คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 ;:: รอยยิ้ม
ณ. บ้านพักของมินโฮ...
����
��� บ้านที่มินโฮพักอยู่เป็นบ้านที่ทางค่ายจัดไว้ให้ มินโฮอยู่กับเพื่อนสมาชิกอีกทั้ง 4 คน แต่วันนี้ เมื่อมินโฮกลับถึงบ้านพักก็ปิดประตูเข้าห้องไปเลย แล้วก็หลับไป สร้างความแปลกใจให้สมาชิกคนอื่นไม่แพ้กัน
"พี่มินโฮ..."
��� แทมินเรียกมินโฮและเขย่าตัวมินโฮไปมา
"อื้อ..."มินโฮลุกขึ้นมาแล้วทำหน้าเคืองๆ แต่ก็ต้องเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มเมื่อเห็นคนที่มาปลุกเค้า"มีอะไรหรอ??"
"เปล่า...ผมสงสัยว่าพี่จะไม่สบาย"
"ใช่..พี่ปวดหัวนิดหน่อยนะ"
"งั้นพี่รอผมแปปนึงนะ"
��� แทมินพูดจบก็วิ่งออกไปเลย มินโฮล้มตัวลงนอนต่อ อ่า...วันนี้เค้าก็มีเรื่องให้คิดมากเพิ่มมาเรื่องนึงซะแล้ว...พี่ชิม ชางมิน ผมเองก็ใฝ่ฝัน อยากจะเป็นแบบพี่มาตลอด อยู่ดีๆก็มาเจอกัน(แบบไม่คาดฝัน)�แล้วยังทะเลาะกันอีกต่างหาก(-� -)แถมพี่ชางมินยังทำ....
"มาแล้วๆๆๆ"�
� แทมินพูดและเดินเข้ามา ในมือมีชามที่คาดว่าคงจะใส่โจ๊กมาให้กินล่ะสิ -� -*
"ผมทำมาให้^ ^พี่กินเยอะๆนะ"
"อื้ม..."มินโฮยิ้มให้แทมิน ก่อนจะเริ่มตักโจ๊กเข้าปาก รสชาติคุ้นๆนึกไม่ออก -� -*
��� มินโฮตักโจ๊กคำที่สองเข้าปาก มันคุ้นปากจริงๆนะ แทมินไม่ได้ทำเองนี่นา
"นายไม่ได้ทำเองใช่ไหม??"
"แหะๆ รู้ซะแล้ว"
�
��� มินโฮอยากจะขำซะให้ตาย มาบอกว่าทำเอง อยากให้พี่ประทับใจล่ะสิ เด็กน้อยเอ้ยย...
���� ถ้าแทมินไม่ทำ แล้วใครทำ....
คิบอม....
"คิบอมทำใช่ไหม??"
"แหะๆ รู้จนได้"
���� มินโฮวางช้อนลงข้างๆชาม แทมินงงทำหน้าเหวอไปประมาน 10 วิก่อนจะเอ่ยปากถาม
"พี่..."
"พี่อิ่มแล้วล่ะ"มินโฮตอบก่อนที่แทมินจะถาม�"พี่อยากนอนน่ะ"
"แต่พี่เพิ่งกินไปสามคำเองนะ"แทมินถามด้วยความไม่เข้าใจ
"พี่อยากนอน"
���� แทมินจำต้องลุกแล้วนำโจ๊ก(ที่เพิ่งกินไปสามคำ)ออกไปด้วยความงง ใช่แล้ว แทมินงงมาก งง และมึน สองคนนี้มีปัญหาอะไรกัน พี่มินโฮถึงทำตัวแปลกๆเมื่อได้ยินชื่อพี่คิบอม พี่มินโฮจะเปลี่ยนอารมณ์ไปทันที...
มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย !!!
�� หลังจากที่แทมินออกไป มินโฮก็พลิกตัวกลับมา แล้วถอนหายใจอย่างหนักหน่วง...
"เฮ้อ...."
��� ท้องก็หิว...แต่เค้าเลือกที่จะไม่กินสิ่งที่คิบอมทำ ความมีน้ำใจของคิบอม ความเป็นห่วงของคิบอม เค้าขอไม่รับมันได้ไหม??
���� มินโฮหลับตาลงและพยามนอนหลับแม้จะไม่ได้ง่วงเลยสักนิด แต่ เค้าไม่อยากคิดอะไรฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้แล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของใคร
หรือเรื่องของ คิบอม
------------------------------------------------------------------------------
เวลา 00.18 น.
�� ตอนนี้ทุกคนคงเข้านอนกันหมดแล้ว มินโฮที่เก็บซ่อนความหิวไว้นานสองนาน ก็ถึงเวลาที่จะออกไปหาอะไรกินแล้ว
"แอ๊ด...."
��� มินโฮพยายามเปิดประตูให้เบาที่สุด เค้ารีบเดินไปยังห้องครัว พอเปิดตู้เย็นออกมา ก็พบกับ....
"โจ๊ก.."มินโฮอุทานออกมาเบาๆ ใครเอาโจ๊กที่เค้ากินเหลือมาแช่ น่าจะทิ้งๆไปซะ� มินโฮนำโจ๊กออกมาแล้วก็สะดุดกับข้อความที่ใครบางคนเขียนไว้
'ชั้นรู้ว่านายต้องออกมาหาอะไรกิน...นำไปอุ่นแล้วก็กินซะนะ คิบอม'
���� มินโฮทำหน้าเจือนๆแล้วนำชามกลับเข้าไปเก็บที่เดิม แล้วเดินไปเสียบปลั๊กน้ำร้อนเค้าจะต้มบะหมี่กินแทน
พรึ่บ !!
�� ไฟในห้องครัวถูกเปิดขึ้นโดยบุคคลปริศนา มินโฮถึงกับสะดุ้ง แล้วเมื่อหันไปก็พบกับ....
จงฮยอนน่ะเอง�(ไอ้บ้าตกใจหมด=____=;)
"ชั้นกะแล้วว่านายต้องออกมาหาของกิน..."
"-� -"
"-...-"
"-� -*"
"-...-+"
"-� -+*"
"โอเคๆเลิกจ้องตาได้แล้ว เดี๋ยวชั้นก็ท้องพอดี"��
"คนนะ ไม่ใช่ปลากัดจะท้องได้ไง"
"-� -*"
"-� -*"
"นายนี่ไม่เคยมีอารมณ์ร่วมกับชั้นเลยน้ะ -� -*"
"นายก็รู้ชั้นเป็นคนยังไง"
"ใช่ ชั้นรู้ว่านายเป็นคนยังไง"จงฮยอนเว้นวรรคก่อนจะพูดต่อ"แต่ชั้นไม่เข้าใจว่านายกับคิบอมมีเรื่องอะไรกัน..."
".............."มินโฮเงียบ เค้าไม่อยากบอก ไม่อยากจะคิดถึงมันด้วยซ้ำ
"อย่ามาเงียบนะน้องนิ่ง -� -*"
"น้องน่งน้องนิ่งบ้าอะไร เดี๋ยวปั๊ดต่อยกรามหัก" มินโฮที่เทน้ำร้อนลงในบะหมี่ถ้วยเสร็จก็ปิดฝาแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว ตามมาด้วยจงฮยอน
"แล้วนายกับคิบอ..."จงฮยอนยังพูดไม่จบประโยค มินโฮก็ส่งสายตาประมานว่าพูดอีกนิดเดียวกรามของจงฮยอนคงได้หักจริงๆ(แอบกลัวนะเนี่ย)
"โอเคๆงั้นเปลี่ยนคำถาม...นายกับครูคนใหม่เป็นยังไงบ้าง"
��� พอมินโฮได้ยินคำถามก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย
"แย่กว่าที่นายคิดซะอีก!!!!"
------------------------------------------------------------------------------
เช้าวันต่อมา...
ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆว่าเมื่อคืน มินโฮและจงฮยอนจะ
หลับคาโต๊ะกินข้าว!!!!
���� พอตื่นมาก็เจอ�จินกิ ทำหน้าเอ๋อแตกใส่ -� -* แล้วก็บอกให้เราทั้งคู่รีบไปที่ห้องฝึกก่อน 9 โมง (ตอนนี้8โมงกว่าๆแล้วนะ...)�
.......
......
.....
....
...
..
.
ที่ห้องฝึก�
เวลา 9.00 น.
"ทุกคนมากันครบหมดแล้วใช่ไหม"
��� ไม่น่าถามเลยก็มีกันแค่ 5 คน ถ้านับแล้วมี 4 คน แปลว่ามาไม่ครบไง ฉลาดจัง -*-
"วันนี้เหมือนเมื่อวาน ฝึกตามตารางยกเว้นนายมินโฮ"
"ผมอีกแล้วหรอ..."
"ใช่"
��� มินโฮทำหน้าเหมือนคนใกล้ตาย เพิ่งจะมีเรื่องกันไปหยกๆเค้าต้องเรียนกับคนๆนี้อีกกี่วันเนี่ย !!!
��� เมื่อชางมินเข้ามาในห้องก็เห็นมินโฮนั่งรออยู่แล้ว หลังจากเหตุการณ์เมื่อวันก่อน ชางมินก็เกิดอาการเดียวกับมินโฮ
ทั้งคู่มองหน้ากันไม่ติด
��� เพราะฉะนั้นตอนนี้บรรยากาศในห้องจึง มาคุสุดๆ� หลังจากที่เงียบมานานสองนาน มินโฮก็เริ่มเอ่ยปากพูดออกมาก่อน...
"มาเริ่มเรียนกันเถอะครับ"
���� ชางมินแปลกใจที่เด็กคนนี้ยอมเรียน ทั้งๆที่วันก่อนบอกไม่เอาๆท่าเดียว...
"อา...อืมๆ"
����� ชางมินอธิบายหลักการในการร้องเพลงให้ดูมีหลังให้มินโฮฟัง และหวังว่ามินโฮจะเข้าใจ�
����� มินโฮนั่งเหม่อๆเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง เข้าหัวบ้าง ทะลุออกนอกหัวบ้าง...
����� และสุดชางมินก็ทนไม่ไหวกับบรรยากาศที่สุดแวนจะน่าอึดอัดแบบนี้
"นายเป็นอะไรของนาย"
"ผมไม่ได้เป็นอะไร...."
"ชั้นไม่เชื่อ"
".........."
"บอกมานะ"
"ผม...ผม"
".........."
"ผมไม่ได้เป็นอะไร!!!"มินโฮก็ทนไม่ไหวกับบรรยากาศแบบนี้เช่นกัน มินโฮลุกพรวดและกำลังจะเดินออกจากห้อง..
"เห้ยยยย"
"เหวอออ"
���� มินโฮที่เดินจ้ำอ้าวก็ต้องล้มลงเพราะสะดุดเจ้าตุ๊กตากบสีเขียวของจินกิ แต่จะไม่เป็นอะไรเลยถ้า
�มินโฮไม่ทับลงมาบนตัวของชางมิน!!!
�และ..
ปากของมินโฮก็กระแทกกับชางมินอย่างไม่ได้ตั้งใจ�!!
(ไม่ได้ตั้งใจจริงๆเห่อๆ:คนเขียน)
��� ชางมินและมินโฮตกใจไม่แพ้กัน มินโฮพยามจะลุกขึ้นแต่กลับถูกชางมินดึงลงไปรับจูบอันแสนหวานนั่น การจูบเป็นไปอย่างยืดเยื้อและอ้อยอิ่ง ชางมินไม่รู้ว่าทำไมเค้าถึงทำแบบนี้ แต่รู้อีกทีก็ตอนที่ชางมินกระชากตัวมินโฮเข้ามาจูบแล้ว....
���� สติของมินโฮเริ่มเลือนหายไป มินโฮไม่ได้ขัดขืน มินโฮยอมรับจูบนั้นมาอย่างเต็มใจ�ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร...
���� การจูบที่ยาวนานได้ผ่านไปทั้งคู่พละออกจากกันช้า และจ้องตากัน
มินโฮเป็นฝ่ายที่ลุกออกไปก่อน เมื่อมองเวลาอีกทีก็พบว่าเป็นเวลาเที่ยงแล้ว คือเวลาที่เค้าต้องออกไปหาข้าวกิน�
"เอ่อ...."ชางมินพยายามจะเริ่มต้นบทสนทนากับมินโฮ
"ครับ??"
"ไปหาอะไรกินกันเถอะ"
��� ชางมินไม่รอให้มินโฮตอบ แต่กลับจับมือมินโฮแล้วจูงออกไปด้วยกัน
หลังจากนั้นชางมินก็ไม่ยอมปล่อยมือของมินโฮอีกเลย....
ณ.ร้านอาหารในตึก SM
��� ในร้านอาหารมรผู้คนนั่งอยู่ประมาณ 3-4 คน มีเด็กฝึกหัด อยู่ 2 คน และ มีฮยอกแจ กับ ดงเฮ แห่ง�Super junior นั่งกันอยู่
"อวู้ หวัดดีชางมิน " ฮยอกแจเอ่ยปาก(พร้อมเหงือก)ทักชางมิน
"หวัดดี ชางมิน"ดงเฮก็เอ่ยปากทักชางมินเช่นกัน
"หวัดดีครับ"
"นั่นใครอ้ะ"ฮยอกแจชี้ไปที่มินโฮ"แฟนพี่หรอ หล่อดีเนอะ"
"ไอ้ฮยอกแจ!!!"ดงเฮมองค้อนไปยังฮยอกแจอย่างอาฆาต
"โถ่ๆ ล้อเล่นน่า อย่ามาขี้หึงหน่อยเลย-3-"
"ใครหึง -*-"
"ก็นายไง"
"ใครบอก!!!"
"อย่าเพิ่งทะเลาะกันเลย-� -*"ชางมินเป็นผู้ขัดการสนทนา"แล้วนี่คิบอมไปไหน??"
"ไอ้คิบวมน่ะเหรอ??วันนี้มีถ่ายหนังไม่ได้อยู่ในตึกหรอก.."
"แล้วทำไมนายต้องเรียนชื่อคิบอมว่าคิบวมด้วยล่ะ- -*"ดงเฮถามอย่างไม่เข้าใจ
"ก็คิบวมชอบมายุ่งกับนายชั้นหึง-3-"
"อะ ไอ้บ้า -0-;;"
����ก่อนที่ชางมินจะขำตายเพราะทั้งคู่สนทนากันก็ นึกขึ้นได้ว่าเค้าพามินโฮมาด้วย(นี่หว่า-� -*)
"เราหาโต๊ะนั่งกันเหอะ"
"นึกว่าพี่จะลืมซะแล้วว่าพาผมมาด้วย"มินโฮพูดอย่างงอนๆ�
��� อะไรนะ งอนๆหรอ แล้วไอ้เด็กนี่มีสิทธิอะไรมางอนเค้าด้วยล่ะ แม้ในใจชางมินจะนึกไปแบบนั้น แต่คำที่พูดออกไปกลับต่างกัน
"โถ่ๆ อย่ามาทำหน้าเบ๊หน่อยเลย"
"-3-"
���� ชางมินอยากจะขำให้ตาย เค้าไม่เคยสังเกตว่ามินโฮน่ารักแค่ไหน โต๊ะที่ทั้งคู่นั่งอยู่มุมสุดของร้าน เมื่อมินโฮมองมาที่ชางมิน ชางมินก็ยิ้มให้อย่างใจดี ทิฐิที่มีต่อมินโฮมนตอนแรกหายไปเกือบครึ่งแล้ว
"^--^"
���� รอยยิ้มที่ชางมินให้มา ไม่เหมือนทุกครั้ง มันดูใจดีและทำมห้ตัวเค้าสบายใจ จากที่เคยกลัว ตอนนี้ ความกลัวได้หายไปหมดแล้ว...
"^ ^"
�� มินโฮจึงกลับให้ชางมินเช่นกัน.....
"นายอยากจะกินอะไร..?"
------------------------------------------------------------------------------
��� จบตอนที่สามแล้ว คนเม้นน้อยจังเลย แง้ๆๆๆ แต่เอาเหอะ
�������������� ตอนนี้พยามเขียนอย่างเต้มที่เผื่อจะทำให้คนรู้จักฟิค
��� เรื่องนี้มากขึ้น หวังว่าเรื่องตอนนี้จะถูกใจทุกคนน้ะ เห่อๆ
����������������บ๊ายบายยย (อย่าลืมเม้นนะจ้ะ ฮ่า ฮ่า -3-)
����
ความคิดเห็น