คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 ,, บทลงโทษ
“ฉันจะถามเป็นครั้งสุดท้าย สรุป...พวกแกต่อยกันทำไมห้ะ!!”
ตะเบ็งเสียงจนแสบคอแต่ก็ไม่ได้ทำให้คนสองคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้ายอมปริปากพูดเลยซักนิด ยุนโฮส่ายหน้าอย่างอ่อนใจพลางมองดูสารรูปของคนเป็นน้อง
น่วมเลย...มินโฮในขณะนี้มีสภาพปากเจ่อ แก้มช้ำ ตาเขียวและมีเลือดไหลออกมาจากทางจมูก (เขาเรียกว่าเลือกกำเดาจ้ะหมี ...) ดงเฮยื่นทิชชู่ให้มินโฮ มินโฮเอื้อมมือไปรับและกล่าวขอบคุณแต่ก็ต้องเบ้หน้าเพราะความเจ็บบริเวณปากนี่เอง...
ส่วนชางมิน...รายนี้ไม่เป็นอะไรเลยซักอย่าง แค่ปากแตกเฉยๆ นี่ขนาดมินโฮมันต่อยกลับบ้างแล้วนะเนี่ย สงสัยจะสู้แรงช้างไม่ไหวจริงๆกระมัง...?
“ชางมิน”
ยุนโฮใช้ไม้บรรทัดสีชมพูจ่อหน้าชางมินพร้อมส่งสายตาโหดๆไป ชางมินหน้าเจื่อนลงทันที
“อะไรเล่า...” ชางมินบ่นงุบงิบ
“ต่อยน้องเค้าทำไม” ยุนโฮถามเสียงเข้ม
“....................”
“อย่ามาเงียบนะชางมิน”
“.....................”
“ไอ้ชางมิน!!” ยุนโฮแทบจะปราดเข้าไปตีหัวชางมินสองสามทีให้หายแค้นถ้าไม่ติดดงเฮที่ดึงแขนเอาไว้ก่อน
“เอ่อผมว่าเราน่าจะปล่อยให้ทั้งสองคนไปทำแผลก่อนนะครับเอ่อ...โดยเฉพาะมินโฮ” ดงเฮยิ้มแหยๆ
ยุนโฮตวัดสายตามองชางมินอย่างไม่พอใจก่อนจะเอ่ยปากไล่ทั้งสองคนไปทำแผล
“พรุ่งนี้หลังเลิกเรียนมาเจอฉันที่นี่ ถ้าใครไม่มา ตาย!!!”
FIRST LOVE ,, BACK FIRST
“จอร์จ !!!!! แกไปกัดกับใครมาเนี่ย !!!!”
เสียงดังลั่นบริเวณจนทุกคนต้องหันมามอง แจบอมรีบเข้าไปประคองหน้าเพื่อนที่เต็มไปด้วยบาดแผลไว้ในมือ แต่คงแรงไปหน่อย...มินโฮรู้สึกถึงความเจ็บจากแรงจับของแจบอมทันที
“เจ็บ”
สั้นๆนิ่งๆแจบอมรีบปล่อยมือทันที พร้อมกับพัวเราะแหยๆแล้วหันมาทำหน้านิ่งแทน รวดเร็วเสียเหลือเกิน
“ตกลงทำไมนายเอ่อ...เป็นแบบนี้ฟร่ะ?”
“ตามหลักการแล้วคนต่อยกันก็จะเป็นแบบเนี่ยแหละ อยู” มินโฮลูบแก้มตัวเองเบาๆ
“อ้าวนายต่อยกับใคร...?”
“พี่ชางมิน...” มินโฮตอบเสียงค่อย
“ชางมินเนี่ยนะ!!!!!!!” แจบอมตะโกนลั่น ทำเอาผู้คนที่อยู่แถวนั้นหันมามองเป็นตาเดียว ส่วนมินโฮนั้นยกมือปิดหูตัวเองแทบไม่ทัน แก้วหูจะแตก…
“นี่ๆเธอ หนุ่มฮอตต่อยกันเองล่ะ”
“จริงเหรอ”
“อือ ฉันไปได้ยินหนุ่มฮอตคนใหม่เอ่อ...มินโฮน่ะ...ฉันได้ยินมา”
“มินโฮที่หน้าหวานๆ หล่อๆใช่ป่ะ”
“ใช่ๆ”
“เค้าต่อยกับใครหรอ”
“ชางมินไง”
“จริงอ้ะ!!!”
“เห้ยมึง เค้าเม้ากันว่าไอ้พวกหนุ่มหล่อแมร่งต่อยกันหว่ะ”
“จริงหรอว้ะ ใครว้ะมึง”
“ก็มินโฮที่น่ารักๆกับชางมินปี3อะ”
“ทำไมเค้าต้องโง่ต่อยกันเองด้วยว้ะ”
“กูก็ไม่รู้หว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ”
“นี่แกว่าพวกคนในสภาเค้าจะทำยังไงต่อ”
“เรื่องที่มินกับมินต่อยกันน่ะหรอ”
“ใช่”
“คงจะมีซักคนโดนเด้ง”
“ฉันก็ว่างั้นนะ มินโฮแน่เลย”
“อาจจะเป็นชางมินก็ได้”
เช้าวันนี้ของโรงเรียนช่างวุ่นวายเสียเหลือเกิน เด็กนักเรียนพากันลือให้แซ่ดเรื่องที่ชางมินกับมินโอต่อยกัน ดงเฮที่พึ่งเดินเข้าห้องเรียนต้องงงเต๊กเพราะข่าวในสภามาถึงเด็กนักเรียนไวมาก แถมจตัวการปล่อยข่าวก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเล๊ย........
ก็มินโฮน่ะแหละ..........
FIRST LOVE ,, BACK FIRST
“ดีมากที่พวกนายมา” ยุนโฮพูดเสียงเย็นแล้วเดินไปนั่งลงบนโซฟา “เอาล่ะนายคงพร้อมที่จะตอบคำถาม สรุป....ต่อยกันทำไม? ”
“............................”
“ชางมิน”
“ก็ผมไม่ชอบ”
‘ก็ผมไม่ชอบ’
ไม่รักกัน จำกันไม่ได้ แล้วยังไม่ชอบอีกหรอ........................
“อะไรนะ”ยุนโฮทวน
“ผมไม่ชอบ”
“นายไม่ชอบอะไร มินโฮ? ”
“ใช่”
“นายควรจะระงับอารมณ์ถ้าไม่ชอบนายก็น่าจะรู้ถ้าต่อยกันแล้วจะเกิดเรื่องอะไรนักเรียนเค้าจะคิดยังไง คนอื่นๆเค้าจะคิดยังไง” ยุนโฮพูดยืดยาวชางมินทำหน้าเซ็งๆส่วนมินโฮก้มหน้างุด
กลัวคนอื่นจะเห็นสีหน้าของตนเองในตอนนี้...........
เจ็บเหลือเกิน........................................................
ไม่รักกันก็ได้ จำกันไม่ได้ไม่เป็นไร แต่ทำไมพี่ต้อง...............
“มินโฮนายก็เหมือนกัน”
“ฮะ.........................”
“นายไม่ควรปล่อยข่าวเรื่องนี้ให้ใครรู้ เพราว่านายทำอะไรไม่คิด เค้าถึงเดือดร้อนกันหมด” คำพูดสั้นๆ ไม่ได้ยาวเกินไป แต่ทำให้มินโฮรู้สึกผิดวาบ
“หึ” ชางมินส่งเสียงในลำคอ
“อะไรของนาย” ยุนโฮหันไปต่อว่าชางมิน “เพราะพวกนายไม่ดีกันทั้งคู่ฉันจะทำโทษพวกนายให้หลาบจำ นับตั้งแต่วันนี้พวกนายต้องไปช่วยงานร้านอาหารของคุณป้าที่โรงอาหาร ตอนเช้า และตอนเย็นจนถึง 3 ทุ่ม !!!”
“โหย อะไรของพี่เนี่ย ตั้ง 3 ทุ่มผมไม่ต้องพักหรอไง” ชางมินเอ่ยท้วง
“นั่นมันเรื่องของนาย” ยุนโฮยักไหล่อย่างไม่ระหยี่ แล้วเตรียมเดินออกไปนอกห้อง
“พี่ยุนโอฮะ” มินโฮเอ่ยรั้งรุ่นพี่สุดหล่อเอาไว่กอนที่ประตูจะปิดลง
“หืม.....?”
“ผม...ขอโทษที่ทำพี่เดือดร้อน...ผม...”
“ไม่เป็นไรมินโฮ คนเราผิดพลาดกันได้”ยุนโฮตอบยิ้มๆก่อนจะเดินออกไป
เหลือเพียงเค้าสองคน.........
ชางมินปรายตามองมินโฮอย่างเย็นชา แล้วเดินชนไหล่มินโฮออกไป ทั้งๆที่ชางมินเดินออกไปนานแล้ว แต่มินโฮยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่
รังเกียจกันขนาดนี้เลยหรอ................
FIRST LOVE ,, BACK FIRST
มินโฮยังคงนั่งซึมกะทื่ออยู่หน้าทีวีในห้องพักส่วนตัว เหตุการณ์เมื่อตอนเย็นยังคงวนเวียนไปวนเวียนมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่ในหัวเรื่อยๆดั่งภาพในจอโทรทัศน์อย่างไม่จบไม่สิ้น
“พี่เกลียดผมแล้วใช่มั่ย...”
หนังรักโรแมนติกที่กำลังฉายอยู่ไม่ได้เข้าหัวมินโฮเลยซักนิด นั่งเหม่อมันนั่นแหละ ในที่สุดก็มีเสียงบางอย่างลอยเข้ามากระทบโสตประสาทของมินโฮ
“อ๊ะ...อย่า”
มินโฮสะดุ้งแล้วเงยหน้ามองจอทีวี ไอ้เสียงครางสุดเซ็กซี่มันมาจากไหนกันละเนี่ย
แต่ว่า.........
จอทีวียังคงฉายภาพนางเอกกับมารดาตัวเองนั่งคุยกันเจี้ยวจ้าว ใช่ฉากติดเรทซะที่ไหนกัน...ที่สำคัญฉากติดเรทแบบนั้นเค้าจะให้ผ่านการเซนเซอร์ออกทีวีได้หรือ...?
“อ๊ะ...อะ...อะ”
เสียงครางยังมีมาเรื่อยๆเป็นระยะๆมินโฮตัดสินใจปิดทีวีแล้วลองเงี่ยหูฟัง เสียงนั้นก็ยังลอยเข้ามากระทบโสตประสาทตัวเอง เป็นการยืนยันว่าเสียงนี้ไม่ได้มาจากละครที่เค้าดูอยู่
ข้างห้องคงดูหนังอาร์อยู่ละมั้ง................
แล้วคืนนี้กูจะนอนหลับไหมเนี่ย................?
FIRST LOVE ,, BACK FIRST
5 .00 am
มินโฮถือขยะสดมาวางไว้หน้าห้องแล้วยืนแกว่งกุญแจห้องไปมาว่าตัวเองลืมอะไรอยู่ในห้องรึเปล่า และก็นึกได้ว่าลืมกระเป๋าตังค์...เกือบแล้วมึงทำไมของสำคัญแบบนี้ต้องลืมทุกทีด้วยนะ....
วิ่งกลับเข้าไปในห้องใหม่ไม่นานก็ออกมาแต่ก็ต้องผงะไปเมื่อเห็นบุคคลที่ยืนอยู่หน้าห้องข้างๆ
“พี่อนยู...”
“อ้าวมินโฮ นายก็อยู่ด้วยหรือ”
“ครับ ผมอยู่ห้องนี้น่ะ” ว่าแล้วก็ชี้เข้าไปในห้องตัวเอง
“หรอ” อนยูยิ้มให้มินโฮ แต่รอยยิ้มกลับไม่สดใสเท่าที่ควรเมื่อเทียบกับวันแรกที่ได้เจอ...
หรือว่าเสียงเมื่อคืน..............!!!!!
“นี่ห้องของแฟนพี่หรอครับ...?”
“เอ่อ...ก็คงใช่มั้ง...” อนยูตอบแล้วยิ้มเจื่อนๆจากนั้นก็ขอตัว มินโฮยืนนิ่งอยู่กับที่ซักพัก ก่อนนึกขึ้นได้ว่าตัวเองต้องเอาขยะไปทิ้ง
สงสัยมีเรื่องกันละมั้ง...................
FIRST LOVE ,, BACK FIRST
มินโฮเดินขึ้นบันไดมาช้าๆพร้อมกับฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี...แม่พึ่งจะโอนเงินมาเมื่อตะกี้นี้ มินโฮเองก็เพิ่งไปกดมา แต่ก็ใช้อะไรไม่ได้เยอะนัก แค่ค่ากินก็หมดแล้ว...
ชายร่างเล็กที่แต่งตัวไม่ค่อยเรียบร้อยวิ่งออกมาจากห้องข้างๆของมินโฮ ท่าทางดูกระสับกระส่ายยังไงชอบกล เมื่อนายตัวเล็กคนนั้นเห็นมินโฮจึงวิ่งปราดเข้ามาหา
“นี่นาย...นายเห็นผู้ชายตัวสูงๆ...แต่คงเตี้ยกว่านายอะนะ...หน้าบานๆตัวขาวๆเดินออกไปรึเปล่า” ชายตัวเล็กพูดกับมินโฮ
หน้าบานๆ ตัวขาว ๆ
“พี่อนยูน่ะเหรอ”
“นายรู้จักเค้าหรอ!!!”
“ฉันรู้จักกับพี่จงฮยอนเพื่อนพี่อนยูน่ะ” มินโฮตอบ ชายตัวเล็กพยักหน้า
“เค้าออกไป....”
“พี่อนยูออกไปตั้งแต่ตีห้าแล้ว” มินโฮชิงตอบ ชายตัวเล็กมีสีหน้าเจื่อนลงไปอย่างเห็นได้ชัด เห็นแล้วอดสงสารไม่ได้ แต่นายคนนี้อยู่ห้องข้างๆเค้าไม่ใช่หรอ น่าจะทำความรู้จักกันซะหน่อย...
“นายชื่ออะไรล่ะ เผื่อฉันจะช่วยนายได้...”
“คีย์ คิมคีย์บอม”
“อ๋อ นายมีเรื่องอะไรกันหรอ เผื่อฉันจะช่วยนายได้”
เรื่องของตัวเองเอารอดแล้วหรือไงถึงจะไปช่วยคนอื่น...เชวมินโฮคนโง่!!
“ลืมบอกไปนะฉันชื่อ มินโฮ”
FIRST LOVE ,, BACK FIRST
มาอัพให้แล้ว ตรงเวลาป่ะล่ะ หึหึ
คราวนี้ 17 เม้น ปลาบปลื้มใจมาก
อยู่ด้วยกันมา ห้า ตอนแล้ว เร็วจังเลยยย
ตอนหน้าขอ 15 เม้นเหมือนเดิมนะ ไรเตอร์ฟิตมาก เม้นมาเร็วอัพเร็วแน่ๆ
ขอบคุณนะฮะที่อ่านฟิคผม (=
รักนอ่าน♥คนเม้นที่สุดเลย ยยยย
ความคิดเห็น