอยู่ดีๆภาพเหตุการณ์เมื่อวานก็แล่นเข้ามาในหัว
�คิบอมไม่เคยรักเค้าเลย...
� แค่เพื่อน.....
� เป็นได้แค่เพื่อน....
�� พอคิดอย่างนั้นน้ำตาที่แห้งหืดไปไม่กี่ชั่วโมงพาลจะไหลอีกรอบ แต่ก็ต้องกลั้นไว้เมื่อเจ้าตัวเล็กเดินออกมาจากห้องน้ำ พลางยิ้มหน้าบานสดชื่นนนน
"พี่มินโฮ ^O^"� แทมินร้องเรียกเสียงดัง
"อะไรหรอแทมิน"มินโฮที่เมื่อกี้จะร้องไห้กลับหันมายิ้มให้เจ้าตัวเล็กซะงั้น เปลี่ยนอารมณ์ไวเหลือเกิน....
"วันเนี่ยพี่ชางมินมาซ้อมให้พี่ไม่ได้ล่ะ พี่เลยได้ซ้อมตารางเดิมกับพวกเราน่ะ"แทมินเอ่ยทักอย่างอารมณ์ดีผิดกับมินโฮที่อึ้งไปกับคำพูดของแทมินเล็กน้อย..
มาไม่ได้เหรอ...
�� ทำไมถึงรู้สึกแปลกๆใจมันหวิวๆนะ ทั้งๆที่เมื่อก่อนไล่พี่ชางมินจะตาย....
"ว้า พี่มินโฮซึมอะไรน่ะ ไม่ดีใจหรอ-3-"
�� แทมินทำหน้ามุ่ย เหมือนเด็กๆ เห็นแล้วอดยิ้มไม่ได้ มินโฮเอื้อมมือไปขยี้ผมของแทมินด้วยอาการหมันไส้
"ผมยุ่งหมดแล้วนะ "แทมินบอก"พี่รีบไปอาบน้ำสิ เราจะได้ไปทานข้าวกัน วันนี้พี่คิบอมเตรียมชุดใหญ่ไว้ล่ะ ^O^"แทมินเอ่ยขึ้นอย่างร่าเริงแล้วเดินออกไปที่ห้องนั่งเล่นโดยไม่ได้หันกลับมามองคนข้างหลัง
�� มินโฮเดินเข้าไปในห้องน้ำพลางทำธุระส่วนตัวไป ในใจยังคิดที่อยากจะร้องไห้...แต่....ไม่ร้องดีกว่า...
�จะทำหน้ายังไงดี� ถ้าเจอคิบอม ???
�� นี่คือสิ่งที่มินโฮคิดตลอดเวลาในขณะที่อยู่ในห้องน้ำ
�� 20 นาทีต่อมา...
มินโฮเดินออกมาพร้อมกับใบหน้าที่ดีกว่าเดิม เค้าตัดสินใจแล้ว ถึงแม้ใจยังเจ็บ แต่เค้าควรเลิกซึมเศร้าแบบนี้ซะที สิ่งที่เค้าควรทำคือ...
�การตัดใจ ยังไงล่ะ
�แต่ไม่รู้จะทำได้รึเปล่านะ...
�� มินโฮเดินออกมาจากห้อง ไปยังห้องครัวก็เห็นว่าสมาชิกทั้ง 4 คนนั่งเรียงกันอยู่แล้ว�
"มินโฮมาแล้ววว"จินกิเป็นผู้ที่เห็นมินโฮคนแรก
"มินโฮ มากินนี่เร็วๆๆๆๆ"จงฮยอนเอ่ยชวน
���มินโฮมองเพื่อนทั้ง�3 คน ที่กำลังก้มกินกันอย่างเอร็ดอร่อย ส่วนคิบอมยังมองมินโฮแบบอึ้งๆ คิบอมไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดอะไรดี
�� มินโฮเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างๆจงฮยอน เค้าถอนหายใจก่อนจะหันไปบอกคิบอมว่า...
"แล้วใจคอนายจะไม่ทำให้ชั้นสักชุดหรอ คิบอม -� -*"
��� คิบอมทำหน้างงเล็กน้อย แต่ก็ยิ้มออกมาอย่างโล่งอก�
"ได้สิ ชั้นนึกว่านายโกรธอะไรชั้น แต่นายยอมกินอาหารที่ชั้นทำก็ไม่โกรธแล้วใช่ม้า เย้ เย้"คิบอมยิ้มอย่างดีใจ แล้วหันไปยกอาหารอีกชุดนึงให้มินโฮ
�� มินโฮยิ้มให้คิบอมก่อนจะลงมือกินอาหาร เค้าพยายามทำใจให้เป็นปกติเมื่ออยู่กับผู้ชายคนนี้ ถึงแม้ว่ามันจะยากก็ตาม...
�อีกไม่นาน คเคงทำใจได้(มั้ง).....
เวลา 10.23 น.
�� 5 หนุ่มมาถึงตึก ก็ทยอยเดินเข้าไปข้างใน แต่ลินกิ กับแทมิน แวะซื้อขนมก่อน ตอนนี้เลยเหลือเพียงจงฮยอน คิบอม และก็มินโฮเดินเข้ามาพร้อมกัน
�� มินโฮเดินนึกอะไรไปเรื่อยเปื่อย เค้าจะเดินไปยังห้องซ้อมบีที่เคยฝึกกับพี่ชางมิน ถ้าไม่ติดที่จงฮยอนเรียกไว้ซะก่อน
"มินโฮ"จงฮยอนเรียกเสียงหลง"วันนี้นายไม่มีซ้อมกับพี่ชางมินนะ"จงฮยอนเตือน
"นั่นสิ"มินโฮเกาหัวตัวเอง พักนี้มินโฮซ้อมกับพีร่ชางมินทุกวันจนสนิทกันมากแล้ว ทำไมวันนี้มาซ้อมให้ไม่ได้ก็ไม่รู้....
"จะยืนเหม่ออีกนานไหมเนี่ย เดี๋ยวต่อยให้หายสูงเลยเนี่ย"จงฮยอนเล่นมุข
"อยู. .. อย่ามาซ่านะพี่จง เดี๋ยวผมต่อยกรามหักแล้วจะร้องไห้กลับไปฟ้องเจ้าแทมิน-� -*"จงฮยอนถึงกับหงายหลังเพราะมุขของคนอายุน้อยกว่า�
"5555 พอด้วยกันแหละทั้งคู่ เข้าห้องซ้อมกันเถอะ"
------------------------------------------------------------------------------
เวลา 4.53 น.
�� เด็กฝึกหัดทุกคนทยอยกับที่พักตัวเองเพราะความเหนื่อย รวมทั้ง 5 หนุ่ม(5 มุมวาไรตี้ เอิ่ม..นอกเรื่องและอิชั้น)ด้วย
"มินโฮ..."ครูฝึกหน้าตาคล้ายๆโจรเดินเข้ามาพูดกับมินโฮ
"อะไรหรอครับ"มินโฮละสายตาจากกระเป๋ามามองครูฝึกแทน
"คือ...ต่อไปนี้นายไม่ต้องเรียนกับครูพิเศษแล้วนะ"
�� ครูพิเศษงั้นเหรอ...งั้นก็พี่ชางมินน่ะสิ หัวใจมินโฮหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม
"ทำไมครับ"
"นายก็รู้ว่าดงบังชินกิดังมาก เค้าคงจะเตรียมอัลบัมต่อไป ต่อไปนี้ นายก็มาฝึกตามตารางเหมือนเดิมนะ"
"คะ ครับ..."
��� ครูฝึกก็เดินออกไปแล้ว แต่มินโฮยังยืนอึ้ง
�ทำไมพี่ไม่บอกผมก่อน...
�ผมไม่สำคัญสำหรับพี่เลยหรอ ???
�� มินโฮทรุดตัวลงกับพื้น เค้ารู้สึกใจหายมากๆ ทำไมพี่ชางมินถึงไม่บอกเค้า เค้าจะให้เวลากับพี่ให้คุ้มค่ามากกว่านี้�
� เราจะได้เจอกันอีกไหม ?? พี่ชางมิน
��� ในเมื่อเบอร์ก็ไม่ได้ขอ ไม่มีอีเมล์ด้วย...
���มินโฮตัดสินใจกวาดของใช้ทั้งหมดลงกระเป่าก่อนจะเดินออกไปหาเพื่อนๆอีก4คน
"มินโฮวันนี้ไป..."
"วันนี้ชั้นรีบไปนะ"
��� มินโฮพูดแล้วเดินออกไปเลย เค้าตั้งใจจะไปที่ห้องซ้อมของดงบังชินกิ
�แล้วไอ้ห้องซ้อมของดงบังชินกิมันอยู่ตรงไหนล่ะเนี่ย -*-
��� มินโฮยืนเอ๋ออยู่คนเดียว ในเมื่อเค้าไม่รู้ว่าห้องซ้อมของดงบังชินกิอยู่ไหน แล้วจะหาพี่ชางมินเจอไหมเนี่ย
"ลัลล๊า ลัลล๊า ล๊า ลา" เสียงใครมาฮัมเพลงอยู่แถวนี้นะ มินโฮหันไปมองก็พบกับ
"พี่ยูชอน"
"หืม 0.0"ยูชอนหันมาทันทีเมื่อรู้ว่ามีคนเรียกชื่อ"เราเคยรู้จักกันหรอ^-^"
�� ใช่แน่ๆ มิ้กกี้ ยูชอนแห่งวงดงบังชินกิ�
"ว่าไง??"ยูชอนยิ้มอย่างอารมณ์ดี น่ารักจัง -...-
"เอ่อ...ผม"มินโฮเกิดอาการพูดไม่ออกไปชั่วขณะ
�
"....."
"ผม ผม"
"วะ ว่าไง " ยูชอนเริ่ม งง เด็กนี่ต้องการสื่ออะไรเนี่ย-� -*
"ผมขอเบอร์พี่ชางมินหน่อยครับ !!!"�
"-0-.."
"-� -*"
"นายรู้จักกับชางมินด้วยหรอ"
"อ่า ครับคือ พี่เค้ามาสอนพิเศษผม แล้วตอนนี้พี่เค้ามาสอนผมไม่ได้แล้วก็คือ..."
"อ๋อ นายนี่เองที่ไอ้บ้านั่นไม่ยอมซ้อมแล้วจะไปฝึกนาย"
"-0-"
"อ่อ นี่เบอร์ 08********"
"อ๋อครับ ขอบคุณครับ"มินโฮโค้งตัวให้ยูชอน ก่อนจะรีบวิ่งไป ปล่อยให้ยูชอนยิ้มกริ่ม ท่าทางเค้าจะรู้อะไรดีๆซะแล้ว...
เวลา 21.17 น.
�� มินโฮนั่งอยู่หน้าโทรศัพท์มือถือ ในมือกำเบอร์โทรของ ชางมินแน่น
"ตรู๊ดดด ดดดดด"
"ฮัลโหล"ชางมินรับแล้ว..
"พะ พี่ชางมินใช่มั่ยครับ"
"ใช่ นั่นใครน่ะ"
"ผมมินโฮไง.."
"มินโฮ..."ชางมินครางเบาๆในลำคอ"ไปเอาเบอร์พี่มาจากไหนน่ะ"
"เอ่อ...ผมไปขอพี่ยูชอนน่ะครับ"
�� ชางมินลมแทบจับ ถ้าพี่ยูชอนรู้สงสัยงานนี้จะรู้กันทั้งค่ายแล้วแหละงานนี้
"เอ่อ...แล้วโทรมามีอะไรหรอ"
���เมื่อโดนถามแบบนี้มินโฮถึงกับสะอึก ทำไมพี่ถึงถามแบบนี้ล่ะ...รู้สึกเจ็บ....เจ็บไปทั้งร่างกาย ไม่รู้ว่าทำไม...
"มินโฮ"ชางมินเรียกคนปลายสายอีกครั้งเมื่อเห็นว่ามินโฮเงียบไป
"ครับ"
"มีอะไรรึเปล่า??"
"มะ ไม่มีอะไรครับ แค่นี้นะครับ"มินโฮรีบกดตัดสายก่อนที่ชางมินจะสังเกตว่าเสียงของเค้าสั่น สั่นมากๆ
�� ทำไมนะ ทำไมต้องรู้สึกเสียใจที่พี่ชางมินถามแบบนั้น�
�� ทำไมล่ะ ??
�� คนที่เราชอบ คือคิบอมไม่ใช่หรอ ??
�� คิบอม ไม่ใช่พี่ ชางมิน....
-----------------------------------------------------------------------------
�� ชางมินทำหน้างงกับโทรศัพท์เมื่อครู่เค้าไม่นึกว่ามินโฮจะโทรมากะจะแหย่เล่นๆ สงสัยจะงอนกันไปเลย ชางมินนอนลงกับเตียง ช่วงเวลาหลายวันมานี้เค้าคิดถึงแต่มินโฮ เด็กคนนี้กำลังทำอะไรอยู่นะ
� ทำไมเค้าต้องคิดถึงมินโฮด้วย ???�
�� ชางมินส่ายหน้าอย่างไม่เข้าใจตัวเอง ชางมินนึกถึงผู้ชายที่ชื่อคิบอม คิบอมคนนี้มีอะไรกับมินโฮนะ
นึกแล้วชางมินก้ต่อสายหาเครือข่ายของเค้าทันที
"ฮัลโหล จิเบียหรอนี่ชั้นชางมินเองนะ ... เออๆ คนในค่ายเรามีชื่อคิบอมกี่คน อะไรนะ ประมาน 4 คนหรอ แกไปสือมาให้ทีว่าคิบอมคนไหนรู้จักกับเชว มินโฮรู้อะไรมาบอกชั้นนะ โอ๊ย อย่าถามมากเอาเป้นว่าไปสืมมานะ แค่นี้แหละ ตุ๊ด"ชางมินกดตัดสายทันที แล้วหลับตาลงนอนด้วยความเหนื่อย
------------------------------------------------------------------------------
�อัพแล้ว แหะๆ -� -* ถึงจะมีคนเรียกร้องให้อัพไม่กี่คน แต่ก็
กลัวจะเหม็นขึ้หน้ากันไปก่อนเลยมาอัพให้นะจ้ะ แหะๆ
ต้องขอบคุณคนที่คอยมาให้กำลังใจกันเรื่อยๆน้ะ
ใครได้ไปตามชายนี่มั่งเอ่ยคนเขียนใกล้จะคลั่งแล้วล่ะ คิก คิก��
อ่า เป้าหมายคราวนี้ 40-45 เม้นนะ เคอะ รักคนอ่าน(แน่นอว่า
คนเม้นด้วยค่ะ ฮ่า ฮ่า )บ๊าย บายยย เจอกันเมื่อชาติต้องการ� ฟิ้ววว�
ความคิดเห็น